Libreng Trade Agreement: Kahulugan, Mga Uri, Mga Halimbawa ng US, Epekto

Ang mga kasunduan sa kalakalan ay kapag ang dalawa o higit pang mga bansa ay sumasang-ayon sa mga tuntunin ng kalakalan sa pagitan nila. Tinutukoy nila ang mga taripa at tungkulin na ipinapataw ng mga bansa sa mga pag-import at pag-export. Ang lahat ng kasunduan sa kalakalan ay nakakaapekto sa internasyonal na kalakalan.

Ang mga pag-angkat ay mga kalakal at serbisyo na ginawa sa ibang bansa at binili ng mga naninirahan sa bansa. Kabilang dito ang anumang ipinadala sa bansa kahit na ito sa pamamagitan ng dayuhang subsidiary ng isang domestic firm. Kung ang mamimili ay nasa loob ng mga hangganan ng bansa at ang provider ay nasa labas, kung gayon ang mabuting o serbisyo ay isang pag-import.

Ang mga export ay mga kalakal at serbisyo na ginawa sa isang bansa at ibinebenta sa labas ng mga hangganan nito. Kabilang dito ang anumang ipinadala mula sa isang domestic na kumpanya sa kanyang dayuhang affiliate o sangay.

Sa ibaba makikita mo ang mapa ng mundo na may pinakamalaking kasunduan sa kalakalan sa 2018. Mag-hover sa bawat bansa upang makakuha ng isang bilugan na breakdown ng mga import, export at balanse sa US $ milyon.

Tatlong Uri ng Kasunduan sa Trade

May tatlong uri ng kasunduan sa kalakalan. Ang una ay isangunilateral trade agreement. Ito ay nangyayari kapag ang isang bansa ay nagpapataw ng mga paghihigpit sa kalakalan at walang iba pang mga bansa ang nagtutulungan.

Ang isang bansa ay maaari ring unilaterally loosen kalakalan paghihigpit, ngunit na bihirang mangyayari. Ito ay ilagay ang bansa sa isang mapagkumpitensya kawalan. Ginagawa lamang ito ng Estados Unidos at iba pang mga bansa na binuo bilang isang uri ng dayuhang tulong. Nais nilang tulungan ang mga umuusbong na mga merkado na palakasin ang mga estratehikong industriya na napakaliit upang maging banta. Tinutulungan nito ang paglago ng ekonomiya ng umuunlad na merkado, na lumilikha ng mga bagong pamilihan para sa mga taga-export ng U.S..

Mga kasunduan sa bilateral na kalakalan ay nasa pagitan ng dalawang bansa. Ang parehong mga bansa ay sumang-ayon upang paluwagin ang mga paghihigpit sa kalakalan upang mapalawak ang mga pagkakataon sa negosyo sa pagitan nila. Ibinaba nila ang mga taripa at ipagkaloob ang ginustong katayuan sa kalakalan sa bawat isa. Ang sticking point ay kadalasang nakasentro sa mga protektadong protektado o subsidized domestic industriya. Para sa karamihan ng mga bansa, ang mga ito ay nasa industriya ng automotive, langis o produksyon ng pagkain. Ang Estados Unidos ay may 16 bilateral na kasunduan. Ang pamahalaang Obama ay nakikipag-ayos sa pinakamalaking kasunduan sa bilateral sa buong mundo.

Ito ay ang Transatlantiko Trade at Investment Partnership sa European Union.

Maraming kasunduan sa kalakalan ang pinakamahirap na makipag-ayos. Ang mga ito ay kabilang sa tatlong bansa o higit pa. Kung mas malaki ang bilang ng mga kalahok, mas mahirap ang negosasyon. Sila ay mas kumplikado kaysa sa mga kasunduan sa bilateral. Ang bawat bansa ay may sariling pangangailangan at kahilingan.

Sa sandaling makipagkasundo, ang mga multilateral na kasunduan ay napakalakas. Sakop nila ang isang mas malaking geographic area. Nagtatadhana ito ng isang mas higit na mapagkumpitensyang kalamangan sa mga signatoryo. Ang lahat ng mga bansa ay nagbibigay din sa bawat isa sa pinaka-pinapaboran katayuan katayuan. Sumasang-ayon silang tratuhin ang bawat isa.

