Gabay ng Baguhan sa Negosyo Pagkalugi

Ang mga kaso ng bangkarota ay maaaring makilala sa iba't ibang paraan. Ang isa ay sa pamamagitan ng kabanata ng US Bankruptcy Code sa ilalim kung saan ang kaso ay isinampa. Ang bawat kabanata ay may iba't ibang mga kinakailangan at iba't ibang mga layunin. Higit pa sa panimula, kinakailangan upang matukoy kung ang kaso ng bangkarota ay isang negosyo o di-negosyo na kaso.

Tulad ng mga indibidwal, ang mga negosyo ay maaaring mag-file ng bangkarota. Ang mga alituntunin ay kaunti ang pagkakaiba depende sa uri ng nilalang at sa kabanata sa ilalim kung saan ang entity ay nagsasampa.

Sa artikulong ito ay hihipuin namin ang apat na pinakakaraniwang uri ng bangkarota at nagbibigay ng isang pangkalahatang ideya kung paano ginagamot ang mga negosyo sa bawat isa.

Upang ilagay sa pananaw ng negosyo ang pananaw, narito ang pagkasira ng bilang ng mga kaso ng bangkarota na naiuri bilang "negosyo" vs "hindi pangnegosyo" na isinampa sa panahon ng kalendaryo 2016.

2016 Business and Non-Business Bankruptcy Filings

Uri ng Kaso	Mga Kaso sa Negosyo	Non-Business Cases
Kabanata 7	15,033	475,846
Kabanata 11	6,174	1,118
Kabanata 12	461	---
Kabanata 13	2,259	294,396
Kabuuang	24,114	770,856

Habang ang mga numero ay nagpapatunay, halos dalawang beses at kalahating beses ang bilang ng mga negosyo Kabanata 7 tuwid na mga file ng mga kaso ng pagkabangkarote dahil mayroong mga negosyo na Kabanata 11 na mga kaso.

Ang Pormularyo ng Negosyo ay Nakakaapekto sa Pagpipilian ng Kabanuhan ng Pagkalugi

Ang uri ng bangkarota na isinampa ay nakasalalay sa bahagi sa anyo ng negosyo. Ang nag-iisang pagmamay-ari ay isang negosyo na pag-aari ng isang indibidwal sa kanyang sariling pangalan. Halimbawa, Fred Toomey, d / b / a (paggawa ng negosyo bilang) Fred's Landscaping Service.

Ang negosyo ay itinuturing na isang extension ng indibidwal. Ang isang nag-iisang pagmamay-ari ay hindi maaaring mag-file ng isang kaso ng bangkarota bukod sa may-ari. Sa kabilang banda, ang isang pagsososyo ay itinuturing na isang entidad na hiwalay sa mga kasosyo (na maaaring maging mga korporasyon, mga indibidwal o kahit na iba pang mga pakikipagsosyo). Ang isang korporasyon ay isang negosyo na pag-aari ng isa o higit pang mga entidad, indibidwal o iba pang mga korporasyon.

Ang pagmamay-ari ng interes ay kinakatawan ng pagbabahagi.

Kabanata 7 Pagkalugi

Ang Kabanata 7 ay tinatawag ding tuwid na bangkarota o pagkalugi ng pagkabangkarote. Ito ay maaaring arguably ang pinaka-magagamit na kabanata kabanata. Karaniwan itong tumatagal ng mas kaunting oras mula simula hanggang matapos, at mas mura ang pag-usigin. Ginagamit ito ng parehong entidad ng negosyo at mga indibidwal. Maaaring mag-file ng mga tanging pagmamay-ari ng Kabanata 7 ngunit sa ilalim lamang ng pangalan ng may-ari nito, tulad ng nabanggit na Fred Toomey, na gumagawa ng negosyo bilang Fred's Landscaping.

Ang mga pakikipagtulungan at mga korporasyon ay maghahatid rin ng Kabanata 7, ngunit may iba't ibang resulta. Ang mga pakikipagtulungan at mga korporasyon ay hindi nakatatanggap ng paglabas ng mga utang. Hindi rin nila nililibre ang anumang ari-arian upang makakuha ng isang "bagong panimula." Sa katunayan, ang isang Kabanata 7 na kaso na isinampa ng isang pakikipagtulungan o corporate entity ay inaasahan na maging isang kabuuang likidasyon. Ang kasong Kabanata 7 ay nagsisilbi bilang isang maayos na sasakyan para sa pag-liquidate ng mga ari-arian at pagbabayad ng maraming mga utang hangga't maaari. Ito ay tapos na sa ilalim ng proteksyon ng korte ng pagkabangkarote at pinipigilan ang isang lahi sa courthouse, na pinapaboran ang mga mas malalaking utang na may higit na pagiging sopistikado at mapagkukunan. Sa pagtatapos ng kaso, ang entidad na nagsampa ng pagkabangkarote ay hindi na umiiral nang epektibo, bagaman ang mga ari-arian nito, at maging ang pangalan nito, ang listahan ng customer at kabutihang-loob ay maaaring ibenta.

