Gaano katagal ang Air Deployments ng Air Force?

Ipinakita ng kamakailang mga pag-aaral na ang 15 na taon ng digmaan ay kumukuha ng kabayaran sa militar. Ang Espesyal na Air Force ay nababahala na hindi lamang nasusunog ang mga tauhan nito sa pag-deploy upang manirahan ang mga rate sa maraming mga espesyalidad na code (trabaho) ng 1: 2 ratio. Ang ratio ng 1: 5 ay mas madaling pamahalaan para sa mga pamilya ng Air Force dahil nangangahulugan ito na gumastos ka ng 5 beses na higit pa sa bahay habang ginagawa mo ang pag-deploy. Ang ilang mga deployments ay isang buong taon sa ibang bansa sa ilang mga trabaho at ang turn sa paligid hanggang sa susunod na paglawak ay mas maaga kaysa sa 4-5 taon. Matapos ang maraming mga airmen na nagtatayo para sa 15 o higit pang mga pag-deploy sa isang maikling panahon ng karera, napagtanto ng Air Force na ang burnout at ang kakulangan ng mga tauhan sa ilang mga espesyal na code pati na rin ang mga piloto ay direktang may kaugnayan.

May pagkakaiba sa pagitan ng isang TDY (Temporary Duty Assignment), at isang "Pag-deploy." Sa karaniwan, ang mga tauhan ng Air Force ay lumawak nang mas mababa sa Mga Sundalo, Mga Sailor, at Marino. Noong Enero 2015, binago ng Air Force ang paraan ng pagpapalawak ng kanilang mga tropa sa pangalawang pagkakataon sa loob ng sampung taon.

Ang isang "TDY" ay isang pansamantalang takdang-aralin, kadalasan na dumalo sa isang paaralan, kumperensya, pansamantalang tumulong sa isang yunit na hindi pinadanak, o nakikibahagi sa isang ehersisyo. Kapag ang misyon ng TDY ay kumpleto, ang airman ay bumalik sa kanyang permanenteng tungkulin.

Ang "Pag-deploy" ay katulad ng isang TDY, maliban kung ang miyembro ay naghahatid upang maging bahagi ng isang partikular na operasyon, kadalasan ay isang operasyong kombat sa ibang bansa. Tulad ng isang TDY, kapag ang pag-deploy ay tapos na, ang airman ay bumalik sa kanyang permanenteng tungkulin. Inilalabas ng Air Force ang mga tao sa mga lugar tulad ng Afghanistan, Kuwait, Iraq, Saudi Arabia, Kosovo, at Bosnia para sa patuloy na operasyon ng mga contingency.

Sa ilalim ng konsepto ng AEF (Air Expeditionary Force) ng Air Force, ang layunin ng Air Force ay hindi maglagay ng mga indibidwal at mga yunit ng hindi hihigit sa 90 araw sa isang taon. Gayunpaman, ang Air Force ay may matagal na paraan upang matugunan ang layuning iyon para sa mga tauhan sa maraming partikular na trabaho. Ang karamihan sa mga deployment ng Air Force ay tatagal sa pagitan ng 60 at 90 araw.

Standardized Deployment Cycle upang Isalamin ang Kritikal Combat Needs

Ang Air Expeditionary Force Next System ng Air Force ay idinisenyo upang i-streamline ang proseso para sa pag-deploy ng mga Airmen, pagsunod sa mga ito sa kanilang mga yunit at pag-standardisa ng mga oras ng pagtira - pag-alis ng mga TEMPO BANDS na nakalista sa ibaba:

Bilang karagdagan sa pag-deploy ng maramihang mga Airmen mula sa parehong yunit ng sama-sama, ang AEF Susunod na sistema ay ilipat upang ilagay sa pamantayan ang mga ratios talampas, o ang ratio ng oras Airmen gastusin deployed kumpara sa oras sa istasyon ng bahay. Ang karamihan sa mga Airmen ay magsisilbi sa 1-sa-2 ratio; anim na buwan na ipinapatupad na sinusundan ng 12 buwan sa bahay.

