Maari bang maiiwasan ang Krisis sa Pananalapi?

Maaaring mapigilan ng Federal Reserve at ng pangangasiwa ng Bush ang krisis sa pinansya ng 2008. Ngunit binale-wala nila ang mga maagang palatandaan ng babala.

Noong Nobyembre 2006, ang unang nangungunang tagapagpahiwatig ay nagpahayag ng problema. Iniulat ng Commerce Department na ang mga bagong permiso sa bahay ay bumaba ng 28 porsiyento sa isang taon. Ibig sabihin na ang mga bagong benta sa bahay ay masira sa susunod na siyam na buwan. Ngunit walang sinuman ang maaaring maniwala na ang mga presyo ng pabahay ay mahuhulog. Hindi ito nangyari dahil sa Great Depression.

Ang Federal Reserve Board ay nanatiling maasahin. Sa ulat ng Nobyembre ng Beige Book, sinabi ng Fed na ang ekonomiya ay sapat na malakas upang hilahin ang pabahay mula sa pagkalaglag nito. Nagtuturo ito sa matinding trabaho, mababa ang implasyon at pagtaas ng paggasta ng mga mamimili.

Noong 2006, ipinagwalang-bahala ng Fed ang ikalawang malinaw na tanda ng kahirapan sa ekonomiya. Iyon ay ang inverted yield curve para sa US Treasurys. Ang isang baligtad na curve ng ani ay kapag ang panandaliang benepisyo ng Treasury ay mas mataas kaysa sa pang-matagalang ani. Mas mababa ang regular na panandaliang ani. Ang mga namumuhunan ay nangangailangan ng mas mataas na pagbabalik para sa mas mahaba ang kanilang pera. Ngunit sila ay mamumuhunan sa isang pang-matagalang bono para sa proteksyon mula sa isang downturn. Ang kurba ng ani ay nakabukas din bago ang mga pagbagsak ng 2000, 1991, at 1981.

Hindi pinansin ng mga ekonomista ang sign na ito dahil mas mababa ang rate ng interes kaysa sa mga naunang recession. Karamihan sa kanila ay naisip ang mga presyo ng pabahay ay babangon kapag ang Fed ay nagpababa ng mga rate ng interes. Naniniwala sila na ang ekonomiya ay magkakaroon pa rin ng 2-3 porsiyento sa taong iyon. Iyon ay dahil ang ekonomiya ay nagkaroon ng maraming pagkatubig sa paglago ng gasolina.

Tunay na Dahilan ng Krisis

Sa katunayan, ang 2007 GDP growth ay dumating sa 2 porsiyento. Ngunit hindi nakita ng mga tagamasid ng ekonomiya ang dami ng laki ng subprime mortgage market. Gumawa ito ng "perpektong bagyo" ng masasamang pangyayari. Una, ang mga bangko ay hindi nag-aalala tungkol sa credit-pagiging karapat-dapat ng mga borrowers. Ipinagbili nila ang mga pagkakasangla sa pangalawang pamilihan.

Ikalawa, ang mga unregulated mortgage brokers ay gumawa ng mga pautang sa mga taong hindi kwalipikado. Ikatlo, maraming mga may-ari ng bahay ang kumuha ng interes-lamang na mga pautang upang makakuha ng mas mababang buwanang bayad. Tulad ng pag-reset ng mga rate ng mortgage sa isang mas mataas na antas, ang mga may-ari ng bahay ay hindi maaaring magbayad ng mortgage. Pagkatapos ay bumagsak ang mga presyo ng pabahay at hindi nila maaaring ibenta ang kanilang mga tahanan para sa isang kita. Bilang isang resulta, sila ay nabigo.

Ika-apat, ang mga bangko ay naka-repackaged ng mga mortgage sa mga securities na naka-back-up sa mortgage. Inupahan nila ang mga sopistikadong "quant jocks" upang lumikha ng bagong mga mahalagang papel. Ang mga "quants" ay nagsulat ng mga programang pang-computer na karagdagang repackaged ang mga MBS sa mataas na panganib at mababang panganib bundle. Ang mga bundok na may mataas na panganib ay nagbabayad ng mas mataas na mga rate ng interes, ngunit mas malamang na maging default. Ang mga low-risk bundle ay mas mababa. Ang mga programa ay napakasalimuot na walang naunawaan kung ano ang nasa bawat pakete. Wala silang ideya kung magkano ang bawat bundle ay subprime mortgages.

Kapag ang mga oras ay mabuti, hindi mahalaga. Ang bawat tao'y bumili ng mga bundok na may mataas na panganib dahil nagbigay sila ng mas mataas na pagbabalik. Tulad ng tinanggihan ng pabahay sa merkado, alam ng lahat na ang mga produkto ay nawalan ng halaga. Dahil walang naintindihan ang mga ito, ang halaga ng muling pagbebenta ng mga derivatives na ito ay hindi maliwanag.

