Alamin kung Ano ang Solvency sa isang Negosyo

Isa sa mga pangunahing layunin ng anumang negosyo ay ang magkaroon ng sapat na mga ari-arian upang masakop ang mga pananagutan nito. Ito ay kilala bilang solvency. Kasama ang likido at posibilidad na mabuhay, ang solvency ay nagpapahintulot sa mga negosyo na magpatuloy sa pagpapatakbo.

Ang mga ari-arian ay ang mga bagay na pagmamay-ari ng mga negosyo, at ang mga pananagutan ay kung ano ang utang ng mga negosyo sa mga asset na iyon. Mahalaga ito dahil ang bawat negosyo ay may mga problema sa daloy ng pera paminsan-minsan, lalo na kapag nagsimula. Kung ang mga negosyo ay may masyadong maraming mga bill upang magbayad at hindi sapat na mga ari-arian upang bayaran ang mga kuwenta, hindi sila mabubuhay.

Solvency sa Balance Sheet

Ang solvency ay direktang nauugnay sa balanse ng isang negosyo, na nagpapakita ng kaugnayan ng mga asset sa isang bahagi sa mga pananagutan at katarungan (pagmamay-ari) sa kabilang panig.

Ang tradisyunal na equation accounting ay ang Asset na katumbas ng Pananagutan plus Equity Owner. Ang dalawang panig ay dapat na balansehin dahil ang bawat asset ay dapat na binili alinman sa utang (isang pananagutan) o kapital (equity) ng may-ari.

Mga Sukat ng Solvency o Ratios

Kadalasan ay sinusukat ang solvency bilang ratio ng mga asset sa mga pananagutan. Halimbawa, may sapat bang mga ari-arian upang bayaran ang mga kuwenta? Sa mga ratios na ito, ang pinakamainam na paraan upang masukat ang solvency ay isama ang lahat ng mga pananagutan: mga account na pwedeng bayaran, mga buwis na pwedeng bayaran, mga pautang na pwedeng bayaran, mga utang na maaaring bayaran, at iba pang utang ng negosyo. May dalawang ratios na sumusukat sa solvency:

• Ang kasalukuyang ratio ay kabuuang mga kasalukuyang asset na hinati ng kabuuang kasalukuyang pananagutan. Ang mga kasalukuyang asset ay cash, mga account na maaaring tanggapin, imbentaryo, at mga gastos sa paunang bayad. Ang iba pang pangmatagalang mga ari-arian tulad ng mga kagamitan ay hindi isinasaalang-alang sa ratio na ito sapagkat ito ay tumatagal ng masyadong mahaba upang ibenta ang mga ito upang makakuha ng pera upang bayaran ang mga bill, at hindi nila ibebenta para sa buong halaga. Upang maging solvent at cover liabilities, ang isang negosyo ay dapat magkaroon ng isang kasalukuyang ratio ng 2 hanggang 1, ibig sabihin na ito ay may dalawang beses na maraming mga kasalukuyang asset bilang mga kasalukuyang pananagutan. Kinikilala ng ratio na ito ang katunayan na ang pagbebenta ng mga ari-arian upang makakuha ng cash ay maaaring magresulta sa pagkalugi, kaya mas maraming mga ari-arian ang kinakailangan.

• Ang mabilis na ratio ay gumagamit lamang ng cash at mga account na maaaring tanggapin, dahil ang mga asset na ito ay ang mga lamang na maaaring magamit upang bayaran ang mga utang nang mabilis, sa kaso ng isang emergency cash need. Ang mabilis na ratio ay 1-to-1 ratio, ibig sabihin ang cash at mga account na maaaring tanggapin ay katumbas ng halaga ng utang. Ito, tulad ng maaari mong isipin, ay isang mas mahirap na ratio upang makamit.

Ang mga ratios na ito ay mahalaga para sa parehong mga may-ari ng negosyo at para sa mga nagpapautang. Kung ang isang bangko ay isinasaalang-alang ang isang pautang sa isang negosyo, ito ay maingat na tumingin sa mga ratios na ito upang matukoy kung ang negosyo ay may masyadong maraming utang at hindi sapat na mga ari-arian upang bayaran ang utang na iyon.

Solvency, Liquidity, at Viability

Kadalasan ay nalilito ang solvency pagkatubig, ngunit ito ay hindi ang parehong bagay. Ang likido ay panandaliang panukat ng isang negosyo, habang ang solvency ay isang pangmatagalang panukala. Higit pa ang kaugnayan ng likido sa daloy ng daloy ng cash, habang ang solvency ay higit na tumutukoy sa pang-matagalang katatagan sa pananalapi. Sa madaling salita, ang pagkatubig ay ang halaga ng cash na maaaring iangat ng isang negosyo sa pamamagitan ng pagbebenta ng lahat ng mga asset nito.

Ang solvency din ay nalilito sa posibilidad na mabuhay. Ang posibilidad ng pagiging posible ay higit pa sa kakayahan ng isang negosyo na maging kapaki-pakinabang sa loob ng mahabang panahon. Ang mga negosyo na may track record ng tuloy-tuloy na paggawa ng kita taon-taon ay may posibilidad na mabuhay. Ito ay nagdaragdag sa pangkalahatang halaga ng isang negosyo dahil sa inaasahan na maaari itong magpatuloy upang iwasto ang mga kita.