Fiscal vs. Monetary Policy: Ano ang Pagkakaiba?

Patakaran sa monetary ay ang pinaka-popular na uri ng pang-ekonomiyang pampasigla mula noong 2008 global financial crisis. Ibinaba ng mga bangko sa gitna ang mga rate ng interes upang hikayatin ang mga bangko na ipahiram at mamimili na humiram. Nang nabigo ang mga estratehiya, nagsimula ang mga sentral na bangko ng mga programang pagbawas sa dami na nagsasangkot ng pagbili ng mga pinaggagamitan ng mga ari-arian o mga bono ng gobyerno upang madagdagan ang halaga ng cash sa sirkulasyon at makamit ang parehong mga kinalabasan.

Ang pampulitikang pampasigla ay mas karaniwan sa maraming mga gobyerno na gumugugol ng paggasta at pagpapalaki ng mga buwis. Bagaman mayroong maraming debate sa paksa, walang duda na ang pagbawas sa paggasta at mas mataas na buwis ay humantong sa mas mabagal na paglago ng ekonomiya. Ang mga pagsisikap na ito ay maaaring mapahina ang mga layunin ng patakaran ng pera sa pamamagitan ng pagbawas ng anumang mga pagpapabuti. Naniniwala ang ilang ekonomista na ito ang dahilan kung bakit ang pandaigdigang ekonomiya ay nabigo na mabawi nang makabuluhan kasunod ng krisis sa 2008.

Sa artikulong ito, titingnan natin ang mga pangunahing pagkakaiba sa pagitan ng mga pamamaraang ito at kung paano sila maaaring isama sa pinakaepektibong pang-ekonomiyang pampasigla.

Mga Limitasyon ng Patakaran sa Monetary

Ang layunin ng patakaran ng hinggil sa pananalapi ay kontrolin ang supply ng pera upang itaguyod ang matatag na trabaho, presyo, at paglago ng ekonomiya. Dahil hindi ito maaaring direktang kontrolin ang ekonomiya, may mga limitasyon sa kapangyarihan ng monetary policy sa pagkamit ng mga layuning ito.

Ang isang likidong likido ay nangyayari kapag ang pagsisikap ng isang sentral na bangko na mag-iniksyon sa pagkatubig sa isang ekonomiya ay nabigo na mabawasan ang mga rate ng interes at pasiglahin ang paglago ng ekonomiya. Kadalasan, ito ay nangyayari kapag ang mga tao ay nagsimulang mag-imbak ng pera sa halip na gugulin ito sa mga kalakal at serbisyo. Ang mga pagkilos na ito ay may posibilidad na itulak ang mga panandaliang rate ng interes patungo sa zero habang ang mga presyo ng mamimili ay nananatiling walang pag-unlad Kapag nangyari ito, ang mga sentral na bangko ay may ilang mga tradisyonal na opsyon sa patakaran ng pera na natitira upang labanan ang isyu.

Nangyayari ang pagpapawalang-halaga kapag ang rate ng inflation ay bumaba sa zero at nadaragdagan ang halaga ng totoong pera sa paglipas ng panahon. Dahil ang mga presyo ay bumabagsak, ang mga mamimili ay may posibilidad na magtipon ng mas maraming pera at palalain ang problema sa paglipas ng panahon sa tinatawag na deflationary spiral. Pinipataas din ng deplasyon ang tunay na halaga ng utang at maaaring humantong sa isang pag-urong sa ekonomiya habang ang mga negosyo at mga mamimili ay nakikipaglaban upang bayaran ang utang at igiit ang pag-save ng pera at pamumuhunan ng kapital.

Fiscal Stimulus vs. Austerity

Ang layunin ng patakaran sa pananalapi ay ang pagsasaayos ng paggastos ng gobyerno at mga rate ng buwis upang itaguyod ang marami sa mga parehong layunin tulad ng patakaran ng pera - isang matatag at lumalagong ekonomiya. Tulad ng patakaran ng monetary, ang patakaran sa pananalapi lamang ay hindi makontrol ang direksyon ng isang ekonomiya.

