Ano ang isang Exchange Rate Mechanism (ERM)?

Ang mekanismo ng rate ng exchange, o ERMs, ay mga sistema na idinisenyo upang kontrolin ang halaga ng palitan ng pera sa iba pang mga pera.

Sa kanilang labis na pagpapalubha, ang mga lumulutang na mga ERM ay nagpapahintulot ng mga pera na ikakalakal nang walang interbensyon ng mga gobyerno at mga sentral na bangko, habang ang mga fixed ERM ay may kinalaman sa anumang mga hakbang na kailangan upang panatilihin ang mga rate na itinakda sa isang partikular na halaga. Ang mga pinamamahalaang ERM ay nahuhulog sa isang lugar sa pagitan ng dalawang kategoryang ito, kasama ang European Exchange Rate Mechanism ("ERM II") na ang pinaka-popular na halimbawa na ginagamit pa rin ngayon para sa mga bansa na naghahanap upang sumali sa unyon ng pera sa Europa.

Kasaysayan ng ERMs

Karamihan sa mga pera ay nagsimula sa kasaysayan ng isang nakapirming mga mekanismo ng rate ng palitan, na ang kanilang mga presyo ay nakatakda sa mga kalakal tulad ng ginto. Sa katunayan, ang US dollar ay opisyal na naayos sa mga presyo ng ginto hanggang Oktubre ng 1976, nang alisin ng gobyerno ang mga sanggunian sa ginto mula sa mga opisyal na batas. Ang ilang ibang mga bansa ay nagsimulang ayusin ang kanilang mga pera sa Austrian mismo mismo upang limitahan ang pagkasumpungin, kabilang ang pinakamalaking kasosyo sa kalakalan ng U.S. - China - na nagpapanatili ng ilang antas ng kontrol hanggang sa araw na ito.

Noong dekada 1990, maraming mga bansa ang nagpatibay ng mga lumulutang na mga ERM na nanatili ang pinakasikat na opsyon upang mapanatili ang pagkatubig at mabawasan ang mga panganib sa ekonomiya. Kabilang sa mga eksepsiyon sa panuntunan ang mga bansa tulad ng Venezuela at Argentina, pati na rin ang mga bansa na nakaranas ng pansamantalang pagtaas sa kanilang mga valuation sa pera. Halimbawa, ang Japan at Switzerland ay pinagtibay ang mga semi-fixed ERMs bilang tugon sa European Financial Crisis na humantong sa isang matalim na pagtaas sa kanilang halaga.

Ang Nakatakdang ERM ay nakatulong na mabawasan ang kawalan ng katiyakan na may kaugnayan sa pagbabagu-bago at potensyal na limitado na mga implasyon sa implasyon, ngunit ang nababaluktot na mga ERM ay maaaring nakatulong na mapabuti ang mga rate ng paglago at pinalaya ang patakaran ng hinggil sa pananalapi upang mag-focus sa mga domestic economy. Para sa mga kadahilanang ito, karamihan sa mga modernong pamahalaan ay gumagamit ng nababaluktot na mga ERM kaysa sa pagpapanatili ng mga fixed ERM.

Paano Gumagana ang mga ERM

Ang aktibong pinamamahalaang mga mekanismo ng exchange rate ay gumagana sa pamamagitan ng pagtatakda ng isang makatwirang hanay ng kalakalan para sa isang rate ng palitan ng pera at pagkatapos ay pagpapatupad ng saklaw sa pamamagitan ng mga pamamagitan. Halimbawa, ang Japan ay maaaring magtakda ng isang upper at lower bound sa Japanese yen kumpara sa US dollar. Kung ang Japanese yen ay appreciates sa itaas ng antas na ito, ang Bank of Japan ay maaaring mamagitan sa pamamagitan ng pagbili ng malaking dami ng dolyar ng A.S. at pagbebenta ng Hapon na yen sa merkado upang babaan ang presyo.

Ang iba pang mga tool na maaaring magamit upang ipagtanggol ang mga rate ng palitan ay ang mga taripa at quota, domestic interest rate, monetary at fiscal policy, o paglipat sa isang lumulutang na ERM. Ang mga estratehiya na ito ay may mga epekto at pagiging maaasahan depende sa sitwasyon. Halimbawa, ang pagtataas ng mga rate ng interes ay maaaring maging epektibong paraan upang mapataas ang tasa ng pera, ngunit mahirap gawin kung ang ekonomiya ay mahusay na gumaganap.

Dahil ang mga sentral na bangko ay maaaring mag-print ng kanilang sariling mga domestic pera sa theoretically walang limitasyong dami, karamihan sa mga negosyante ay gumagalang sa mga limitasyon ng fixed o semi-fixed ERMs. Mayroong ilang mga bantog na kaso ng mga nakapirming o semi-fixed ERM na ito, bagaman kabilang ang sikat na run ni George Soro sa Bank of England. Sa mga pagkakataong ito, maaaring gamitin ng mga negosyante ang pagkilos upang makagawa ng napakalaking mga taya laban sa isang pera na nagpapalakas ng napakalakas na mga interbensyon para sa mga sentral na bangko upang magsagawa nang hindi nagiging sanhi ng malaking implasyon.

ERMs sa Practice

Ang pinaka-popular na halimbawa ng mekanismo ng exchange rate ay ang European Exchange Rate Mechanism, na idinisenyo upang mabawasan ang pagkakaiba-iba ng exchange rate at makamit ang katatagan ng pera sa Europa bago ang pagpapakilala ng euro noong Enero 1, 1999. Ang ERM ay dinisenyo upang gawing normal ang ang mga halaga ng palitan ng pera sa pagitan ng mga bansang ito bago sila isinama upang maiwasan ang anumang makabuluhang problema sa merkado sa paghahanap ng mga bearings nito.

Habang ang orihinal na European ERM ay nabuwag na, ang European ERM II ay pinagtibay noong Mayo 1, 2004, upang matulungan ang mga bagong miyembro ng eurozone na mas mahusay na maisama. Kabilang sa mga bansa ang Estonia, Lithuania, Slovenia, Cypriot, Latvia, at Slovakia. Ang Sweden ay pinahintulutang manatili sa labas ng ERM, habang ang Switzerland ay palaging lumulutang nang lubusan hanggang sa ang Eurozone Debt Crisis ay humantong sa isang minimum na 1.20 peg sa euro.

Pinananatili din ng China ang isang nababaluktot na ERM sa US dollar, ngunit ang People's Bank of China ay naiiba na mahuhulaan sa pagtatanggol nito. Halimbawa, ang bansa ay nagpasya na palitan ang pera nito sa isang malaking lawak sa kontrobersyal na bid upang maging isa sa mga opisyal na reserbang pera ng mundo, sa tabi ng US dollar at euro. Subalit, ang mga may pag-aalinlangan ay nag-aral na ang pagpapawalang halaga ay ginawa lamang ang mga eksport nito na mas mura sa isang pagkakataon kung kailan nais ng gobyerno na palakasin ang mga rate ng paglago ng ekonomiya.