Batas sa Pagkakakilanlan ng Pagkakakilanlan at Assumption

Ang Identity Theft and Assumption Deterrence Act (ITADA) ay ipinasa sa batas noong Oktubre 1998. Ang batas na ito ay ipinasa ng Kongreso nang ang pagnanakaw ng pagkakakilanlan ay tumaas nang malaki noong dekada ng 1990. Hanggang sa paglipas nito, ang mga ahente sa pagpapatupad ng batas ay umasa sa iba't ibang mga pederal na batas na nagpoprotekta sa tukoy na impormasyon upang pag-usigin ang mga magnanakaw ng pagkakakilanlan.

Ang Mga Pangunahing Kaalaman ng ITADA

Ang batas na ito ay lumikha ng isang malawak na kahulugan ng pagnanakaw ng pagkakakilanlan kabilang ang maling paggamit ng iba't ibang anyo ng impormasyon, kabilang ang pangalan, numero ng Social Security, numero ng account, password, o iba pang impormasyon na naka-link sa isang indibidwal na iba sa isa na nagbibigay nito.

Ayon sa Online Criminal Resource Manual, mayroong 10 partikular na pagbabawal na kasama sa batas:

• Paggawa ng maling pagkakakilanlan;
• Paglipat ng pagkakakilanlan na ninakaw o ginawa nang labag sa batas;
• May limang o higit pang mga piraso ng pagkakakilanlan na hindi sa iyong sarili;
• Ang pagkakaroon ng lima ay higit pang mga piraso ng pagkakakilanlan na hindi sa iyong sarili na may hangarin na ibigay ito sa ibang tao;
• Pagtatasa ng isang huwad na dokumento ng pagkakakilanlan na may layuning pagnanakaw ang U.S .;
• Ang pagkakaroon ng dokumento ng pagkakakilanlan na alam mo ay ninakaw;
• Pagproseso ng isang dokumento ng pagkakakilanlan na mukhang opisyal ngunit alam mo ay hindi ibinigay mula sa isang awtorisadong pinagmulan;

• Paggawa, pagmamay-ari, o paglilipat ng isang makina o aparato na maaaring magamit upang gumawa ng maling pagkakakilanlan;
• Pagmamanupaktura ng pagmamay-ari o paglilipat ng isang makina o aparato na maaaring magamit upang makagawa ng maling pagkakakilanlan na may layunin na ito ay gagamitin upang gumawa ng higit pa sa device na iyon; at,
• Pagsisikap na gawin ang anuman sa itaas.

Mga Parusa para sa Identity Mga Magnanakaw

Nagbibigay din ang ITADA ng mga parusa para sa paglabag sa mga batas na ito, na maaaring mag-iba nang malaki. Halimbawa, ang ilang mga pagkakasala ay maaaring magresulta sa mga termino ng bilangguan hanggang sa tatlong taon, subalit kung ang kriminal ay nakakakuha ng higit sa $ 1,000 sa mga kalakal o serbisyo sa loob ng isang taong yugto sa pamamagitan ng paglabag sa batas na ito, maaari silang bilanggo hangga't 15 taon. Kung ang isang paglabag sa batas na ito ay nangyayari may kaugnayan sa trafficking ng droga o isang krimen ng karahasan, ang pagkabilanggo ay maaaring maging kasing taas ng 20 taon, o 25 taon kung nauugnay sa isang gawa ng internasyunal na terorismo.

Tungkulin ng FTC sa Pagkontrol sa Pagnanakaw ng Pagkakakilanlan

Ang batas na ito ay namamahala din sa Federal Trade Commission upang makatanggap ng mga reklamo tungkol sa pagnanakaw ng pagkakakilanlan. Upang magawa ito, itinatag ng FTC ang Consumer Sentinel Network. Ang batas ay nagpalakas sa FTC upang makatulong na malutas ang mga isyu na may kinalaman sa pagnanakaw ng pagkakakilanlan, na maaaring magsama ng mga pagsisikap sa pag-uugnay sa mga ahensiyang nagpapatupad ng batas.

Ang ITADA ay wala sa mga kakulangan

Sinasabi ng mga kritiko na ang kanilang mga alalahanin tungkol sa ITADA, gayunpaman. Una, ang isang biktima ng pagnanakaw ng pagkakakilanlan ay hindi maaaring magdemanda nang direkta, ngunit dapat kumbinsihin ang isang ahensiya sa pagpapatupad ng batas upang siyasatin ang krimen. Ang nag-iisa ay napatunayang mahirap, dahil sasabihin ka ng sinumang biktima ng identity theft. Ang lokal na tagapagpatupad ng batas ay may posibilidad na makita ang pagnanakaw ng pagkakakilanlan bilang isang "krimen na walang biktima", o isang krimen na nakakaapekto lamang sa isang tao, na talagang hindi "nasaktan". Kapag nakikita ang pagnanakaw ng pagkakakilanlan sa liwanag na ito, ang mga opisyal ng pulisya at mga detektib ay bihirang i-prioritize ito sa kanilang mga caseload.

Ngunit ang pinakamalaking problema sa batas na ito ay ang mga biktima ng identity theft na kinikilala nito ay hindi mga mamimili. Ang isang parirala sa batas ay nagpapakilala sa mga biktima bilang mga "direkta at malapit na napinsala" ng mga paglabag. Ang totoong ito ay nangangahulugang mga kumpanya ng bangko at credit card - hindi indibidwal na biktima at pribadong mamamayan. Walang lunas na ibinigay para sa mga aktwal na biktima na mabawi ang mga gastusin tulad ng mga bayarin at gastos ng abugado na nauugnay sa pagwawasto ng mga ulat sa kredito.

Sa ikinalulungkot, ang ITADA ay lumilikha ng halos maraming mga butas dahil ito ay mga proteksyon. Pinilit nito ang gobyerno na lumikha ng karagdagang mga batas upang punan ang mga puwang, na kung saan ay ginagawang mas mahirap upang pangalagaan ang problema kapag nangyayari ito sa iyo.