Savings and Loan Crisis: Definition, Cause, Cost

Ang Savings and Loan Crisis ang pinakamahalagang pagbagsak ng bangko mula noong Great Depression noong 1929. Noong 1989, mahigit sa 1,000 sa mga pagtitipid at pautang ng bansa ang nabigo.

Ang krisis ay nagkakahalaga ng $ 160 bilyon. Nagbabayad ang mga nagbabayad ng buwis ng $ 132 bilyon, at binayaran ng industriya ng S & L ang iba pa. Ang Federal Savings and Loan Insurance Corporation ay nagbabayad ng $ 20 bilyon sa mga depositor ng nabigo na S & Ls bago ito nabangkarote. Mahigit sa 500 S & L ang isineguro ng mga pondo ng estado. Ang kanilang mga kabiguan ay nagkakahalaga ng $ 185 milyon bago sila bumagsak.

Ang krisis ay natapos na kung minsan ay isang secure na pinagmumulan ng mga pagkakasangla sa bahay. Giniba rin nito ang ideya ng mga pondo sa seguro sa bangko na pinapatakbo ng estado.

Mga sanhi

Ang Federal Home Loan Bank Act of 1932 ay lumikha ng sistema ng S & L upang itaguyod ang homeownership para sa uring manggagawa. Ang S & Ls ay nagbabayad ng mas mababa kaysa sa average na mga rate ng interes sa mga deposito. Bilang kabayaran, nag-aalok sila ng mas mababang-kaysa-average na mga rate ng mortgage. Hindi maaaring ipahiram ng S & L ang pera para sa komersyal na real estate, pagpapalawak ng negosyo, o edukasyon. Hindi pa sila nagbigay ng mga checking account.

Noong 1934, nilikha ng Kongreso ang FSLIC upang siguruhin ang mga deposito ng S & L. Nagbigay ito ng parehong proteksyon na ginagawa ng Federal Deposit Insurance Corporation para sa mga komersyal na bangko. Noong 1980, ang FSLIC ay nakaseguro ng 4,000 S & Ls na may kabuuang asset na $ 604 bilyon. Ang mga programa sa seguro na inisponsor ng estado ay nakaseguro ng 590 S & Ls na may mga asset na $ 12.2 bilyon.

Noong dekada 1970, ang stagflation ay pinagsama ang mababang paglago ng ekonomiya na may mataas na implasyon. Ang Federal Reserve ay nagtataas ng mga rate ng interes upang tapusin ang double-digit na inflation. Na naging dahilan ng pag-urong noong 1980.

Stagflation at mabagal na paglago devastated S & Ls. Ang kanilang pagpapaandar sa batas ay nagtakda ng mga takip sa mga rate ng interes para sa mga deposito at mga pautang. Nakahanap ang mga depositor ng mas mataas na pagbalik sa ibang mga bangko.

Kasabay nito, ang mabagal na paglago at ang pag-urong ay nagbawas ng bilang ng mga pamilya na nag-aaplay para sa mga pagkakasangla. Ang S & Ls ay natigil sa isang dwindling portfolio ng mga low-interest mortgages bilang kanilang tanging source ng kita.

Ang sitwasyon ay lumala noong dekada 1980. Ang mga account sa merkado ng pera ay naging popular. Nag-aalok sila ng mas mataas na mga rate ng interes sa mga pagtitipid nang walang insurance. Nang lumipat ang mga depositor, inubos ang pinagkukunan ng mga pondo ng mga bangko. Hiniling ng mga S & L bank ang Kongreso na tanggalin ang mga paghihigpit sa mababang antas ng interes. Pinapayagan ng administrasyon ng Carter ang S & L na itaas ang mga rate ng interes sa mga deposito sa savings. Pinataas din nito ang antas ng seguro mula sa $ 40,000 hanggang $ 100,000 bawat depositor.

Noong 1982, nawalan ng $ 4 bilyon ang S & Ls sa isang taon. Ito ay isang makabuluhang pagbaliktad ng kita ng industriya na $ 781 milyon noong 1980.

Noong 1982, pinirmahan ni Pangulong Reagan ang Garn-St. Batas sa Depositor ng Institusyon ng Germain. Pinalakas nito ang pag-aalis ng cap ng rate ng interes. Pinahihintulutan din nito ang mga bangko na magkaroon ng hanggang 40 porsiyento ng kanilang mga ari-arian sa mga komersyal na pautang at 30 porsiyento sa mga pautang sa mga mamimili.

