Insurance sa Kompensasyon ng mga manggagawa

Ang mga bayad sa seguro sa mga manggagawa ay nagbabayad ng mga benepisyo sa mga empleyado para sa mga pinsalang natamo sa trabaho. Ito ay isang sapilitan coverage sa isang karamihan ng mga estado. Kaya, ang karamihan sa mga negosyo na nagpapatrabaho ay obligado ng batas na bilhin ang saklaw ng kompensasyon ng manggagawa.

Pinagmulan ng Mga Batas sa Pagrerepaso ng Mga Nagtatrabaho

Bago magsimula ang mga batas ng kompensasyon ng manggagawa, nahaharap ang mga manggagawa sa Estados Unidos ng maraming mga panganib na may kinalaman sa trabaho. Marami ang nagpapagod sa maruruming mga pabrika, maalikabok na mga mina o mga tanggapan ng apoy.

Maraming mga manggagawa ang nagdusa ng malubhang pinsala o napatay sa trabaho.

Ang mga nasugatan na manggagawa (o ang kanilang mga nakaligtas) na nagnanais ng kabayaran para sa kanilang mga pinsala ay may isang pagpipilian lamang: pagsuko sa kanilang tagapag-empleyo. Ilang empleyado ang kumuha ng hakbang na ito. Para sa isang bagay, ang mga lawsuits ay mahal at karamihan sa mga empleyado ay kulang sa mga kinakailangang pondo. Pangalawa, maaaring matalo ng mga employer ang karamihan sa mga lawsuits ng empleyado sa pamamagitan ng paggamit ng isa sa tatlong depensa na nakalista sa ibaba. Ang mga depensa na ito ay madalas na tinatawag na "hindi banal na trinidad" dahil napakahirap ng mga nasaktan na manggagawa na magtagumpay:

• Kapaki-pakinabang na kapabayaan: Ang sariling kapabayaan ng empleyado ay nakatulong sa pinsala.
• Assumption of Risk: Ipinagpapalagay ng manggagawa ang mga panganib ng trabaho kapag siya ay sumang-ayon sa trabaho.
• Fellow Employment Negligence: Ang pinsala ng manggagawa ay sanhi ng kapabayaan ng kapwa empleyado

Noong unang bahagi ng ika-20 siglo, ang pampublikong Amerikano ay naging mapagpatawad sa kalagayan ng nasugatan na manggagawa at humingi ng mga reporma. Noong 1911, ipinasa ng Wisconsin ang unang batas ng kompensasyon ng manggagawa sa mabilis na sinunod ng U.S. Iba pang mga estado, at noong 1920, ang karamihan ng mga estado ay pumasa sa batas ng kompensasyon ng mga manggagawa.

Ang huling estado ay Mississippi, na pumasa sa batas nito noong 1948.

Ang Grand Bargain

Ang mga batas sa kompensasyon ng manggagawa ay madalas na tinutukoy bilang ang Grand Bargain sa pagitan ng mga manggagawa at mga tagapag-empleyo. Ang mga batas ay nagpapataw sa mga tagapag-empleyo upang magbigay ng mga benepisyo, sa pamamagitan ng tagatangkilik ng kompensasyon ng kanilang manggagawa, sa mga manggagawa na nasugatan sa trabaho. Kung tuparin ng mga employer ang tungkulin na ito, ang mga ito ay (karamihan) ay protektado mula sa mga sumbong ng mga nasugatan na manggagawa.

Sa halos lahat ng estado, ang seguro sa kompensasyon ng manggagawa ay inilaan upang maging tanging lunas para sa mga empleyado na nasugatan sa trabaho. Sa gayon, ipinagbabawal ng mga batas ang mga empleyado na sumuko sa kanilang mga tagapag-empleyo para sa mga pinsala na may kaugnayan sa trabaho kung ang mga manggagawa ay sakop ng seguro sa kompensasyon ng manggagawa.

Ang Mga Batas ay Sumasaklaw sa Karamihan sa mga Manggagawa

Bagaman sakop ng mga batas sa kompensasyon ng manggagawa ang karamihan sa mga manggagawa, mayroon silang ilang mga eksepsiyon. Iba-iba ang mga ito mula sa estado hanggang sa estado. Halos lahat ng mga estado ay nagbubukod ng mga indibidwal, tulad ng mga manggagawang maritime, na nakaseguro sa ilalim ng programa ng kompensasyon ng mga pederal na manggagawa. Ang karamihan sa mga estado ay hindi kasama ang mga independiyenteng kontratista, mga domestic worker, at mga empleyado sa agrikultura Ang ilang mga estado ay hindi kasama ang mga manggagawa sa mga partikular na trabaho, tulad ng inorden na mga pari, mga ahente ng real estate, at mga propesyonal na atleta. Kung hindi ka sigurado kung paano nalalapat ang batas sa iyong estado, kumunsulta sa iyong ahente sa seguro o abugado.