Ang pinakamalaking multilateral agreement ay ang North American Free Trade Agreement. Ito ay sa pagitan ng Estados Unidos, Canada at Mexico. Ang kanilang pinagsamang pang-ekonomiyang output ay $ 20 trilyon. Ang NAFTA ay may apat na beses na kalakalan sa $ 1.14 trilyon sa 2015. Ngunit nagkakahalaga rin ito sa pagitan ng 500,000 hanggang 750,000 trabaho sa U.S.. Karamihan ay nasa industriya ng pagmamanupaktura sa California, New York, Michigan at Texas. Para sa higit pa, tingnan ang Mga Kahinaan at Kahinaan ng Mga Kasunduan sa Libreng Trade.

Ang Estados Unidos ay may isa pang iba pang multilateral kasunduan sa kalakalan ng rehiyon. Nakipag-negosasyon ang Estados Unidos sa Kasunduan sa Pag-usbong ng Trademark ng Sentral Amerika-Dominican Republic. Ito ay sa Costa Rica, Dominican Republic, Guatemala, Honduras, Nicaragua, at El Salvador. Inalis nito ang mga taripa sa higit sa 80 porsyento ng mga pag-export ng U.S..

Ang Trans-Pacific Partnership ay papalitan ang NAFTA bilang pinakamalaking kasunduan sa mundo. Noong 2017, inalis ni Pangulong Trump ang Estados Unidos mula dito.

Epekto

May mga kalamangan at kahinaan sa mga kasunduan sa kalakalan. Sa pamamagitan ng pag-aalis ng mga taripa, mas mababa ang presyo ng mga import. Mga benepisyo ng mga mamimili. Subalit ang ilang mga domestic industriya magdusa. Hindi sila maaaring makipagkumpitensya sa mga bansang may mas mababang antas ng pamumuhay. Bilang isang resulta, maaari silang lumabas ng negosyo at ang kanilang mga empleyado ay nagdurusa. Ang mga kasunduan sa kalakalan ay madalas na nagpapalakas ng kalakalan sa pagitan ng mga kumpanya at mga mamimili.

Sa kabilang banda, ang ilang mga domestic industriya ay nakikinabang. Nakahanap sila ng mga bagong pamilihan para sa kanilang mga produkto na walang bayad. Ang mga industriya ay lumalaki at umuupa ng mas maraming manggagawa.

Ang Tungkulin ng WTO sa Mga Kasunduan sa Trabaho

Kapag ang mga kasunduan ay lumalawak sa antas ng rehiyon, kadalasan ay nangangailangan sila ng tulong. Lumakad ang World Trade Organization sa puntong iyon. Ito ay isang internasyunal na katawan na tumutulong sa makipag-ayos sa mga kasunduan sa pandaigdigang kalakalan. Sa sandaling nasa lugar, pinapatutupad ng WTO ang mga kasunduan at tumugon sa mga reklamo.

Ang WTO ay kasalukuyang nagpapatupad ng Pangkalahatang Kasunduan sa mga Tariffs at Trade. Ang mundo ay halos tumanggap ng mas malalaking kalakalan mula sa susunod na pag-ikot, na kilala bilang Kasunduan sa Doha Round Trade. Kung matagumpay, ang Doha ay bawasan ang mga taripa sa buong board para sa lahat ng mga miyembro ng WTO.

Sa kasamaang palad, ang dalawang pinaka-makapangyarihang ekonomiya ay tumanggi sa isang mahalagang susi. Ang parehong Estados Unidos at ang EU laban sa pagpapababa subsidies sakahan. Ang mga subsidyong ito ay gumawa ng kanilang mga presyo sa pag-export ng pagkain na mas mababa kaysa sa maraming mga umuusbong na mga bansa sa pamilihan. Ang mga mababang presyo ng pagkain ay naglalagay ng maraming lokal na magsasaka sa labas ng negosyo. Kapag nangyari iyan, dapat silang maghanap ng mga trabaho sa masikip na lugar ng lunsod. Ang mga pagtanggi ng U.S. at EU upang iwaksi ang mga subsidyo ay hinahamon ang Doha round. Ito ay isang tinik sa panig ng lahat ng mga kasunduan sa maraming panig sa mundo sa hinaharap.

Ang kabiguan ng Doha ay pinapayagan ang Tsina na magkaroon ng pandaigdigang kalakalan. Ito ay nilagdaan ang mga kasunduan sa kalakalan ng bilateral na may mga dose-dosenang mga bansa sa Africa, Asia, at Latin America. Ang mga kompanya ng Intsik ay tumatanggap ng mga karapatan na bumuo ng langis at iba pang kalakal ng bansa.Bilang pagbabalik, ang China ay nagbibigay ng mga pautang at suporta sa teknikal o negosyo,