Ang Kasaysayan ng American Military Rank

Ang istraktura ng ranggo at mga insignia ay patuloy na nagbabago. Ang mga pangalawang lieutenant ay pinalitan ang coronets, ensigns, at subalterns ng Army, ngunit wala silang natatanging mga insignia hanggang sa binigyan sila ng Kongreso ng "butterbars" noong 1917. Natanggap ng mga Colonel ang agila noong 1832. Mula 1836, itinatakda ng oak leave ang mga major at tenyente colonel; kapitan ng double silver bars, o "railroad tracks"; at unang mga lieutenant, solong pilak bar.

Sa Navy, Captain ang pinakamataas na ranggo hanggang sa lumikha ng Kongreso ng mga opisyal ng bandila noong 1857 - bago nito, ang pagtatalaga ng isang tao na admiral sa republika ay itinuturing na masyadong maharlika para sa Estados Unidos. Hanggang 1857, ang Navy ay may tatlong grado ng kapitan na halos katumbas ng brigadier general, koronel at lieutenant colonel ng Army. Ang pagdaragdag sa kalituhan, ang lahat ng mga commander ng barko ng Navy ay tinatawag na "kapitan," anuman ang ranggo.

Digmaang Sibil

Sa pagsisimula ng Digmaang Sibil, ang mga pinakamataas na pinuno ng grado ay naging mga komodores at hulihan na mga admirer at isinusuot ang isang bituin at dalawang-bituin na epaulet, ayon sa pagkakabanggit. Ang pinakamababa ay naging mga kumander na may mga dahon ng oak, samantalang ang mga kapitan sa gitna ay nanatiling katumbas ng mga colonel ng Army at nagsuot ng mga agila.

Kasabay nito, ang Navy ay nagpatibay ng isang sistema ng manggas na guhit na naging sobrang kumplikado na noong si David Glasgow Farragut ang naging unang buong admiral noong 1866, ang mga guhit sa kanyang mga manggas ay pinalawig mula sa punit hanggang sa siko. Ang mas maliit na guhit na guhit na ginagamit ngayon ay ipinakilala noong 1869.

Chevrons

Ang mga Chevrons ay hugis ng V-guhit na ang paggamit sa militar ay bumalik sa hindi bababa sa ika-12 siglo. Ito ay isang badge of honor at ginagamit sa heraldry. Ang ginagamit ng mga Pranses at Pranses na chevrons-mula sa salitang Pranses para sa "bubong" -ang nagpapahiwatig ng haba ng serbisyo.

Opisyal na itinuturo ng Chevrons ang ranggo sa militar ng U.S. sa unang pagkakataon noong 1817, nang ang mga kadete sa U.S. Military Academy sa West Point, N.Y., ay isinusuot ang mga ito sa kanilang mga manggas. Mula sa West Point, ang mga chevron ay kumalat sa Army at Marine Corps. Ang pagkakaiba noon ay ang chevrons ay pagod na mga puntos hanggang sa 1902 kapag ang mga tauhan ng mga sundalong Army at Marine Corps ay lumipat sa mga kasalukuyang punto ng pagsasaayos.

Ang mga opisyal ng Navy at Coast Guard ay sumusubaybay sa kanilang mga insignia inheritance sa British. Ang mga maliit na opisyal ay mga katulong sa mga opisyal sa barko. Ang pamagat ay hindi isang permanenteng ranggo at ang mga lalaki ay nagsilbi sa kasiyahan ng kapitan. Ang mga pulis ay nawalan ng ranggo kapag ang mga tripulante ay nabayaran sa dulo ng isang paglalayag.

Bagong Mga Ranggo, Bagong Insignias

Noong 1841, natanggap ng mga opisyal ng Navy petty ang kanilang unang ranggo ng insignia-isang agila na nakatayo sa isang anchor. Ang mga rating, o mga kasanayan sa trabaho, ay isinama sa insignia noong 1866. Noong 1885, ang Navy ay nagtalaga ng tatlong klase ng mga petty officer - una, pangalawa at pangatlo. Nagdagdag sila ng chevrons upang italaga ang mga bagong ranggo. Ang ranggo ng punong petty officer ay itinatag noong 1894.

Noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig, ang Army ay nagpatibay ng mga grado sa tekniko.Ang mga technician ng isang grado ay nakuha ang parehong suweldo at isinusuot ang parehong insignia bilang katumbas na hindi opisyal na mga opisyal maliban sa isang maliit na "T" na nakasentro sa ilalim ng mga chevrons. Ang mga tekniko, sa kabila ng mga guhitan, ay walang awtoridad sa utos sa mga hukbo. Lumaki ito sa hanay ng espesyalista, magbayad ng mga marka ng E-4 hanggang E-7. Ang huling talumpati ngayon ay ligtas na nakasalalay bilang "espesyalista," ang grado na E-4. Kapag may mga taong tulad ng mga espesyalista 7, isinusuot nila ang kasalukuyang simbolo ng agila na pinalitan ng tatlong hubog na mga gintong baraha - kadalasang tinatawag na "payong na ibon."

