Inilalaan ng Langis: Kahulugan, Mga Kategorya, Pinakamalaking Pandaigdig

Ang mga reserbang langis ay isang pagtatantya kung magkano ang maaaring makuha ng langis sa huli. Tinatawag din ang malawak na kahulugan na ito langis sa lugar. Kabilang dito ang hindi natuklasan o "pa upang mahanap" ang mga reserbang. Ito ay batay sa posibilidad ng paghahanap ng mga reserba sa ilang mga geological na lugar. Ipinagpapalagay din nito na ang mga bagong uri ng teknolohiya ay magagawa itong matipid na magagawa upang kunin ang langis.

Huwag maniwala ito kapag may nagsabi na ang mundo ay tatakbo sa langis sa isang tiyak na petsa. Sa halip, ang langis ay magiging sobrang mahal upang magamit nang matagal bago ito maubusan.

Ang isang mas tumpak na kahulugan ay natuklasang mga reserbang langis. May tatlong kategorya. Ang mga ito ay batay sa kung paano malamang na ang langis ay mababawi gamit ang kasalukuyang teknolohiya.

1. Napatunayang Taglay - Mayroong higit sa 90 porsiyento na pagkakataon na ang langis ay mababawi.
2. Probable Reserves - Ang pagkakataon ng aktwal na pagkuha ng langis out ay mas malaki kaysa sa 50 porsiyento.
3. Mga Posibleng Pondo - Ang posibilidad ng pagbawi ng langis ay makabuluhan, ngunit mas mababa sa 50 porsiyento.

Tandaan na ang bahagi ng probable at posibleng taglay ng isang field ng langis ay makapag-convert sa pinatunayan na reserba sa paglipas ng panahon. Ang mga natuklasang reserbang ito ay isang maliit na bahagi lamang ng langis. Ito ay hindi lamang teknikal na magagawa upang makuha ang karamihan ng langis sa anumang ibinigay na larangan.

Napatunayang Taglay

Sa tatlong kategorya, ang pinaka-karaniwang ginagamit ay ang napatunayan na mga reserbang langis. Iyan ay kung saan ang pagtatasa ng data ng geolohiya at engineering ay nagpapakita ng makatwirang katiyakan upang mabawi mula sa mga natitirang reservoir. Ang langis na komersyal na maaaring mabuhay sa ilalim ng kasalukuyang mga kondisyon sa ekonomiya ay binibilang. Kung ang presyo ng langis ay tumaas o ang mga bagong teknolohiya ay mas mababa ang gastos, mas maraming mga larangan ang maaaring maging mabubuhay.

Ang makatwirang katiyakan ay nangangahulugan na alinman sa aktwal na produksyon o kapani-paniwala na pagsubok ang naganap. Kasama sa pagsubok ang pagbabarena. Kung hindi, pagkatapos ay ang site ay dapat na katabi at katulad ng mga lugar na na-drilled. Ang sukat ng patlang ay tinutukoy sa pamamagitan ng mga gilid kung saan ang mga contact ng langis na katabi gas o tubig formations.

Ang langis ay hindi binibilang bilang napatunayan kung ang mga inhinyero ay hindi sigurado kung maaari itong mabawi sa ilalim ng kasalukuyang kalagayan sa ekonomiya, o kung ito ay nasa ganap na hindi pa natutukso na mga lugar. Ang ilang mga inhinyero ay hindi rin binibilang ang langis na naka-lock sa pisara, karbon, o gilsonite.

Mga Taglay ng Mundo

Noong Enero 2017, mayroong 1.665 trilyon bariles ng langis sa mundo. Iyan ay sapat na tatagal ng isa pang 50 taon mula noong gumagamit ang mundo ng 90.5 million barrels kada araw. Tanging mga reserbang napatunayan ay binibilang sa kabuuang mga reserbang mundo. Ang bilang na ito ay nagbabago nang bahagya bawat taon.

Pinakamalaking Taglay sa 2017

Ang pinakamalaking napatunayang reserbong sa mundo ay sa ilang mga geologically natatanging lugar. Ang mga reserba ay ang mga libingan ng mga sinaunang halaman at maliliit na organismo ng dagat. Ang kanilang mga labi ay nanirahan sa ilalim ng mga sinaunang karagatan at lawa 300 milyon hanggang 400 milyong taon na ang nakararaan. Ang mga layers ng sediment ay sumasakop sa kanila, ang pagtaas ng presyon at temperatura. Na nagbago ang komposisyon ng kemikal sa langis.

Ginagamit namin ang mas mabilis na langis na ito kaysa sa paglikha ng mga bagong reserba. Ang halagang ito ay may hangganan, kaya ang mga tao ay tumutukoy sa langis bilang isang di-mababagong mapagkukunan.

Karamihan sa mga malalaking larangan sa pinatunayan na mga reserbang langis ay nasa Gitnang Silangan, Venezuela, at Russia. Ang mga bansang ito ay walang insentibo upang makabuo ng mga tumpak na pagtatantya. Ang presyo ng merkado ng fossil fuels ay higit na hinihimok ng kapasidad ng produksyon kumpara sa demand kaysa sa mga reserba. Ang kapasidad na ito ay nakasalalay sa mga pagpapasya sa pamumuhunan na ginawa ng isang maliit na bilang ng mga gumagawa ng desisyon sa Saudi Arabia, Kuwait, Venezuela, at Russia.

