Pagsusulat ng Keynote ng Killer

Isang karangalan na hilingin na maghatid ng isang pangunahing tono-nais mong maging pinakamabuti sa iyo. Ang mas matagal na pagsasalita ay, mas madali ang pagkawala sa teksto. Maaaring tumagal ng ilang oras o kalahating araw upang makapagsulat ng isang maikling salita, ngunit isang pangunahing tono ay maaaring tumagal ng linggo upang mag-draft, mag-edit at mag-finalize. Ang pag-organisa at pagbibigay-daan ay maaaring mag-save ka ng mga walang katapusang oras ng mga muling pagsusulat.

Mga Hakbang sa Pagsulat ng Pangunahing Tono

1. Unawain ang iyong madla. Sino sila at paano sila nauugnay sa iyong paksa? Ano ang kanilang mainit na mga pindutan, kung paano mo makuha ang mga ito upang hindi lamang sa madla, ngunit upang makinig at sumang-ayon? Ano ang mga salita, parirala, o mga puntos ng impormasyon na makakakuha ng mga ulo na nodding sa kasunduan?
2. Magsimula sa dulo. Ano ang gusto mong gawin ng madla? Sa isang perpektong mundo, ano ang magiging inspirasyon ng bawat tao na makabangon at magawa pagkatapos makikinig sa pagsasalita? Ang lahat ng bagay sa iyong pagsasalita ay dapat magtayo sa tawag na iyon sa mga armas. Kung dalhin mo ang tagapakinig doon sa isang tuwid na linya o telegrapo ito, ang pagsasalita ay magiging mayamot.

1. Hatiin ito sa tatlong bahagi-at hatiin ang mga bahagi sa tatlo. Mahirap na harapin ang pagsasalita ng 30-minutong pananalita sa pamamagitan ng paghahati sa tatlong seksyon ng 10 minuto bawat isa. Dalhin ang mga tatlong seksyon at hatiin ang mga ito sa tatlong. Mayroon ka na ngayong siyam na kabuuang seksyon ng halos tatlong minuto bawat isa, at maaari kang magtrabaho sa mga ito nang nakapag-iisa hanggang sila ay makintab. Ito ay hindi isang panuntunan sa pang-iron; ito ay isang pamamaraan at isang mahusay na paraan upang matiyak na ang bawat bahagi ng iyong pananalita ay balanse. Kung isulat mo lamang ang buong teksto, ang istraktura ay maaaring mawawala. Maaari kang gumastos ng 15 minuto na naglalarawan ng problema at dalawang minuto sa solusyon nang hindi nalalaman ito.

1. Iba't-ibang, iba't-ibang, iba't-ibang. Kung ang iyong pagsasalita ay walang anuman kundi mga istatistika, ang madla ay maghanap ng matutulis na bagay at mga mapurol na instrumento. Anumang uri ng pag-uulit ay dapat magkaroon ng isang layunin. Napakarami ng isang magandang bagay ay nagiging masama. Ang isang solidong tono ng pagsasalita ay may iba't ibang: mga kuwento tungkol sa mga totoong tao, mga halimbawa mula sa kasaysayan, metaphors, kagiliw-giliw na mga numero, mga bagong ideya.

Good Vs. Mahusay na Pagsasalita

Ang isang mahusay na pananalita ay hindi lamang magkakasama sa mga bagay na magkakasama. Inihahain nito ang mga ito tulad ng isang tapiserya at kinukuha ang madla sa isang roller coaster. Tingnan ang bawat seksyon ng pananalita at tanungin ang iyong sarili, anong damdamin ang pakiramdam ng madla? Kumusta naman ang seksyon bago at ang seksyon pagkatapos?

Hindi ito dapat maging random o paulit-ulit. Kahit na pinag-uusapan mo ang isang mahihirap na isyu, tulad ng kagutuman o masamang ekonomiya, may dahilan na nagsasalita ka-at ang kadahilanang iyon ay pag-asa para sa pagbabago. Tatlumpung minuto ng "ito ay isang kakila-kilabot, kakila-kilabot na problema" at "salamat sa pagpapaalam sa akin" ay hindi gagana.

Kailangan mong bigyan ang pag-asa ng madla na maaari silang gumawa ng isang pagkakaiba, nag-aalok ng kongkreto at partikular na mga kurso ng pagkilos, kasama ang rationale at inaasahang kinalabasan. Ang tahasang pagsasabing "Maaari kang gumawa ng isang bagay" ay masyadong direkta; sa Hollywood, sasabihin nila na ang dialogue ay "sa ilong."

Sabihin sa tunay na mga kuwento tungkol sa mga karaniwang tao-hindi mga bilyunaryo o mga henyo-na gumawa ng pagkakaiba. Lokal na mga tao, kung maaari mo. Gawin itong tunay sa iyong tagapakinig.

May marahil isang tao sa madla na apektado ng isyung ito o nagtrabaho bilang isang boluntaryo o tagapagtaguyod. Ang kwento ng taong iyon ay retorikal na ginto. Huwag magsimula sa ito, tapusin ito.