Nang ang Hukbong Air ay naging isang hiwalay na serbisyo noong 1947, pinanatili nito ang lehitimong opisyal ng militar at mga pangalan ngunit pinagtibay ang iba't ibang mga naka-enroll na rank at insignia.

Ang mga opisyal ng Warrant ay nagpunta sa ilang mga pag-ulit bago dumating ang mga serbisyo sa pagsasaayos ngayon. Ang Navy ay may mga opisyal ng warrant mula sa simula-sila ay mga espesyalista na nakita sa pag-aalaga at pagpapatakbo ng barko. Ang Army at Marines ay walang warrants hanggang sa ika-20 siglo. Ang mga sagisag ng ranggo para sa mga warrants ay huling nagbago sa pagdaragdag ng punong opisyal ng warrant 5. Ang Air Force ay tumigil sa paghirang ng mga opisyal ng warrant sa 1950s at wala sa aktibong tungkulin ngayon.

Iba pang Mga Katotohanan sa Ranggo

• Nagsimula ang mga Ensign sa Army ngunit natapos sa Navy. Ang ranggo ng Army ensign ay matagal nang nawala sa oras na ang ranggo ng Navy ensign ay itinatag noong 1862. Nakatanggap ang mga Ensign ng mga bar ng ginto noong 1922, mga limang taon pagkatapos ng katumbas na ikalawang tinutukoy ng mga sundalo ng Army.
• Ang "Lieutenant" ay nagmula sa Pranses na " kapalit "ibig sabihin" lugar "at" nangungupahan "ibig sabihin" hawak. "Sa literal, ang mga lieutenant ay mga placeholder. Ang British ay orihinal na napinsala sa pagbigkas ng Pranses, pagbigkas ng salita," lieuftenant , "habang ang mga Amerikano (malamang dahil sa impluwensyang French settler) ay pinananatili ang orihinal na pagbigkas.
• Habang ang mga majors ay tinatakot ang mga tenyente, ang mga tenyente ay lumalabas ng mga pangunahing heneral. Ito ay mula sa British tradisyon: Generals ay hinirang para sa mga kampanya at madalas na tinatawag na "kapitan generals." Ang kanilang mga assistants ay, natural, "tenyente generals." Kasabay nito, ang punong administratibong opisyal ay ang "sarhento ng pangunahing heneral." Sa isang lugar sa kahabaan ng paraan, "sarhento" ay bumaba.
• Ang ginto ay nagkakahalaga ng higit sa pilak, ngunit ang pilak ay nagbababa ng ginto. Ito ay dahil ang hukbo ay nag-utos noong 1832 na ang mga koronel ng impanterya ay magsuot ng mga eagles ng ginto sa isang epaulet ng pilak at ang lahat ng iba pang mga colonel ay magsuot ng silver eagles sa ginto. Kapag ang mga majors at tenyente colonels natanggap ang dahon, ang tradisyon na ito ay hindi maaaring magpatuloy. Kaya pilak dahon kinakatawan tenyente colonels at ginto, majors. Ang kaso ng mga lieutenant ay naiiba: Ang mga unang tinyente ay nakasuot ng pilak na mga bar para sa 80 taon bago ang mga pangalawang lieutenant ay may anumang mga bar sa lahat.
• Ang Colonel ay binibigkas " kernal "dahil pinagtibay ng British ang spelling ng Pranses na" koronel "ngunit ang pagbigkas ng Espanyol" koronel "at pagkatapos ay napinsala ang pagbigkas.
• Bagaman mahalaga ang insidente ng ranggo, kung minsan ay hindi kanais-nais na magsuot ng mga ito. Nang ang rifled musket ay lumitaw sa Digmaang Sibil, naghanap ng mga matatalik na tagapangasiwa. Sa lalong madaling panahon natutunan ng mga opisyal na alisin ang kanilang lantad sa ranggo habang papalapit sila sa labanan.
• Ang Air Force ay talagang bumoto sa kanilang mga guhit na inarkila. Noong 1948, tinanong ng Pangalawang Hepe ng Hukbong Pangulo ng Hukbong Panghimpapaw na si Hoyt Vandenberg ang mga NCO sa Bolling Air Force Base sa Washington at 55 porsiyento sa kanila ang pinili ang pangunahing disenyo na ginagamit pa rin ngayon.

Nang ang Hukbong Air ay naging isang hiwalay na serbisyo noong 1947, pinanatili nito ang lehitimong opisyal ng militar at mga pangalan ngunit pinagtibay ang iba't ibang mga naka-enroll na rank at insignia.