Joanna Chiu - Inspirasyon sa Babae ni Joe Hefferon

Ang isang batang babae na ipinanganak sa Hong Kong ay gumagalaw sa Canada kasama ang kanyang pamilya matapos ang pagdurog ng rebelyon ng mag-aaral sa Tiananmen Square sa Beijing. Pagkalipas ng dalawampung taon, bumalik siya at sa pamamagitan ng kanyang pag-uulat, pinahihintulutan kami ng isang silip sa likod ng sutla na kurtina, sa ngayon.

Ang pangalan niya ay Joanna Chiu. Siya ay lumaki sa Vancouver at naging isang mamamahayag, sumusunod sa isang tugtog sa isang bagay na hindi gaanong kakikitaan, ngunit sa paanuman ay likas na, isang pagnanais na maunawaan ang kanyang sariling bayan at ang kultura na nagbuo ng kanyang karera.

Nang lumaki si Joanna sa kanlurang Canada, binasa niya ang tungkol sa Hunyo-ikaapat na masaker, ang Kuomintang, Sun Yat-sen, Chiang Kai-shek, at ang pagbubuo ng isang bansa na hindi niya lubos na alam mula sa kanyang imigrante na tahanan. Si Joanna ay lalong naging kakaiba tungkol sa kung ano ang naging buhay ng kanyang buhay kung siya ay ipinanganak sa mainland, kung saan ang mga anak na babae ay isang pasanin sa tradisyonal na pag-iisip na mga pamilya sa ilalim ng patakaran ng isang-bata ng Tsina (kamakailan ay pinalawak na sa dalawa). Nabasa niya ang mga artikulo tungkol sa kung paano ang mga batang babae ay madalas na inabandunang o binibigyan ng up para sa pag-aampon.

Gusto ba ng kanyang sariling pamilya na hindi siya gusto?

Marami sa mga patakaran at idiosyncrasiya ng China ang inilarawan bilang hindi maliwanag, ngunit bilang isang magulang, lalo na ang isang adoptive na kanluran na magulang bilang ako, ang mga konsepto ng pamilya at nag-iisang magulang sa konteksto ng pangangasiwa ng estado ay hindi masisiyahan. Para sa ilang mga pananaw, inirerekumenda ko ang piraso ni Joanna, Single Parents: Pariahs , ngunit kailangan kong mag-ingat sa iyo na magtabi ng dagdag na oras; gugustuhin mong basahin ang higit pa sa kanyang trabaho.

Si Joanna ay masuwerteng; ipinanganak sa isang middle-class na pamilya sa Hong Kong na nakakita ng Tiananmen bilang auguring ang pagkalat ng pang-aapi sa Hong Kong sa sandaling ang British ay nagsilbi sa kontrol ng isla pabalik sa PRC noong 1997. Ang kanyang pamilya ay tumakas sa Canada, ng daan-daang bago at maraming libo mula noon, "nagkakopya" gaya ng sinabi ni Joanna, "ang mga tindahan, mga restawran, at mga cafe."

Gusto niyang matuto nang higit pa kaysa sa kung ano ang kanyang nabasa sa mga aklat sa kanluran at alam niyang binigyan siya, "isang natatanging pagkakataon na mabuhay at ma-edukado sa Canada, upang magkaroon ng lahat ng impormasyong ito na malayang makukuha sa akin." Isang self-professed nerdy kid, ginugol niya ang marami sa kanyang libreng oras sa library. "Nagkaroon ako ng kahulugan na ako ay natatangi na inilagay upang subukan at matuto nang higit pa at hinihimok upang malaman ang tungkol sa kasaysayan ng China."

Si Joanna ay isang pangunahin sa kasaysayan sa University of British Columbia at kumuha ng maraming mga kurso sa kasaysayan ng Tsino, na nagpako ng isang antas ng karangalan sa kasaysayan na nagpahintulot sa kanya na ituloy ang kanyang sariling pananaliksik. Si Joanna ay nagsalita ng Cantonese sa bahay ngunit nag-aral sa kolehiyo ang Mandarin, ang dialekang Beijing. Mamaya siya dinaluhan Columbia University para sa kanyang Masters sa journalism, kung saan siya ay iginawad ng isang Leo Hindery pakikisama. Sa buong buhay niya ay marami siyang nabasa tungkol sa Tsina na iginuhit siya sa bansa.

