Patakaran sa Monetary: Kahulugan, Mga Layunin, Uri, Mga Tool

Ang patakaran ng pera ay kung paano pinapamahalaan ng mga sentral na bangko ang pagkatubig upang lumikha ng paglago ng ekonomiya. Ang pag-liquid ay kung magkano ang nasa suplay ng pera. Kabilang dito ang credit, cash, tseke, at pondo ng pera sa pera ng pera.

Ang pinakamahalaga sa mga ito ay kredito. Kabilang dito ang mga pautang, mga bono, at mga mortgage.

Mga Layunin ng Patakaran sa Hustisya

Ang pangunahing layunin ng mga sentral na bangko ay upang pamahalaan ang implasyon. Ang pangalawa ay upang mabawasan ang pagkawala ng trabaho, ngunit pagkatapos lamang magkaroon ng kontrolado na implasyon.

Ang U.S. Federal Reserve, tulad ng maraming iba pang mga sentral na bangko, ay may mga partikular na target para sa mga layuning ito. Naghahangad ito ng isang rate ng kawalan ng trabaho sa ibaba 6.5 porsiyento. Sinasabi ng Fed na ang natural rate ng pagkawala ng trabaho ay sa pagitan ng 4.7 porsiyento at 5.8 porsyento. Nais nito na ang core inflation rate ay nasa pagitan ng 2 porsiyento at 2.5 porsiyento. Naghahangad ito ng malusog na paglago ng ekonomiya. Iyan ay 2 hanggang 3 porsiyento taunang pagtaas sa gross domestic product ng bansa.

Mga Uri ng Patakaran sa Monetary

Ang mga bangko sa central ay gumagamit ng patakaran ng kontrata ng kontrata para mabawasan ang implasyon. Mayroon silang maraming mga tool upang gawin ito. Ang pinakakaraniwan ay ang pagtataas ng mga rate ng interes at pagbebenta ng mga mahalagang papel sa pamamagitan ng bukas na operasyon ng merkado.

Gumamit sila ng patakaran sa pagpapalawak ng hinggil sa pananalapi upang mas mababang pagkawala ng trabaho at maiwasan ang pag-urong. Ibinaba nila ang mga rate ng interes, bumili ng mga mahalagang papel mula sa mga bangko ng miyembro, at gumamit ng ibang mga tool upang madagdagan ang pagkatubig.

Patakaran sa Hinggil sa Pananalapi Patakaran sa Pananalapi

Sa isip, ang patakaran ng hinggil sa pananalapi ay dapat gumana sa pamamagitan ng piskal na patakaran ng pambansang pamahalaan. Ito bihirang gumagana sa ganitong paraan. Ang mga pinuno ng pamahalaan ay muling inihalal para sa pagbawas ng mga buwis o pagtaas ng paggastos. Upang ilagay ito nang totoo, ito ay tungkol sa kapaki-pakinabang na mga botante at mga kontribyutor ng kampanya. Bilang resulta, ang patakarang piskal ay kadalasang lumalawak. Upang maiwasan ang pagpintog sa sitwasyong ito, ang patakaran ng pera ay dapat mahigpit.

Ironically, sa panahon ng Great Recession, nababahala ang mga pulitiko tungkol sa utang ng U.S.. Lumampas ito sa benchmark na ratio ng utang-sa-GDP na 100 porsiyento. Bilang resulta, ang patakarang piskal ay naging kontraksyon lamang kapag kinakailangan itong maging expansion. Upang mabawi, ang Fed ay nagtulak ng napakalaking halaga ng pera sa ekonomiya na may dami ng easing.

Six Tools of Monetary Policy

Ang lahat ng mga sentral na bangko ay may tatlong mga tool ng patakaran ng pera sa karaniwan. Karamihan ay marami pa. Ang lahat ay nagtutulungan sa isang ekonomiya sa pamamagitan ng pamamahala ng mga reserbang bangko.

Ang Fed ay may anim na pangunahing kasangkapan. Una, nagtatakda ito ng isang kinakailangan sa reserbasyon, na nagsasabi sa mga bangko kung gaano karami ang kanilang pera na dapat nilang reserba bawat gabi. Kung ito ay hindi para sa kinakailangan na reserbasyon, ang mga bangko ay magpapahiram ng 100 porsiyento ng pera na iyong idineposito. Hindi lahat ay nangangailangan ng lahat ng kanilang pera sa bawat araw, kaya ligtas para sa mga bangko na ipahiram ang karamihan dito.

Kinakailangan ng Fed na ang mga bangko ay mananatiling 10 porsiyento ng mga deposito sa reserba. Sa ganoong paraan, mayroon silang sapat na pera upang matugunan ang karamihan sa mga pangangailangan para sa pagtubos. Kapag ang Fed ay nais upang paghigpitan ang pagkatubig, ito ay nagtataas ng kinakailangan sa reserba. Ang Fed ay ginagawa lamang ito bilang huling paraan dahil nangangailangan ito ng maraming papeles.

Mas madaling pamahalaan ang mga reserbang bangko gamit ang rate ng pondong pondo. Ito ay ang rate ng interes na bangko singilin ang bawat isa upang i-imbak ang kanilang labis na cash magdamag. Ang target para sa rate na ito ay nakatakda sa walong taunang pagpupulong ng Mga Komite sa Pederal na Buksan ang Market. Ang rate ng pondo ng Fed ay nakakaapekto sa lahat ng iba pang mga rate ng interes, kabilang ang mga rate ng pautang sa bangko at mga rate ng mortgage.

Ang ikatlong tool ng Fed ay ang discount rate nito. Iyan ay kung paano ito singil sa mga bangko upang humiram ng mga pondo mula sa ikaapat na tool ng Fed, ang diskwento window. Ang FOMC ay nagtatakda ng diskwento na rate ng kalahating punto na mas mataas kaysa sa rate ng pondo ng Fed. Pinipili ng Fed ang mga bangko upang humiram mula sa bawat isa.

Ikalima, ang Fed ay gumagamit ng mga bukas na operasyon sa merkado upang bumili at magbenta ng Treasurys at iba pang mga securities mula sa mga bangko nito. Binabago nito ang halaga ng reserbang mayroon nang mga bangko nang hindi binabago ang kinakailangan sa reserbasyon.

Ika-anim, maraming mga sentral na bangko kabilang ang Fed ang paggamit ng pag-target sa pagpintog. Ito ay malinaw na nagtatakda ng mga inaasahan na gusto nila ang ilang mga pagpintog. Ang layunin ng pagpintog ng Fed ay 2 porsiyento para sa core inflation rate. Ang mga tao ay mas malamang na bumili kung alam nila ang mga presyo ay tumataas.

Bilang karagdagan, ang Federal Reserve ay lumikha ng maraming mga bagong kasangkapan upang harapin ang krisis sa pananalapi ng 2008. Kasama sa mga ito ang Pasilidad ng Pagpopondo ng Komersyal na Papel at ang Pasilidad ng Pagpapautang ng Linggo ng Auction.