Swap Rate ng Interes: Kahulugan, Halimbawa, Pagsusuri

Ang isang swap ng rate ng interes ay isang kontrata sa pagitan ng dalawang counterparty na sumang-ayon na palitan ang mga pagbabayad ng rate ng hinaharap na interes sa mga pautang o mga bono. Ang dalawang negosyanteng ito ay mga bangko, negosyo, pondo ng hedge, o mamumuhunan.

Ang pinaka-karaniwan ay ang tinatawag na vanilla swap. Ito ay kapag ang isang counterparty swaps floating-rate pagbabayad sa mga nakapirming rate ng pagbabayad ng iba pang mga partido. Ang pagbayad-rate na pagbabayad ay nakatali sa Libor, na kung saan ang mga banko ng rate ng interes ay sisingilin ang bawat isa para sa mga panandaliang pautang.

Libor ay batay sa rate ng pondo ng fed. Ang isang mas maliit na bilang ng mga swap ay nasa pagitan ng dalawang mga negosyante na may mga bayad na lumutang-rate.

Ipinaliwanag

Upang gawing mas madaling ipaliwanag, ang counterparty na gustong magpalit ng mga pagbutang na lumutang-rate at tumanggap ng mga pagbabayad na nakapirming rate ay tinatawag na isang tagatanggap o nagbebenta . Ang counterparty na gustong palitan ang mga pagbabayad na nakapirming-rate nito ay ang nagbabayad .

Ang mga counterparty ay gumawa ng mga pagbabayad sa mga pautang o mga bono ng parehong laki. Ito ay tinatawag na notional principle . Sa isang swap, nagbibili lamang sila ng mga pagbabayad ng interes, hindi ang bono mismo.

Gayundin, ang kasalukuyang halaga ng dalawang stream ng pagbabayad ay dapat ding pareho. Nangangahulugan iyon na sa haba ng bono, ang bawat counterparty ay magbabayad ng parehong halaga. Madali upang kalkulahin ang NPV para sa fixed-rate bond dahil ang pagbabayad ay palaging pareho. Ito ay mas mahirap na mahuhulaan sa bono ng lumulutang na rate. Ang stream ng pagbabayad ay batay sa Libor, na maaaring magbago.

Batay sa kung ano ang alam nila ngayon, ang parehong mga partido ay kailangang sumang-ayon pagkatapos sa kung ano sa tingin nila ay maaaring mangyari sa mga rate ng interes.

Ang isang tipikal na swap contract ay tumatagal ng isa hanggang 15 taon. Ito ay tinatawag na tenor . Maaaring tapusin ng counterparty ang kontrata nang mas maaga kung ang mga interes ng interes ay magpapatuloy. Ngunit karaniwan nang ginagawa nila sa totoong buhay.

Sa nakaraan, ang mga receiver at nagbebenta ay nakahanap ng bawat isa o pinagsama-sama ng mga pamumuhunan at komersyal na mga bangko. Ang mga bangko na ito ay sisingilin ng bayad para sa pamamahala ng kontrata. Sa modernong swap market, ang mga malalaking bangko ay kumikilos bilang mga gumagawa ng merkado o dealers. Sila ay kumikilos bilang mamimili o nagbebenta mismo. Ang mga negosyante ay kailangang mag-alala tungkol sa creditworthiness ng bangko at hindi sa iba pang counterparty. Sa halip na singilin ang bayad, ang mga bangko ay nag-set up ng mga bid at humingi ng mga presyo para sa bawat panig ng deal.

Halimbawa

1. Binabayaran ng ACME Anvil Co. ang ACME Catapult Corp. 8 porsiyentong naayos.
2. Ang ACME Catapult ay nagbabayad ng ACME Anvil ang rate sa isang anim na buwang Treasury bill plus 2 percent.
3. Ang tenor ay para sa tatlong taon na may bayad bawat anim na buwan.
4. Ang parehong mga kumpanya ay may Notional Prinsipyo ng $ 1 milyon.

Panahon	Rate ng T-Bill	Nagbabayad ang ACME Catapult Corp.	Nagbabayad ang ACME Anvil Co.
0	4%
1	3%	$30,000	$40,000
2	4%	$25,000	$40,000
3	5%	$30,000	$40,000
4	7%	$35,000	$40,000
5	8%	$45,000	$40,000
6		$50,000	$40,000

(Pinagmulan: "Swap Rate ng Interes," New York University Stern School of Business, 1999.)

Mga Kalamangan ng Interes-Rate Swaps

Ang receiver maaaring magkaroon ng isang bono na may mababang mga rate ng interes na halos wala sa Libor. Ngunit maaaring mas gusto nito ang predictability ng mga nakapirming pagbabayad kahit na sila ay bahagyang mas mataas.

