Ano ang Bail-In at Paano Ito Nagtatrabaho?

Karamihan sa mga tao ay pamilyar sa konsepto ng a bailout pagsunod sa pandaigdigang krisis sa ekonomya, nang maraming mga pamahalaan ang napilitang iligtas ang mga pribadong institusyon. Ngunit, may isa pang termino na naging karaniwan sa pinansiyal na media sa panahon ng European sovereign debt crisis - na tinatawag na "piyansa". Ang terminong ito ay sumasalamin sa isang bagong diskarte na ginagamit bilang isang kahalili sa pyansa-out, na naging hindi sikat sa mga mamamayan sa buong mundo.

Bail-Ins Versus Bail-Out

Ang mga bakanteng pagkakasunod-sunod ay nangyayari kapag ang mga namumuhunan sa labas, tulad ng isang pamahalaan, ay nagliligtas ng isang borrower sa pamamagitan ng pag-inject ng pera upang makatulong sa pagbabayad ng utang. Halimbawa, ang mga nagbabayad ng buwis ng U.S. ay nagbigay ng kapital sa maraming mga pangunahing bangko ng U.S. sa panahon ng krisis sa ekonomya ng 2008 upang matulungan silang matugunan ang kanilang mga pagbabayad sa utang at manatili sa negosyo, kumpara sa pag-liquidate sa mga nagpapautang. Nakatulong ito sa pag-save ng mga kumpanya mula sa bangkarota, na may mga nagbabayad ng buwis na ipagpapalagay ang mga panganib na kaugnay sa kawalan ng kakayahan nilang bayaran ang mga pautang.

Ayon sa The Economist, ang magasin na lumikha ng terminong "piyansa-in", ang isang piyansa ay nangyayari kapag ang mga nagpapautang ng borrower ay pinipilit na pasanin ang ilan sa mga pasanin sa pamamagitan ng pagkakaroon ng isang bahagi ng kanilang utang na nakasulat. Halimbawa, ang mga nagbabayad ng bangko sa mga bangko sa Cyprus at mga depositors na may higit sa 100,000 euros sa kanilang mga account ay sapilitang upang isulat ang isang bahagi ng kanilang mga natitira. Tinutulungan ng diskarte na ito ang ilan sa mga panganib para sa mga nagbabayad ng buwis sa pamamagitan ng pagpilit sa ibang mga nagpapautang upang makibahagi sa sakit at pagdurusa.

Habang ang parehong piyansa-in at piyansa ay dinisenyo upang mapanatili ang institusyong pang-utang na nakalutang, tumagal sila ng dalawang magkakaibang paraan upang matupad ang layuning ito. Ang mga panukalang-batas ay idinisenyo upang panatilihing mababa ang kasiyahan ng mga kredito at ang mga interes ng interes, habang ang mga piyansa ay perpekto sa mga sitwasyon na kung saan ang mga piyansa ay pulitikal na mahirap o imposible, at ang mga nagpapautang ay hindi masigasig sa ideya ng isang kaganapan sa pagpuksa. Ang bagong diskarte ay naging lalong popular sa panahon ng European Sovereign Debt crisis.

Paggamit ng Bail-Ins upang I-save ang Institusyon

Karamihan sa mga regulators ay nag-iisip na mayroong dalawang opsyon lamang para sa mga kaguluhan na institusyon noong 2008: pagbabayad ng nagbabayad ng buwis o isang sistematikong pagbagsak ng sistema ng pagbabangko. Gayunpaman, ang piyansa ay naging isang kaakit-akit na ikatlong opsyon upang ma-recapitalize ang mga kaguluhan na institusyon mula sa loob, sa pamamagitan ng pagkakaroon ng mga nagpapautang ay sumang-ayon na i-rollover ang kanilang panandaliang pag-angkin o gumawa ng isang restructuring. Ang resulta ay isang mas malakas na institusyong pinansyal na hindi nauutang sa mga gobyerno o mga panlabas na influencer - tanging mga sariling nagpapahiram nito.

Ang mga katulad na estratehiya ay ginamit sa industriya ng eroplano upang panatilihin ang mga ito na tumatakbo sa buong mga pagkalugi ng bangkarota at iba pang kaguluhan. Sa mga sitwasyong ito, nabawasan ng mga kumpanya ang mga pagbabayad sa mga nagpapautang bilang kapalit ng katarungan sa muling organisadong kumpanya, na epektibong nagpapahintulot sa mga nagpapautang na iligtas ang ilan sa kanilang pamumuhunan at ang mga kumpanya upang manatiling nakalutang. Pagkatapos ay makikinabang ang mga airline mula sa pinababang pagkarga ng utang at ang kanilang mga equities - kabilang na ang ibinigay sa mga may hawak ng utang - ay tumaas sa halaga.

Kapansin-pansin, ang mga piyansa ay maaaring makalikom ng mga pagtaya sa ilang mga kaso. Ang matagumpay na pagtanggol-sa ilang mga nagpapautang ay nakakakuha ng ilang pampinansyal na pilay, habang ang pagkuha ng karagdagang financing mula sa iba ay nakakatulong sa sitwasyon sa pamamagitan ng muling pagsasaalang-alang sa merkado na ang entidad ay mananatiling may kakayahang makabayad ng utang. Ngunit, ang panganib ay palaging na ang piyansa-in ng ilang mga creditors ay hinihikayat ang iba mula sa pagkuha ng kasangkot, dahil kailangan nila upang kunin ang parehong mga reporma. Ito ay nagpapahiwatig ng mas mababang pondo sa mga sistematikong krisis na kinasasangkutan ng maraming institusyong pinansyal.

Ang Kinabukasan ng Bail-ins

Ang paggamit ng mga piyansa sa krisis sa pagbabangko sa Cyprus ay humantong sa mga alalahanin na ang diskarte ay mas madalas gamitin ng mga bansa kapag nakikitungo sa mga krisis sa pananalapi. Pagkatapos ng lahat, maiiwasan ng mga pulitiko ang masasamang isyu sa pulitika na nauugnay sa mga pagbabayad ng nagbabayad ng buwis, samantalang naglalaman ng mga panganib na nauugnay sa pagbibigay ng kabiguan sa bangko ay humantong sa sistemang pinansyal na destabilization.

Ang panganib, siyempre, ay ang mga bono ng merkado ay reaksyon negatibo. Ang pagiging popular ng piyansa ay maaaring magpataas ng mga panganib para sa mga tagapangasiwa at sa gayon ay dagdagan ang ani na hinihiling nila upang ipahiram ang pera sa mga institusyong ito. Ang mga mas mataas na rate ng interes na ito ay maaaring makapinsala sa mga equities at magtapos ng higit na gastos sa pang-matagalang kaysa sa isang isang beses na recapitalization sa pamamagitan ng paggawa ng hinaharap capital mas mahal.

Sa wakas, maraming mga ekonomista ang sumasang-ayon na ang mundo ay malamang na makita ang isang kumbinasyon ng mga istratehiyang ito sa hinaharap. Sa paglalagay ng Cyprus sa isang precedent, iba pang mga bansa ngayon ay may isang template para sa mga aksyon at isang ideya ng kung ano ang mangyayari pagkatapos. Ang pinansiyal na mga merkado, sa kabilang banda, mananatiling nababahala bilang mga presyo ng ibahagi sa mga bangko Cyprus na nakalarawan.