Pinakamataas na Utang: Kahulugan, Kahalagahan at Pagraranggo

Ang utang sa soberanya ay kung magkano ang utang ng isang bansa.

Nangangahulugan ito ng parehong bagay tulad ng pambansang utang, utang ng bansa, o utang ng gobyerno dahil ang salitang "pinakamataas na puno" ay nangangahulugan din ng pambansang pamahalaan. Ito ay kadalasang tumutukoy sa kung magkano ang utang ng bansa sa labas ng mga nagpapautang. Ito ang dahilan kung bakit ito ay kadalasang ginagamit na salitan sa pampublikong utang.

Ang pang-ekonomiyang utang ay isang akumulasyon ng taunang mga kakulangan ng gobyerno. Samakatuwid, ito ay nagpapakita kung magkano ang paggasta ng isang pamahalaan kaysa sa natatanggap nito sa kita sa paglipas ng panahon.

Ang mga pamahalaan ay karaniwang nagtustos sa kanilang utang sa pamamagitan ng mga bono, gaya ng mga tala ng Treasury ng U.S.. Ang mga bonong ito ay mayroong mga termino mula sa tatlong buwan hanggang 30 taon. Binabayaran ng gobyerno ang mga rate ng interes upang bigyan ang mga bumibili ng bono ng isang balik sa kanilang pamumuhunan. Ang mas malamang na ang bono ay babayaran, mas mababa ang binabayaran ng interes. Sa turn, ito ay nagpapababa sa gastos ng pinakadakilang utang. Ang mga pamahalaan ay maaari ring kumuha ng mga pautang nang direkta mula sa mga bangko, mga pribadong negosyo o indibidwal, o iba pang mga bansa.

Paano Ito Nasusukat

Kapag inihambing ang pinakamataas na utang sa pagitan ng mga bansa, kailangan mong maging maingat kung ano ang aktwal na kasama. Iyan ay dahil ang pinakamataas na utang ay sinusukat nang iba ayon sa kung sino ang gumagawa ng pagsukat at kung bakit. Halimbawa, ang Standard & Poor's ay isang ahensya ng utang rating para sa mga negosyo at mamumuhunan. Samakatuwid, sinusukat lamang nito ang utang na utang sa mga komersyal na nagpautang. Hindi nito sinusukat kung ano ang utang ng gobyerno sa ibang mga pamahalaan, International Monetary Fund, o World Bank. Sinusukat din nito ang pambansang utang, hindi ang utang ng mga estado o munisipyo sa loob ng isang bansa.

Gayunpaman, isinasaalang-alang ng S & P ang mga potensyal na epekto ng mga obligasyong ito sa kakayahan ng bansa na igalang ang pinakamataas na utang nito.

Ang European Union ay may mga paghihigpit sa kung magkano ang kabuuang utang ng isang bansa ay pinapayagan na manatili sa zone ng euro. Samakatuwid, ang mga sukat nito ay mas malawak. Kabilang dito ang utang ng estado at lokal na pamahalaan, pati na rin ang mga obligasyon sa hinaharap na utang sa panlipunang seguridad.

Ang utang ng U.S. ay naghihiwalay sa pampublikong utang mula sa intragovernmental na utang, na utang ng pamahalaang Pederal sa sarili nito. Hindi kasama ang utang na kinuha ng mga munisipyo, estado, at iba pang mga di-pambansang pamahalaan. Iyan ay dahil ang karamihan sa mga estado at mga lungsod ay hindi pinahihintulutan na magkaroon ng mga kakulangan.

Bakit Pagpapalawak Ito Nagpapalakas ng Paglago

Kung ang isang pamahalaan ay gumugol sa panlipunang seguridad, pangangalagang pangkalusugan, o mga bagong manlalaban jet, ito ay pumping ng pera sa ekonomiya. Na nagpapalakas ng paglago ng ekonomiya dahil lumalawak ang mga negosyo upang matugunan ang pangangailangan na ginawa ng paggastos. Iyon ay karaniwang nagreresulta sa mga bagong trabaho, na may isang multiplier epekto sa stimulating karagdagang demand at paglago. Ang paggastos ng depisit ay isang makapangyarihang stimulant dahil ang pangangailangan ay nalikha ngayon. Ang gastos ay hindi darating dahil hanggang sa minsan sa hinaharap.

Hangga't ang pinakadakilang utang ay nananatili sa isang makatwirang antas, ang mga nagpapautang ay ligtas na ang pinalawak na paglago na ito ay nangangahulugang sila ay mababayaran na may interes. Ang mga pinuno ng pamahalaan ay patuloy na gumagasta dahil ang lumalagong ekonomiya ay nangangahulugang masayang mga botante na muling kukunin sila. Talaga, walang dahilan para sa kanila na i-cut paggastos.

Kapag Nagtatagumpay ang Soberanong Utang

Lahat ay napupunta hanggang ang mga creditors ay magsimulang mag-alinlangan kung sila ay mababayaran. Ang mga pag-aalinlangan ay nagsisimula sa paggapang kapag ang pinakamataas na kapangyarihan ay umabot sa 77 porsiyento ng taunang pang-ekonomiyang output ng bansa. Para sa mga umuusbong na mga bansa sa merkado, ang tipping point ay dumating nang mas maaga, sa 64 na porsiyento ng ratio ng utang-sa-GDP.

