Pagsusulat ng Tiktik o Mga Kwento ng Misteryo

Ang kuwento ng tiktik ay isang genre ng kathang-isip na kung saan ang isang tiktik, alinman sa isang amateur o isang propesyonal, malulutas ng isang krimen o isang serye ng mga krimen. Sa ilang mga eksepsiyon, ang krimen ay nagsasangkot ng isa o higit pang mga pagpatay (paminsan-minsan, ang mga kuwento ng tiktik ay maaaring lumitaw sa mga kagila-gilalas na pagnanakaw o pangungutya, ngunit ito ay bihira).

Dahil ang mga kwento ng tiktik ay umaasa sa lohika, ang mga sobrenatural na mga elemento ay bihirang lumitaw. Ang tiktik ay maaaring isang pribadong imbestigador, isang pulis, isang may edad na balo o isang batang babae, ngunit sa pangkalahatan ay wala siyang anumang materyal upang makuha ang paglutas ng krimen.

Ang mga kwento ng misteryo, hindi katulad ng mga pamamaraan ng pulisya, mga thriller, mga tunay na kuwento ng krimen, at iba pang mga genre na may kinalaman sa krimen ay kadalasang hindi nakatuon sa dugo, masasamang kasamaan, at mga kasuklam-suklam na detalye ng pagpatay ngunit, sa halip, sa palaisipan ng hindi nalutas na pagpatay. Habang ang mga kontemporaryong misteryo ng mga manunulat ay maaaring tumira sa mga detalye ng graphic o graphic sex, ito ay medyo bihira pa rin. Sa katunayan, ang karamihan sa mga klasikong misteryo ay nabibilang sa kategoryang "gandang, malinis" na pagpatay kung saan ang biktima ay nasampal sa ulo, nilason, sinaksak, o pinatay sa isang tabak na may maliit o walang pagdurusa na nasasangkot.

Kasaysayan ng Mga Kuwento ng Tiktik

Ang unang "opisyal" na kuwento ng tiktik ay Ang mga Pagpatay sa Rue Morgue , na isinulat noong 1841 ni Edgar Allen Poe. Habang ang Poe ay hindi ang unang kuwento na isasama ang isang misteryo o isang pagpatay, ito ang unang ipakilala ang pagkatapos-bagong katangian ng tiktik. Ito rin ang unang kuwento na kumilos sa paligid ng solusyon ng isang palaisipan na may kaugnayan sa pagpatay.

Ang mga sinulat ni Poe ay maikling kuwento, ngunit Ang Moonstone, sa pamamagitan ng Wilkie Collins, ay isang full-length na nobelang nobelang na, sa parehong panahon, isang misteryo ng pagpatay.

Ang pinaka sikat sa lahat ng fictional detectives, Sherlock Holmes, ay imbento ni Arthur Conan Doyle para sa Strand Magazine noong 1887. Si Conan Doyle ang nagtaguyod ng ideya ng "detective detective," na nagtatrabaho nang nakapag-iisa mula sa pulisya - kasama ang isang di-gaanong maliwanag na kasamahan na ang paglahok ay maaaring magbigay ng komedya, drama, pananabik o isang pagkakataon upang mapansin ang mambabasa na may mga misinterpretations ng mga pahiwatig at pulang herrings.

Ang "Golden Age of Mysteries" - ang 1920 at 1930 - kasama ang mga may-akda tulad ng Agatha Christie, Dorothy Sayers, Josephine Tey, Ngaio Marsh. Ang mga awtor na ito ay lumikha ng mga detektib ng mga ginoo at mga evocative na setting - mga bahay ng manor, mga cruise ship, at mga arkeolohikal na mga hukay, bukod sa iba pa - ay patuloy na nabighani ang mga mambabasa.

Mga Uri ng Kwento ng Misteryo

Mayroong ilang sub-genres ng mga kwento ng misteryo. Habang walang "opisyal" na hanay ng mga patakaran para sa pagsusulat ng isang partikular na uri, ang mga paglalarawan ay dapat na makatutulong:

• Ang komportable ay isang malumanay na istorya ng detektib, halos palagi, sa isang maliit na bayan o nayon. Ang tiktik ay isang baguhang taktika, karaniwan ay isang babae.
• Ang masigla na kuwento ng tiktik ay isang mas lumang genre na napakasikat noong dekada ng 1930 sa mga manunulat tulad ng Dashiell Hammett na bumuo ng mga mahihirap na "pribadong dicks" tulad ng Sam Spade.
• Ang "naka-lock room" o "whodunnit" na misteryo ay una sa isang palaisipan kung saan ang paglalarawan ay tumatagal ng pangalawang lugar sa pagtuklas at pagpapakahulugan ng mga pahiwatig …