Ano ang Abenomics?

Nang ang Hapon na Punong Ministro na si Shinzo Abe ay inihalal noong Disyembre 26, 2012, ipinangako niya ang isang serye ng patakaran sa pera, patakaran sa pananalapi, at mga repormang pang-ekonomya na dinisenyo upang malutas ang mga problema sa macroeconomic ng Japan. Ang mga patakarang ito ay naitulad na "Abenomics" ng mga ekonomista at ng media, isang kumbinasyon ng apelyido ng pinuno na "Abe" at ang terminong "ekonomika".

Ang Nikkei ay lumaki ng higit sa 70 porsyento matapos ang programa ay inihayag sa unang kalahati ng 2013, habang ang yen ng Hapon ay sumisid mula sa 77 hanggang sa huling pagbagsak ng dolyar sa mahigit 100 sa dolyar. Ang bilang ng Gross domestic product (GDP) sa Q1 2013 ay lumitaw din sa promising sa maraming mamumuhunan. Sa kasamaang palad, ang mga naunang pagsisimula ay relatibong maikli at ang mga problema ng bansa ay maaaring malayo sa paglipas.

Sa artikulong ito, titingnan natin ang tatlong pangunahing sangkap ng Abenomics, ang maagang epekto ng mga patakarang ito, at kung ano ang inaasahan ng mga internasyonal na mamumuhunan sa mga darating na taon.

Reporma sa Patakaran ng Monetary

Ang maagang tagumpay ng Abenomics ay nabuo mula sa mga reporma sa patakaran ng monetary na naglalayong pagbawas ng tunay na mga rate ng interes at dagdagan ang rate ng implasyon. Pagkatapos ng mga dekada ng pag-deplasyon at stagflation, ang ekonomiya ng bansa ay struggled upang makipagkumpetensya sa mga banyagang merkado. Ang katayuan ng safe-haven ng Japanese yen pagkatapos ng 2008 ay hindi nakatulong, dahil ang mga presyo ng mga export nito ay tumalon nang husto.

Ang pamamahala ng Bangko ng Japan ay umalis sa kauna-unahan sa panunupil, na may target na inflation na nakatakda sa isang ambisyosong 2 porsyento bawat taon. Sa pamamagitan ng paggamit ng mga pagbili ng mga bukas na natapos na asset, tulad ng Federal Reserve ng U.S., kasama ang mga pakete ng pampasigla, ang sentral na bangko ay gumawa ng makabuluhang pag-unlad sa pagpapahina sa Japanese yen sa unang kalahati ng 2013, na tumulong sa Nikkei na tumalon nang husto.

Mga Repormang Patakaran sa Pananalapi

Ipinatupad ni Shinzo Abe ang isang pakete ng piskul na 10.3 trilyon yen sa Enero ng 2013, na mas mataas kaysa sa maraming mga analyst na inaasahan sa simula. Bilang karagdagan sa paggastos sa pampasigla, pinilit ni Abe ang paggastos sa pananalapi upang madagdagan sa 2 porsiyento ng GDP sa isang hakbang na idinisenyo upang palakasin ang inflation sa pamamagitan ng paggastos sa isang pampublikong antas bilang karagdagan sa isang pribadong antas.

Inirekomenda ni Mr. Abe na bayaran ang mga hakbang na ito sa stimulus at iba pang mga programa sa paggastos sa pamamagitan ng pagdoble sa pagkonsumo ng buwis sa 10 porsiyento sa 2014-15, habang ang pagpapatupad ng maraming reporma sa istruktura na dinisenyo upang madagdagan ang mga buwis, magsasara ng mga butas, at sa huli ay makabuo ng mas maraming kita para sa pamahalaan . Gayunpaman, nag-aalala ang mga kritiko na ang mga hakbang na ito ay hindi sapat.

Structural Reforms

Ang ikatlo at pinaka-kritikal na piraso ng Abenomics ay mga reporma sa istruktura, na napatunayang pinakamahirap ipatupad. Sa simula pa, pinilit ni Abe ang pakikilahok ng Japan sa Trans-Pacific Partnership sa pagsisikap na tanggalin ang mga regulasyon na maaaring hadlangan ang pang-matagalang potensyal ng ekonomiya at sa gayon pagbawas ng potensyal na kita sa buwis.

Kabilang sa iba pang mga pangunahing bahagi ng reporma sa regulasyon ang pagsasaka, pagtatrabaho, enerhiya / kapaligiran, at pangangalaga sa kalusugan / medikal. Dahil sa lumalaking populasyon nito sa pag-iipon, nais ni Abe na gumawa ng radikal na mga reporma na maaari ring palawakin ang industriya ng pangangalagang medikal nito sa buong mundo. Gayunpaman, marami sa mga repormang ito ay maaaring mapanganib ang pag-alienate sa kanyang LDP party mula sa mga pangunahing grupo ng tagalobi.

Pagtingin sa hinaharap

Ang mga abenomics ay tiyak na nagsimula sa isang positibong tala, na may Nikkei tumataas nang masakit at mga mamimili ay nagiging increasingly positibo. Higit pang kamakailan lamang, ang ekonomiya ng Japan ay pinapalamig at ang banta ng pagpapalabas ay nagbabago. Ang "ikatlong arrow" ng mga reporma sa istruktura ay naglagay ng dent sa implasyon na nakatulong sa nakaraan at ang hinaharap ay patuloy na mukhang hindi tiyak.

Sa huling bahagi ng 2015, ang mga ekonomista ay nag-aalala na ang ekonomiya ay maaaring sinimulan upang makumpiska, posibleng tipping ito sa kanyang pangalawang pag-urong mula noong kinuha ni Abe ang opisina. Sinabi ng mga lider na kailangan ang paglago at paglago ng sahod upang mapanatili ang kontrol ng deflasyon - dalawang elemento na nabigo upang maakit ang Abenomics sa ngayon.

Sa kalagitnaan ng 2017, ang rate ng inflation ng Japan ay tumaas ngunit nananatiling mas mababa sa target rate ng Bank of Japan. Ang inflation ay umabot lamang ng 0.5 porsiyento noong Hulyo, na nananatiling malayo mula sa pangmatagalang 2 porsiyentong taunang inflation target ng central bank. Ang kahinaan sa implasyon ay nagbabanggit na ng maraming iba pang mga ekonomyang binuo, kabilang ang mga bansa ng Estados Unidos at Europa.

Ang matagalang tagumpay ng mga patakaran ng Abenomics ay nananatiling nakikita na mabagal at mahina ang paglago ng inflation. Habang ang pamahalaan ay nananatiling maasahin sa mabuti, ang mga internasyunal na mamumuhunan ay dapat panatilihin ang isang malusog na dosis ng pag-aalinlangan na binigyan ng mahabang paglaban ng bansa laban sa pagpapalipol at disinflasyon.