Huling ngunit hindi bababa sa, marami sa mga purchasers ng mga MBS ay hindi lamang iba pang mga bangko. Sila ay mga indibidwal na mamumuhunan, pension pondo, at mga pondo sa pag-iingat. Na kumalat ang panganib sa buong ekonomiya. Ang mga pondo ng pimpin ay gumamit ng mga derivatives na ito bilang collateral upang humiram ng pera. Na lumikha ng mas mataas na pagbalik sa isang toro merkado, ngunit magnified ang epekto ng anumang downturn. Ang Seguridad at Exchange Commission ay hindi nag-uugnay sa mga pondo ng hedge, kaya walang alam kung magkano ang nangyayari.

Ang Fed Intervenes

Noong Marso 2007, natanto ng Fed na maaaring mabantaan ng ekonomiya ang mga pagkalugi ng pabahay ng hedge fund. Sa buong tag-init, ang mga bangko ay naging ayaw na ipahiram sa isa't isa. Natatakot sila na makatanggap sila ng masamang MBS bilang kapalit. Hindi alam ng mga banker kung magkano ang masamang utang na mayroon sila sa kanilang mga libro. Walang gustong tanggapin ito. Kung ginawa nila, pagkatapos ay ibababa ang rating ng kanilang credit. Pagkatapos, ang kanilang presyo ng stock ay mahuhulog, at hindi sila makakakuha ng mas maraming pondo upang manatili sa negosyo. Ang stock market ay nakikita sa buong tag-init, habang sinisikap ng mga tagapangasiwa ng merkado na malaman kung gaano kasamang mga bagay.

Noong Agosto, ang kredito ay naging napakahigpit na ipinagpapalit ng Fed ang mga bangko na $ 75 bilyon. Ito ay nais na ibalik ang katibayan ng sapat na panahon para sa mga bangko upang isulat ang kanilang mga pagkalugi at makabalik sa negosyo ng pagpapautang ng pera. Sa halip, ang mga bangko ay huminto sa pagpapautang sa halos lahat.

Ang pababang spiral ay isinasagawa. Tulad ng mga bangko na pinutol sa mortgages, ang mga presyo ng pabahay ay nahulog pa. Na ginawa ang higit pang mga borrowers upang pumunta sa default, na kung saan ay nadagdagan ang masamang mga pautang sa mga bangko 'libro. Na ang mga bangko ay nagpapautang kahit na mas mababa.

Sa susunod na walong buwan, binawasan ng Fed ang mga rate ng interes mula sa 5.75 porsiyento hanggang 2.0 porsyento. Ito ay pumped bilyun-bilyong dolyar sa sistema ng pagbabangko upang maibalik ang pagkatubig. Ngunit wala nang magagawa ang mga bangko na magtiwala muli sa isa't isa.

Noong Nobyembre 2007, nabatid ng Kalihim ng Sekretaryo ng U.S. na si Henry Paulson ang tunay na sitwasyon. Ang mga bangko ay may isang problema sa katotohanan, hindi isang problema sa pagkatubig. Gumawa siya ng Superfund. Ginamit nito ang $ 75 bilyon sa mga pribadong sektor ng dolyar upang bumili ng masamang pagkakasangla. Mas katiyakan pa sila ng Treasury. Ngunit sa oras na ito, huli na para sa isang pampublikong / pribadong pakikipagsosyo upang malutas ang problema. Nahawakan na ang takot sa mga pamilihan sa pananalapi. Ito ay naging maliwanag na $ 75 bilyon ay hindi sapat.

Isang Ounce ng Pag-iwas

Dalawang bagay ang maaaring pumigil sa krisis. Ang una ay ang regulasyon ng mga broker ng mortgage, na gumawa ng masamang mga pautang, at mga pondo sa pag-iilaw, na gumamit ng napakaraming paggamit. Ang ikalawang ay magiging pagkilala nang maaga sa ito ay isang problema sa katotohanan. Ang tanging solusyon ay para sa gobyerno na bumili ng masamang mga pautang.

Ngunit ang pinansiyal na krisis ay sanhi din ng pinansiyal na pagbabago na lumalabas sa pag-iisip ng tao. Ang mga potensyal na epekto ng mga bagong produkto, tulad ng MBS at derivatives, ay hindi naunawaan kahit na sa mga dami ng jocks na lumikha sa kanila. Maaaring pinalambot ng regulasyon ang downturn sa pamamagitan ng pagbawas ng ilan sa mga pagkilos. Hindi ito maaaring pumigil sa paglikha ng mga bagong produkto sa pananalapi. Sa ilang mga lawak, ang takot at kasakiman ay laging lumikha ng mga bula. Ang pagbabago ay palaging may epekto na hindi maliwanag hanggang sa maayos pagkatapos ng katotohanan.