Paano Kalkulahin at Gamitin ang Fixed Charge Coverage Ratio

Maaari bang matugunan ng iyong negosyo ang mga takdang singil nito buwan-buwan, taon-taon?

Ang isang nakapirming singil ay isang paulit-ulit na takdang gastos, tulad ng seguro, suweldo, mga pautang sa sasakyan at mga pagbabayad sa mortgage. Kung hindi mo matugunan ang mga gastos na ito, malamang na hindi ka mananatili sa negosyo nang matagal. Ang isang paraan ng pagsukat ng kakayahan ng iyong kumpanya upang matugunan ang mga nakapirming mga singil na ito ay ang fixed charge coverage ratio (FCCR), isang pinalawak na ngunit mas konserbatibo na bersyon ng beses na kinita ng ratio ng interes.

Ang ratio ng coverage ng fixed charge, o ratio ng solvency, ay tungkol sa kakayahang kakayahan ng iyong kumpanya na bayaran ang lahat ng kanyang mga obligasyon o mga gastos sa takdang bayad sa kita bago ang mga buwis sa interes at kita. Ang ratio ng coverage ng fixed charge ay napapasadya para sa paggamit sa halos anumang nakapirming gastos dahil ang mga nakapirming gastos tulad ng mga pagbabayad sa lease, pagbabayad ng seguro, at mga ginustong pagbabayad ng dividend ay maaaring itayo sa pagkalkula.

Ang ratio ng saklaw ng fixed charge ay lalong mahalaga para sa mga kumpanya na may malawak na pag-arkila ng kagamitan, halimbawa.

Ang mga nagpapahiram ay tumingin sa ratio ng coverage ng fixed charge upang maunawaan ang halaga ng cash flow ng kumpanya para sa pagbabayad ng utang. Kung ang ratio ay mababa, ang mga nagpapautang ay nakikita ito bilang masamang balita para sa isang kumpanya na naghahanap upang kumuha ng karagdagang utang dahil ang anumang drop sa kita ay maaaring maging katakut-takot. Kung ang ratio ay mataas, ito ay nagpapahiwatig na ang kumpanya ay mas mahusay at mas kapaki-pakinabang at maaaring naghahanap upang humiram para sa paglago sa halip na magbayad para sa isang masamang panahon.

Ang Pagkalkula

FCCR = Mga Kinita Bago Interes at Buwis (EBIT) + Mga Pagbabayad sa Lease / Gastos sa Interes + Mga Pagbabayad sa Pag-upa

Ang EBIT, Mga Buwis, at Gastos sa Interes ay kinuha mula sa pahayag ng kita ng kumpanya. Ang mga Pagbabayad sa Lease ay kinuha mula sa sheet ng balanse at karaniwang ipinapakita bilang isang footnote sa balanse sheet. Ang resulta ng fixed coverage coverage ratio ay ang bilang ng mga beses na maaaring sakupin ng kumpanya ang mga nakapirming singil sa bawat taon. Kung mas mataas ang bilang, mas mabuti ang posisyon ng utang ng kompanya, na katulad ng beses na kinita ng ratio ng interes.

Tulad ng lahat ng mga ratios, maaari ka lamang magpasiya kung ang resulta ng ratio na ito ay mabuti o masama kung gumagamit ka ng alinman sa makasaysayang data mula sa kumpanya o kung gumagamit ka ng maihahambing na data mula sa industriya. Ang pagtatasa ay makakatulong sa isang negosyo upang lumikha ng isang mas predictable na badyet at tantyahin ang daloy ng cash nang mas tumpak.

Isang halimbawa

Sabihin natin na ang kumpanya ng ABC ay nagpapakita ng isang EBIT na $ 150,000. Ang kabuuan ng mga takdang singil nito bago ang mga buwis, karamihan sa mga pagbabayad sa lease, ay $ 100,000. Sa gayon, nagdaragdag kami ng mga gastos sa interes na $ 25,000. Pagkatapos ay kinakalkula ang ratio ng coverage ng fixed charge na $ 150,000 plus $ 100,000, o $ 250,000, na hinati ng $ 25,000 plus $ 100,000, o $ 125,000. ang resultang ratio ay 2: 1, na nangangahulugang ang kita ng kumpanya ay dalawang beses na mas malaki kaysa sa mga nakapirming gastos nito.

Ang mas mataas na mga ratios na mga ratios sa gastos ay nagpapahiwatig na ang isang negosyo ay malusog at ang karagdagang pamumuhunan o mga pautang ay mas mapanganib. Ang mga mas mababang ratios ay nagpapahiwatig ng kahinaan at kakulangan ng kita upang matugunan ang mga buwanang perang papel ng negosyo. Malinaw, mas mataas ang ratio, mas mabuti.