Mga Paglilipat ng Foreign Exchange: Kahulugan, Layunin, Mga Alituntunin

Ang mga reserbang banyagang exchange ay ang mga dayuhang pera na pinangangasiwaan ng sentral na bangko ng isang bansa. Ang mga ito ay tinatawag ding mga reserbang banyagang pera o mga reserbang banyaga. Mayroong pitong dahilan kung bakit ang mga bangko ay nagtataglay ng mga reserba. Ang pinakamahalagang dahilan ay ang pamahalaan ang mga halaga ng kanilang pera.

Paano Gumagana ang Foreign Exchange Reserve

Ang deposito ng mga exporters ng bansa ay dayuhang pera sa kanilang mga lokal na bangko. Inilipat nila ang pera sa sentral na bangko.

Ang mga exporters ay binabayaran ng kanilang mga kasosyo sa pangangalakal sa US dollars, euro, o iba pang mga pera. Pinalitan sila ng mga exporter para sa lokal na pera. Ginagamit nila ito upang bayaran ang kanilang mga manggagawa at lokal na mga supplier.

Mas gusto ng mga bangko na gamitin ang cash upang bumili ng pinakamataas na puno ng utang dahil binabayaran nito ang isang maliit na rate ng interes. Ang pinakasikat ay mga perang papel sa Treasury. Iyan ay dahil ang karamihan sa dayuhang kalakalan ay ginagawa sa US dollar. Iyan ay dahil sa katayuan nito bilang pandaigdigang pera sa mundo.

Ang mga bangko ay nadaragdagan ang kanilang mga ari-arian ng mga ari-arian sa denominasyon ng euro, tulad ng mataas na kalidad na mga bono ng korporasyon. Na nagpatuloy sa kabila ng krisis sa eurozone. Magkakaroon din sila ng mga ginto at espesyal na mga karapatan sa pagguhit. Ang isang ikatlong asset ay anumang mga balanse ng reserbang inilagay nila sa International Monetary Fund.

Layunin

Mayroong pitong mga paraan na ginagamit ng mga central bank ang mga reserbang banyagang exchange.

Una, ginagamit ng mga bansa ang kanilang mga reserbang banyagang exchange upang panatilihin ang halaga ng kanilang mga pera sa isang nakapirming rate.

Ang isang mahusay na halimbawa ay ang Tsina, na nagsasaad ng halaga ng pera nito, ang yuan, sa dolyar. Kapag ang China stockpiles dollars, itataas ang halaga ng dolyar kumpara sa na ng yuan. Na ginagawang mas mura ang pag-export ng Intsik kaysa sa mga kalakal na ginawa ng Amerika, ang pagtaas ng mga benta.

Pangalawa, ang mga may lumulutang na exchange rate system ay gumagamit ng mga reserba upang mapanatili ang halaga ng kanilang pera na mas mababa kaysa sa dolyar.

Ginagawa nila ito para sa parehong mga dahilan tulad ng mga may nakapirming-rate na mga sistema. Kahit na ang pera ng Japan, ang yen, ay isang lumulutang na sistema, ang Central Bank of Japan ay bumili ng Mga Treasuries sa U.S. upang mapanatili ang halaga nito nang mas mababa kaysa sa dolyar. Tulad ng Tsina, ito ay nagpapanatili ng mga export ng Japan na mas mura, nagpapalakas ng kalakalan at paglago ng ekonomiya. Ang naturang currency trading ay tumatagal ng lugar sa mga banyagang exchange market.

Ang isang ikatlong at kritikal na function ay upang mapanatili ang pagkatubig sa kaso ng isang pang-ekonomiyang krisis. Halimbawa, maaaring pansamantalang isuspinde ng baha o bulkan ang mga kakayahang pang-eksport ng lokal na gumawa ng mga kalakal. Na pinutol ang kanilang suplay ng banyagang pera upang magbayad para sa mga import. Sa kasong iyon, maaaring palitan ng central bank ang dayuhang pera nito para sa kanilang lokal na pera, na nagpapahintulot sa kanila na magbayad at tumanggap ng mga import.

Sa katulad na paraan, ang mga dayuhang mamumuhunan ay makakakuha ng spooked kung ang isang bansa ay may digmaan, kudeta ng militar, o iba pang suntok sa pagtitiwala. Inalis nila ang kanilang mga deposito mula sa mga bangko ng bansa, na lumilikha ng malubhang kakulangan sa dayuhang pera. Itinutulak nito ang halaga ng lokal na pera dahil mas kaunting mga tao ang gusto nito. Na ginagawang mas mahal ang pag-angkat, lumilikha ng implasyon.

Nagbibigay ang central bank ng dayuhang pera upang mapanatiling matatag ang mga merkado. Binibili din nito ang lokal na pera upang suportahan ang halaga nito at maiwasan ang pagpintog.

Inaasahan nito ang mga dayuhang mamumuhunan, na bumalik sa ekonomiya.

