Paano Namin Pinipigilan ang Isa pang Mahusay na Pag-urong

Noong taglagas ng 2008, tumayo ang ekonomiya ng U.S. sa pagbagsak ng pagbagsak. Ang bahagi ng dahilan ay ang sistema ng pananalapi, lalo na ang mga komersyal at mga bangko sa pamumuhunan, ay deregulated na nagsisimula sa 1980 at natapos noong 1999. Noong 1999, ang Reporma ng Glass-Steagall ay pinawalang-bisa. Ang Glass-Steagall Act ay naghiwalay sa mga kapangyarihan ng komersyal at pamumuhunan sa pagbabangko, na nakasisiguro na ang mga bangko ay hindi magkakaroon ng labis na panganib sa pera ng mga depositor.

Ang Republikanong Senador na si Phil Gramm ay tumulong na isulat at ipasa ang Gramm-Leach-Bliley Act of 1999 na nagpawalang-bisa sa Glass-Steagall Act. Ang isa pang pangunahing manlalaro ay ang mahabang panahon na Chairman ng Federal Reserve na si Alan Greenspan, na isa ring kampeon ng deregulasyon sa bangko.

Matapos ang pagpapawalang-bisa ng Glass-Steagall, ang kasakiman ay nanalo sa kabaitan at ang mga bangko ay lubhang napinsala sa pera ng kanilang mga depositor. Sa pagitan ng 1999 at 2008, ang Wall Street ay naging mas kaunti sa pinansyal na distrito at mas katulad ng Las Vegas Strip. Kahit na ang regulasyon na umiiral pa ay hindi mukhang nagtatrabaho.

Ang pinansiyal na bayarin sa reporma na isinagawa ng Pangangasiwa ng Obama ay, una, tungkol sa pagpigil sa isa pang pagbagsak ng mga kompanya ng Wall Street at muling pagsasaayos ng pinansiyal na industriya sa ilang antas.

Derivatives, Securitization, at Bubble ng Pabahay

Ang pabahay merkado, bago ang Great urong, ay gumagalaw buong singaw maaga at borrowers na hindi maaaring kayang bayaran ang malaking mortgages sa bahay pa hiniram ng pera pa rin. Ang mga malalaking bangko ay nagtataglay ng mga mortgage na ito sa mga pakete ng mga securities o derivatives, na tinatawag na credit default swaps, na naging mga nakakalason na mga asset na sa kalaunan marinig natin ang tungkol dito. Ang mga derivatives merkado ay hindi regulated kaya bangko ay maaaring hati at dice mga tahanan mortgages sa mga pakete ng mga derivatives lamang tungkol sa anumang paraan na kanilang nais.

Ipasok muli si Senador Phil Gramm. Noong 2000, inilagay ni Senador Gramm ang probisyon sa batas na ipinasa, ang Commodity Futures Modernization Act, na nagbabawas ng mga default na swap ng credit mula sa regulasyon.

Ang isang perpektong bagyo ay sumunod sa isang kababalaghan na tinatawag na sub-prime mortgages. Kahit na ang mga tao na talagang hindi kwalipikado para sa malalaking mga mortgages ay nagsimula na inaprubahan para sa mga pagkakasangla. Ang Countrywide Mortgage at ang tagapagtatag nito, si Angelo Mozilo, ay isa sa mga pinakamalaking nagkasala. Ang tradisyunal na pagsisiwalat na kinakailangan mula sa mga borrowers ay hindi kinakailangan at sa buong bansa ay paggawa ng mga pagkakasangla sa halos kahit sino na lumakad sa pinto. Si Dick Fuld, na nangunguna sa Lehman Brothers nang nabigo ito, namuhunan ng malaking halaga sa subprime mortgages tulad ng ginawa ng mga ahensya ng gobyerno, sina Fannie Mae at Freddie Mac.

Ang Fannie Mae at Freddie Mac ay pinalaya sa kalaunan dahil sa desisyong ito. Ang Lehman Brothers ay isa sa pinakamalaking pagkabigo ng isang financial firm sa kasaysayan.

Kahit na ang mga homebuilder ay nakuha sa gawa. Sila ay nagbebenta ng mga bahay nang mas mabilis hangga't maaari silang bumuo ng mga ito at ang ilan ay nakatulong sa mga potensyal na may-ari ng bahay na makakakuha ng mortgage sa pamamagitan ng pagsisinungaling tungkol sa kanilang mga kwalipikasyon.

Unti-unti, ang mga sub-prime borrowers ay nagsimulang mag-default sa mga mortgage na hindi nila kayang bayaran sa unang lugar. Inilalagay nito ang mga bangko na may malaking halaga ng mga pagkakasanglaang ito sa isang mahinang posisyon sa pananalapi habang naranasan nila ang matarik na pagkalugi sa kanilang mga loan portfolio.