Isang tanda ng mga batas sa kompensasyon ng mga manggagawa ay nagbabayad sila ng mga benepisyo anuman ang kasalanan. Ang mga manggagawa ay makakatanggap ng kabayaran para sa mga pinsalang kaugnay ng trabaho kahit na ang kanilang sariling kapabayaan o ng isang kapwa manggagawa ay nakatulong sa kanilang mga pinsala.

Mga Benepisyo na Ipinagkaloob

Tinutukoy ng mga batas ng estado ang mga benepisyo na ibinibigay sa mga napinsalang manggagawa. Ang mga estado ay pantay-pantay sa mga uri ng mga benepisyo na ibinibigay nila. Kabilang sa mga karaniwang ito ang:

• Medical Coverage: Kasama ang mga gastusing medikal para sa pangangalaga ng doktor, ospital at pag-aalaga; gamot; diagnostic test; pisikal na therapy; at medikal na kagamitan
• Kapansanan: Nagbibigay ng bahagyang pagbabayad ng sahod na nawala sa panahon ng isang pansamantalang o permanenteng kapansanan. Ang kapansanan ay maaaring kabuuang o bahagyang.
• Rehabilitasyon: Nagbibigay ng bokasyonal na pagsasanay para sa mga manggagawa na dapat baguhin ang mga trabaho dahil sa kanilang pinsala
• Kamatayan: Binabayaran ang mga benepisyo sa kamatayan sa nabubuhay na asawa at menor de edad na mga bata ng mga manggagawa na namatay sa trabaho

Habang ang karamihan sa mga estado ay magkakaroon ng katulad mga uri ng mga benepisyo, ang halaga bigyan sila ay maaaring mag-iba malaki. Halimbawa, ang isang estado ay maaaring magbigay ng hanggang 500 linggo na benepisyo para sa pansamantalang kabuuang kapansanan. Ang isa pang estado ay maaaring magbayad ng mga benepisyo sa loob lamang ng 104 na linggo.

Patakaran sa Kompensasyon ng mga manggagawa

Maliban kung sila ay nagnenegosyo sa isang monopolistikong estado, ang mga tagapag-empleyo ay maaaring bumili ng seguro sa kompensasyon ng manggagawa mula sa anumang pribadong tagaseguro na nag-aalok ng saklaw na ito. Karamihan sa mga tagaseguro sa kompensasyon ng manggagawa ay naglalabas ng mga patakaran sa isang pamantayang form na binuo ng National Council on Compensation Insurance (NCCI).

Kabilang sa form na ito ang dalawang bahagi. Ang Unang Bahagi ay nagbibigay ng saklaw ng kompensasyon ng manggagawa. Sinasaklaw ng Part Two ang pananagutan ng mga employer.

Bahagi Ang isa sa patakaran sa kompensasyon ng manggagawa ay nagbabayad ng mga benepisyo sa mga empleyado na nasugatan sa trabaho. Ang mga empleyado ay tumatanggap ng mga benepisyo na inireseta ng batas ng kompensasyon ng manggagawa ng estado kung saan matatagpuan ang lugar ng trabaho ng pinagtatrabahuhan. Ang batas na ito ay isinama sa patakaran ayon sa sanggunian. Kung ang isang tagapag-empleyo ay may mga lugar ng trabaho sa maraming estado, ang mga batas ng lahat ng mga estado ay naging bahagi ng patakaran.

Bahagi Dalawang ng patakaran ay nagbibigay ng coverage sa pananagutan ng mga employer. Sinasaklaw nito ang mga lawsuits ng mga nasugatan na manggagawa laban sa employer. Gaya ng nabanggit sa itaas, ang mga batas ng kompensasyon ng manggagawa ay hindi saklaw lahat manggagawa. Bukod dito, maaaring ibukod ng mga batas ang ilang uri ng mga sakit o pinsala. Ang mga halimbawa ay mga atake sa puso o mga stroke na nagaganap sa trabaho ngunit hindi itinuturing na trabaho. Ang seguro sa pananagutan ng tagapag-empleyo ay nagpoprotekta sa mga employer laban sa mga sumbong batay sa mga pinsala na hindi saklaw ng seguro sa kompensasyon ng mga manggagawa.

Classification ng Kompensasyon ng mga manggagawa

Ang pagpepresyo ng seguro sa kompensasyon ng manggagawa ay batay sa isang sistema ng pag-uuri.

Ang mga tagapag-empleyo ay nakategorya sa mga klasipikasyon na naglalarawan sa kanilang partikular na negosyo. Ang ideya ay ang mga manggagawa na nagtatrabaho sa mga katulad na uri ng negosyo ay may kaparehong panganib ng mga pinsala sa trabaho. Ang bawat pag-uuri ay kumakatawan sa isang uri ng trabaho, tulad ng landscape gardening o electrical wiring. Ang mga employer na may katulad na mga trabaho ay itinalaga sa parehong klasipikasyon.

