International Monetary Fund: Definition, Role, Members

Ang International Monetary Fund ay isang samahan ng 189 na mga miyembrong bansa. Pinatatag nito ang pandaigdigang ekonomiya sa tatlong paraan. Una, sinusubaybayan nito ang mga kondisyon sa mundo at tinutukoy ang mga panganib. Ikalawa, pinapayo nito ang mga miyembro nito kung paano mapabuti ang kanilang ekonomiya. Ikatlo, nagbibigay ito ng teknikal na tulong at mga panandaliang pautang upang maiwasan ang mga krisis sa pananalapi. Ang layunin ng IMF ay upang maiwasan ang mga kalamidad na ito sa pamamagitan ng paggabay sa mga miyembro nito. Ang mga bansang ito ay handa na magbigay ng ilan sa kanilang pinakamataas na kapangyarihan upang makamit ang layuning iyon.

IMF Structure

Ang pinuno ng IMF ay Managing Director na Christine Lagarde mula noong Hunyo 28, 2011. Siya ang Tagapangulo ng 24-member Executive Board. Inatasan siya nito sa isang ikalawang renewable term na limang taon sa Pebrero 2016, epektibo sa Hulyo 5, 2016. Ang Managing Director ang pinuno ng 2,700 empleyado ng IMF mula sa 147 bansa. Sinusubaybayan niya ang apat na Deputy Managing Director.

Ang IMF Governance Structure ay nagsisimula sa IMF Governing Board na nagtatakda ng direksyon at patakaran. Ang mga miyembro nito ay ang mga ministro ng pananalapi o mga pinuno ng central bank ng mga miyembrong bansa. Nakatagpo sila bawat taon kasabay ng World Bank. Ang International Monetary and Financial Committee ay nakakatugon dalawang beses sa isang taon. Sinuri ng mga komiteng ito ang internasyunal na sistema ng pera at gumawa ng mga rekomendasyon.

Mga Layunin

Survey Global Kondisyon:Ang IMF ay may pambihirang kakayahang tingnan at repasuhin ang mga ekonomiya ng lahat ng mga miyembrong bansa nito. Bilang isang resulta, ito ay may daliri sa pulso ng pandaigdigang ekonomiya mas mahusay kaysa sa anumang iba pang mga organisasyon.

Ang IMF ay gumagawa ng isang kayamanan ng mga analytical report. Nagbibigay ito ng World Economic Outlook, Global Financial Stability Report, at ang Fiscal Monitor bawat taon. Nagbibigay din ito ng mga pagtatasa sa rehiyon at bansa. Ginagamit nito ang impormasyong ito upang matukoy kung aling mga bansa ang kailangan upang mapabuti ang kanilang mga patakaran. Kaya maaaring makilala ng IMF kung aling mga bansa ang nagbabanta sa katatagan ng pandaigdig. Ang mga miyembro ng bansa ay sumang-ayon na makinig sa mga rekomendasyon ng IMF dahil gusto nilang mapabuti ang kanilang ekonomiya at alisin ang mga banta na ito.

Payuhan ang mga Bansa ng Miyembro:Mula noong krisis piso ng Mexico noong 1994-95 at ng krisis sa Asya noong 1997-98, ang IMF ay gumawa ng mas aktibong papel upang matulungan ang mga bansa na pigilan ang mga krisis sa pinansya. Gumagawa ito ng mga pamantayan na dapat sundin ng mga miyembro nito.

Halimbawa, sumang-ayon ang mga miyembro na magbigay ng sapat na mga reserbang banyagang palitan sa magagandang panahon. Na tumutulong sa kanila na dagdagan ang paggastos upang mapalakas ang kanilang ekonomiya sa panahon ng mga pagbagsak. Ang mga ulat ng IMF sa mga miyembro ng bansa ng pagsunod sa mga pamantayang ito. Inilalantad din nito ang mga ulat ng bansa na ginagamit ng mga mamumuhunan upang gumawa ng mahusay na kaalamang mga desisyon. Na nagpapabuti sa pag-andar ng mga pamilihan sa pananalapi. Hinihikayat din ng IMF ang matagal na paglago at mataas na pamantayan sa pamumuhay, na siyang pinakamahusay na paraan upang mabawasan ang kahinaan ng mga miyembro sa mga krisis.

Magbigay ng Tulong sa Teknikal at Panandaliang Pautang:Nagbibigay ang IMF ng mga pautang upang tulungan ang mga miyembro nito na harapin ang mga balanse ng mga problema sa pagbabayad, patatagin ang kanilang mga ekonomiya, at ibalik ang napapanatiling paglago. Dahil ang Pondo ay nagpapahiram ng pera, madalas itong nalilito sa World Bank. Ang World Bank ay nagpapahiram ng pera sa pagbuo ng mga bansa para sa mga tiyak na proyekto na labanan ang kahirapan. Hindi tulad ng World Bank at iba pang ahensya ng pag-unlad, hindi binibigyan ng pananalapi ng IMF ang mga proyekto.