Pinapayagan ng mga fixed rate ang receiver na mag-forecast ng mga kita nito nang mas tumpak. Ang pag-aalis ng panganib ay kadalasang mapalakas ang presyo ng stock nito. Ang matatag na stream ng pagbabayad ay nagpapahintulot sa negosyo na magkaroon ng isang mas maliit na reserbang cash na pang-emergency, na maaari itong mag-araro.

Kailangan ng mga bangko na tumugma sa kanilang mga kita sa pamamagitan ng kanilang mga pananagutan. Ang mga bangko ay gumawa ng maraming mga mortgage na nakapirming-rate. Dahil ang mga pangmatagalang pautang na ito ay hindi binabayaran para sa mga taon, ang mga bangko ay dapat kumuha ng mga panandaliang pautang upang magbayad para sa pang-araw-araw na gastusin. Ang mga pautang na ito ay lumulutang na mga rate. Para sa kadahilanang ito, ang bangko ay maaaring magpalitan ng mga pagbabayad sa fixed-rate sa mga pagbabayad na lumutang sa rate ng kumpanya. Dahil ang mga bangko ay nakakakuha ng pinakamahusay na mga rate ng interes, maaari nilang makita na ang pagbabayad ng kumpanya ay mas mataas kaysa sa kung ano ang utang ng bangko sa panandaliang utang nito. Iyan ay isang panalo para sa bangko.

Ang nagbabayad maaaring magkaroon ng isang bono na may mas mataas na mga pagbabayad ng interes at humingi ng mas mababang mga pagbabayad na mas malapit sa Libor.

Inaasahan nito ang mga rate upang manatiling mababa kaya handa na gawin ang karagdagang panganib na maaaring lumabas sa hinaharap.

Katulad nito, ang nagbabayad ay magbabayad ng higit pa kung ito ay kinuha lamang ang isang nakapirming-rate na pautang. Sa ibang salita, ang rate ng interes sa utang na lumutang-rate kasama ang halaga ng swap ay mas mura pa kaysa sa mga tuntunin na maaaring makuha sa isang nakapirming rate loan.

Mga disadvantages

Ang mga pondo ng pimpin at iba pang mga mamumuhunan ay gumagamit ng mga swap ng rate ng interes upang mag-isip-isip. Maaari nilang dagdagan ang panganib sa mga merkado dahil gumagamit sila ng mga account na magagamit na nangangailangan lamang ng maliit na down-payment. Inilalaan nila ang panganib ng kanilang kontrata sa pamamagitan ng isa pang hinangong. Na nagbibigay-daan sa kanila na kumuha ng mas maraming panganib dahil hindi sila nag-aalala tungkol sa pagkakaroon ng sapat na pera upang bayaran ang hinango kung ang merkado ay napupunta laban sa kanila. Kung sila manalo, sila cash in Ngunit kung nawala sila, maaari nilang mapinsala ang pangkalahatang paggana ng merkado sa pamamagitan ng nangangailangan ng maraming trades nang sabay-sabay.

Epekto sa U.S. Economy

Mayroong $ 421 trilyon sa mga pautang at mga bono na kasangkot sa mga swap. Ito ay sa kalakhang bahagi ng $ 692 trilyon na over-the-counter derivative market. Tinataya na ang kalakalan ng derivatives ay nagkakahalaga ng $ 600 trilyon. Ito ay 10 beses na higit pa kaysa sa kabuuang pang-ekonomiyang output ng buong mundo. Sa katunayan, 92 porsiyento ng 500 pinakamalaking kumpanya sa mundo ang gumagamit ng mga ito sa mas mababang panganib. Halimbawa, ang isang kontrata ng futures ay maaaring mangako sa paghahatid ng mga hilaw na materyales sa isang napagkasunduang presyo. Sa ganitong paraan protektado ang kumpanya kung ang presyo ay tumaas. Maaari rin silang sumulat ng mga kontrata upang maprotektahan ang kanilang sarili mula sa mga pagbabago sa mga rate ng palitan at mga rate ng interes.

Tulad ng karamihan sa mga derivatives, ang mga kontrata ay OTC.Hindi tulad ng mga bono na nakabatay sa mga ito, hindi sila binibili sa isang palitan. Bilang resulta, walang nakakaalam kung ilan ang umiiral o kung ano ang epekto nito sa ekonomiya.

​Sa Lalim: Mga Krimen ng Subprime Crisis | Ang mga Derivatives 'Role sa 2008 Crisis | Krisis sa Pondo ng LTCM