Mga Kumpanya ng Estados Unidos Na-rate AAA, Mas Mataas kaysa Mga Bond ng Pamahalaan

Sa loob ng maraming taon ang pamahalaan ng Estados Unidos ay tumingin sa bilang pamantayan ng ginto para sa mahusay na kredito. Dahil sa kanyang kapangyarihan sa pagbubuwis at malusog na pananalapi, itinuturing itong isa sa pinakaligtas na pamumuhunan sa mundo. Ngayon, ang larawan na iyon ay medyo nagbago, at ngayon, dalawa lamang sa mga kumpanyang non-financial na nakabase sa US ang may mas mataas na rating ng credit kaysa sa bansa mismo: Microsoft at Johnson & Johnson.

Upang makakuha ng mas mahusay na pakiramdam kung bakit ito ay, ito ay tumutulong upang maunawaan ang mga kadahilanan na sumusuporta sa credit rating ng isang issuer ng bono. Ang mga rating ay itinalaga ng mga pangunahing ahensya ng credit rating tulad ng Standard & Poor's, Moody's, at Fitch, at batay sa posibilidad na ang default na tagapagbigay ng bono ay mapapalitan, na isinasaalang-alang ang pinansyal na kalusugan at mga prospect sa hinaharap. Halimbawa, tinataya ng mga ahensya ang mga kadahilanan tulad ng:

• Ang lakas ng sheet ng balanse ng issuer; partikular na ang kabuuang utang nito at lakas ng posisyon ng salapi nito
• Ang kakayahang mag-serbisyo sa utang nito sa pamamagitan ng natitirang pera pagkatapos ng mga gastos ay bawas mula sa kita
• Ang kasalukuyang mga kondisyon ng negosyo, kabilang ang paglago ng kita, mga margin ng kita, atbp. Pati na rin ang hinaharap na pananaw nito, kasama ang potensyal na epekto ng mga uso sa industriya, ang regulasyon na kapaligiran, ang pasanin sa buwis nito, kakayahang mapaglabanan ang kahirapan sa ekonomiya, at iba pang mga kadahilanan.

Ang mga ahensya ay nag-rate ng bawat issuer sa isang scale ng sulat batay sa mga ito at iba pang pamantayan. Ang mga rating ay naiiba sa pagitan ng tatlong mga ahensya, ngunit ang pinakamataas na ranggo-AAA para sa Fitch at S & P, Aaa para sa Moody's-ay nagpapahiwatig na ang paghiram entity ay malamang na hindi malamang sa default sa kanyang mga utang.

Paano Ikinuha ng Dalawang AAA Companies ang Mas Mataas na Mga Rating kaysa sa Pamahalaan

Dahil sa pagtaas ng utang nito, ang patuloy na mga depisit sa badyet at masakit na pagkasira ng ratio ng utang-sa-GDP, ang Estados Unidos ay hindi na nakikita na nag-aalok ng parehong antas ng pang-matagalang kaligtasan na ginawa nito kamakailan lamang noong huling bahagi ng 1990s. Mula sa pananaw ng rating ng kredito nito, ang pinakamahalagang kaganapan ay naganap noong Agosto 2011, nang downgrade ng Standard & Poor ang utang ng Estados Unidos mula sa AAA sa pinakamataas na rating nito, AA +.

Ang pangunahing dahilan ng S & P na nabanggit para sa pagbaba nito ay ang mas mababang antas ng predictability sa pampulitikang larawan ng U.S., na nagtataas ng kawalang katiyakan na nagkakamali na nauugnay sa mga isyu tulad ng ceiling ng utang.

Nag-iisa, ang pag-downgrade ay walang makabuluhang epekto sa merkado. Ang iba pang dalawang mga ahensya ay pinananatili ang kanilang mga mataas na rating, at kahit na S & P mismo distinguishes ang pagkakaiba sa pagitan ng AAA at AA bilang isang "lubhang malakas na kakayahan upang matugunan ang pinansiyal na mga commitments" kumpara sa isang "napakalakas na kapasidad" upang gawin ito.

Gayunpaman, ang katunayan na ang USA ay hindi na nakuha ang pinakamataas na pagraranggo ng lahat ng tatlong ahensya, samantalang pareho ang Microsoft at Johnson & Johnson na katayuan, ang ibig sabihin na ang dalawang mga kumpanya ay nakikita na may mas mababang panganib ng credit kaysa sa gobyerno.

Ang bentahe na ito ay makatwiran sa diwa na ang parehong mga kumpanya ay may mas mahusay na mga profile ng utang kaysa sa buong bansa. Gayunpaman, gayunpaman, ang Estados Unidos ay may kakayahang "kumita" o magbayad ng utang nito sa pamamagitan ng pagpi-print ng pera, isang bagay na hindi maaring sabihin para sa mga korporasyon.

Ang Rating ng AAA Ay Hindi Lahat

Kapag inihambing ang mga bono ng mga korporasyong ito sa Mga Treasuries sa U.S., mahalagang ituring sa ilang mga isipan:

• Kahit na ang dalawang kumpanyang ito ay mas mataas kaysa sa gobyerno ng U.S., patuloy pa rin silang nag-aalok ng mas mataas na kita mula sa kalakalan ng mga bono ng korporasyon sa mas mataas na ani kaysa sa mga bono ng gobyerno. Ang agwat na ito ay kilala bilang "pagkalat ng ani." Dahil ang mga kumpanyang ito ay napakalakas sa pananalapi-at samakatuwid ay sa mas mababang panganib ng default-ang kanilang mga spreads ay karaniwang mas mababa kaysa sa average na bono ng korporasyon.
• Hindi mahalaga kung gaano ang mataas na pag-rate sa taga-isyu, ang pagganap ng mga bono nito-lalo na sa mga mas mahahabang isyu-ay apektado ng panganib sa antas ng interes pati na rin sa panganib sa kredito. Sa ibang salita, dahil lamang sa isang bono na na-rate AAA ay hindi nangangahulugan na ang mamumuhunan ay ganap na ligtas mula sa mga epekto ng mga pagbabago sa kanilang punong-guro.
• Habang ang AAA ay ang pinakamataas na rating, ang mga bono na na-rate na AA o ang katumbas ay lubos na ligtas sa mga tuntunin ng pambihira ng default. Kahit na may dalawang kumpanya lamang ang namarkahan ng AAA, hindi ito nangangahulugan na walang kasaganaan ng mga bono sa labas lamang ng grupong ito na halos pantay na ligtas.

Ang Huling Tala

Ang mga rating, habang kapaki-pakinabang, ay hindi lamang ang pagsasaalang-alang ng isang mamumuhunan kapag pumipili ng isang bono.

Sa website nito, nag-aalok ang Standard & Poor ng mga sumusunod na pahayag, na inilaan bilang isang disclaimer ngunit ito ay mahusay na payo: "Habang ang kalidad ng kredito ay isang mahalagang pagsasaalang-alang sa pagsusuri ng isang pamumuhunan, hindi ito maaaring maglingkod bilang tanging tagapagpahiwatig ng investment merit. Sa pag-evaluate ng isang pagbili ng puhunan, dapat isaalang-alang ng mga mamumuhunan ang isang malawak na hanay ng mga kadahilanan, kabilang ang kasalukuyang pag-aayos ng kanilang mga portfolio, ang kanilang diskarte sa pamumuhunan, at oras ng pag-iisip, ang kanilang pagpapaubaya para sa panganib, at isang pagtatantya ng kamag-anak na halaga ng seguridad kumpara sa iba mga mahalagang papel na maaari nilang piliin. "