Ang mga kredito ay unang nagsisimula mag-alala kung ang bansa ay magiging default sa mga pagbabayad ng interes. Ito ay nagiging isang self-fulfilling prophecy dahil, dahil ang mga takot ay tumaas, gayon din ang halaga ng interes ng isang bansa ay dapat pangako na magbayad upang lumutang sa mga bagong bono. Ang mga bansa ay dapat humiram sa kailanman-mas mahal na mga rate upang bayaran ang mas matanda, mas mura utang. Kung nagpapatuloy ang pag-ikot na ito, ang bansa ay maaaring napilitan na i-default ang utang nito nang buo.

Defaults

Ang mga krisis sa utang ay naganap sa loob ng maraming siglo, kadalasan bilang resulta ng mga digmaan o mga recession. Noong dekada 1980, isang wave of defaults ang naganap sa East Europe, Africa, at Latin America. Ito ay isang resulta ng isang boom sa bank lending sa 1970s. Nang bumagsak ang pag-urong ng 1981, tumataas ang mga rate ng interes, nagpapalit ng mga default sa mga umuusbong na mga bansa sa merkado.

Noong 1998 krisis sa utang, pinawalang-halaga ng Russia pagkatapos bumagsak ang mga presyo ng langis sa pagkawala ng kita nito. Ang default ng Russia ay humantong sa isang alon ng mga default sa iba pang mga umuusbong na mga bansa sa merkado. Gayunpaman, pinigilan ng IMF ang maraming mga default na utang sa pagbibigay ng kinakailangang kabisera.

2017 Mga ranggo

Ang mabuti - Narito ang siyam na bansa na may utang na mas mababa sa 10 porsiyento ng kanilang taunang pang-ekonomiyang output o GDP. Ang ilang mga bansa, tulad ng Brunei, ay may maraming kita upang magbayad para sa mga serbisyo ng gobyerno. Ang kita na ito ay nagmumula sa likas na yaman. Mayroon silang isang malusog na rate ng paglago ng GDP, kaya hindi nila kailangang palakasin ang paglago ng ekonomiya sa pamamagitan ng paggastos ng depisit. Ang iba, tulad ng Wallis at Futuna, ay mayroon pa ring tradisyunal na ekonomiya na umaasa sa pagsasaka.

1. 0.0% - Macau
2. 0.0% - Timor-Leste
3. 3.1% - Brunei
4. 5.6% - Wallis at Futuna
5. 6.5% - New Caledonia
6. 7.5% - Gibraltar
7. 8.3% - Afghanistan
8. 9.0% - Solomon Islands
9. 9.0% - Estonia

Ang masama -Narito ang 15 bansa na may utang pang-publiko na mas malaki kaysa sa kanilang buong taunang pang-ekonomiyang output. Nangangahulugan ito ng higit sa 100 porsiyento ng GDP. Karamihan sa kanila ay nasa panganib ng default. Ang Japan at Singapore ang mga eksepsiyon. Utang sa Japan ang karamihan sa utang nito sa mga mamamayan nito, na bumili ng mga bono ng gobyerno bilang isang paraan ng personal na pagtitipid.Karamihan sa mga utang ng Singapore ay ginagampanan ng pondo ng tiwalang panlipunan sa seguridad nito. Sa katunayan, ang Singapore ay hindi hiniram upang pondohan ang paggasta ng depisit mula noong 1980s.

1. 224% - Japan
2. 180% - Greece
3. 142% - Lebanon
4. 131% - Italya
5. 128% - Portugal
6. 127% - Cabo Verde
7. 119% - Mozambique
8. 118% - Jamaica
9. 116% - Ang Gambia
10. 115% - Singapore
11. 114% - Eritrea
12. 108% - Barbados
13. 105% - Cyprus
14. 104% - Egypt
15. 104% - Belgium

Ang Just Plain Ugly -Ang mga bansang ito ay walang mga pinakamababang ratio ng utang-sa-GDP, ngunit nagdudulot ito ng mga problema sa kanilang mga ekonomiya. Ang Estados Unidos ay may isang pampublikong utang-sa-GDP ratio na 77 porsiyento. Hindi ito mukhang masama, ngunit ang kabuuang halaga na utang ay $ 18 trilyon. Ang halaga na ito ay mas malaki kaysa sa kung ano ang utang ng ibang bansa. Gayundin, kabilang dito ang pampublikong utang, hindi ang pagkakautang ng pamahalaang U.S. sa sarili nito. Kung ang Estados Unidos ay may utang sa utang nito, ito ay magdadala ng pandaigdigang ekonomiya sa mga tuhod nito.

Samakatuwid, ang isang halimaw utang na may anumang panganib ng default ay uglier kaysa sa isang mas maliit na utang na may isang mas mataas na posibilidad ng default.

Lumagpas sa karamihan ng mga bansa sa European Union ang limitasyon ng utang na ipinapataw sa sarili. Nag-aalala ang mga mamumuhunan tungkol sa default sa Greece, isa sa mga pinakamasamang may utang na bansa sa mundo, pati na rin ang iba pang "PIGS": Portugal, Ireland, Italy, at Espanya.

Gayunpaman, ang mga ratio ng utang-sa-GDP ng mga bansang Europa na tumatawid sa "PIGS" ay mataas din. Ang Alemanya ay 66 porsiyento at ang France ay 96 porsiyento. Ang mga bangko sa Europa ay may malalaking may hawak ng utang na ito, na maaaring i-export ang isang European default sa global financial system.