Ang landas

Sa Columbia, kinuha ni Joanna ang maraming mga kurso sa mga banyagang pagsusulatan, "Nais kong maging isang koresponsal ng Tsina sa dalawampu't-limang." Nagkaroon ng kaugnayan ang Columbia sa South China Morning Post (SCMP) para sa kanino siya interned sa Hong Kong. Sa lalong madaling panahon ay dinalaw niya ang isang trabaho ng reporter ng kawani at nagtrabaho sa labas ng tanggapan na iyon nang halos tatlong taon, nagsusulat ng maraming kwentong Tsino na kaya niya at nakikipagsapalaran sa mga paglalakbay sa mainland, na gumagawa ng mga koneksyon at masigasig na nagtatrabaho upang maitatag ang sarili at ang kanyang mga pinagkukunan.

Mahilig din siya nang magagawa niya, sumulat para sa AP at Ang Economist , kung kanino siya ang pangunahing manunulat sa Hong Kong sa loob ng labing walong buwan. Ipinaliwanag ni Joanna na mayroong limitadong visa ng mga mamamahayag para sa China kaya mapagkumpitensya ito, kailangan niyang magtrabaho nang napakahirap upang punan ang kanyang resume. Sa kalaunan ay gumawa siya ng ilang trabaho para sa kanyang kasalukuyang employer, Deutsche Presse-Agentur (DPA). Pagkatapos ng freelancing para sa kanila sa Hong Kong, tumalon siya sa isang pambungad sa Beijing at lumipat doon upang magtrabaho ng full time para sa DPA noong Nobyembre 2014.

Beijing

Inalis ang ideya na si Joanna ay nakatira sa dalawang pang-industriya na mga filter ng hangin upang i-clear ang kanyang studio na apartment ng polusyon, "Ang pagtatrabaho sa Beijing ay nadama ko na mas madaling mapamahalaan ang buhay. Sa Hong Kong ay nagsusulat ako ng mga tampok, naglalakbay para sa mga kuwento, freelancing at juggling assignments para sa aking araw na trabaho, Hong Kong araw-araw na pag-uulat ng balita. Sa Beijing, maaari ko focus at kumuha ng aking oras upang bumuo ng mga kuwento.

Ang bagong hamon sa Beijing ay pag-aaral kung paano basahin ang newswire at tukuyin kung ano ang paglabag, kung paano sumulat para sa isang organisasyon ng newswire. Patuloy din niyang balansehin ang araw-araw na pag-uulat ng trabaho kasama ang mga freelance assignment at appearances sa mga outlet tulad ng BBC World. Si Joanna ay hindi nahihiya mula sa mga hamon. Tingnan ang kanyang kwento ng pamumuhay sa isang "walang-hiwalay na subdivided flat" upang maunawaan ang lawak ng kakulangan ng pabahay sa Hong Kong. Para sa isang taong nakatira sa Vancouver at NYC, ang karanasang ito; ang mga mabagsik na pader, mga layer ng dumi, mga matatabang unan at mga kundisyon ng klasustrophobiko, ay labis na nasasabik.

Ano ang natutunan niya na hindi maituturo sa mga klase sa pamamahayag? "Ang pinaka-matinding karanasan ay sumasaklaw sa Occupy Movement, (Ito ay hindi lamang ang sanguine Umbrella Revolution tulad ng itinatanghal dito sa kanluran-pinatunayan ng ilan sa mga post ng social media ni Joanna mula sa panahong iyon). Paggawa bilang isang mamamahayag sa Tsina mayroon kang matuto na maging maingat sa paglapit sa mga tao at mga mapagkukunan, mag-ingat sa pakikipag-chat sa halip na sa online. Kailangan mong matutunan ang pakikitungo sa mga tao na ang iyong mga pinagkukunan ay biglang hindi ka nakakausap sa iyo.

Nagkaroon ako ng mga karanasan kung saan ang mga taong nakilala ko ay inilagay sa bilangguan. Na talagang ginawa ito sa bahay para sa akin na ako ay isang reporter sa China. Nagkaroon ng isang crackdown sa sibil lipunan. Ang mga taong nakilala ko, na hindi nag-alala ilang taon na ang nakararaan, ay nasa likod na ngayon ng mga bar. "

Tinanong ko si Joanna kung ang mga reporter ay nag-censor mismo sa kanilang trabaho dahil sa mga takot sa mga pagrereklamo mula sa pamahalaan o upang protektahan ang kanilang mga pinagkukunan. "May mga komento ang ginagawa ng mga tao sa mga panayam na sinisikap kong maging maingat. Kung minsan ang mga tao ay nagalit at nagsabi ng mga kritikal na bagay tungkol sa pamahalaan na nag-aalala ko ay maaaring ilagay sa panganib ng pag-uusig. ang mga tao na nakabase sa Hong Kong o sa ibang lugar ay nagsasabi ng mga mas kritikal na bagay. "

