Obligasyon ng mga utang na may Collateralized at ang Krisis sa Kredito

Sa isang lugar sa unang bahagi ng 2007, isa sa mga mas kumplikado at kontrobersyal na sulok ng mundo ng bono ay nagsimulang lumubog. Noong Marso ng taong iyon, ang pagkalugi sa merkado ng mga obligasyon sa utang na may collateralized (CDO) ay kumakalat - pagyurak ng mga pondo ng hedge na may mataas na panganib at pagkalat ng takot sa pamamagitan ng nakatakdang kita ng mundo.

Nagsimula ang krisis sa kredito.

Kapag isinulat ang pangwakas na kasaysayan ng krisis, malamang na magkakaroon tayo ng isang mas mahusay na ideya ng eksakto kung ano ang nangyaring mali. Ngunit kahit na ngayon ay tila malinaw na ang mga woes ng global market utang 'ay nagsimulang hindi kaya magkano sa merkado ng pabahay tulad ng sa market CDO ng 2007.

Ano ang isang Collateralized Debt Obligation?

Kaya kung ano talaga, eksakto, ay isang CDO? At kung paano ang isang bagay na ang iyong average na Amerikano ay hindi kailanman narinig ng kahit ngayon maging sanhi kaya magkano ang problema para sa ekonomiya?

Mas madaling hilingin ang mga tanong kaysa ito ay sagutin ito. Ngunit subukan natin.

Ang mga obligasyon ng collateralized utang ay nilikha noong 1987 ng mga banker sa Drexel Burnham Lambert Inc. Sa loob ng 10 taon, ang mga CDO ay naging isang pangunahing puwersa sa tinatawag na mga derivatives market, kung saan ang halaga ng isang kinopyang "nagmula" mula sa halaga ng iba pang ari-arian. Ngunit hindi tulad ng ilang medyo matuwid derivatives tulad ng mga pagpipilian, tawag at credit default swaps, CDOs ay halos imposible para sa average na tao na maunawaan (heck, bumalik kapag ako ay isang editor sa Bloomberg News, ang aking boss humantong sa amin sa isang serye ng mga pulong sa Wall Ang mga insider sa kalye sa isang pagtatangka, sa kalakhang hindi matagumpay, upang makakuha ng isang tao na ipaliwanag ang higit pang mga arcane na sulok ng mga derivatives market sa amin.)

At doon ay ang problema.

Ang mga CDO ay hindi "tunay." Sila ay nagtatayo. At ang isa ay maaaring magtaltalan, sila ay mga construct na binuo sa iba pang mga constructs.

Sa isang CDO, ang isang investment bank ay nakolekta ang isang serye ng mga ari-arian - kadalasang mataas na ani ng mga bonong basura, mga mortgage-backed securities, swaps ng default na credit at iba pang mga high-risk, high-yield na produkto mula sa fixed-income market. Ang bangko sa pamumuhunan ay lumikha ng isang corporate structure - ang CDO - na magpapamahagi ng mga daloy ng salapi mula sa mga asset na iyon sa mga mamumuhunan sa CDO.

Iyan ang tunog simple. Ngunit narito ang catch: Ang mga CDO ay ibinebenta bilang mga pamumuhunan na may isang tinukoy na panganib at gantimpala. Sa ibang salita, kung bumili ka ng isa na gusto mong malaman kung magkano ang isang pagbalik na maaari mong asahan bilang kapalit ng pagpapakamatay sa iyong kabisera. Ang mga bangko sa pamumuhunan na lumilikha ng mga CDO ay nagpakita sa kanila bilang mga pamumuhunan kung saan ang mga pangunahing kadahilanan ay hindi ang pinagbabatayan ng mga ari-arian. Sa halip, ang susi sa CDOs ay ang paggamit ng mga kalkulasyon ng matematika upang lumikha at ipamahagi ang mga daloy ng salapi. Sa ibang salita, ang batayan ng isang CDO ay hindi isang mortgage, isang bono o kahit na isang kinopyang - ito ay ang mga sukatan at mga algorithm ng quants at negosyante.

