Pinagsamang Demand: Kahulugan, Formula, Mga Bahagi

Ang pinagsamang demand ay ang pangkalahatang demand para sa lahat ng mga kalakal at serbisyo sa isang buong ekonomiya. Ito ay isang macroeconomic term na naglalarawan ng ugnayan sa pagitan ng lahat ng binili sa loob ng isang bansa at mga presyo. Lahat ng binili sa isang bansa ay ang parehong bagay tulad ng lahat ng bagay na ginawa sa isang bansa. Samakatuwid, ang aggregate demand ay katumbas ng gross domestic product ng ekonomiya.

Sinusunod nito ang batas ng demand na nagsasabing ang mga tao ay nais na mas mahusay at serbisyo kapag ang mga presyo ay bumagsak. Na ipinapalagay na ang iba pang mga bagay na nagdadala ng demand ay hindi nagbabago. Tinatawag ito ng mga ekonomista ceteris paribus , o lahat ng iba pang mga bagay na pantay. Nangangahulugan ito na ang iba pang limang determinants ng demand ay mananatiling pareho. Ang mga ito ay kita, mga presyo ng mga kaugnay na mga kalakal o serbisyo (kung komplimentaryong o pamalit), panlasa, at mga inaasahan. Ang ikaanim na determinant na nakakaapekto lamang sa pinagsamang demand ay ang bilang ng mga mamimili sa ekonomiya.

Ang pinagsamang demand curve ay nagpapakita ng dami na hinihingi sa bawat presyo. Ito ay katulad ng curve ng demand na ginagamit sa microeconomics. Ipinapakita nito kung paano nagbabago ang dami ng isang kabutihan o serbisyo bilang tugon sa presyo. Ang pinagsamang demand curve ay nagpapakita kung paano ang demand ng isang bansa ay nagbabago bilang tugon sa lahat ng presyo. Makikita mo ito sa aggregate curve ng demand sa ibaba.

Limang Mga Bahagi ng Pinagsamang Demand

Mayroong limang mga bahagi ng pinagsamang demand. Ang mga ito ay katulad ng mga bahagi ng GDP.

1. Paggasta ng consumer. Iyan ang gastusin ng mga pamilya sa mga huling produkto na hindi ginagamit para sa pamumuhunan.
2. Paggastos ng pamumuhunan sa pamamagitan ng negosyo. Kasama lamang nito ang mga pagbili ng mga kagamitan, mga gusali, at imbentaryo.
3. Paggasta ng gobyerno sa mga kalakal at serbisyo. Hindi ito kasama ang mga pagbabayad sa paglilipat, tulad ng Social Security, Medicare, at Medicaid. Hindi kasama ang mga ito dahil hindi nila nadagdagan ang demand. Ang mga programang ito ay naglilipat ng demand mula sa isang grupo (mga nagbabayad ng buwis) sa ibang (mga benepisyaryo).
4. Pag-export. Iyan ang pangangailangan mula sa ibang mga bansa.

1. Mga import ng minus. Ang mga ito ay hinihiling na ginawa ng mga residente ng U.S. na hindi maaaring matugunan ng domestic produksyon. Samakatuwid, ang demand ay umalis sa pang-ekonomiyang sistema ng Estados Unidos.

Pinagsamang Demand Formula

Ang pinagsamang demand ay sinusukat sa pamamagitan ng sumusunod na formula sa matematika.

AD = C + I + G + (X-M)

Inilalarawan nito ang kaugnayan sa pagitan ng demand at ang limang sangkap nito.

Pinagsamang Demand = Paggastos ng Gumagamit + Paggastos sa Pamumuhunan + Paggastos ng Gobyerno + (Mga Pag-export-Mga Pag-import)

Paano Kalkulahin ang Pinagsama-samang Demand Gamit ang Estados Unidos bilang isang Halimbawa

Ang pinagsama-samang demand ng U.S. ay $ 19.49 trilyon noong 2017. Sa kabutihang palad, ang formula na ito para sa pinagsamang demand ay kapareho ng ginagamit ng Bureau of Economic Analysis upang masukat ang nominal na GDP. Narito kung paano makalkula ito. Gamitin ang Table 1.1.5 GDP ng GDP ng BEA at Personal Income Accounts.

• C = Personal Expenditures ng $ 13.32 trilyon.
• I = Gross Private Domestic Investment na $ 3.37 trilyon.
• G = Gastos sa Paggamit ng Pamahalaan ng $ 3.37 trilyon.
• (X-M) = Net Export ng mga Goods and Services ng - $ 0.57 bilyon.

Magdagdag ng mga ito nang sama-sama at makakakuha ka ng $ 19.49 trilyon.

Bakit Napakaraming Pag-angkat ng U.S.

Ang pinaka-kritikal na bahagi ng demand ay mga kalakal at serbisyo ng mamimili. Samantalang ang Estados Unidos ay nagbibigay ng sarili nitong mga serbisyo, ini-import ang mga kalakal na maaaring gawing mas mahusay sa ibang bansa. Kabilang dito ang pang-industriyang suplay, langis, kagamitan sa telekomunikasyon, mga sasakyan, damit, at mga kasangkapan.

Maraming eksperto ang nagsasabi na ang Estados Unidos ay nawalan ng kompetisyon sa paggawa ng mga produktong ito, at naging ekonomiyang nakatuon sa serbisyo. Hinihikayat ng demand ang paglago ng ekonomiya, at hinihiling ang paglago ng pag-unlad. Narito kung paano ito gumagana. Bilang pagtaas ng kita, ang mga tao ay maaaring bumili ng higit pa. Bilang mga tao bumili ng higit pa, ang mga kompanya ay maaaring gumawa ng higit pa, at pagkatapos ay magbabayad ng mga empleyado nang higit pa. Ang perpektong sitwasyon ay malusog na paglago na may katamtaman na implasyon.

Kung gaano kadali para sa pagtanggi ng U.S. Demand

Dahil ang demand ay nakasalalay sa personal na kita at kayamanan, ang isang pagtanggi ay bumaba sa pangangailangan. Kahit bago ang krisis sa pinansya ng 2008, ang panggitna ang net worth per family ay lumago lamang 1.5 porsiyento mula 2001 hanggang 2004 ayon sa isang ulat ng Federal Reserve. Dahil ang net worth ay hindi nakakaapekto sa inflation sa mga taong ito, ang karaniwan na sambahayan ay nakaramdam ng kahirapan.

Upang matugunan ang pangangailangan, kinuha ng mga pamilya ang mga pautang sa equity ng mababang interes ng bahay. Bilang resulta, ang pangkalahatang pagbabayad ng utang ay kinuha ng isang mas malaking porsyento ng kita ng sambahayan. Sa katunayan, ang bilang ng mga late payment (60+ na araw) ay nadagdagan, lalo na sa ibaba 80 porsiyento ng pamamahagi ng kita. Nang bumagsak ang mga presyo ng pabahay, ang bahay equity ay natuyo. Ang ilang mga may-ari ng bahay ay lumayo, habang ang iba ay hindi maaaring gumawa ng mga pagbabayad sa bahay kapag nawalan sila ng trabaho.

Bilang resulta, nahulog ang mga antas ng utang ng mamimili. Ang kumbinasyon ng mas kaunting kayamanan, mas mababang kita, at pinaliit na utang ay nagpahina sa pangangailangan ng U.S.. Tulad ng sinusukat ng GDP, ang demand ay nahulog 0.3 porsiyento noong 2008.