Ang Plane Crash na Killed Reba McEntire's Band

Ang anumang pag-crash ng eroplano na kinasasangkutan ng isang tanyag na tao ay natural na nakakakuha ng maraming pansin mula sa media, at ang 1991 na pag-crash ng eroplano na pinatay ang walong miyembro ni Reba McEntire ay walang iba.

Ang pag-crash ng eroplano na ito ay dapat magsilbing isang babala para sa mga piloto sa lahat ng dako tungkol sa maraming paksa, kabilang ang mga pamamaraan sa pag-alis, mga panganib sa paglipad sa gabi, kontrolado na paglipad sa lupain, pagsusuri ng panganib, VFR / IFR clearances, at ang papel ng mga flight service specialists sa pag-aalok ng mga pilot ng gabay at payo tungkol sa flight.

Mga Detalye ng McEntire Band Plane Crash

Ayon sa ulat ng aksidente ng NTSB, ang Hawker Siddeley DH.125-1A / 52 na sasakyang panghimpapawid (isang mas lumang bersyon ng Hawker 800) ay nag-crash sa isang bundok matapos ang pagtaas mula sa Brown Field Municipal Airport noong Marso 16, 1991. Ang dalawang piloto at walong pasahero sa board ay pinatay.

Ang paglipad ay dapat na pinamamahalaan sa isang planong flight ng instrumento mula sa Brown Field, na matatagpuan sa labas lamang ng airspace ng Class B ng San Diego, sa Amarillo, Texas, na magsisilbing stop fuel bago magpatuloy. Ang piloto ay nagsalita sa espesyalista sa serbisyo ng flight ng tatlong beses sa isang pagsisikap upang malaman kung paano pinakamahusay na umalis sa paliparan.

Sa unang pag-uusap sa espesyalista sa flight service, nag-file ang pilot ng isang IFR flight plan. Ito ay tungkol sa 11:20 p.m. lokal na oras, at ang piloto ay nagtanong tungkol sa pag-alis sa airport sa ilalim ng VFR at pagkuha ng kanyang IFR clearance sa sandaling nasa eruplano. Tinanong ng briefer ang piloto kung pamilyar siya sa pamamaraan ng pag-alis, at sinabi ng pilot, "Hindi, hindi talaga."

Sinubukan ng espesyalista sa flight service na hanapin ang mga pamamaraan ng pag-alis upang maibalik ang impormasyon sa piloto, at may ilang pagkalito tungkol sa kung saan makikita ang mga pamamaraan.

Sa mga 11:53 p.m. muling tinawagan ng piloto ang espesyalista sa flight service at iniulat na hindi niya mahanap ang karaniwang pamamaraan ng pag-alis ng instrumento na tinutukoy ng espesyalista. Sa panahon ng pag-uusap, nabasa ang mga pamamaraan sa piloto. Sinabi ng piloto na kailangan lang niya at natapos ang tawag sa telepono.

Ang piloto ay tumawag sa pangatlong oras sa 12:28 ng umaga at tinanong ang paggamit ng isang pamamaraan ng pag-alis ng IFR na magdadala sa kanya sa boundary ng airspace ng Class B na walang clearance sa Class B. Sa huling tawag sa telepono, tinanong ng piloto ang espesyalista tungkol sa pamamaraang iyon, na nagpapaalala sa kanya na nilayon niyang umalis sa VFR at nagpapahiwatig na marahil ay dapat lamang siyang umalis sa hilagang-silangan at manatili sa VFR sa ilalim ng 3,000 talampakan. Sumang-ayon ang briefer.

Mga Komplikasyon Sa Panahon ng Flight

Hindi itinuturing ng dalubhasang serbisyo ng flight o ang piloto ang pagtaas ng lupain sa silangan ng paliparan, at alin man sa mga ito ang nabanggit na ang pinakamataas na altitude ng sektor (MSA) sa silangan ng airfield, sa direksyon ng pag-alis, ay 7,600 talampakan - mas mataas sa Ang altitude ng 3,000 na paa na pinili ng piloto na lumipad. Ang pinakamainam na altitude ng VFR para sa partikular na sektor ay 6,900 talampakan.

Ang eroplano ay umalis sa 1:41 ng umaga. Ang panahon sa isang kalapit na paliparan ay iniulat na malinaw, ang kakayahang makita ay hindi bababa sa 10 milya, at ang kalangitan ay kalmado. Isang minuto lamang matapos ang pagtaas ng eroplano, ang sasakyang panghimpapawid ay nakipag-ugnay sa pasilidad ng control approach upang humiling ng kanyang IFR clearance at sinabi na ang kanyang clearance ay naka-clock out, ngunit upang tumayo at ang controller ay ibabalik ito sa system.

Ang eroplano ay nag-crash sa San Isidro Mountains sa isang elevation ng mga 3,300 talampakan sandali lamang pagkatapos na italaga ng isang squawk code ng ATC. Ang rurok ng hanay ng bundok, ayon sa pangkat ng VFR, ay umupo sa halos 3,550 talampakan.

Pagsisiyasat ng Crash

Ayon sa mga imbestigador, ang pakpak ng eroplano ay na-hit sa tuktok ng bundok, at ito ay maraming beses na itinatakip, na nakakalat sa pagkalansag sa isang malawak na lugar. Natagpuan ng ulat ng NTSB ang posibleng dahilan ng aksidente na:

Ang hindi tama ang pagpaplano / desisyon ng piloto, ang kabiguan ng piloto upang mapanatili ang tamang altitude at clearance sa ibabaw ng mabundok na lupain, at ang pagkabigo ng copilot na sapat na sinusubaybayan ang pag-usad ng paglipad. Ang mga kadahilanan na nauugnay sa aksidente ay: hindi sapat na impormasyon sa teritoryo na ibinigay ng espesyalista sa serbisyo ng flight sa panahon ng preflight briefing pagkatapos ng piloto ay nagtanong tungkol sa isang mababang pag-alis ng altitude, kadiliman, mabundok na lupain, kawalan ng kakayahang pamilyar sa heograpikal na lugar, at kakulangan ng copilot pamilyar sa sasakyang panghimpapawid.

Ang aksidente na ito ay isang cautionary story para sa lahat ng mga piloto na maging mapagbantay kapag umalis ng alinman sa VFR o IFR sa gabi, lalo na sa hindi pamilyar na teritoryo. Ang pag-crash ay maaaring maiiwasan kung ang mga piloto ay nakatanggap ng clearance ng IFR sa lupa, o tumitingin sa minimum na altitude ng sektor (MSA) sa isang diskarte sa IFR o pag-alis ng tsart o isang tsart ng VFR.