Halos lahat ng mga indibidwal na Kabanata 7 na mga may utang ay naghahanap ng paglabas ng kanilang mga utang. Ang pagpapalabas ay nagpapahintulot sa kanila na makakuha ng isang "bagong panimula" at magpapatuloy sa kanilang buhay. Sa karamihan ng mga debotong negosyante, walang "bagong pagsisimula dahil ang negosyo ay hindi na gumana. Kung ang pagpapatakbo ng negosyo ng isang tanging proprietor ay titigil sa isang Kabanata 7 ay depende sa uri ng negosyo. Karamihan sa mga negosyo tulad ng mga tindahan o pagmamanupaktura ng pagmamanupaktura ay titigil na gumana at umiiral. Para sa isang may utang na negosyo sa ilalim ng kanyang sariling pangalan, tulad ng isang consultant, isang manunulat o isang abogado, ang debtor ay hindi kinakailangan na pigilin ang paggamit ng kanyang mga regalo at kasanayan sa isang malayang trabahador o upang estilo ang kanyang negosyo, "Susan Weiss , manunulat at editor ".

Ang isa pang kadahilanan na mahalaga upang matukoy ang likas na katangian ng negosyo ng kaso mula sa simula ay upang matukoy kung ang indibidwal na may utang ay kinakailangan na kunin ang pagsubok sa pamamaraan.

Ang pagsubok sa pamamaraan ay idinisenyo upang ipahiwatig kung ang Kabanata 7 ay angkop para sa isang indibidwal na may utang o kung ang indibidwal ay maaaring makapagbayad sa pamamagitan ng isang plano sa pagbabayad Kabanata 13. Kung hindi bababa sa 50 porsiyento ng mga utang ng may utang ay mga utang na kaugnay sa negosyo, ang pagsubok sa pamamaraan ay hindi nalalapat.

Ang tagapangasiwa, na hinirang ng korte ng pagkabangkarote, ay sinisingil na may tungkulin na tipunin at panatilihin ang mga ari-arian at pangasiwaan ang pagbubuwag ng mga asset na iyon. Ito ay maaaring magsama ng pagsasara ng isang kumpanya kaagad, ngunit maaaring ito rin ay nangangahulugan na ang tagapangasiwa ay gagawalan ng kumpanya at pinapanatili ito bilang isang patuloy na pag-aalala kung ito ay nangangahulugan na ang tagapangasiwa ay maaaring mapakinabangan ang mga asset na magagamit upang masiyahan ang mga claim ng mga kredito.

Ang tagapangasiwa ay pagkatapos ay humingi ng mga claim mula sa mga nagpapautang at nagbabayad ng pagbabayad alinsunod sa isang priority scheme na nakalagay sa code ng pagkabangkarote. Ang bawat uri ng mga nagpapautang ay dapat bayaran nang buo bago ang anumang mga nalikom ay maaaring magamit upang magbayad ng isang mas mababang klase. Ang mga paghahabol na pang-administratibo - ang mga lumabas mula sa paghaharap ng bangkarota mismo - ay unang binabayaran. Maaaring isama ng mga paghahabol na pang-administratibo ang komisyon ng real estate para sa pagbebenta ng ari-arian, ang halaga ng paghahanda ng isang kotse para sa pagbebenta, o mga bayarin sa accounting, at mga buwis.

Ang mga na-secure na claim ay binabayaran mula sa pagbebenta ng kanilang collateral. Pagkatapos ay binabayaran ng mga pangkalahatang hindi na-secure na claim sa a pro rata batayan. Kung mayroong anumang mga nalikom na magagamit pagkatapos ng lahat ng mga pangkalahatang mga unsecured claim ay binabayaran, lamang pagkatapos ay ang may-ari o mga shareholder ay babayaran.

Kabanata 13 Bankruptcy

Ang utility ng Kabanata 13 ay limitado para sa mga negosyo dahil magagamit lamang ito para sa mga nag-iisang proprietor Ang mga korporasyon at pakikipagtulungan ay hindi maaaring mag-file ng isang kaso sa Kabanata 13, kahit na ang mga kasosyo na mga indibidwal ay maaaring maghain ng independiyenteng pakikipagsosyo. Kapag ang mga indibidwal ay nag-file ng Kabanata 13, ang anumang corporate shock o interes ng pag-aari na pag-aari ng may utang ay walang iba kundi isang asset ng may utang. Ang Kabanata 13 ay hindi direktang makakaapekto sa asset.