Sa partikular, ang merkado ng CDO ay bumagsak noong 2001 sa pag-imbento ng isang pormula na tinatawag na Gaussian Copula, na naging mas madali ang presyo ng mga CDO nang mabilis.

Ngunit kung ano ang tila ang mahusay na lakas ng CDOs - kumplikadong mga formula na protektado laban sa panganib habang ang pagbuo ng mataas na nagbabalik - lumitaw na flawed. Dahil madalas na nangyayari sa Wall Street, natutunan namin ang mahirap na paraan na ang mga smartest guys sa room ay kadalasang medyo pipi.

Downhill Slope

Noong unang bahagi ng 2007, sinimulang maramdaman ng Wall Street ang mga unang panginginig sa mundo ng CDO. Ang mga default ay tumataas sa mortgage market. At maraming mga CDO ang nagsasama ng derivatives na binuo sa mortgage - kasama ang peligrosong, subprime mortgages.

Ang mga tagapangasiwa ng pondo ng pondo, mga komersyal at mga bangko sa pamumuhunan, at mga pondo ng pensiyon, na lahat ay naging malaking mamimili ng mga CDO, ay natagpuan ang kanilang mga sarili sa problema. Ang mga ari-arian sa core ng CDOs ay sa ilalim ng. Higit sa lahat, ang mga modelo ng matematika na dapat ipagtanggol ang mga mamumuhunan laban sa panganib ay hindi gumagana.

Ang mga bagay na kumplikado ay walang market kung saan ibenta ang mga CDO. Ang mga CDO ay hindi kinakalakal sa mga palitan. Ang mga CDO ay hindi talaga nakabalangkas na mabibili sa lahat. Kung mayroon kang isa sa iyong portfolio, hindi gaanong magagawa mo upang i-unload ito.

Ang mga tagapamahala ng CDO ay may katulad na paghigop. Tulad ng takot ay nagsimulang kumalat, ang merkado para sa mga pinagbabatayan ng mga asset ng CDO ay nagsimulang mawala din. Biglang imposibleng itabi ang mga swap, subprime-mortgage derivatives at iba pang mga mahalagang papel na hawak ng mga CDO.

Ang pagbagsak

Noong unang bahagi ng 2008, nagkaroon ng krisis sa CDO ang tinatawag naming krisis sa kredito.

Nang bumagsak ang merkado ng CDO, marami sa mga derivatives market ang bumagsak kasama nito. Naka-fold ang mga pondong pabilog. Ang mga ahensya ng credit-rating, na nabigong babalaan ang Wall Street ng mga panganib, ay nakakita ng malubhang pinsala sa kanilang reputasyon. Ang mga bangko at mga brokerage house ay naiwan sa pag-aagawan upang madagdagan ang kanilang kabisera.

Pagkatapos, noong Marso 2008, bahagyang higit sa isang taon matapos ang unang mga tagapagpahiwatig ng problema sa merkado ng CDO, ang hindi maiisip ay nangyari. Ang Bear Stearns, isa sa pinakadakilang at pinaka-prestihiyosong kumpanya sa Wall Street, ay bumagsak.

Sa kalaunan, ang fallout kumalat sa punto na ang mga kompanya ng seguro ng bono ay pinababa ang rating ng kanilang credit (paglikha ng isa pang krisis sa merkado ng bono); ang mga regulator ng estado ay pumipilit ng isang pagbabago sa kung paano ang utang ay na-rate, at ang ilan sa mga mas malaking manlalaro sa mga merkado ng utang ay nagbawas ng kanilang mga pusta sa negosyo o lumabas sa laro sa kabuuan.

Sa kalagitnaan ng 2008, malinaw na walang sinuman ang ligtas. Habang nahihirapan ang alikabok, sinimulan ng mga auditors na suriin ang pinsala. At naging malinaw na ang lahat - kahit na ang mga hindi kailanman namuhunan sa anumang bagay - ay magbabalik sa pagbabayad ng presyo.