Ang pampasigla sa pananalapi ay ang pagtaas sa paggastos ng pamahalaan o mga paglilipat upang pasiglahin ang paglago ng ekonomiya. Sa karamihan ng mga kaso, ang pagtaas sa paggastos ay nagdaragdag sa antas ng paglago ng pampublikong utang sa pag-asa na ang pang-ekonomiyang mga pagpapabuti ay makatutulong upang punan ang puwang. Ang mga pamahalaan na kumikilos upang pasiglahin ang ekonomiya ay maaari ring magpasiya na babaan ang mga antas ng buwis upang mas maraming pera sa mga bulsa ng mga negosyo at mga mamimili upang hikayatin ang paggastos.

Ang paghihigpit ay ang kabaligtaran na proseso kung saan ang isang pamahalaan ay nagbabalik sa paggastos at nagpapataas ng mga buwis upang mabawasan ang utang at pagbutihin ang pinansyal na katayuan nito. Kadalasan, nagreresulta ito sa pagbaba sa paglago ng ekonomiya habang ang mga mamimili at mga negosyo ay gumastos ng mas maraming pera sa mga buwis at mas mababa ang umaasa sa mga proyekto ng pamahalaan o mga trabaho bilang pinagkukunan ng kita. Ang mga hakbang na ito ay madalas na pinagtibay ng mga third creditors na naghahanap upang matiyak ang pagbabayad ng utang.

Mga Salungat sa Mga Patakaran

Ang patakaran sa pananalapi ay paminsan-minsan ay nagpapatakbo ng salungat sa patakaran ng pera, lalo na sa panahon ng malaking kawalan ng katiyakan sa ekonomiya. Matapos ang isang pang-ekonomiyang downturn nangyayari, gitnang mga bangko madalas na subukan upang pasiglahin ang ekonomiya sa pamamagitan ng paggawa ng capital mas naa-access sa mga consumer at mga negosyo. Ang patakaran sa pananalapi ay maaaring tumagal ng isang iba't ibang mga diskarte sa pamamagitan ng reining sa paggasta ng gobyerno at pagtaas ng mga buwis, na maaaring talagang saktan ang paggasta ng negosyo at mamimili at i-off ang anumang mga pro-growth effect.

Maaaring kunin ng mga pamahalaan ang mga pagkilos na ito upang mapabuti ang pampublikong pananalapi o matugunan ang mga pangangailangan ng mga internasyunal na bangko at mga nagpapautang. Halimbawa, ang Greece ay napilitang sumailalim sa pagkukumpara ng pananalapi sa pamamagitan ng mga European creditors nito, na nagtapos ng pagbaba ng mga rate ng paglago nito. Ito ay taliwas sa - at sa huli ay nakansela - ang patakaran sa mababang interes ng European Central Bank na nagsisikap na pasiglahin ang paglago sa Eurozone.

Karamihan sa mga ekonomista ay sumang-ayon na ang isang kumbinasyon ng pro-growth monetary at fiscal policy ay kailangan upang tunay na suportahan ang paglago.

Ang Bottom Line

Ang patakaran sa monetary at patakaran sa pananalapi ay ang pinaka-popular na mga tool para sa pagtataguyod ng isang malusog na ekonomiya sa paglipas ng panahon. Habang ang mga patakarang ito ay may parehong mga layunin, hindi sila laging nagpapatakbo sa parehong mga landas. Ang patakaran ng monetary ay maaaring nagpo-promote ng paglago ng ekonomiya sa pamamagitan ng mababang antas ng interes, ngunit ang patakaran sa pananalapi ay maaaring lumalaki sa paglago sa pamamagitan ng mas mataas na mga buwis at pagbawas ng pampublikong paggastos - at ang mga pagsisikap na ito ay maaaring magtapos ng pagkansela ng bawat isa.