Narito ang bilang ng mga barrels ng napatunayan na mga reserbang langis para sa pinakamataas na 20 na bansa:

1. Venezuela - 300.9 bilyon.
2. Saudi Arabia - 266.5 bilyon.
3. Canada, na kinabibilangan ng langis na pisara - 169.7 bilyon.
4. Iran - 158.4 bilyon.
5. Iraq - 142.5 bilyon.
6. Kuwait - 101.5 bilyon.
7. United Arab Emirates - 97.8 bilyon.
8. Russia - 80 bilyon.
9. Libya - 48.4 bilyon.
10. Nigeria - 37.1 bilyon.
11. Estados Unidos - 36.5 bilyon, na kung saan ay makabuluhang mula 20.68 bilyon noong 2013.
12. Kazakhstan - 30 bilyon.
13. China - 25.6 bilyon. Sa pagranggo, pinalitan nito ang Qatar sa 2017.
14. Qatar - 25.2 bilyon.
15. Brazil - 130000000000.
16. Algeria - 12.2 bilyon.
17. Angola - 8.3 bilyon.
18. Ecuador - 8.3 bilyon.
19. Mexico - 7.6 bilyon, mula sa 10.07 bilyon bariles noong 2014.
20. Azerbaijan - 7 bilyon.

Ang listahan lamang ay hindi nagbibigay ng buong kuwento, dahil sa mga relasyon sa pagitan ng mga bansa. Karamihan sa kanila ay gumawa ng higit pa kaysa sa paggamit nila, kaya nag-e-export sila sa mga importer o sa mga gumagamit ng higit sa gawa nila.

Upang dagdagan ang kanilang kapangyarihan sa pakikipagkasundo, ang ilan sa mga exporters ng langis ay magkakasamang nagtipun-tipon upang pamahalaan ang suplay ng mundo at mga presyo ng impluwensya. Kahit na ito ay isang iligal na monopolyo sa karamihan ng mga bansa, ito ay ganap na legal sa internasyonal na batas. Ginawa ito ng mga exporter upang mapanatiling mataas ang presyo ng langis. Dahil ang langis ay isang non-renewable na mapagkukunan, ang mga exporters ay walang natitirang ibenta kapag nawala ito. Para sa kadahilanang ito, gusto nilang makuha ang pinakamataas na kita habang ito ay tumatagal. Maaari lamang nila gawin ito kung mag-collude sila sa halip na makipagkumpetensya.

Ang Organisasyon ng Mga Bansa na Nag-e-export ng Petrolyo ay nabuo noong 1960. Ang 12 miyembro ng OPEC ay mayroong 80 porsiyento ng napatunayang reserbang mundo. Ang pinakamalaking importer ay ang Estados Unidos, ang European Union, at China.

Mga Pondo ng U.S.

Ang U.S. Energy Information Administration iniulat 35.2 bilyong barrels ng mga reserba. Ang pinakamalaking reserba ay nasa Texas, North Dakota, ang Gulf of Mexico Federal Offshore, Alaska, at California. Pagkatapos ng mga taon ng pagwawalang-kilos, A.S.Ang mga reserba ay lumalagong muli salamat sa mas mataas na presyo ng langis na gumagawa ng mga bagong teknolohiya na epektibo sa gastos. Pahalang na pagbabarena at haydroliko fracturing maaaring kunin ng langis mula sa pisara at iba pang mga "masikip" formations o mga may napakababang permeability. Ang Texas at North Dakota ay kumikita ng 90 porsiyento ng kabuuang paglago.

Gayundin, pinanatili ng Estados Unidos ang pinakamalaking estratehikong reserve ng petrolyo sa mundo. May hawak itong 727 million barrels. Ito ay ginagamit upang mapanatiling maayos ang ekonomiya kapag may krisis o kakulangan. Dahil hindi ito bukas para sa produksyon, hindi ito kasama bilang bahagi ng mga nirerespeto na reserba ng A.S..

Ang Estados Unidos ay may 3 trilyon barrels na nakulong sa Green River shale oil formation sa Colorado. Nagkakahalaga ito ng $ 40- $ 80 isang bariles para mabawi ito, na ginagastos ito kahit na ang langis ay $ 100 isang bariles. Ang pagbabawas ay maaari ring maubos ang talahanayan ng tubig at makapinsala sa kapaligiran. Ngunit, kung patuloy na mapabuti ang teknolohiya at tumaas ang presyo, posible na makagawa ng 100,000 barrels sa isang araw sa loob ng 30 taon.

Oil Sands

Ang mga reserbang sands ng langis ay matatagpuan sa Canada, Venezuela, Russia, at sa Estados Unidos. Karamihan sa mga ito, na may kabuuang 166 bilyong barrels, ay nasa Alberta, Canada. Ang Estados Unidos ay nag-import ng 1.236 bilyong barrels mula sa mga larangan na ito sa 2014.

Ang mga langis ng langis ay buhangin na may halong sangkap na tinatawag na bitumen. Ang bitumen ay dapat na pinainit bago ito magamit bilang langis. Dalawang tonelada ng buhangin ay dapat na mina, gamit ang tatlong barrels ng tubig, upang makakuha ng isang bariles ng langis. Ang proseso ay kontrobersyal dahil gumagamit ito ng maraming enerhiya at tubig at nag-iiwan ng peklat sa kapaligiran na makikita mula sa kalawakan. Kaya ang mga minero ay kinakailangan upang ibalik ang lugar sa orihinal na kalagayan nito pagkatapos ng pagmimina. (Pinagmulan: Panayam kay Gavin Longmuir, consultant sa International Petroleum Consultants Association, Inc.)