Ang kabanata 13 ng bangkarota ay nagbibigay-daan para sa isang pagbabagong-tatag ng utang. Sa isang Kabanata 13, ang debtor ay nagmumungkahi ng isang buwanang plano para sa pagbabayad ng mga utang sa loob ng tatlong hanggang limang taon. Ang plano ng Kabanata 13 ay maaaring tumagal ng maximum na 60 na buwan.

Marahil ay malinaw na ang pagiging posible ng isang negosyo Kabanata 13 plano ay depende sa kita ng negosyo. Ang Kabanata 13 na tagapangasiwa ay susuriin ang kasaysayan ng kita ng negosyo upang matukoy kung ang kita ay makapagpapatuloy sa may utang at ang mga kinakailangang pagbabayad sa Kabanata 13. Upang matuto nang higit pa tungkol sa kung paano gumagana ang Kabanata 13, tingnan ang mga artikulong ito:

Buhay na May Kabanata 13 Kaso

Kailan Mag-isipan ang Pag-file sa ilalim ng Kabanata 13 Sa halip ng Kabanata 7

Kabanata 12 Bankruptcy

Ang Kabanata 12 ay ang pinakabagong porma ng bangkarota. Ito ay pinagtibay noong 1986 upang labanan ang mga kondisyong pang-ekonomiya na nagtataboy sa maliit na pagsasaka at pagpapatakbo ng pangingisda.

Kabanata 12 ay nakalaan para sa kung ano ang madalas na termed ang pamilya magsasaka o pamilya mangingisda, kahit na ito ay isang bit ng isang maling tawag dahil Chapter 12 maaaring filed sa pamamagitan ng mga korporasyon o pakikipagsosyo. May mga paghihigpit sa utang at kita, ngunit ang Kabanata 12 ay magagamit para sa mga entity na may regular na taunang kita, kahit na ang kita ay pana-panahon. Kung hindi man, ang Kabanata 12 ay gumagana tulad ng isang Kabanata 13 kaso na may higit na kalayaan sa pagbubuo ng plano sa pagbabayad sa paligid ng pana-panahong likas na katangian ng negosyo.

Upang maging karapat-dapat para sa Kabanata 12, ang isang may utang sa pagsasaka ay kailangang may utang na hindi bababa sa 50 porsiyento ng utang nito sa mga operasyon sa pagsasaka. Ang isang pangingisda ay may utang na hindi bababa sa 80 porsiyento ng utang nito sa mga operasyon ng pangingisda. kumuha ng hindi bababa sa 50 porsiyento ng kita mula sa mga operasyon sa pagsasaka. Kung ang may utang ay isang mangingisda, hindi bababa sa 80 porsiyento ng kita ang nagmumula sa pangingisda. Para sa parehong mga magsasaka at mangingisda, dapat na makakuha ng hindi bababa sa 50 porsiyento ng kanilang kita mula sa pagsasaka o pangingisda.

Kabanata 11 Pagkalugi

Ang Kabanata 11 ay madalas na iniisip ng mga tao kapag naririnig nila ang salitang "bangkarota ng negosyo". Bagaman ang Kabanata 11 ay higit na ginagamit sa konteksto ng negosyo, hindi ito limitado sa paggamit ng mga negosyo. Ang ilang mga indibidwal ay nag-file ng Kabanata 11 upang muling ayusin ang utang alinman dahil lumampas ang mga limitasyon ng utang na ipinataw sa Kabanata 13 o ayaw nilang limitado sa istraktura ng mahigpit na pagbabayad ng Kabanata 13. Upang gawing mas madali ang mga bagay, ang code ng pagkabangkarote ay may mga espesyal na panuntunan upang i-streamline ang proseso para sa maliliit na negosyo. Sa alinmang paraan, ang Kabanata 11 ay labis na matrabaho para sa may utang at mga propesyonal nito (mga abogado, mga accountant, atbp.) At sa gayon ay napakamahal na matagumpay na dumaan.

Sa isang kaso ng Kabanata 11, ang debtor ay muling binubuo ang mga utang sa ilalim ng maingat na mata ng korte ng pagkabangkarote, ngunit ang may utang ay may pananagutan para sa pang-araw-araw na operasyon nito. Ang may utang ay tinatawag na debtor-in-possession (ng ari-arian nito) at nagsisilbing sariling tagapangasiwa.

Ang nagpapatuloy na may-utang ay nagpapatuloy sa negosyo habang ginagawa ang mga detalye ng muling pagbubuo ng utang. Gayunpaman, maaari itong baguhin. Kung kinakailangan, ang isang pinagkakautangan o ang US Trustee ay maaaring humiling na ang isang tagapangasiwa ay hihirangin. Ang may utang ay maaari ring gumamit ng Kabanata 11 bilang isang sasakyan para sa likidasyon sa ilalim ng sariling kapangyarihan o sa tulong ng isang tagapangasiwa.

