Amerika Ay Hindi Talagang Isang Libreng Market Economy

Ang Estados Unidos ang premier na libreng ekonomiya sa mundo. Ang gross domestic product nito ay mas malaki kaysa sa ibang bansa na may isang libreng merkado. Ang Tsina ay may pinakamalaking ekonomiya sa mundo, ngunit umaasa ito sa isang ekonomiya ng utos.

Ang U.S. free market ay nakasalalay sa kapitalismo upang umunlad. Iyon ay nangangahulugang ang batas ng demand at suplay ay nagtatakda ng mga presyo at namamahagi ng mga kalakal at serbisyo.

Naaangkop ito sa American Dream, na nagsasaad na ang bawat tao ay may karapatan na ituloy ang kanilang sariling ideya ng kaligayahan. Ang pagtugis na iyon ay nagtutulak sa espiritu ng pangnegosyo na kailangan ng kapitalismo. Sinabi ng Founding Fathers na ang bawat Amerikano ay dapat magkaroon ng pantay na pagkakataon upang ituloy ang kanilang personal na pangitain. Isinulat nila ang Konstitusyon upang protektahan ang karapatang iyon.

Ang Konstitusyon ay nagtuturo din sa pederal na pamahalaan na "itaguyod ang pangkalahatang kapakanan." Na nagpapahintulot sa pamahalaan na gumamit ng central planning sa mga lugar na mahalaga sa paglago ng bansa. Kabilang dito ang pagtatanggol, telekomunikasyon, at transportasyon.

Noong 1935, pinalawak ng Batas sa Panlipunan ang kahulugan ng pangkalahatang kapakanan. Kabilang dito ang kompensasyon sa pagkawala ng trabaho, kita sa pagreretiro, at tulong para sa mga ina na may umaasang mga bata. Ito ay bahagi ng Bagong Deal ng FDR upang makuha ang America mula sa Great Depression.

Simula noon, pinalawak ng Kongreso ang pangkalahatang sugnay ng welfare sa maraming iba pang mga lugar. Ngunit ang mga prayoridad ay mananatiling pagtatanggol at ang kagalingan ng mga matatanda, kababaihan, at mga bata.

Kung titingnan mo ang pederal na badyet, ito ay nagpapakita ng mga prayoridad. Ang pinakamahalagang item sa badyet ay benepisyo ng Social Security, sa $ 967 bilyon. Ang pangalawang pinakamalaking pagtatanggol ($ 773.5 bilyon sa TA 2017). Sumunod sa pangangalaga ng kalusugan. Ang gastos sa Medicare ay $ 598 bilyon, at ang Medicaid nagkakahalaga ng $ 386 bilyon.

Bilang resulta, maraming nag-aalala na ang Amerika ay nagiging isang sosyalistang estado ng kapakanan. Ang iba ay nagbababala sa bansa ay isang alipin ng pang-industriyang kumplikadong militar.

Ngunit ang Estados Unidos ay isang halo-halong ekonomiya at mas mabuti para dito. Ang isang libreng ekonomiya sa merkado ay hindi maaaring mag-coordinate ng isang pambansang plano ng pagtatanggol. Nag-iiwan din ito ng mga mahina na miyembro ng lipunan na walang kaligtasan. Kasama sa mga Founding Fathers ang katiyakan na protektahan ang pagkakataon ng isang bata na itaguyod ang kaligayahan.

Ang isang halo-halong ekonomiya ay pinagsasama ang mga pinakamahusay na aspeto ng isang libreng ekonomiya sa merkado sa mga ng isang ekonomiya ng utos. Iyon ay kung saan ang pamahalaan ay gumagamit ng isang sentral na plano upang pamahalaan ang mga presyo at pamamahagi. Ang mga bansa na sumusunod sa komunismo ay gumagamit ng command economy. Kaya ang mga monarkiya, pasista, at iba pang mga rehimen ng totalitaryo.

Kapag ang mga tao ay nag-iisip ng isang ekonomiya ng utos, kadalasan ay tinatawag nila ang Russia, China, Cuba, North Korea, o Iran. Ngunit kahit na ang mga bansang ito ay nagpatibay ng mga katangian ng isang libreng ekonomiya sa pamilihan. Dapat silang makipagkumpetensya laban sa pagpepresyo sa merkado sa buong mundo. Tanging isang libreng merkado ay nagbibigay sa kanila ng kakayahang umangkop upang magtagumpay sa isang globalized ekonomiya. Ang mga ito ay nagiging magkahalong ekonomiya, pati na rin.

Ang Estados Unidos ay nawawalan ng katayuan sa pamilihan nito dahil ang Kongreso ay gumagasta sa itaas nito. Hindi sakop ng pederal na kita ang paggastos. Bawat taon ang kakulangan ay nagdadagdag sa utang. Ang pambansang utang ay higit sa bawat taunang pang-ekonomiyang output ng bansa. Ang ratio ng utang-sa-GDP ay higit sa 100 porsyento. Iyon ay lampas sa tipping point ng World Bank na 77 porsiyento. Habang nagbalik ang mundo mula sa krisis sa pinansya, ang mga namumuhunan ay iiwan ang ligtas na kanlungan ng Mga Treasuries sa U.S.. Sa puntong iyon, ang mga rate ng interes ay babangon.

Ito ay magpapabagal sa paglago ng ekonomiya at lalala ang ratio ng utang-sa-GDP. Ang paggasta ng Kongreso upang itaguyod ang pangkalahatang kapakanan ay napakalaki ng libreng ekonomiya ng merkado.

Samakatuwid, ang pag-aalala ay hindi "Hindi ba ang Amerika ay isang libreng ekonomiya sa pamilihan?" Ang Kongreso ay patuloy na gumugugol ng higit sa lahat sa lahat. Pinahihintulutan nito ang responsibilidad para sa pangkalahatang kapakanan ng bansa kaysa sa tungkulin nito na maprotektahan kung paano gumagana ang kapitalismo. Dapat itong makahanap ng isang paraan upang maibalik ang balanse na nakikita ng aming mga Founding Fathers.

Ang isang paraan upang gawin iyon ay ang paglipat ng mga priyoridad sa paggasta upang mas epektibong lumikha ng mga trabaho. Ang paggasta sa pagtatanggol ay lumilikha lamang ng 8,555 trabaho para sa bawat $ 1 bilyon na ginastos. Ito ay hindi isang mahusay na solusyon sa kawalan ng trabaho dahil sa labis na ginugol sa teknolohiya sa halip. Ang kalahati ng mga pondo ay maaaring pumunta sa mga pampublikong gawa ng konstruksiyon, na lumilikha ng 19,795 trabaho para sa bawat $ 1 bilyon. Ang paglalagay ng mga tao pabalik sa trabaho ay lumikha ng demand na kinakailangan upang ipaalam sa libreng merkado mas mabilis na lumalaki. Ang pag-iingat sa paggasta ay pareho ay ibabalik ang ratio ng utang-sa-GDP sa isang napapanatiling antas.