Ngunit sinabi ni Joanna na walang punto para sa mga mamamahayag na subukan ang self-censor upang maiwasan ang paghihiganti mula sa mga awtoridad, na naka-block sa mga outlet ng media at tumangging i-renew ang pindutang visa ng mga correspondent noong nakaraan. "Hindi mo alam kung ano ang maaaring mapahamak kung sino sa gobyerno, o kung bakit. Ang website ng Reuters ay na-block para sa isang maliit na kritikal na quote na ginamit nila sa isang artikulo. Ang ilang mga bagay ay halata tulad ng mga pagsisiyasat sa kayamanan ng pamilya ng Xi Jinping at Wen Jiabao. "

Nagtaka ako kung ang paglipat ng iyong sarili sa isang kapaligiran tulad ng sa Beijing ay ang pinakamahusay na pagsasanay para sa isang kasulatan. Sinabi ni Joanna na depende ito sa iyong layunin. "Kung gusto mong maging isang investigative reporter, hindi ito ang pinakamagandang lugar. Ngunit tiyak na lumaki ako bilang isang tao sa pamamagitan ng karanasang ito."

Habang nasa Hong Kong si Joanna ay ipinadala sa Indonesia upang masakop ang kuwento ni Erwiana, isang domestic worker na na-brutalized ng kanyang employer ( Ang Indonesian na dalaga na si Erwiana ay 'bilanggo' sa bahay ng employer, ang pag-aangkin ng ama ) para sa SCMP. Ang babae ay isang bilanggo sa bahay ng kanyang tagapag-empleyo at pinalo ang kasamaan. Malalim na tinakpan ni Joanna ang kuwento. Siya ang una at mula noon ay sumunod sa bagong buhay ni Erwiana sa eskuwelahan at natutunan na palayain ang kanyang pang-aabuso.

Ang pagsasakop sa kaso na ito ay nagturo kay Joanna ng maraming tungkol sa paghahanap ng natatanging pagkuha sa isang kuwento, pagbuo ng tiwala sa isang komunidad ng minorya na maaaring nag-aatubili upang harapin ang media. "Natutunan ko na maging handa. Ang journalism ay hindi tungkol sa parachuting sa isang lugar at pagsulat off ang sampal. Kailangan mong maging isang mag-aaral ng lipunan na iyong in at matugunan ng maraming mga tao hangga't maaari."

Isang kawili-wiling sidebar. Kinailangang matuto si Joanna na maging mas mapamalakas at mas mababa na walang kasalanan (basahin, Canadian) sa Beijing, baka siya ay mapakinabangan o masaktan ng mga naninirahan sa mga tindahan, taksi o opisina ng pag-upa. "Naglakbay ako sa pamamagitan ng Hainan Province at ang mga queue sa paliparan ay may gulo. Sinabi ko sa mga tao na lumipat sa likod ng linya." Hindi ko maisip na siya ay sumisigaw dahil siya ay malambot na sinasalita. Sinabi ni Joanna, "ang mga tao ay may iba't ibang personalidad sa iba pang mga wika. Sa Chinese, mas agresibo ako." Sa mode ng Canada, siya ay labis na magalang.

Kung mayroon kang limitadong oras upang tuklasin ang mundo ni Joanna Chiu, mangyaring basahin ang tungkol sa kanyang pag-uulat mula sa Mongolia. Saklaw niya ang dalawang bansa para sa DPA. Ang espasyo dito ay limitado, ngunit ang kuwentong ito ay nagkakahalaga ng pagbabasa at hinihimok kita mong tuklasin ang gawain ni Joanna. Magsimula sa kanyang mga archive na artikulo sa kanyang website.

Si Joanna ay malubhang ngunit pinahihintulutan ang kanyang katatawanan na maglakad sa pamamagitan ng pagiging mas komportable siya. Ang pag-ikot sa mga kaibigan sa sopa, "nanonood ng mga pelikula at mga noodle na slurping" ay tila angkop sa kanya, bagaman ito ay nagbabawal sa kanyang katalinuhan. Hangga't natutuhan niya mula sa karanasang ito, si Joanna ay nag-alinlangan kung natupad niya ang kanyang misyon upang malaman ang tungkol sa Tsina. "Mas lalo kong nararamdaman na hindi ko malapitan ang pag-unawa at ginagawa ko ang gusto ko sa Tsina. Gusto kong maglakbay nang higit pa sa labas ng Beijing at Shanghai at masakop ang mga kuwento na hindi maisip ng mga tao.

Gusto kong gumawa ng higit pang mga term na termino at posibleng isang libro. "

Payo ni Joanna para sa mga mag-aaral sa journalism. "Kung interesado ka sa isang lugar, pumunta ka lang doon. Maraming sangkap ang maaari mong gawin. Kung hindi ka makakakuha ng trabaho bilang isang mamamahayag, makakuha ng isa pang trabaho at freelance sa gilid." Iyan ay Joanna; gawin mo nalang.