Ang Paggastos ng Pera at Pag-save ng Pera Ay Kamag-anak

Sinasaklaw namin ang maraming lupa pagdating sa pag-save ng pera ngunit kung ano ang tungkol sa paggastos pera? Ito ay isang paksa pantay bilang karapat-dapat ng pagtatasa kapag personalize ang iyong pakikipagsapalaran upang magtayo ng kayamanan kaya kumuha ng ilang minuto upang ilagay ito sa konteksto ng mas malawak na larawan. May isang mahalagang punto na kung minsan ay mukhang nakalimutan: Ang pagiging malaya ay kamag-anak.

Sa huli, ang lubos na halaga ng pera na iyong ginugugol ay hindi mahalaga kahit gaano ang halaga ng pera na iyong ginugugol sa iyong kita at net worth. Kung ikaw ay 50 taong gulang, walang utang, $ 2,000,000 sa cash sa bangko, kumita ng $ 600,000 o higit pa sa bawat taon, pagmamay-ari ng iyong bahay nang tahasan, at magkaroon ng maraming mga daloy ng kita na hindi namimighati sa mawala sa parehong oras, talagang mahalaga kung gusto mong gumastos ng pera sa mga bagay na maaaring isipin ng ibang tao na nakakatawa, tulad ng isang $ 150,000 na kotse o $ 6,000 Brioni suit?

Kung gusto mo ang mga bagay na iyon sa isang Ford at asul na jean ay lubos na isang personal na panlasa. Walang tama o maling sagot. Ang iyong layunin ay hindi mamatay na may pinakamataas na net na posible, ito ay upang mabuhay ng isang buhay na magpapakinabang sa iyong sariling kaligayahan, gamit ang pera bilang tool na naglilingkod sa iyo. Hangga't regular kang nagdadagdag sa iyong net worth hanggang sa puntong ang iyong ari-arian ay bumubuo ng higit pa at mas maraming pera sa bawat pagdaan ng taon, maaari kang gumastos ng malalaking halaga at maging mainam. Ang mahalaga ay sobra.

Sa kabilang banda, kung wala kang matitipid, $ 20,000 sa utang sa credit card, $ 15,000 sa utang ng mag-aaral na utang, isang mortgage, isang pagbabayad ng kotse, at ang iyong sambahayan ay nakasalalay sa isa o dalawang trabaho upang masakop ang iyong mga gastos, gumagastos ng $ 70 sa hapunan at ang isang pelikula ay masyadong mahal. Hindi mapagkakatiwalaan.

Kayo ay naninirahan sa gilid ng kalamidad at ang bawat labis na sentimyos ay dapat na magpapababa ng iyong mga pananagutan, magpapalakas ng iyong mga matitipid, at lumikha ng mga pasibong pinagkukunan ng kita na mananatili pa rin kung nawalan ka ng trabaho. Iyon ay tila kontra-intuitibo ngunit kung minsan ay nakakatulong ito upang masuri ang mga labis-labis. Isaalang-alang ang dalawang kalalakihan, parehong nakatira sa parehong bayan.

Si John ay nagmamay-ari ng isang maliit na hanay ng mga tindahan ng pintura. Siya ay matagumpay at papalapit sa pagreretiro. Nakukuha niya ang $ 250 kada oras (halos $ 500,000 bawat taon). Wala siyang utang. Ang kanyang portfolio ay pinalamanan na may milyun-milyong dolyar sa mga stock na asul na-chip, isang koleksyon ng mga Bond na may savings sa Series, at ilang magandang pamumuhunan sa real estate.

Gusto niya ng magagandang bagay. Pagkatapos ng isang mahabang karera ng trabaho, umupo siya sa bahay tuwing gabi na may suot na $ 800 cashmere sweaters, nagsulat ng $ 2,000 pen fountain, umiinom ng $ 400 ginto na tasa ng kape, nakikinig sa musika sa isang Steinway & Sons grand piano na may manlalaro sistema na binuo dito, na nagbibigay ng libu-libong dolyar sa pamamagitan ng pag-ibig sa kapwa ng kanyang pamilya, at pagbabasa ng $ 300 na mga tala na ginto-talim at ginto.

Minsan sa isang taon, gumastos siya ng $ 25,000 upang kunin ang kanyang mga apo sa bakasyon sa destinasyon na kanilang pinili. Binabayaran niya ang mga aralin sa violin, mga aralin sa sayaw, pribadong pagtuturo, at maraming iba pang mga bagay na nakikinabang sa kanyang pamilya. Isang gabi, siya ay nagpasiya na dalhin ang kanyang mga adult na bata sa hapunan, gumagastos ng $ 700 sa tiket sa oras na ang lahat ay sinabi at tapos na. Sa ilang mga tao, iyon ay isang mortgage payment.