Ayon sa kaugalian, ang karamihan sa mga borrowers ng IMF ay bumubuo ng mga bansa. Sila ay may limitadong pag-access sa mga internasyonal na merkado ng kabisera dahil sa kanilang mga kahirapan sa ekonomiya. Ang mga signal ng IMF na mga patakaran sa ekonomiya ng bansa ay nasa tamang landas. Na nagbibigay ng katiyakan sa mga mamumuhunan at nagsisilbing isang katalista para sa pag-akit ng mga pondo mula sa iba pang mga pinagkukunan.

Ang lahat na lumipat sa 2010 nang ang krisis sa eurozone ay nag-udyok sa IMF na magbigay ng mga panandaliang pautang upang maiwasan ang Greece. Iyon ay nasa loob ng charter ng IMF dahil pinigilan nito ang pandaigdigang krisis sa ekonomya.

Mga Miyembro

Sa halip na ilista ang lahat ng 189 na miyembro, mas madaling ilista ang mga bansa na hindi mga miyembro. Ang pitong bansa (mula sa isang kabuuang 196 bansa) na hindi mga miyembro ng IMF ay ang Cuba, East Timor, Hilagang Korea, Liechtenstein, Monaco, Taiwan, at Lungsod ng Vatican. Ang IMF ay may 11 miyembro na hindi mga pinakamataas na bansa: Anguilla, Aruba, Barbados, Cabo Verde, Curacao, Hong Kong, Macao, Montserrat, Netherlands Antilles, Saint Maarten, at Timor-Leste.

Ang mga miyembro ay hindi tumatanggap ng pantay na mga boto. Sa halip, mayroon silang pagbabahagi ng pagboto batay sa isang quota. Ang quota ay batay sa kanilang pang-ekonomiyang sukat. Kung nagbabayad sila ng kanilang quota, natatanggap nila ang katumbas sa namamahagi ng pagboto. Na-update ang mga Quotas ng Miyembro at Pagbabahagi ng Pagboto noong 2010.

Tungkulin

Ang papel na ginagampanan ng IMF ay tumaas mula noong simula ng 2008 global financial crisis. Sa katunayan, nagbabala ang ulat ng surveillance ng IMF tungkol sa krisis sa ekonomya ngunit hindi pinansin. Bilang isang resulta, ang IMF ay tinatawag na higit pa at higit pa upang magbigay ng global na pang-ekonomiyang pagmamatyag. Ito ay nasa pinakamahusay na posisyon upang magawa ito dahil nangangailangan ito ng mga miyembro na ipailalim ang kanilang mga patakaran sa ekonomiya sa pagsusuri ng IMF. Ang mga miyembrong bansa ay nakatuon din sa pagtupad sa mga patakaran na nakakatulong sa makatuwirang katatagan ng presyo, at sumasang-ayon sila na iwasan ang pagmamanipula ng mga rate ng palitan para sa hindi makatarungang mapagkumpitensyang kalamangan.

Kasaysayan

Noong 2011, ang IMF ay naitakwil ng isang sekswal na iskandalo na kinasasangkutan ng Executive Director nito, Dominique Strauss-Kahn. Inaresto siya ng pulisya sa mga paratang na sekswal na sinalakay niya ang isang dalaga ng hotel. Kahit na ang mga singil ay kasunod na bumaba, sumasang-ayon siya.

Maraming mga umuusbong na mga kasapi sa merkado ang nagtalo na oras na para sa isang Direktor na dumating mula sa isa sa kanilang mga bansa.Na sumasalamin sa lumalagong pang-ekonomiya ng mga bansang ito. Inimbitahan nila ang maraming mahuhusay na kandidato kabilang ang Singapore Finance Minister Tharman Shanmugaratnam, dating Turkish Economic Minister na si Kemal Dervis, at si Montek Singh Ahluwalia ng India, isang dating direktor ng IMF. Sa halip, pinalitan ng Pransiya ang Strauss-Kahn sa Lagarde, ang mahusay na iginagalang na Ministro ng Pananalapi ng bansa.

Ang IMF ay nilikha sa 1944 Bretton Woods conference. Hinahangad itong muling itayo ang Europa pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Ang Conference ay nag-set up ng isang binagong pamantayan ng ginto upang matulungan ang mga bansa na mapanatili ang halaga ng kanilang mga pera. Nais ng mga tagaplano na iwasan ang mga hadlang sa kalakalan at mga rate ng mataas na interes na tumulong sa Great Depression.