Ang pangatlong dahilan ay ang magbigay ng pagtitiwala. Tinitiyak ng gitnang bangko na ang mga dayuhang mamumuhunan ay handa na upang kumilos upang protektahan ang kanilang mga pamumuhunan. Mapipigilan din nito ang isang biglaang paglipad sa kaligtasan at pagkawala ng kapital para sa bansa. Sa ganoong paraan, ang isang malakas na posisyon sa mga reserbang banyagang pera ay maaaring pigilan ang mga pang-ekonomiyang krisis na dulot kapag ang isang kaganapan ay nagpapalit ng flight patungo sa kaligtasan.

Ikalima, ang mga reserbang ay laging kinakailangan upang matiyak na ang isang bansa ay magkakaroon ng mga panlabas na obligasyon nito. Kabilang dito ang mga internasyonal na obligasyon sa pagbabayad, kabilang ang mga utang na may kapangyarihan at komersyal. Kasama rin dito ang pagtustos ng mga pag-import at ang kakayahang sumipsip ng anumang hindi inaasahang paggalaw ng kapital.

Ikaanim, ginagamit ng ilang bansa ang kanilang mga reserba upang pondohan ang mga sektor, tulad ng imprastraktura. Halimbawa, ang China ay gumamit ng bahagi ng mga reserbang forex nito para sa pag-recapitalize ng ilan sa mga bangko na pagmamay-ari ng estado nito.

Ikapitong, nais ng karamihan sa mga sentral na bangko na mapalakas ang pagbalik nang walang pag-kompromiso sa kaligtasan. Alam nila ang pinakamahusay na paraan upang gawin iyon upang pag-iba-ibahin ang kanilang mga portfolio. Iyon ang dahilan kung bakit sila ay madalas na hawak ang ginto at iba pang mga ligtas, namumuhunan sa pamumuhunan.

Mga Alituntunin

Magkano ang sapat na reserba? Sa pinakamaliit, sapat na ang mga bansa upang magbayad para sa tatlo hanggang anim na buwan ng pag-import. Na pinipigilan ang mga kakulangan sa pagkain, halimbawa.

Ang isa pang patnubay ay upang magkaroon ng sapat na upang masakop ang mga pagbabayad ng utang sa bansa at mga kasalukuyang kakulangan sa account para sa susunod na 12 buwan. Noong 2015, hindi nagawa ito ng Greece. Pagkatapos ay ginamit nito ang mga reserbang ito sa IMF upang magbayad ng utang sa European Central Bank. Ang napakalawak na utang na ipinakita ng pamahalaan ng Griyego ay humantong sa krisis sa utang ng Griyego.

Sa pamamagitan ng Bansa

Ang mga bansang may pinakamalaking surplus ng kalakalan ay ang mga may pinakamalawak na reserbang banyaga. Iyon ay dahil sila ay nag-iimbak ng pag-iimbak ng mga dolyar sapagkat nag-e-export sila nang higit pa kaysa sa pag-import nila Nakakatanggap sila ng dolyar sa pagbabayad.

Narito ang mga bansa na may mga reserbang higit sa $ 100 bilyon noong Disyembre 2017:

Bansa	Inilalaan (sa bilyun-bilyon)	Pag-export
Tsina	$3,194.0	Mga produkto ng consumer, mga bahagi.
Hapon	$1,233.0 (2016)	Auto, mga bahagi, mga produkto ng consumer.
European Union	$740.9 (2014)	Makinarya, kagamitan, mga sasakyan.
Switzerland	$679.3 (2016)	Pampinansyal na mga serbisyo.
Saudi Arabia	$509.0	Langis. Masaktan ng mababang presyo.
Taiwan	$468.1	Makinarya, electronics.
Russia	$418.5	Natural gas, langis. Masaktan sa pamamagitan ng mga parusa
India	$407.2	Tech, outsourcing
Hong Kong	$328.5	Elektriko makinarya, damit.
Brazil	$377.1	Langis, mga kalakal.
South Korea	$374.8	Electronics.
Singapore	$266.3	Consumer electronics, tech.
Thailand	$193.5	Electronics, pagkain.
Mexico	$189.2	Langis. Masaktan ng mababang presyo.
Alemanya	$185.3 (2016)	Autos.
Czech Republic	$161.0	Autos, makinarya.
France	$146.8 (2016)	Makinarya, aircraft.
Italya	$136.0 (2016)	Inhinyero na mga produkto, damit
United Kingdom	$135.0 (2016)	Mga produktong ginawa, kemikal.
Iran	$135.5	Oil dahil sa nuclear deal.
Indonesia	$106.5	Langis, palm oil.
Estados Unidos	$117.6 (2016)	Mga sasakyang panghimpapawid, pang-industriya machine.
Poland	$115.0	Mga makina, bakal, at bakal.
Israel	$133.0	Aviation, high tech.
Turkey	$107.5	Auto, damit.