Limitadong Patakaran sa Hustisya: Kahulugan, Layunin, Mga Tool

Ang mahigpit na patakaran ng hinggil sa pananalapi ay kung paano ang mabagal na paglago ng mga sentral na bangko. Ito ay tinatawag na mahigpit dahil ang mga bangko ay naghihigpit sa pagkatubig. Binabawasan nito ang halaga ng pera at kredito na maaaring ipahiram ng mga bangko. Pinapababa nito ang supply ng pera sa pamamagitan ng paggawa ng mga pautang, credit card at mortgages na mas mahal. Ito ay nagpapahiwatig ng pangangailangan, na nagpapabagal sa paglago ng ekonomya at implasyon. Ang mahigpit na patakaran ng hinggil sa pananalapi ay kilala rin bilang patakaran ng kontrata ng kontrata.

Layunin

Ang layunin ng mahigpit na patakaran ng hinggil sa pananalapi ay upang itigil ang pagpapa-impluwensya. Ang isang maliit na implasyon ay malusog. Ang isang 2 porsiyento taunang pagtaas ng presyo ay talagang mahusay para sa ekonomiya dahil pinasisigla nito ang pangangailangan. Inaasahan ng mga tao na mas mataas ang mga presyo sa ibang pagkakataon, kaya bumili na sila ngayon. Iyon ang dahilan kung bakit maraming mga gitnang bangko ang may target sa pagpapakababa ng halos 2 porsiyento.

Kung ang inflation ay makakakuha ng mas mataas, ito ay nakakapinsala. Ang mga tao ay bumili ng masyadong maraming ngayon upang maiwasan ang pagbabayad ng mas mataas na mga presyo mamaya. Ito ay nagiging sanhi ng mga negosyo upang makabuo ng higit pa upang samantalahin ang mas mataas na demand. Kung hindi sila makagawa ng higit pa, mapapalaki pa nila ang mga presyo. Kinukuha nila ang mas maraming manggagawa, kaya ang mga tao ay may mas mataas na kita, kaya gumugugol sila ng higit pa. Ito ay nagiging isang mabisyo cycle kung ito napupunta masyadong malayo. Iyon ay dahil maaari itong lumikha ng maiskape inflation, kung saan ang inflation ay nasa double-digit. Kahit na mas masahol pa, maaari itong magresulta sa hyperinflation, kung saan ang mga presyo ay tumaas ng 50 porsyento sa isang buwan.

Ang pag-unlad ng ekonomiya ay hindi magagawang upang panatilihin ang mga presyo. Para sa higit pa, tingnan ang Mga Uri ng Inflation.

Upang maiwasan ito, ang mga sentral na bangko ay mabagal na demand sa pamamagitan ng paggawa ng mga pagbili mas mahal. Nagtataas sila ng mga rate ng pagpautang bangko. Iyan ay mas mahal sa mga pautang at mga utang sa bahay. Pinalamig nito ang implasyon at ibinabalik ang ekonomiya sa isang malusog na rate ng paglago ng 2-3 porsiyento.

Paano Pinoprotektahan ng Mga Bangko sa Sentral na Patakaran sa Pagpigil

Ang mga bangko sa gitna ay may maraming mga tool sa patakaran ng pera. Ang una ay bukas na operasyon sa merkado. Narito ang isang halimbawa kung paano ito gumagana sa Estados Unidos.

Ang Federal Reserve ay ang sentral na bangko para sa pamahalaang pederal, kabilang ang Treasury ng Estados Unidos. Kapag ang gobyerno ay may mas maraming pera kaysa sa mga pangangailangan nito, ito ay magdeposito ng mga tala ng Treasury sa central bank. Kapag nais ng Fed na bawasan ang supply ng pera, ibinebenta nito ang mga Treasurys sa mga bangko nito. Ang mga bangko ay nagbabayad para sa mga mahalagang papel na may ilang cash na mayroon sila upang matugunan ang kanilang pangangailangan sa reserba. Ang pagpindot sa Treasurys ay nangangahulugan na mayroon na silang mas kaunting pera upang ipahiram. Binabawasan nito ang pagkatubig.

Ang kabaligtaran ng mahigpit na bukas na operasyon ng merkado ay tinatawag na quantitative easing. Iyon ay kapag ang Fed ay bumibili ng Treasurys, mga mortgage-backed na mga mahalagang papel o anumang iba pang uri ng bono o pautang. Ito ay patakarang pagpapalawak dahil ang Fed ay lumilikha lamang ng kredito mula sa manipis na hangin upang bilhin ang mga pautang na ito. Kapag ginagawa nito ito, ang "pagpi-print ng pera."

Ang Federal Reserve ay gumagamit ng mga bukas na pagpapatakbo ng merkado upang taasan ang rate ng pondo ng fed kung nais nito ang mahigpit na patakaran ng pera. Ito ang mga rate ng bangko singilin ang bawat isa para sa mga deposito sa magdamag.

Ang Fed ay nag-utos na ang mga bangko ay dapat magtabi ng isang tiyak na halaga ng salapi, o kinakailangan sa reserba, sa deposito sa kanilang lokal na tanggapan ng Federal Reserve sa lahat ng oras. Sa malapit ng negosyo, ang isang bangko ay maaaring magkaroon ng kaunti pa kaysa sa kailangan nito upang matugunan ang kinakailangan sa reserbasyon. Kung oo, ipahiram nito, singilin ang rate ng pondong pondo, sa isa pang bangko na walang sapat na sapat.

Ang isang mas mataas na rate ng pondong pondo ay ginagawang mas mahal para sa mga bangko upang mapanatili ang kanilang ipinag-uutos na reserba. Pinaghihigpitan nito ang sapat na suplay ng pera upang mapabagal ang ekonomiya.

Ang Fed ay maaari ring itaas ang diskwento rate. Iyan ang singil sa mga bangko na humiram ng mga pondo mula sa diskwento sa disk ng Fed. Bihirang gamitin ng mga bangko ang window ng diskwento, kahit na ang mga rate ay karaniwang mas mababa kaysa sa rate ng pondo ng Fed. Iyon ay dahil ang iba pang mga bangko ay nangangako na ang bangko ay dapat na mahina kung ito ay napipilitang gamitin ang diskwento window. Sa madaling salita, ang mga bangko ay nag-aalinlangan na ipahiram sa mga bangko na humiram mula sa diskwento window. Ang Fed ay nagpapataas ng diskwento kapag inaangat nito ang target para sa rate ng pondo ng fed.

Ang hindi bababa sa posibleng bagay na gagawin ng Fed ay iangat ang kinakailangan sa reserbasyon. Ito ay agad na mabawasan ang mga pera na maaaring ipahiram ng mga bangko. Kailangan din nito ang mga bangko upang bumuo ng mga bagong patakaran at pamamaraan. Hindi ito magkakaroon ng kalamangan sa pagpapataas ng rate ng pondong pupuk, na kasing epektibo. (Pinagmulan: "Federal Reserve Tools," Ang Federal Reserve Bank ng San Francisco.)