Sa partikular, inalis ng batas ang mga paghihigpit sa mga ratio ng pautang-sa-halaga. Pinahihintulutan nito ang S & L na gumamit ng mga deposito ng federally-insured upang gumawa ng peligrosong mga pautang. Kasabay nito, ang pagbabawas sa badyet ay nagbawas sa mga kawani ng regulasyon sa FHLBB Na ito ay napinsala sa kakayahang mag-imbestiga ng masamang mga pautang.

Sa pagitan ng 1982 at 1985, ang mga ari-arian ng S & L ay nadagdagan ng 56 porsiyento. Ang mga mambabatas sa California, Texas, at Florida ay nagpasa ng mga batas na nagpapahintulot sa kanilang S & L na mamuhunan sa ispekulatibong real estate. Sa Texas, ang 40 S & Ls ay tiklop sa laki.

Sa kabila ng mga batas na ito, 35 porsiyento ng S & Ls ng bansa ay hindi pa rin nakikinabang sa 1983. Siyam na porsiyento ang nabangkarote. Bilang mga bangko ay pumasok sa ilalim, ang FSLIC ay nagsimulang tumakbo sa labas ng mga pondo. Dahil dito, pinahintulutan ng gobyerno ang masamang S & L na manatiling bukas. Sila ay nagpatuloy sa paggawa ng masamang mga pautang, at ang mga pagkalugi ay patuloy na lumalaganap.

Noong 1987, ipinahayag ng pondo ng FSLIC mismo na walang utang ng $ 3.8 bilyon. Tinangka ng Kongreso ang kalsada sa pamamagitan ng pag-recapitalize nito sa Mayo. Ngunit naantala na lamang ang hindi maiiwasan.

Noong 1989, ang bagong inihalal na Pangulong George H.W. Unveiled Bush ang kanyang bailout plano. Ang Reform Financial, Reform and Enforcement Act ay nagkaloob ng $ 50 bilyon upang isara ang mga nabigo na mga bangko at itigil ang karagdagang pagkalugi. Nagtayo ito ng isang bagong ahensiya ng pamahalaan na tinatawag na Resolution Trust Corporation upang ibenta ang mga asset ng bangko. Ang mga nalikom ay ginamit upang bayaran ang mga depositor. Pinalitan din ng FIRREA ang mga regulasyon ng S & L upang maiwasan ang karagdagang mahihirap na pamumuhunan at pandaraya.

Iskandalo

Sinisiyasat ng Komite sa Etika ng Senado ang limang Senador ng Estados Unidos para sa hindi tamang asal. Kasama sa "Keating Five" ang John McCain, R-Ariz, Dennis DeConcini, D-Ariz., John Glenn, D-Ohio, Alan Cranston, D-Calif., At Donald Riegle, D-Mich.

Ang Limang ay ipinangalan sa Charles Keating, pinuno ng Lincoln Savings and Loan Association. Binigyan niya sila ng $ 1.5 milyong kabuuang kontribusyon sa kampanya. Bilang kabaligtaran, binibigyan nila ng pressure ang Federal Home Loan Banking Board upang malabanan ang mga kahina-hinalang gawain sa Lincoln. Ang utos ng FHLBB ay upang siyasatin ang posibleng pandaraya, laang-gugulin sa pera, at mapanganib na mga pautang.

Ang Savings at Pondo ng Mesquite, Texas ay kasangkot sa iligal na land flips at iba pang mga kriminal na gawain. Ang mga nagbabayad ng buwis sa default ng Empire ng $ 300 milyon. Kalahati ng nabigo ang S & Ls ay mula sa Texas. Ang krisis ay nagtulak sa estado sa pag-urong. Kapag nawala ang mga bad lupa ng mga bangko, nawala ang mga presyo ng real estate. Na nadagdagan ang mga bakante sa opisina sa 30 porsiyento, habang ang mga presyo ng krudo ay nahulog sa 50 porsiyento. (Mga Pinagmulan: "Ang S & L Crisis: Isang Chrono-Bibliography," FDIC. "Ang Savings and Loan Crisis at Relasyon nito sa Pagbabangko," FDIC.gov.)