Batas sa Pag-iwas sa Pang-aabuso at Pagkakonsumo ng Batas ng Pagkalugi

Ang Bankruptcy Prevention Prevention and Consumer Protection Act of 2005 ay nagbago sa U.S. Bankruptcy Code. Ginawa itong mahirap na mag-file para sa pagpuksa sa ilalim ng Kabanata 7 ng bangkarota. Bilang isang resulta, mas maraming mga tao ang nag-file para sa Kabanata 13 bangkarota na nagbabayad muli ng mga pagbabayad.

Ang pinaka-kontrobersyal na reporma ay "nangangahulugang pagsubok." Inihambing nito ang kita ng mga may utang sa kita ng estado ng panggitna. Kung mas mataas ito, at maaaring bayaran ng mga may utang ang hindi bababa sa $ 100 sa isang buwan, hindi sila kwalipikado para sa pagkabangkarota ng Kabanata 7. Sila ay ipinapalagay na nagpapatakbo sa "masamang pananampalataya." Iyon ay pinawawalang-halaga lamang kung nagpakita sila ng matinding espesyal na mga kalagayan.

Kinailangan ng bagong batas na patunayan ng mga may utang na walang makatwirang kahalili sa bangkarota. Ang lahat ng mga aplikante ay kinakailangang pumunta sa pamamagitan ng pagpapayo sa kredito bago mag-file ng bangkarota. Ito ay dapat na sa pamamagitan ng isang pederal na naaprubahan programa. Ang payo ay lumikha ng iskedyul ng pagbabayad. Ang mga Debtor ay hindi kailangang sundin ito, ngunit kailangan nilang ipakita ito sa hukuman ng pagkabangkarote. Sa panahon ng pagbagsak ng bangkarota, kailangan silang bumalik sa pagpapayo upang matuto ng mahusay na mga kasanayan sa pamamahala sa pananalapi.

Ang batas na ginawa ng mga abugado ng bangkarota ay personal na nagpapatunay na ang lahat ng impormasyon ay wasto. Bilang resulta, ang mga bayad sa mga abogado ay umakyat.

Ang mga aplikante ay kailangang maging kasalukuyang sa kanilang mga buwis sa U.S. na nagsisimula ng hindi bababa sa apat na taon bago magsampa ng bangkarota. Kung huminto sila sa pagbabayad ng mga buwis, maaari silang mabawi ang kanilang Kabanata 7 status.

Maaaring mapalayas ng mga landlord ang mga aplikante kahit habang nagsasagawa sila ng pagkalugi ng bangkarota. Ang proseso na ginagamit upang protektahan ang mga aplikante mula sa pagpapalayas.

Ang mga paglilitis ay hindi na nagpoprotekta sa mga aplikante mula sa suspensyon ng lisensya sa pagmamaneho, legal na pagkilos para sa suporta sa bata, o mga paglilitis sa diborsyo.

Ang batas ay inutusang suportahan ang suporta sa anak at alimony sa iba pang mga nagpapautang.

Inilagay ni Pangulong Bush ang batas sa Abril 20, 2005. Ipinatutupad ito sa mga kaso ng bangkarote na isinampa noong o pagkatapos ng Oktubre 17, 2005.

Bakit Ipinasa ng Kongreso ang Batas

Noong panahong iyon, naisip ng mga mambabatas na ang mga pagkabangkarote ay ginagamit ng mga mamimili upang maiwasan lamang ang pagbabayad ng kanilang mga utang. Karamihan ng utang noong panahong iyon ay utang sa credit card. Nais din nilang protektahan ang mga kumpanya at indibidwal mula sa pagiging sapilitang sa pagkabangkarota ng mga nagpapautang. Na ginamit upang maganap sa pamamagitan ng isang petisyon para sa hindi sapilitan bangkarota.

Nag-aalala ang mga mambabatas dahil ang mga indibidwal na pagkabangkrap ay bumangon mula 1.3 milyon noong 1999 hanggang 1.6 milyon noong 2003. Ang mga bangkarota ng negosyo, sa kabilang banda, ay nanatili ng 38,000 bawat taon.

