Ang Case Against Rebalancing Your Portfolio

Ang karaniwang kaalaman sa pamumuhunan ay nagsasabi sa amin na dapat magtakda ng isang target na paglalaan ng asset sa aming mga portfolio at panaka-nakang pagbabalik upang matiyak na ang aming portfolio ay mananatiling nasa linya ng aming layunin sa paglalaan. Ngunit ito ba ay laging may katuturan? Habang ang pangangatwiran sa likod ng rebalancing ay tunog, maaari itong humantong sa mas mababang pagbabalik sa iyong portfolio sa paglipas ng panahon.

Portfolio Rebalancing 101

Bago natin pag-usapan kung bakit maaaring maging masama ang pagbabalik ng portfolio, mahalagang maunawaan ang konsepto at kung bakit ang mga tagapamahala ng pamumuhunan ay pabor sa diskarte. Ang rebalancing ay ang proseso ng pagbebenta ng ilang mga asset at pagbili ng iba upang dalhin ang iyong portfolio sa pag-align sa isang target na paglalaan ng asset, tulad ng isang partikular na porsyento ng mga stock at mga bono.

Ang paglalaan ng asset ay umiiral upang makatulong na maiwasan ang panganib at maabot ang mga tiyak na layunin sa pamumuhunan. Ang mga bono ay itinuturing na isang mababang asset sa panganib, ngunit sa pangkalahatan ay nagbabayad ng isang medyo mababa ang return kumpara sa mga stock. Ang mga stock ay itinuturing na mas mataas na panganib, at nag-aalok ng mas mataas na pagbabalik. Depende sa iyong edad at mga hangarin, malamang na gusto mo ang isang partikular na porsyento ng iyong portfolio sa mga stock at isang partikular na porsyento sa mga bono upang matulungan kang maabot ang pinakamainam na mga pakinabang habang nililimitahan ang panganib. Halimbawa, ang isang mas bata na mamumuhunan ay maaaring magkaroon ng isang target na paglalaan na 80 porsyento ng mga stock at 20 porsiyento na mga bono, habang ang isang mamumuhunan na umaabot sa pagreretiro ay maaaring gusto ng 60 porsiyento ng mga stock at 40 porsyentong bono.

Walang tama o maling alokasyon, kung ano ang makatuwiran para sa sitwasyon ng partikular na mamumuhunan.

Ngunit sa paglipas ng panahon, ang mga alok sa pag-aari ay malamang na lumayo mula sa target. Ito ang makatwiran, dahil ang iba't ibang mga klase sa pag-aari ay nagbigay ng iba't ibang pagbabalik. Kung ang iyong mga stock ay nag-aalok ng 10 porsiyento na pagbalik sa loob ng isang taon habang ang iyong mga bono ay bumalik sa 4 na porsyento, ikaw ay may mas mataas na porsyento ng mga stock at mas mababang porsyento ng mga bono kaysa sa iyong sinimulan.

Ito ay kapag ang karamihan sa mga tao ay magsasabi sa iyo na rebalance. Sinasabi nila na dapat kang magbenta ng ilang mga stock at bumili ng ilang mga bono upang bumalik sa iyong target na paglalaan. Subalit mayroong isang downside pagtatago sa plain paningin: Kapag ginawa mo ito, nagbebenta ka ng isang asset na mahusay na gumaganap upang bumili ng higit pa sa isang asset na underperforming!

Ito ang core ng kaso laban sa rebalancing ng portfolio.

Ang Fine Line sa Pagitan ng Pamamahala ng Panganib at Profit

Ang layunin ng isang target na paglalaan ay ang pamamahala ng panganib, ngunit ito ay humantong sa pagmamay-ari ng higit sa isang bagay na ginagawang mas kaunting pera. Narito ang isang halimbawa, na may mga fictional number na nagpapaliwanag kung paano ito gumagana:

Sabihin nating mayroon kang isang $ 10,000 na portfolio na 80 porsyento ng mga stock at 20 porsiyento na mga bono. Sa paglipas ng taon, ang iyong mga stock ay nagbabalik ng 10 porsiyento at ang mga bono ay nagbalik 4 porsiyento. Sa katapusan ng taon, mayroon kang $ 8,800 sa stock at $ 2,080 sa mga bono. Iyon ay isang medyo magandang pangkalahatang taon, sa wakas mayroon kang $ 10,880. Ngunit ngayon ay mayroon kang mga 81 porsiyento na stock at 19 porsiyento na mga bono. Sinasabi sa rebalancing na dapat mong ibenta ang ilan sa $ 800 na kita mula sa iyong mga stock upang bumili ng higit pang mga bono.

Ngunit kung gagawin mo iyan, magkakaroon ka ng higit pang mga bono na nagbabayad sa iyo ng 4 na porsiyento, at mas mababa ang namuhunan sa mga stock na binayaran mo ng 10 porsiyento. Kung ang parehong bagay ang mangyayari sa susunod na taon, ang pagbebenta ng mga stock upang bumili ng higit pang mga bono ay humantong sa mas mababang kabuuang kita. Habang sa halimbawang ito ang pagkakaiba ay maaaring isang pagkakaiba ng mas mababa sa $ 100 sa loob ng isang taon, ang iyong oras ng pamumuhunan ng abot-tanaw ay mas matagal kaysa sa isang taon. Sa karamihan ng mga kaso, ito ay mga dekada. Kung nawalan ka ng $ 25 bawat taon sa loob ng 30 taon sa 6 na porsiyentong interes, iyon ay halos $ 2,000 na pagkalugi.

Ang mas malaking dolyar at mga rate ng interes ay nagiging mas mapanganib sa iyong portfolio.

Ang epekto ay hindi limitado sa mga stock kumpara sa mga bono. Sa nakalipas na limang taon, ang S & P 500 ay may higit na nakuha ang mga umuusbong na mga merkado, na may 89 porsiyento na limang taon na pagbabalik sa S & P 500 kumpara sa 22.4 porsiyento lamang mula sa isang tanyag na lumilitaw na index ng merkado. Kung naibenta mo na ang S & P upang bumili ng mas maraming mga umuusbong na mga merkado, magkakaroon ka ng malaking halaga sa nakalipas na limang taon.

Siyempre, ang paglalaan ng asset ay na-root sa ideya na ang pag-maximize ng mga pagbabalik ay hindi lamang ang layunin ng isang diskarte sa pamumuhunan: Gusto mo ring pamahalaan ang panganib, lalo na kung nakakakuha ka ng mas malapit sa pagreretiro at hindi magkakaroon ng oras upang mabawi mula sa isang makabuluhang pagkawala sa merkado. Kung gayon, ang rebalancing ay mas mahalaga habang nakakakuha ka ng mas matanda, at higit na katumbas ng downside ng pagbebenta ng isang mahusay na gumaganap na asset. Isaalang-alang din ang motif na pamumuhunan.