Ang pinaka-malawak na ginamit na sistema ng pag-uuri ay binuo ng NCCI. Karamihan sa mga estado ay gumagamit ng sistemang ito o isang katulad nito. Kabilang sa sistema ng NCCI ang daan-daang klasipikasyon, na ang bawat isa ay nakilala sa pamamagitan ng isang paglalarawan at isang apat na digit na code. Ang isang halimbawa ay Clerical Workers Office, code 8810. Ang bawat klasipikasyon ay nakatalagang isang rate. Ang rate na naaangkop sa isang tukoy na pag-uuri ay nag-iiba mula sa estado hanggang estado. Sa ilang estado, ang rating ng kompensasyon ng manggagawa ay ibinibigay ng NCCI. Sa iba pa, pinangangasiwaan ito ng isang ahensiya ng rating ng estado.

Pagkalkula ng Premium

Kinakalkula ang mga premium ng kompensasyon ng mga manggagawa batay sa dalawang pangunahing mga kadahilanan: mga rate at payroll. Payroll ay nangangahulugang suweldo, suweldo, bonus at iba pa na binabayaran sa mga manggagawa taun-taon bilang kabayarang. Ang payroll ay nahahati sa naaangkop na mga code ng klase. Para sa bawat naaangkop na code ng klase, ang payroll ay hinati ng 100 at pagkatapos ay pinarami ng rate .

Halimbawa, si Harry ay nagmamay-ari ng Happy Hardware, isang retail store ng hardware. Naghahain si Harry ng 25 manggagawa. Gumagana ang isang empleyado sa isang back office bilang isang part-time na bookkeeper. Ang natitirang 24 empleyado ay nagtatrabaho sa tindahan. Sa isang taunang batayan, ang payroll para sa mga manggagawa ng 24 na tindahan ni Harry ay umabot sa $ 500,000. Ang payroll para sa kanyang bookkeeper ay $ 25,000. Ang mga empleyado ng tindahan ni Harry ay naiuri bilang Store-Hardware, Code 8010. Ang kanyang bookkeeper ay nauuri bilang Clerical Office Employees, Code 8810. Ang rate na nakatalaga sa class code 8010 sa Harry's state ay $ 2.50, habang ang rate para sa code 8810 ay $ .40. Kinakalkula ang premium ni Harry bilang mga sumusunod:

Tindahan ng mga manggagawa: ($ 500,000 / 100) X $ 2.50 = $ 12,500

Bookkeeper: ($ 25,000 / 100) X $ .40 = $ 100

$ 12,500 + $ 100 = $ 12,600 na premium

Rating ng Karanasan

Karamihan sa mga employer na bumili ng seguro sa kompensasyon ng manggagawa ay maaaring makaranas ng rating. Kapag nauugnay ang rating ng karanasan, ang pagkawala ng kasaysayan ng employer ay nakakaapekto sa premium na binabayaran ng employer para sa seguro sa kompensasyon ng manggagawa. Ang karanasan ng pagkawala ng tagapag-empleyo ay inihambing sa average na karanasan ng ibang mga tagapag-empleyo sa parehong pangkat ng industriya. Kung ang kasaysayan ng tagapag-empleyo ay mas mahusay kaysa sa average, makakatanggap ito ng credit sa premium ng kompensasyon ng mga manggagawa nito. Kung ang karanasan nito ay mas masahol sa average, makakatanggap ito ng debit.

Depende sa iyong estado, ang sistema ng rating ng karanasan ay maaaring ibibigay ng NCCI o ng isang ahensya ng seguro ng estado. Ang mga tagatangkilik ng kompensasyon ng iyong manggagawa ay nag-uulat ng iyong premium at pagkawala ng data sa administrator. Pagkatapos ay ginagamit ng administrator ang data na iyon upang kalkulahin ang iyong modifier ng karanasan. Ang iyong modifier ay karaniwang batay sa tatlong taon ng data at na-update taun-taon. Maaaring ito ay mas mababa sa isang (isang credit), katumbas ng isang (pagkakaisa), o mas malaki kaysa sa isa (isang debit). Ang iyong modifier ay ipinapakita sa isang worksheet ng rating ng rating na ginawa ng NCCI o ng iyong ahensiya ng estado.

Ang sumusunod na halimbawa ay nagpapakita kung paano maaaring maapektuhan ng iyong modifier ng karanasan ang iyong premium. Ipagpalagay na ang Happy Hardware ay nagkaroon ng isang mas mahusay na pagkawala kasaysayan kaysa sa karamihan ng mga tindahan ng hardware sa kanyang estado. Ang modifier ng karanasan ng Happy Hardware ay .90. Ang magandang karanasan sa pagkawala ng kasiyahan ay nakakuha ng kumpanya ng 10 porsiyentong diskwento sa premium ng kompensasyon ng manggagawa nito: $ 12,600 X .90 = $ 11,430

Ngayon ipagpalagay na ang karanasan ng pagkawala ng Happy Hardware ay mas masahol kaysa sa average ng grupo, na nagreresulta sa isang modifier ng 1.15. Ang premium ng Happy ngayon ay 15 porsiyento na mas mataas kaysa sa average. Ang premium ng Happy ay $ 12,600 X 1.15 = $ 14,490.