Kahulugan ng Pamamahala ng Oras

Sa pangkalahatan, ang pamamahala ng oras ay tumutukoy sa pagpapaunlad ng mga proseso at mga tool na nagpapataas ng kahusayan at pagiging produktibo - isang kanais-nais na bagay sa negosyo dahil ang mabuting pamamahala ng oras ay parang nagpapabuti sa ilalim na linya. (Tingnan ang maikling kasaysayan ng pamamahala ng oras sa ibaba.)

Ngayon, ang pagpapasiya ng pamamahala ng oras ay lumawak upang mapalibutan ang ating personal pati na rin ang ating buhay sa pagtatrabaho; Ang mabuting pamamahala ng oras ay din na nagpapahusay sa balanse ng ating balanse sa trabaho at samakatuwid, ang ating pangkalahatang kaligayahan.

Gayunpaman, ang teorya na ito ay hindi tinatanggap sa lahat. Halimbawa, "Walang bagay na tulad ng work-life balance. May trabaho, at may buhay, at walang balanse, "sabi ni Sheryl Sandberg, ang COO ng Facebook at may-akda ng Lean In (bumili sa Amazon). Kung ganoon nga kaso, gaano kahalaga ang halaga sa paglalapat ng pamamahala ng oras sa ating mga personal na buhay?)

Isang Maikling Kasaysayan ng Pamamahala ng Oras

Ang mga ugat ng lahat ng pamamahala ng oras ay nasa negosyo. Ang pang-industriyang rebolusyon ng ika-19 na siglo at ang pagtaas ng mga pabrika ay lumikha ng isang pangangailangan upang gumawa ng isang bagong relasyon sa oras. Ang gawaing pabrika, hindi tulad ng agraryo, ay humihingi ng kaunuran. Ang mga tao ay kailangang matutong mabuhay ng orasan kaysa sa araw.

Ang pag-aaral ay naging mas maraming (o higit pa) tungkol sa paghahanda ng mga mag-aaral na maging mahusay na mga manggagawa sa pabrika na may tamang mga gawi. Ang pagiging maagap at pagiging produktibo ay naging mga layuning pang-ibayo. "Ang oras ay pera," sabi ni Benjamin Franklin, isang opinyon na naging mantra ng mundo ng negosyo.

Ibintang ito sa Taylor (at That Ford Fellow)

Noong 1911, inilathala ni Frederick Winslow Taylor ang Mga Prinsipyo ng Pangangasiwa ng Siyensya, na nagpapakita ng kanyang teorya ng pamamahala batay sa pag-aaral at pagbubuo ng mga daloy ng trabaho. Ang pangunahing layunin ng Taylorism, bilang ito ay kilala, ay upang mapabuti ang produktibo ng manggagawa.

Sa kabuuan, ang Taylorism ay binubuo ng pag-obserba sa gawain, sa paghahanap ng "isang pinakamahusay na" paraan ng paggawa nito, pagsira ng gawain sa mga discrete action, at pagkakaroon ng pamamahala at pagkatapos ay sanayin ang mga manggagawa upang maayos ang gawain.

Ang kanyang trabaho ay malawak na maimpluwensyahan, na umaabot sa tuktok nito, marahil, sa linya ng pagpupulong ng Modelo ng Henry Ford (1913). Bagaman hindi nag-imbento ang Ford sa linya ng pagpupulong, pinuhin niya ito sa pamamagitan ng pag-install ng mga hinimok na sinturon ng conveyor na maaaring makagawa ng Model T sa 93 minuto. Si Taylor ay kilala bilang ama ng pang-agham na pamamahala at isang buong bagong disiplina ang ipinanganak.

Ang Drucker Transformation

Maliwanag, ang mga manggagawa sa pabrika ay hindi lamang ang mga uri ng mga manggagawa na nagtatrabaho. Kinakailangan din ng mga manggagawa ng kwelyo ng puting "pinamamahalaang". Gumawa si Peter Drucker ng mas malawak na teorya ng pamamahala batay sa pamamahala sa pamamagitan ng mga layunin at pangangailangan na pamahalaan ang negosyo sa pamamagitan ng pagbabalanse ng iba't ibang mga pangangailangan at layunin, sa halip na subordinating ng institusyon sa isang solong halaga ( Ang Practice of Management, 1954).

Mahirap palalimin ang impluwensiya ni Drucker. Isinulat niya ang 39 na mga libro at ang kanyang patuloy na pag-aaral sa paraan ng mga organisasyon sa trabaho at ang kanyang mga ideya tungkol sa panlipunang responsibilidad literal na muling binago ang landscape ng negosyo. Nakita niya ang marami sa mga pagpapaunlad ng huli na 20^ika siglo tulad ng pagtaas ng kaalaman manggagawa (isang term na nilikha niya) at ang paglitaw ng lipunan impormasyon. Noong 1958, ang unang aklat na partikular sa pamamahala ng oras ay inilathala ni James McKay.

Sa maraming mga teorya ng pamamahala ng oras na inilagay mula noon, ang gawain ni Steven R. Covey ay nararapat lamang na banggitin. Kanyang Ang 7 Mga Katangian ng Lubhang Epektibong Tao (bumili sa Amazon) (1989) ay isa pa sa mga pinakamagandang aklat na nonfiction ngayon at ang kanyang katawan ng trabaho ay gumawa ng isang mahusay na pakikitungo upang popularize ang konsepto ng personal na pamamahala ng oras.

Isang Malapit na Pagtingin sa Pamamahala ng Personal na Oras

Kapag iniisip natin ang pamamahala ng oras, ang karamihan sa atin ay nag-iisip ng personal na pamamahala ng oras, maluwag na tinukoy bilang pamamahala sa ating panahon upang mabawasan ang mas mababa nito sa paggawa ng mga bagay na kailangan nating gawin upang magkaroon tayo ng higit pa upang gawin ang mga bagay na gusto nating gawin.

Ang pamamahala ng oras ay madalas na iniharap bilang isang hanay ng mga kasanayan; ang teorya ay na sa sandaling makabisado namin ang mga kasanayan, mas magiging organisado kami, mabisa, at mas maligaya.

Kung naniniwala ka na ito o hindi, ang sinumang gumaganang tao ay maaaring makinabang mula sa pagpapanatili ng anumang o lahat ng kanilang mga kasanayan sa pamamahala ng oras.

Kabilang sa mga kasanayan sa pamamahala ng personal na oras ang:

• Pagtatakda ng Layunin
• Pagpaplano
• Inuuna
• Paggawa ng desisyon
• Delegating
• Pag-iiskedyul

Maraming tao ang natagpuan na ang mga tool sa pamamahala ng oras, tulad ng software ng PIM at mga apps ng telepono, tulungan silang pamahalaan nang mas epektibo ang kanilang oras. Halimbawa, ang isang kalendaryo app ay maaaring gawing mas madali ang iskedyul at subaybayan ang mga kaganapan at tipanan.

Kung gumamit ka ng teknolohiko ng oras ng pamamahala ng mga tool o plain lumang panulat at papel, gayunpaman, ang unang hakbang sa epektibong pamamahala ng oras ay pag-aaral kung paano mo kasalukuyang gastusin ang iyong oras at pagpapasya kung ano ang mga pagbabago ay dapat na ginawa.

Mga halimbawa: Nakita ni Tina na ang pag-aaral at pag-apply ng mga kasanayan sa pamamahala ng oras ay gumawa ng isang malaking pagkakaiba sa parehong kanyang pagiging produktibo at ang paraan ng kanyang nadama.