Mga kumpanyang Electric Cooperative Komersyal na Mga Utility

Ang unang matagumpay na kooperatiba ng mamimili ay nabuo noong 1844 sa United Kingdom ng isang grupo ng mga manggagawang asul na hindi nais na magbayad ng mga napalawak na presyo para sa mas mababang kalidad ng pagkain sa isang tindahan ng kumpanya. Pinagsama nila ang kanilang pera at sa huli ay bumili ng mga staple ng pagkain nang maramihan, at muling ibinayad ang mga ito sa mga may-ari ng miyembro sa mababang presyo.

Ngayon, ang mga electric cooperative sa rural America ay gumana sa katulad na paraan. Ang mga ito ay nag-set up at pag-aari ng mga mamimili na nakikinabang mula sa mga serbisyong ibinigay. Nagtagal ito at maraming tulong mula sa pederal na pamahalaan para sa modelo ng kooperatiba na iniangkop upang ang mga rural na Amerikano ay magkaroon ng kuryente sa kanilang mga tahanan at negosyo.

Kasaysayan ng Rural Electrification

Noong unang bahagi ng ika-20 siglo, ang kuryente ay magagamit lamang sa mas malalaking lungsod at kasama ang mga pangunahing ruta sa transportasyon. Ang mga Amerikano na naninirahan sa mga bukid ay gumamit ng mga lantern ng langis at mga kandila para sa liwanag, at mga stove na kahoy na nasusunog upang magluto ng pagkain at magpainit sa kanilang mga tahanan.

Noong 1933, itinakda ng Tennessee Valley Authority Act ang entablado para sa pagpapalawak ng rural na Amerika. Ang TVA Act na ibinigay para sa mga linya ng transmisyon ng elektrisidad na itatayo sa mga rural na lugar. Noong panahong iyon, halos isa sa 10 na mga tahanan sa kanayunan ang may kuryente. Pagkalipas ng dalawang taon noong 1935, inilabas ni Pangulong Franklin D. Roosevelt ang isang executive order na lumikha ng Rural Electrification Administration (REA) at pinahintulutan ang pagtatatag ng rural electric cooperatives.

Nang sumunod na taon, pinondohan ng ahensiya ang mga pautang para sa pagtatayo ng mga sistema ng elektrisidad sa mga rural na lugar na hindi pinaglilingkuran sa buong bansa. Ang mga bagong nabuo na kooperatiba ng kuryente ay hiniram ang karamihan ng pera. Sa loob ng mas mababa sa isang dekada matapos ang katapusan ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, humigit-kumulang 90 porsiyento ng mga sakahan ng U.S. ang may electric service. Ngayon, halos lahat ay ginagawa.

Ang REA, na nilikha bilang isang malayang pederal na ahensiya, ay naging bahagi ng Kagawaran ng Agrikultura ng Estados Unidos at pinalitan ang pangalan nito sa Rural Utilities Service. Ang serbisyo ay nag-aalok pa rin ng mga pautang sa mga electric cooperatives. Ang National Rural Utilities Cooperative Finance Corporation at CoBank ACB ay nagbibigay din ng mga pautang sa kooperatiba.

Ang Mga Pagkakaiba sa Pagitan ng mga Kooperatiba at Mga Utility sa Elektriko

Maraming pagkakaiba sa pagitan ng mga kooperatiba ng kuryente at mga komersyal na kagamitan.

• Ang mga kooperatiba ay may mga may-ari ng miyembro, hindi lamang mga kostumer. Ang mga miyembro ng kooperatiba ay mga customer din nito.
• Ang mga kooperatiba ay sumunod sa isang demokratikong proseso, hindi sa pamamahala ng lupon. Bawat miyembro ay maaaring bumoto at may karapatan na lumahok sa proseso ng paggawa ng patakaran. Pinili rin nila ang mga lokal na miyembro ng lupon. Sa komersyal na mga kagamitan, ang mga shareholder lamang ay may anumang sinasabi sa pagpapatakbo ng kumpanya. Ang lahat ng mga kasapi ng kooperatiba ay maaaring makilahok sa mga patakaran sa pagbubuo at pag-impluwensya sa negosyo.
• Nakatuon ang mga kooperatiba sa serbisyo, hindi kita. Ang mga kooperatiba ng elektrisidad ay nagdadala ng elektrisidad sa mga lugar sa kanayunan dahil ang mga kumpanya ng kuryente para sa profit ay nag-aatubili upang maglingkod sa mga lugar kung saan ang mga customer ay maaaring magkakahiwalay. Sa mga lungsod at bayan kung saan ang mga bahay at negosyo ay malapit na magkasama, ang mga kumpanya ng kapangyarihan ay gumagawa ng mas maraming pera sa bawat linya ng milya. Kahit na ang mga kooperatiba ay hindi binabalewala ang pangangailangan na gumawa ng isang makatwirang tubo, tumutuon sila sa mga customer dahil ang mga organisasyon ay umiiral upang magbigay ng serbisyo.
• Ang mga miyembro ay lumahok sa pananalapi. Ang mga namumuhunan sa mga komersyal na kumpanya ay naglalagay ng kanilang pera upang magtrabaho at umasa sa paglago ng kumpanya upang makabuo ng isang pagbabalik. Kapag ang mga kooperatiba ay gumagawa ng isang margin - kita na lumampas sa halaga ng pagbibigay ng serbisyo - ito ay nakalaan bilang mga kredito sa kapital. Ang mga reserba ay ginagamit upang bumuo at mapanatili ang mga kooperatiba sa imprastraktura at mga pasilidad at upang magbigay para sa iba pang mga pangangailangan sa serbisyo. Ang bawat miyembro ay inilaan ng isang halaga ng mga kredito sa kabisera batay sa kung magkano ang kuryente na kinokonsumo ng miyembro. Ang pagkonsumo ay tinatawag na "patronage." Kapag itinuturing na angkop sa pamamagitan ng lupon, ang isang bahagi ng mga kredito sa kapital ay maaaring mabayaran sa mga miyembro ayon sa mga batas ng kooperatiba. Ang mga mamumuhunan ay bibili ng mga namamahagi sa mga kumpanya batay sa kanilang kakayahan sa pananalapi at personal na paghuhusga. Ngunit ang mga miyembro ng isang kooperatiba ay karaniwang kinakailangan na "unang" sa pamamagitan ng pagbabayad ng isang bayad sa pagpaparehistro, pagkatapos ay magbigay ng patuloy na kapital sa pamamagitan ng pag-ubos at pagbabayad para sa kuryente.
• Ang mga kooperatiba ay maaaring maging exempt mula sa federal tax. Upang manatili ang tax-exempt, ang mga electric cooperative ay dapat mangolekta ng 85 porsiyento ng kanilang kita mula sa mga miyembro ng miyembro para sa pagbibigay ng serbisyo.