Mga Lati ng Likuididad at Likuididad para sa Mga Insight ng Negosyo

Ang isang tao na nagbabanggit ng pagkatubig sa pamumuhunan ay karaniwang tumutukoy sa kakayahan ng isang entity na i-convert ang mga asset nito sa cash. Sa ibang salita, ang isang negosyanteng negosyante ay maaaring malaman kung gaano kabilis ang isang kumpanya ay maaaring makakuha ng mga kamay nito sa mga pondo upang masakop ang mga natitirang bill nito. Mahalaga para sa mga kumpanya, at isang tanda ng kanilang pinansiyal na kalusugan, upang magkaroon ng sapat na salapi upang masakop ang kanilang mga obligasyon sa pagbabayad sa isang patuloy na batayan nang hindi nangangailangan na pumunta sa mga mapagkukunan sa labas para sa kapital.

Sa negosyo o accounting, ang kakayahan ng isang negosyo na magbayad ng mga panandaliang obligasyon at mga utang kapag sila ay nararapat ay karaniwang natutukoy sa pamamagitan ng pagkalkula at pagsuri sa kasalukuyang ratio bilang ratio ng pagkatubig o porsyento ng mga pananagutan.

Ang pagkatubig ng isang kompanya ng negosyo ay kadalasang partikular na interes sa mga panandaliang creditors nito dahil ang halaga ng umiiral na likido ay nagsasabi ng maraming tungkol sa kakayahan ng kumpanya na bayaran ang mga nagpapautang. Sa pangkalahatan, mas mataas ang halaga ng ratio ng pagkatubig, mas malaki ang margin ng kaligtasan ng isang kumpanya na nagtataglay sa kakayahan nito na magbayad ng mga kuwenta nito.

Ang ilang mga Key Ratios ng Liquidity

Ang isang maliit na bilang ng mga ratios sa pananalapi ay sumusukat sa pagkatubig ng kompanya, sa lahat ng impormasyon na nagmumula sa iyong balanse. Kabilang sa mga ratios ang kasalukuyang ratio, ang mabilis na ratio o acid test, at ang panukalang panukat o burn rate.

1. Ang pinakasimpleng ay ang kasalukuyang ratio, na katumbas ng kabuuang kasalukuyang mga asset na hinati ng kabuuang kasalukuyang pananagutan. Ito ay humiram mula sa kahulugan ng pamumuhunan dahil ipinapalagay nito na ang lahat ng mga asset ay maaaring ma-convert agad sa cash, na kung saan ay madalas na hindi ang kaso. Ang isang halaga ng higit sa 100 porsiyento ay hindi karaniwan kapag kinikwenta ang kasalukuyang ratio.
2. Ang mabilis na ratio, o pagsubok ng acid, ay sumusukat sa kakayahan ng isang negosyo na matugunan ang mga kasalukuyang pananagutan mula sa mga asset na madaling mabibili, bagaman mas mainam na matugunan ang mga obligasyong ito mula sa cash flow. Ang mabilis na ratio ay ibinabawas ang mga inventories at prepayments mula sa mga kasalukuyang asset, pagkatapos ay ibinabahagi sa kanila sa pamamagitan ng mga kasalukuyang pananagutan.

1. Ang operating ratio ng daloy ng salapi ay ang kakayahan ng kumpanya na masunod ang kasalukuyang utang mula sa kasalukuyang kita, kaysa sa mga benta ng asset. Ito ay isang dalawang-hakbang na pagkalkula. Ang cash flow ng operasyon ay kinakalkula sa pamamagitan ng pagdaragdag ng mga gastusin sa noncash (karaniwan ay mga gastos sa pamumura) at mga pagbabago sa working capital. Ang ratio ay nakamit sa pamamagitan ng paghahati ng operating cash flow sa pamamagitan ng kasalukuyang pananagutan.
2. Ang agwat ng agwat, na kilala rin bilang rate ng pagkasunog, ay tumitingin sa bilang ng mga araw na maaaring gumana ang isang kumpanya gamit lamang ang cash sa kamay. Ito ay katulad ng kasalukuyang ratio at mabilis na ratio sa pag-aalala nito kung gaano kadali ang maaaring masiyahan ng isang kumpanya sa kasalukuyang mga obligasyon sa utang. Gayunpaman, ang rate ng pag-burn ay kung minsan ay ginusto sa mabilis at kasalukuyang mga ratios dahil nagbibigay ito ng isang approximation ng aktwal na bilang ng mga araw, habang ang iba pang mga ratios ay nagbibigay ng isang halaga na nagpapahiwatig ng kakayahan at kadalian ng paggawa ng mga pagbabayad. Ang panukala ng agwat ay kinakalkula sa pamamagitan ng paghahati ng mabilis na mga ari-arian, o ang mga asset na maaaring ma-convert agad sa cash, sa pamamagitan ng araw-araw na gastos sa pagpapatakbo.

Kapaki-pakinabang din ang net working capital o working capital, kung saan ay ang kabuuang pinagsama-samang halaga ng lahat ng kasalukuyang mga asset na mas mababa sa lahat ng mga kasalukuyang pananagutan, pagsukat ng panandaliang pagkatubig ng isang negosyo. Isa rin itong tagapagpahiwatig ng kakayahan ng pamamahala ng kumpanya na gumamit ng mga asset nang mahusay.

Paggamit at Pagsasalin sa Mga Ratios

Ang mga resulta ng isang pagkalkula ng ratio sa pamamagitan ng kanyang sarili ay hindi ibubunyag magkano ang tungkol sa isang kumpanya, dahil ang sagot ay kumakatawan lamang ng isang punto sa oras. Maraming mga kumpanya ang nagkakalkula ng iba't ibang mga ratio sa bawat buwan at pagkatapos ay ihambing ang mga pagbabago sa paglipas ng panahon upang malaman kung ang kumpanya ay gumagalaw sa isang positibong direksyon sa pananalapi o nakakaranas ng mga palatandaan ng kahirapan.

Ang isa pang mahalagang paggamit ng pagtatasa ng ratio ay upang ihambing ang mga resulta sa labas. Ang mga kumpanya sa parehong industriya, lalo na ang mga direktang kakumpitensya, ay maaaring makakuha ng isang kayamanan ng pananaw kapag inihambing ang mga ratio sa parehong ratio ng iba pang mga kumpanya, o mga ratio na kinuha mula sa average ng industriya.

Kung gumagamit ka ng mga ratio sa panloob o panlabas mula sa maraming iba't ibang mga tagal ng panahon, i-verify na ang mga ratio ay kinakalkula gamit ang parehong mga sangkap sa bawat oras, o makikita mo na ang mga paghahambing ay hindi na makabuluhan dahil hindi nila sinusukat ang mga mansanas sa mga mansanas.

Iba't Ibang Pamamaraan

Habang tinitingnan ng ilang mga may-ari ng negosyo ang lahat ng mga asset sa pagkalkula ng mga ratio na ito, ginagamit lamang ng ilang analyst ang mga pinaka-likidong asset, habang tinitingnan nila ang isang pinakamasama na sitwasyon.