Si Adam ay isang manggagawa sa tingi. Nagtatrabaho siya ng mabuti. Nakukuha niya ang $ 10 isang oras ($ 20,000 bawat taon). Siya ay naninirahan sa isang run-down na apartment. Hindi siya bumili ng mga bagong damit sa loob ng limang taon. Ang kanyang kotse ay halos tumatakbo. Pinipigilan niya ang init upang makatipid ng pera. Responsable siya sa paggawa ng hapunan. Nagpasiya siyang dalhin ang pamilya sa McDonald's at gumastos ng $ 30 sa cheeseburgers, fries, at Cokes.

Si John ay kumikilos ng mas matipid kaysa kay Adan pagdating sa pag-save ng pera. Para sa hapunan, siya ay kailangang magbayad lamang ng 2.8 oras sa kanyang oras upang magbayad para sa pagkain, samantalang si Adam ay gumugol ng 3.0 oras ng kanyang panahon. Iyon ay, kahit na ang hapunan ng pamilya ni John ay $ 700, mas mura ito sa isang pang-ekonomiyang batayan kaysa sa hapunan ng pamilya ni Adan sa $ 30. Bilang patunay sa tunog na ito, si Adam ay nagbabayad ng higit pa para sa kanyang pagkain kaysa ginawa ni John nang sukatin mo kung ano ang nabibilang - kamag-anak na kita at oras na ipinagkaloob upang pondohan ang isang pagbili.

Upang ilagay ito nang totoo, si Adan ay hindi maaaring makakain sa McDonald's. Kung makatarungan man o hindi ito ay walang kabuluhan sa ngayon, sa sandaling ito, na tumutukoy sa kanyang sitwasyon sa pera. Kung ang prayoridad ni Adan ay nakamit ang pinansiyal na kalayaan, maaaring siya ay kumain ng mas mabuti, at binayaran ng 1/6 ang halaga, sa pamamagitan ng pananatili sa bahay at paggawa ng isang bagay. Dapat niyang patakbuhin ang kanyang sambahayan nang mas mahusay at panatilihin ang lahat para sa kanyang sarili sa yugtong ito sa kanyang buhay. Kailangan niyang maging makasarili at ilagay ang kanyang sariling mga pangangailangan, at unang interes sa sarili.

Sa tamang pamamahala ng oras, ito ay ganap na maaaring gawin.

Oo, maaari itong maging isang pakikibaka upang iakma ang mindset na ito ngunit, tinitingnan ang data para sa Estados Unidos, marami sa mga bansa ng John ay nagsimula tulad ng Adan. Kailangan mong magsakripisyo para sa kung ano ang gusto mo sa buhay at kung ang iyong layunin ay nakakuha ng personal na pinansiyal na kalayaan. Ito ang gastos kung ikaw ay hindi sapat na masuwerte upang maipanganak sa isang mayaman na pamilya.

Minsan, sucks. Minsan, mahirap. Minsan nararamdaman nito na hindi makatarungan sa punto na maaari itong maging galit, malungkot, o nasiraan ng loob depende sa iyong sariling sikolohiya. Kailangan mo ring harapin ito. Ang iyong damdamin ay hindi magbabago sa katotohanan lamang ang gagawin mo.

Hindi ito nangangahulugan na hindi ka maaaring makaligtaan sa paminsan-minsang magmalaki kung ang iyong paghahangad ay mahina, lamang na ang bawat sentimos ay binibilang kung ang iyong layunin ay lumalaki ang iyong pugad ng nest at ikaw ay nasa punto pa rin sa iyong buhay kung walang malaki margin ng kaligtasan upang makakuha ng mali; magkaroon ng kamalayan sa mga ito at tanggapin ang trade-off nang naaayon.

Focus On Your Rate Savings - Ang PSAVERT Ratio

Ang isang mahusay na paraan upang sukatin ang iyong tagumpay sa pag-save ay ang iyong tinatawag na savings rate. Tingnan ang kabuuang cash na iyong na-save sa bawat taon, naka-park na pera sa bangko, punong-guro na nabayaran sa utang, at mga pamumuhunan na idinagdag sa 401 (k) na mga plano, Roth IRA, o iba pang mga sasakyan sa pagreretiro, at pagkatapos ay ihambing iyon sa kita ng iyong sambahayan. Bilang kahalili, maaari mong gamitin ang PSAVERT ratio, ang Personal Savings Rate, na inilabas ng The Federal Reserve.

Kung kumita ka ng $ 1,000 ng isang paycheck, hindi bababa sa $ 200 na dapat ay pagpunta sa isang uri ng mahusay na sinaliksik at pinili savings o investment account. Ang malaking aralin ay upang ihinto ang paggastos sa labas ng pocketbook ng ibang tao. Ang guy ng ilang mga bloke sa paglipas ay maaaring kumilos ng mas matipid na pagbili ng isang $ 250,000 Bentley kaysa sa ikaw ay bibili ng isang $ 80 na panonood.

Bawat taon, dapat mong idagdag sa iyong bottom line at ang iyong kita sa sambahayan sa itaas at lampas sa rate ng inflation. Kung hindi ka, at hindi ka nagdusa ng ilang uri ng maiiwasan na sakuna na medikal o maihahambing na sakuna na hindi mo kontrolado, ginagawa mo itong mali.