Ang mga Bailouts

Upang maitatag ang pinakamalaking sa mga kompanya ng Wall Street, dahil sa takot sa kanilang kabiguan, itinatag ang isang pondo ng bailout na $ 700 bilyon, ang napakasamang pondo ng TARP. Ang dahilan para sa TARP ay ang pagpapaalam sa ilan sa mga mas malalaking kumpanya, tulad ng Citigroup at AIG fail ay higit pang destabilize ang ekonomiya. Ang kasalukuyang bayarin sa reporma sa pananalapi ay mahalagang tinatasa ang isang buwis sa malalaking kumpanya na lumikha ng isang pondo upang magamit kung ang alinman sa mga ito ay naging hindi matatag. Ito ay isa sa mga pangunahing punto ng hindi pagkakaunawaan sa pinansiyal na bayarin sa reporma.

Ang pinanukalang pinansyal na bayarin sa reporma ay nagtatakda din ng mga kinakailangan sa kabisera at likido para sa mga malalaking bangko, mga kinakailangan na dating itinakda sa ilalim ng na-repeal na Glass-Steagall Act. Tinutukoy din nito na ang mga malalaking bangko ay hindi maaaring magkaroon ng utang sa equity ratio ng higit sa 15 hanggang 1. Nang ang Wall Street meltdown ay nangyari, ang utang sa ratio ng equity ng marami sa mga malalaking bangko ay mas mataas kaysa sa na.

Mga Ahensya sa Rating ng Credit at Mga Kasalukuyang Regulasyon

Mayroong ilang regulasyon na natitira sa mga bangko at iba pang mga institusyong pinansyal kahit na pinawalang-bisa ang Glass-Steagall Act. Dapat nating tanungin kung saan ang mga ahensiyang pang-regulasyon ay sa panahon ng kaguluhan na ito, gayunpaman. Halimbawa, ang Securities and Exchange Commission (SEC) ay may kapangyarihan na humingi ng mas mahusay na pagsisiwalat ng proseso ng securitization ng mga credit default swaps. Sa ilalim ng dating Direktor na si Chris Cox, hindi ito ginawa.

Ang Federal Reserve at ang Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) parehong nag-uukol sa mga komersyal o retail na bangko. Saan sila kapag ang mga bangko ay gumawa ng mga kaduda-dudang mga pautang sa mortgage sa subprime borrowers?

Ang iba pang mga manlalaro ng regulasyon ay ang mga ahensya ng credit rating ng bono na nag-rate ng mga bono na inisyu ng malalaking bangko. May tatlong pangunahing mga ahensya ng rating ng bono - Moody's, Standard at Poor's, at Fitch Ratings. Ibinigay nila ang malalaking bangko na inilalagay ang mga pakete ng pautang na ito kasama ang kanilang pinakamataas na rating ng credit kahit na ang mga nakakalason na asset na binubuo ng mga pakete ng pautang ay hindi mapaniniwalaan. Siyempre, ang mga ahensya ng credit rating ay binabayaran ng mga bangko na nagpapatrabaho sa kanila na tila sumigaw ng kontrahan ng interes.

Mayroong ilang mga pag-uusap ng nationalizing ang mga ahensya ng credit rating.

Etika at Pamamahala ng Kumpanya

Isa sa mga reklamo ay ang mga malalaking Wall Street bank ay hindi nagsasagawa ng mga pinansiyal na etika.Sa halip na gawing masinop ang pera ng mga depositor, ang mga malalaking bangko ay tumaya laban sa mga kostumer nito na gumagamit ng mga peligro na default na swap ng credit sa panahon ng subprime housing mortgage crisis upang maibsan ang kakayahang maikli.

Ang kakayahang maikli sa panahon ay hindi dapat maging layunin ng anumang kompanya sa isang kapitalistang lipunan. Ang isang kompanya ng pampublikong kalakalan ay may mga shareholder upang masiyahan. Ang mga shareholder ay nasiyahan sa pamamagitan ng pag-maximize ng presyo ng stock ng kompanya. Tila na ang malaking mga bangko sa Wall Street ay nakalimutan ito bago at sa panahon ng Wall Street meltdown. Ang isang bahagi ng pag-maximize ng yaman ng shareholder ay responsibilidad sa lipunan. Kung ang mga malalaking kumpanya ay hindi responsable sa lipunan, sa katagalan, hindi nila mapakinabangan ang kanilang share price at hindi nais ng mga shareholder na magkaroon ng kanilang stock.

Iyan ay eksakto kung ano ang nangyayari sa malalaking bangko ngayon.

Ang mga curriculum sa unibersidad ay nagbabago na dahil sa krisis sa pinansya. Ang mga paaralan ng negosyo ay naglalagay ng mas mabigat na diin sa mga etika sa negosyo at pinansiyal. Marahil kung may higit na diin sa etika sa mga kurikulum sa negosyo noong nakaraan, magkakaroon ng mas maraming pinansiyal na tagapamahala na naunawaan kung ano ang ibig sabihin ng etika.

Magiging kagiliw-giliw na upang makita kung paano shakes ang pinansiyal na reporma sa sahig ng Kongreso. Ang ilang mga paraan ng regulasyon sa bangko ay kailangang ibalik sa lugar upang makuha ang panganib na pag-uugali ng mga malalaking bangko sa ilalim ng kontrol. May isang lugar para sa derivatives sa aming ekonomiya, ngunit ito ay hindi sa aming mga bangko.