Ang may utang ay sinasabing "may pag-aari" dahil patuloy itong araw-araw na operasyon sa ilalim ng pangangasiwa ng korte, ngunit hindi kinakailangan upang makakuha ng pahintulot ng hukuman para sa bawat detalye ng mga operasyon. Kinakailangan ang may utang na makakuha ng pahintulot sa korte para sa labas ng mga karaniwang gawain tulad ng pagbili o pagbebenta ng mga tunay na ari-arian at iba pang mga ari-arian, kung hindi iyon ang ordinaryong negosyo ng may utang, mga pagtanggal sa trabaho at iba pang mga pangunahing tauhan ng pagkilos, at pagpasok sa mga kasunduan sa pagtustos.

Ang US Trustee ay isang braso ng Departamento ng Katarungan na nagbibigay ng pangangasiwa para sa ilang mga operasyon ng pagkabangkarote. Pinangangasiwaan ng opisina na iyon ang mga operasyon ng indibidwal na Kabanata 7, Kabanata 13 at Kabanata 12 na mga trustee. Nagbibigay din ito ng katulad na pangangasiwa ng mga debotong Kabanata 11. Sa katunayan, naniningil ito ng isang quarterly fee sa may utang para sa pribilehiyo na bantayan ng US Trustee.

Bilang karagdagan, sa karamihan ng mga Kabanata 11 mga kaso, ang hukuman ay bubuo ng isang komite ng mga creditors 'ng mga interesadong creditors mula sa listahan ng mga nangungunang 20 pinakamalaking unsecured creditors ng may utang. Ang komite ay sinisingil sa isang tungkulin na pangasiwaan ang kaso at kumatawan sa mga interes ng lahat ng mga walang katibayan na nagpapahiram. Ginagawa ito sa gastos ng may utang na ang anumang mga gastos na natamo ng mga nagpapautang para sa paghahatid sa komite at ng kanilang mga aprubadong propesyonal tulad ng mga abogado, tagasuri, ay sinasakop ng may utang bilang isang gastos sa pangangasiwa.

Ang layunin ng may utang na Kabanata 11 ay ang ipanukala at i-secure ang pag-apruba para sa isang plano sa pagbabagong-tatag. Ang plano ay halos palaging magbabago sa anumang mga tuntunin ng may utang at ang mga nagpapautang ay pinatatakbo sa ilalim ng Kabanata 11. Ang mga nagpapahiram ay nahahati sa mga klase. Ang bawat klase ay magkapareho. Halimbawa, ang lahat ng mga unsecured vendor ay maaaring mailagay sa parehong klase. Ang mga tagapangasiwa ay maaaring nasa isang klase. Ang lahat ng nagpapahiram ng sasakyan ay maaaring nasa isang klase. Ang ilang mga creditors ay maaaring sapat na hindi pangkaraniwang na sila ay ginagarantiyahan ng isang hiwalay na klase. Halimbawa, ang tagapagpahiram ng mortgage sa planta ng pagmamay-ari ng may utang, o ang tagapagpahiram na nagbibigay ng pagkakakilanlan sa mga account ng may utang.

Huling Pag-apruba sa Korte

Para sa isang plano upang pumasa sa pag-uusap sa bangkarota korte, ang plano ay unang ilagay sa creditors, na pinapayagan upang bumoto sa kung o hindi sila tanggapin ito. Hindi bababa sa isang may kapansanan na klase ang dapat bumoto upang tanggapin ang plano. Ang isang may kapansanan klase ay isa kung saan ang mga karapatan ng pinagkakautangan ay nabago sa kapinsalaan nito (binabaan ang interes rate, mas mahabang termino, bahagyang pagbabayad, atbp.) May mga partikular na alituntunin para sa kung gaano karaming mga creditor ang dapat bumoto upang tanggapin, at ang boto ng pinagkakautangan ay nagkakahalaga ng medyo sa pamamagitan ng halaga ng utang na kinakatawan nito. Para sa isang klase na bumoto pabor sa isang plano, hindi bababa sa isang kalahati sa bilang at dalawang-ikatlo sa halaga ng utang ay dapat aprubahan ito.

Sa sandaling bumoto ang mga nagpapautang, ang korte ng pagkabangkarote ay ang huling sasabihin sa pag-apruba ng plano.

Sa sandaling napatunayan ng korte ang korte, ang debtor ay magtatakda upang matupad ang mga tuntunin ng plano. Ang may utang ay karaniwang mananatili sa ilalim ng maingat na mata ng korte ng hindi bababa sa hanggang ang plano ay lubusang natapos, kahit na may mga taon pa ang natitira hanggang ang lahat ng pagbabayad sa utang ay ginawa.