Paano ang Batas na Humantong sa 2008 Recession

Ang isang ulat ng National Bureau of Economic Research ay nagsabi na ang Consumer Protection Act ay maaaring tumulong na maging sanhi ng subprime mortgage crisis at ang kasunod na Great Recession. Paano? Napinsala ng batas na magpahayag ng pagkabangkarote.

May tatlong pakinabang ng bangkarota. Una, ang mga may utang ay maaaring humawak sa mga pagsisikap sa pagkolekta ng mga nagpapautang. Pangalawa, maaari silang magkaroon ng unsecured utang na nakasulat lamang. Ikatlo, maaari nilang makuha ang kanilang utang na muli at pagbayad ng interes na nabawasan sa mga ligtas na pautang.

Bago ang 2005 batas, ang mga may-ari ng bahay ay maaaring magdeklara ng bangkarota sa kanilang personal na utang. Nagpalaya ito ng mga pondo upang bayaran ang kanilang pagkakasangla at i-save ang kanilang mga tahanan. Dahil sa pagkalugi ng bangkarota, pinilit na gamitin ng mga may-ari ng bahay ang kanilang katarungan sa bahay upang magbayad ng mga singil.

Una, ang mga may-ari ng bahay ay pinilit na kumuha ng katarungan mula sa kanilang mga tahanan upang bayaran ang kanilang mga utang. Bago lumipas ang Batas, ang tahanan ay protektado mula sa mga nagpapautang, kahit na sa ilalim ng bangkarota. Ang mga may-ari ng bahay ay maaaring magdeklara ng bangkarota sa kanilang personal na utang, na nagpapalaya ng mga pondo upang bayaran ang kanilang pagkakasangla at i-save ang kanilang mga tahanan.

Matapos ang Batas, ang mga tao ay naging mas desperado na magbayad ng mga singil. Ang mga default ng mortgage ay tumaas ng 14 porsiyento. Bilang karagdagan, 200,000 higit pang mga pamilya ang nawala sa kanilang mga tahanan, bawat taon pagkatapos na maipasa ang Batas.

Pangalawa, ang mga tao ay naging alipin ng gastos sa pangangalagang pangkalusugan. Ang administrasyon ng Bush ay tumugon sa kahilingan ng mga bangko na nagsabing ang mga mamimili ay abusing bangkarota upang maiwasan lamang ang pagbabayad ng kanilang mga singil. Ngunit ang mga gastos sa medikal ang lumikha ng karamihan sa mga pagkabangkarote. Nang pigilan ng Batas ang pagkabangkarote, ang mga may malalang sakit ay pinilit na maubos ang lahat ng kanilang mga ari-arian upang bayaran ang kanilang mga singil sa medikal.

Na suportado ng mas naunang data. Sa tatlong buwan bago ipinasa ang Batas, mayroong 667,431 na mga pagkabangkarote sa ikaapat na quarter ng 2005. Ito ay bumagsak sa 116,771 sa unang quarter ng 2006. Ito ay 155,833 lamang sa ikalawang isang-kapat.

Sa kabila ng batas, ang 2008 Financial Crisis ay nagpadala ng mga bankruptcies na nagtaas. Sa ikalawang bahagi ng 2009, 381,073 katao ang pinilit sa bangkarota. Sa panahong iyon, ang mga may-ari ng bahay ay hindi na umaasa sa katarungan sa bahay upang bayaran ang kanilang mga bayarin. Nawala ang kanilang bahay, at kailangan pa ring ipahayag ang pagkabangkarote. Ang ganitong isang pandaraya pagtaas sa tulad ng isang maikling panahon ng oras ay nagpapakita kung gaano karaming mga pamilya nakatiklop sa harap ng unsustainable utang.

Ang mas mataas na pagkabangkarote ay hindi maaaring magkaroon ng mas masahol na oras para sa ekonomiya. Ang mga vendor na hindi na tumanggap ng mga pagbabayad ay tuluyang nabangkarote ang kanilang sarili. Na lumikha ng mas maraming kawalan ng trabaho. Kahit na ang mga pamilya na natanggap na proteksyon sa pagkabangkarote ay pansamantalang na-save mula sa pagyurak ng utang, nanatili ito sa kanilang credit report sa loob ng 10 taon. Na pumigil sa kanila sa pagbili ng bahay o pagkuha ng kredito. Parehong mga trend na pinahaba ang krisis sa pabahay at pag-urong.