Ang Bagay-bagay sa Trabaho: Etika at Mga Ari-arian

Buksan ang pahayagan at makakahanap ka ng mga etikal na krisis tulad ng paglustay, pandaraya, o maling paggamit ng mga produkto o serbisyo ng kumpanya na gumagawa ng mga headline. Ang mataas na profile ethical breaches tulad ng mga ito ay may kinalaman sa isang bagay na malapit at mahal sa puso ng isang kumpanya; mga ari-arian nito.

Ito ay kilala sa lugar ng trabaho bilang bagay na binayaran ng kumpanya at ginagamit mo araw-araw. Pagdating sa mga ari-arian ng kumpanya (sa anumang anyo) ang mga bagay ay malubha. Gulo na may pera o mga bagay-bagay, at mahuhuli ka sa mainit na tubig talagang mabilis. Sa ibabaw, ito ay tila pinutol at pinatuyong, ngunit ito ba ay kasing madali?

Para sa amin na walang kapangyarihan at impluwensiya, ang maingat na pag-aalaga sa mga ari-arian ng kumpanya ay maaaring hindi isang isyu. Nagpapakita ka para sa trabaho, gawin ang iyong trabaho, at umuwi nang hindi nakikibahagi sa anumang mataas na pananalapi o legal na maniobra.

Hindi mo nalalaman, sa panahon ng iyong tila dayal na gawain, na mayroon kang daan-daang o kahit libu-libong dolyar ng mga ari-arian sa ilalim ng iyong kontrol. Sa lahat ng mga bagay na pumasa sa iyo sa bawat araw sa trabaho, malamang na hindi mo naisipin ito sa mga tuntunin ng mga asset at iyong responsibilidad.

Nagdadala ka ba ng kotse ng kumpanya, nagtatrabaho sa isang computer, o nagpapanatili ng mga kagamitan? Gumagamit ka ba ng isang credit card ng kumpanya o gastos ng account? Mayroon ka bang access sa o ikaw ay responsable para sa intelektwal na ari-arian o mga rekord ng kumpanya? Ang lahat ng ito ay mga halimbawa ng mga ari-arian.

Ang ilan ay pisikal at ang ilan ay hindi madaling unawain, tulad ng mga lihim ng kumpanya, mga trademark, at lihim na impormasyon. Ang bawat empleyado mula sa janitor sa ehekutibo ay kumokontrol sa ilang uri ng pag-aari tuwing nagpapakita siya ng trabaho.

Ang mga Empleyado Kahit Mag-isip ng Paggawa ng Bagay-bagay bilang Mga Ari-arian?

Karamihan sa mga tao ay hindi nagbibigay ng mga ari-arian ng kumpanya ng isang pangalawang pag-iisip hanggang sila ay nawala, ninakaw o nasira. Narito ang problema. Dapat na maunawaan ng mga empleyado na ang etikal na pag-uugali ay ipinakita hindi lamang sa kung paano kumilos sila sa iba kundi sa kung paano nila tinuturing ang ari-arian na hindi sa kanila. Ang susi sa tagumpay ay pag-unawa kung sino ang nagmamay-ari kung ano at kung ano ang umiiral na mga hangganan para sa paggamit nito.

Ang iyong ina ay maaaring nagsabi, "gamutin ang ari-arian ng ibang tao na parang ito ay iyong sarili." Bilang isang bata, kung hiniram mo ang isang laruan, kinuha mo ang espesyal na pag-aalaga nito. Bilang bisita sa isa pang bahay, hindi mo hinawakan ang anumang bagay na hindi sa iyo. Bakit hindi lumilitaw ang araling ito sa ari-arian ng kumpanya kung saan tayo nagtatrabaho?

Bilang isang matanda, alam mo na mas mahusay. Ang pag-aalaga sa mga asset ay hindi mahalaga dahil ang kumpanya ay laging may sapat na pera upang palitan ang mga bagay na pinagputul-putol o ginagamit namin. Kung walang ibang nagmamalasakit, bakit tayo dapat? Ngunit ang mga simpleng mga katotohanang moral mula sa pagkabata ay hindi lumalaki sa edad. Ang katotohanan ay, dapat naming pag-aalaga kung paano namin tinatrato ang ari-arian na hindi sa atin.

Ang bawat tao'y nakakaalam sa mga bagay na naiiba. Ang ilan ay nawala ang kanilang sarili mula sa pag-aari nang sa gayon ay hindi nila pinapahalagahan ang mga ito o ilakip nila ang kanilang mga sarili ng masyadong maraming kaya nararamdaman nila ang mga may-ari. Sa unang sitwasyon, ang pag-aaral na nagmamalasakit sa mga bagay-bagay ng kumpanya ay natapos sa pamamagitan ng maingat na pagsasaalang-alang.

Sino ang nagbabayad para sa mga ito at kung ano ang pakiramdam ko tungkol sa pagsulat ng tseke na nagbabayad para sa mga ito? Ano ang mga hangganan para sa naaangkop na paggamit?

Ito ay isang saloobin na hindi kinakailangang magbago mula sa trabaho sa tahanan. Ang isang etikal na tao ay hindi naglalagay ng isang halaga ng dolyar sa paggalang sa ari-arian ng iba. Siya ay palaging gumagawa ng isang moral na koneksyon sa pagitan ng ari-arian, pagmamay-ari, at responsibilidad.

Sa pangalawang kaso, ang pagiging sobrang naka-attach o pamilyar sa pag-aari ng kumpanya ay lumilikha din ng problema. Kung gumamit ka ng isang bagay araw-araw, maaari kang maging desensitized sa naaangkop na propesyonal na paggamit nito. Nagbabalanse ka ba ng mga pinansiyal na account ng kumpanya tulad ng iyong sarili?

Nakikita mo ba ang iyong sarili sa pagpindot sa computer o pagpindot sa copier (kahit na nararapat ito)? Ginagamot mo ba ang mga tala at pribadong impormasyon sa isang kaswal na paraan? Maaaring panahon na gumawa ng mas malubhang diskarte sa pag-aari ng kumpanya.

Magingat sa panggugulo sa pera o sa mga bagay-bagay dahil ang mga etikal na sitwasyon na kinasasangkutan ng mga ari-arian ng kumpanya, gaano man kalaki, ay bihira na sa isang apology. Mayroong palaging isang paninigarilyo na hindi nag-iiwan ng mga kulay-abo na lugar para sa rasyonalisasyon o paliwanag. Karamihan sa mga industriya ay may pakikitungo sa pang-aabuso sa pag-abuso o maling paggamit sa pagkilos ng pandisiplina o pagwawakas sa trabaho sa unang pagkakasala.

Muli, ang etika sa negosyo ay bumababa sa pang-araw-araw na mga pagpili na ginagawa mo hindi mahalaga kung sino ka o kung ano ang iyong mga responsibilidad. Mula sa minutong hakbang ka mula sa paradahan sa iyong lugar ng trabaho, tingnan ang mga bagay sa paligid mo sa tamang konteksto. Bagaman sinabi ni Shakespeare, "Ang lahat ng yugto ng mundo," huwag pakitunguhan ang mga "bagay" tulad ng mga props.