Bakit Bumabagsak ang mga Negosyo? Isang Krisis ng Pagkasobra

Maraming mga negosyo ang nagpapahayag ng bangkarota araw-araw. Ang Amerikanong Bankruptcy Institute ay nagsasabi sa karaniwan tungkol sa 26,000 mga negosyo ang nabangkarote bawat taon mula 2013 hanggang 2017. Ang istatistika na ito ay hindi kasama ang bilang ng mga maliliit na negosyo na malapit lamang sa kanilang mga pintuan at lumayo mula sa kanilang mga masasamang negosyo.

Mayroong ilang mga tipikal na dahilan kung bakit malapit na ang mga negosyo, ngunit sa karamihan ng mga kaso, nilalaglag nila ang mga pangunahing prinsipyo ng negosyo ng pagkatubig, solvency, at posibilidad na mabuhay. Narito ang isang maikling talakayan sa bawat kataga at kung paano ito mahalaga sa pagpapanatili ng isang negosyo mula sa pagsasara o pagdeklara ng bangkarota.

Pagkakalantad ng isang Negosyo

Ang pagkatubig ay ang pinaka-maikling termino ng mga hakbang na ito sapagkat ito ay tumutukoy sa kakayahan ng isang negosyo upang mabilis na i-convert ang mga asset sa cash nang walang pagkawala. Gumagana ang prinsipyo tulad nito: Sabihin nating kailangan mo ng cash upang magbayad ng mga singil. Ang pinakamadaling paraan upang makuha ito ay ang magbenta ng isang asset. Kung nagbebenta ka ng cash o gamitin ito upang magbayad ng mga singil, ito ay nagkakahalaga ng 100 porsiyento ng halaga nito. Ngunit kung subukan mong ibenta ang anumang iba pang mga asset, hindi ito ay nagkakahalaga ng 100 porsiyento.

Kaya tumingin ka sa palibot at iniisip, "Buweno, maaari kong mangolekta ng ilang mga receivable." Ngunit hindi ka maaaring mangolekta ng sapat, o magtapos ka na nagbebenta ng mga receivable sa isang kadahilanan sa isang malaking diskwento. kaya sinubukan mong ibalik ang ilang mga di-naunang mga kahon ng suplay sa lugar ng suplay ng opisina. O ibalik mo ang ilang hindi ginagamit na mga produkto sa iyong tagapagtustos. Alam mo kung sinubukan mong ibenta ang kagamitan, magkakaroon ka ng pagkawala, sapagkat ito ay depreciated.

Kung ikaw ay likido, mayroon kang sapat na mga ari-arian sa cash upang bayaran ang iyong mga agarang perang papel o bayaran ang iyong mga empleyado. Karamihan sa mga negosyo ay walang maraming dagdag na salapi na nakaupo sa paligid, ngunit dapat nilang malaman na sapat na sila, mula sa kita o pagbebenta ng mga bagay, upang magbayad ng mga perang papel habang dumating ang mga ito. Ito ay tinatawag na isang positibong daloy ng salapi, at nangangahulugan ito ng pagkatubig.

Solvency ng isang Negosyo

Ang prinsipyo ng solvency ay may kaugnayan sa pagkatubig, ngunit ito ay medyo mas malawak. Kung ang isang negosyo ay may kakayahang makabayad ng utang na ito ay may sapat na mga ari-arian upang masakop ang mga pananagutan nito. Kung ang lahat ng mga creditors ng negosyo na tinatawag sa kanilang mga pautang at humingi ng pagbabayad (tulad ng isang 'tumakbo sa bangko' para sa isang negosyo), ang negosyo ay kailangang magbenta o magtapon ng mga kasalukuyang asset, sa isang pagkawala.

Ang kasuwato ay nasusukat na may ratio ng negosyo na tinatawag na "kasalukuyang ratio," na naghahambing sa mga kasalukuyang asset (mga receivable, supplies, at imbentaryo) sa mga kasalukuyang pananagutan (mga utang na utang mo na dapat bayaran sa susunod na taon, tulad ng iyong mga buwis, mga buwis sa payroll, at buwanang pagbabayad sa iyong pautang sa negosyo). Ang "kasalukuyang ratio" ay dapat na 2: 1. Iyon ay, ang halaga ng iyong mga kasalukuyang asset ay dapat na dalawang beses sa halaga ng iyong mga kasalukuyang pananagutan.

Tulad ng nabanggit ko sa itaas, mahirap ibenta ang mga asset nang mabilis nang walang pagkuha ng ilang pagkawala, kaya kailangan mo ng higit pang mga asset upang masakop ang iyong mga pananagutan. Kung gayon, ang solvency ay ang kakayahan ng isang negosyo na mapanatili ang isang kasalukuyang ratio ng 2: 1, upang mahawakan nito ang mga emerhensiya at bayaran ang mga panukalang-batas nito sa maikling panahon (sa ilalim ng isang taon).

Posibilidad ng isang Negosyo

Ang konsepto ng posibilidad na mabuhay ay madalas na napag-usapan sa mga nabubuhay na nilalang (mga bagong panganak na sanggol, halimbawa) at ang kanilang kakayahan ay hindi lamang upang mabuhay ngunit upang umunlad. Ang posibilidad ng ekonomiya ay nangangahulugang patuloy na napapanatiling kita para sa isang negosyo sa loob ng isang panahon. Hindi ito nangangahulugan na ang bawat quarter ay kapaki-pakinabang, ngunit sa paglipas ng panahon ang negosyo ay kapaki-pakinabang, na nagbibigay ng para sa parehong pagkatubig para sa mga emerhensiya at solvency para sa mga kasalukuyang pangangailangan.

Tandaan na ang isang negosyo ay maaaring maging kapaki-pakinabang at hindi pa rin sapat ang pera. Ang mga kita ay nasa papel lamang; Ang pera ay nasa bangko.

Bumalik sa aking orihinal na punto: ang mga negosyo ay madalas na nabangkarote dahil nalilimutan nila ang tungkol sa mga pangunahing kaalaman:

• Ang negosyo ay dapat magkaroon ng sapat na salapi upang masakop ang mga emerhensiya (pagkatubig);
• Ang negosyo ay dapat magkaroon ng sapat na mga ari-arian upang kung ang mga pautang ay dapat bayaran, o ang mga buwis ay dapat bayaran, ang negosyo ay maaaring sumaklaw sa mga "tawag" sa mga ari-arian nito (solvency); at
• Ang negosyo ay dapat magpatuloy upang maging kapaki-pakinabang, na nangangahulugan na ito ay patuloy na magdadala ng mas maraming kita kaysa sa kita, kaya ang pagbubuo ng cash at iba pang mga asset (posibilidad na mabuhay).

Mga pangunahing prinsipyo ng negosyo. Kalimutan sila sa iyong panganib.