Kasaysayan ng Stop-Loss ng Militar

May mga oras sa kasaysayan kung kailan hindi pa mababawasan ang militar. Kadalasan, nangangahulugan ito na ang ating bansa ay nakikibahagi sa ilang uri ng salungat na pag-aaway. Gayunpaman, maaari din itong mangahulugan na ang isang sangay ng serbisyo ay hindi nakakatugon sa mga layunin ng pagrekrut upang magkaroon ng mga karagdagang bilang na nagdaragdag sa populasyon ng militar. Maaari ring magkaroon ng ilang mga trabaho o MOSs na kailangan ng militar sa isang partikular na oras at ang grupo na may mga kasanayang iyon ay hindi maaaring umalis sa serbisyo sa militar. Ang terminong ginamit upang ilarawan ang sitwasyong ito ay "Stop-Loss."

Pinangangasiwaan ng militar ang mga sitwasyong ito sa isa sa dalawang paraan. Pagsisimula ng Pagtatakda ng Stop-Loss, o paggamit ng tuntunin ng pagpapabalik sa ilalim ng Awtoridad ng Panawagan ng Panawagan ng Pangulo. Ang isang paraan o iba pa, ang mga pangangailangan ng militar sa panahon ng mga kritikal na oras ay matugunan sa pamamagitan ng alinman sa hindi na nagpapahintulot sa mga aktibong mga miyembro ng tungkulin na umalis sa militar o pagdadala ng mga dating aktibong mga tungkulin sa likod ng militar sa pamamagitan ng mga Reserves o Individual Ready Reserves kung ang volunteerism ay hindi ang mga pangangailangan.

Ano ang Ihinto ang Pagkawala?

Sa mga termino sa militar, ang "stop-loss" ay nangangahulugan na hindi pagpahiwalay ang isang miyembro ng militar o magretiro kapag ang kanilang kinakailangang termino ng serbisyo ay kumpleto na.

Kontrata ng Enlistment At Ang Inihahanda na Handa ng Indibidwal

May pagkakaiba sa pagitan ng Stop Loss at ang kontrata na iyong nilagdaan sa araw na iyong inarkila sa militar. Kapag sinuman ang sumali sa anumang sangay ng Militar ng Estados Unidos sa unang pagkakataon, nakakuha sila ng isang minimum na walong taon na kabuuang obligasyon sa serbisyo (ilang mga espesyal na trabaho, tulad ng pilot, ay maaaring magkaroon ng mas matagal na obligasyon sa serbisyo). Anumang oras na hindi ginugol sa aktibong tungkulin o sa aktibong Guard / Reserves ay dapat na ginugol sa Individual Ready Reserves (IRR). Ang mga miyembro ng IRR ay hindi nag-drill, ni hindi sila tumatanggap ng anumang bayad, subalit sila ay maaaring magpabalik sa aktibong tungkulin anumang oras sa kanilang oras sa IRR.

Ito ay bihirang ngunit maaaring mangyari kung ang Estados Unidos ay inaatake o may isang kritikal na pangangailangan para sa isang partikular na kakayahan ng isang dating aktibong tungkulin na miyembro na ang militar ay nangangailangan ng kaagad.

Halimbawa, kung ang isang tao ay sumali sa Army sa ilalim ng dalawang taon na pagpapa-enlista, at pagkatapos ay makakakuha ng, siya ay napapabalik sa aktibong tungkulin para sa isa pang anim na taon. Kung ang isang tao ay sumali sa Air Force para sa apat na taon at pagkatapos ay naghihiwalay, maaari siyang maalala sa aktibong tungkulin sa loob ng apat na taon. Ito ay nabaybay sa talata 10a ng kontrata sa pagpapalista, na nagsasaad:

Kung ito ang aking unang pagpapalista, dapat akong maglingkod ng walong (8) taon. Ang alinmang bahagi ng serbisyong iyon na hindi nagsilbi sa aktibong tungkulin ay dapat na ihain sa isang Component ng Reserve, maliban kung mas maaga akong mapalabas.

Hindi ito itinuturing na stop-loss, bagaman madalas itong ipinapalagay. Ito ay bahagi ng Reserve Authority-Up Authority ng Pangulo.

Stop-Loss

Ang stop-loss ay ang extension ng termino ng isang militar sa Guard, Reserves o aktibong tungkulin lampas sa kung ano ang kanilang normal na petsa ng paghihiwalay. Ang mga sumapi sa militar ay sumang-ayon sa probisyong ito sa ilalim ng talata 9c ng kontrata sa pagpapalista:

Sa pangyayari ng digmaan, ang pagpapatala ko sa Sandatahang Lakas ay nagpapatuloy hanggang anim (6) na buwan matapos ang digmaan, maliban kung ang aking pagpaparehistro ay natapos ng Pangulo ng Estados Unidos.

Iyan ang batayan ng stop-loss. Ang Kagawaran ng Pagtatanggol ay nagpapanatili na ang terminong "digmaan" ay nangangahulugang anumang oras na ang Armed Forces ng America ay nakikibahagi sa salungat na salungatan, hindi lamang kapag ipinahayag ng Kongreso ang digmaan. Ang patakaran sa stop-loss ay legal na hinamon, subalit napatunayan ng mga korte ng pederal na ang mga tuntunin ng serbisyo ng mga miyembro ng serbisyo ay maaaring hindi naigalaw sa ilalim ng kanilang kontrata militar.

Kasaysayan ng Stop-Loss ng Militar

Unang nagbigay ng Kongreso ang awtoridad ng stop-loss sa Department of Defense pagkatapos matapos ang draft. Gayunpaman, hindi ginamit ng militar ang awtoridad hanggang sa Digmaang Gubat ng 1990/1991, nang ipataw ni Pangulong George H. W. Bush ang pagkawala ng pagkawala sa militar sa panahon ng Gulf War. Ang pagwawalang-bahala na ito ay binago sa ibang pagkakataon upang isama lamang ang mga naka-deploy at indibidwal sa ilang kritikal na kasanayan sa trabaho.

Ipinataw ni Pangulong Clinton ang stop-loss sa simula ng pag-deploy ng Bosnia at sa panahon ng Kampanya sa Kosovo Air. Ang pagpigil ay ipinataw din para sa maikling panahon pagkatapos ng 9/11 na pag-atake, at pagkatapos ay muli noong 2002 at 2003 habang inihanda ng militar ang Iraq Invasion.

Patakaran sa Stop-Loss na Kasalukuyang

Ang kasalukuyang programa ng stop-loss ay nakakaapekto lamang sa mga miyembro ng aktibong Tanggulan Army, ang Army Reserves at ang National Guard ng Army, at nakakaapekto lamang ito sa mga indibidwal na deployed o opisyal na maabisuhan na naka-iskedyul sila para sa pag-deploy. Ang mga nasabing miyembro ay pinipigilan sa paghihiwalay o pagretiro mula sa punto ng abiso sa pag-deploy at hanggang 90 araw pagkatapos ng pagbalik mula sa pag-deploy.