Sa ilalim ng bagong sistema, ang mga Airmen ay hindi lamang lumawak sa mga miyembro ng kanilang yunit ng istasyon ng bahay, ngunit sila rin ay umalis sa higit pang mga standardized time frame, na nagtatayo ng istraktura sa mga deployments at maaaring gawing mas madali upang gumana sa AOR.

Ang pinakahuling pagbabago (2018) ay nagbibigay-daan para sa mga tauhan ng Air Force na lumawak bilang indibidwal na gawain, ay magpapalawak na ngayon bilang mga koponan mula sa CONUS. Ang pag-deploy ng pag-iisip ay magtatatag ng suporta at dagdagan ang kakayahan bilang isang koponan sa pakikipaglaban sa digmaan. Makakatulong din ito sa kaligtasan sa panahon ng mataas na pagkapagod sa pagpapatakbo ng tempo.

Sistema ng Pag-ikot ng Tempo (Mga Heavy War Needs Deployment Cycles)

Sa nakaraan (2009 hanggang 2014), ang mga Airmen na inilunsad bilang indibidwal o maliit na elemento sa pamamagitan ng "tempo bands" batay sa Air Force Specialty Codes. Ang mga Airmen ay nagtatagpo sa mga lugar ng responsibilidad mula sa mga base sa Air Force.

Ang mga pagpapasya ng banda ay ginawa sa pagtutugma ng hinulaang mga pangangailangan sa pag-deploy para sa mga espesyal na Air Force laban sa bilang ng mga airmen na magagamit upang i-deploy sa espesyalidad na iyon:

Band A. Ang mga nasa trabaho sa Air Force na nakatalaga sa Band A ay maaaring asahan na maglagay ng 6 na buwan tuwing 24 na buwan. Ang ilan sa mga patlang ng karera na inilagay sa banda na ito ay ang mga fuels, paralegal, pananalapi, at kaligtasan.

Band B. Ang mga Airmen sa Band B ay maaaring asahan na maglagay ng 6 na buwan tuwing 30 buwan. Sa ngayon, walang field career career na Air Force na inilagay sa banda na ito.

Band C. Ang mga nasa Band C ay maaaring asahan na i-deploy para sa 6 na buwan tuwing 24 na buwan. Kasama sa Band C ang mga tauhan ng medikal (maliban sa kalusugan ng asal), supply, komunikasyon, panahon, pampublikong gawain at pagpaplano ng logistik.

Band D. Ang mga indibidwal sa Band D ay maaaring asahan na italaga sa loob ng 6 na buwan tuwing 18 buwan. Kasama sa Band D ang aerial port, mga operasyon ng sasakyan, pamamahala ng trapiko, pamamahala ng sasakyan, controllers ng trapiko sa hangin, OSI, kalusugan ng asal, command post at sibil engineering.Band E. Ang mga taong ito ay maaaring asahan na maglagay ng anim na buwan sa bawat taon. Kasama sa Band E ang pagkontrata, katalinuhan, pamamahala ng paliparan, mga pwersang panseguridad, at Tactical Air Command at Control. Habang technically sa Band E, mga espesyal na mga patlang ng operasyon (Combat Controller at Pararescue) ay maaaring asahan ng mas madalas na deployments (bagaman karaniwang mas maikli sa tagal) para sa mga tiyak na espesyal na mga misyon ng pagpapatakbo.

Ang pamamaraan ng Tempo Band ay mahirap na gumana dahil sa mataas na tempo ng militar sa pangkalahatan mula pa noong 2001. Gayunman, habang bumababa ang mga pangangailangan sa pagpapatakbo, ang pangangailangan para sa 1: 2 ratio ng deployment ay bababa sa 1: 3 o marahil ang Air Force median average na 1: 5 lumawak upang tumira ratio.