Paano Kalkulahin ang Ratio Coverage ng Interes

Pagdating sa pamamahala ng panganib at pagbawas ng panganib, ang ratio ng coverage coverage ay isa sa mga pinakamahalagang ratios sa pananalapi na ikaw, bilang isang mamumuhunan at may-ari ng negosyo, ay matututo kailanman. Hindi mahalaga kung ikaw ay isang nakapirming kinita mamumuhunan isinasaalang-alang ang pagbili ng mga bono na ibinigay ng isang kumpanya, isang equity mamumuhunan isinasaalang-alang pagbili ng stock sa isang kompanya, isang landlord contemplating pagpapaupa ng isang ari-arian sa isang enterprise, isang opisyal ng bangko ng paggawa ng isang rekomendasyon sa isang potensyal na pautang , o isang vendor na nag-iisip tungkol sa pagpapalawak ng kredito sa isang bagong customer, alam kung paano kalkulahin ito sa loob ng ilang segundo ay maaaring magbigay sa iyo ng isang malakas na pananaw sa kalusugan ng kumpanya.

Ano ang Ratio Coverage ng Interes?

Ang ratio ng saklaw ng interes ay isang sukatan ng bilang ng beses na maaaring gawin ng isang kumpanya ang mga pagbabayad ng interes sa utang nito sa mga kita bago interesado at buwis, na kilala rin bilang EBIT.

Ang saklaw ng interes ay ang katumbas ng isang tao na kumukuha ng pinagsamang gastos sa interes mula sa kanyang mortgage, utang sa kard ng credit, mga pautang sa sasakyan, mga pautang sa mag-aaral, at iba pang mga obligasyon, pagkatapos ay pagkalkula ng dami ng beses na mababayaran ito sa kanilang taunang kita bago ang buwis . Para sa mga tagapangasiwa, ang ratio ng coverage ng interes ay dapat na kumilos bilang isang panukat ng kaligtasan. Nagbibigay ito sa iyo ng isang katinuan kung gaano kalayo ang mga kita ng isang kumpanya na maaaring tanggihan bago ito magsisimula defaulting sa pagbabayad ng bono nito. Para sa mga stockholder, mahalaga ang coverage coverage ratio dahil nagbibigay ito ng malinaw na larawan ng panandaliang kalusugan sa pananalapi ng isang negosyo.

Sa pangkalahatan, mas mababa ang ratio ng coverage ng interes, mas mataas ang pasanin ng utang ng kumpanya at mas malaki ang posibilidad ng pagkabangkarote o default. Ang usap ay totoo rin. Iyon ay, mas mataas ang ratio ng saklaw ng interes, mas mababa ang posibilidad ng default.

Ang mga eksepsiyon ay umiiral. Halimbawa, ang isang utility na kumpanya na may isang solong power generation facility sa isang lugar na madaling kapitan ng sakit sa mga natural na kalamidad ay marahil mas mapanganib sa kabila ng pagkakaroon ng mas mataas na coverage coverage ratio kaysa sa isang mas heograpiyang sari-sari na kumpanya na may bahagyang mas mababang sukatan. Ang lahat ng iba ay pantay, maliban kung nagtataglay ng isang uri ng mga pangunahing bentahe na nagpapababa na ang panganib ng di-pagbabayad ay mababa, ang isang kumpanya na may mababang interes na coverage ratio ay halos tiyak na may masamang mga rating ng bono, na nagdaragdag sa halaga ng kabisera; hal., ang mga bono nito ay aariin bilang mga basura ng buwis kaysa sa mga bono ng grade ng pamumuhunan.

Paano Kalkulahin ang Ratio Coverage ng Interes

Upang kalkulahin ang ratio ng coverage ng interes gamit ang mga figure na matatagpuan sa pahayag ng kita, hatiin ang EBIT (kita bago interesado at buwis) sa pamamagitan ng kabuuang gastos sa interes.

EBIT (kita bago interesado at buwis) ÷ Gastos sa Interes = Ratio Coverage ng Interes

Pangkalahatang Mga Alituntunin para sa Ratio Coverage ng Interes

Bilang pangkalahatang tuntunin ng hinlalaki, ang mga namumuhunan ay hindi dapat magkaroon ng isang stock o bono na may ratio ng coverage coverage sa ilalim ng 1.5. Ang ratio ng coverage ng interes sa ibaba 1.0 ay nagpapahiwatig na ang negosyo ay may mga problema na bumubuo ng cash na kailangan upang bayaran ang mga obligasyon ng interes nito. Ang kasaysayan at katatagan ng kita ay napakahalaga. Ang higit na pare-pareho ang kita ng kumpanya, lalo na para sa cyclicality, mas mababa ang ratio ng coverage ng interes. Ang ilang mga negosyo ay maaaring lumitaw na magkaroon ng isang mataas na interes coverage ratio dahil sa isang bagay na kilala bilang isang bitag halaga.

Gayunman, ang EBIT ay may mga pagkukulang nito dahil sa mga kumpanya gawin magbayad ng buwis. Samakatuwid, ito ay nakaliligaw na kumilos na parang hindi nila ginawa. Ang isang matalino at konserbatibong mamumuhunan ay magsasagawa lamang ng kita ng kumpanya bago ang interes at hatiin ito sa pamamagitan ng gastos sa interes. Nagbibigay ito ng mas tumpak na larawan ng kaligtasan, kahit na ito ay mas matibay kaysa sa talagang kailangan.

Benjamin Graham at ang Ratio Coverage ng Interes

Ang ama ng halaga ng pamumuhunan at ang buong industriya ng pagtatasa ng securities, ang maalamat na mamumuhunan na si Benjamin Graham, ay sumulat ng isang malaking halaga sa panahon ng kanyang karera tungkol sa kahalagahan ng ratio ng coverage ng interes, lalo na kung saan ito ay nauugnay sa mga namumuhunan sa bono na gumagawa ng mga seleksyon ng bono. Naniniwala si Graham na ang pagpili ng mga nakapirming mga mahalagang papel ay tungkol sa kaligtasan ng stream ng interes na kailangan ng may-ari ng bono upang magbigay ng passive income. Sinabi niya, at buong pusong ako ay sumang-ayon, na ang isang mamumuhunan na pagmamay-ari ng anumang uri ng fixed asset kita ay dapat umupo nang hindi bababa sa isang beses sa isang taon at muling patakbuhin ang mga ratio ng interes sa coverage para sa lahat ng kanyang mga kinita.

Kung lumala ang sitwasyon para sa isang naibigay na isyu, ang kasaysayan ay nagpapakita na madalas ay isang window ng oras kung kailan ito ay hindi partikular na masakit upang lumipat sa isang halos kaparehong bono, na may mas mahusay na coverage ng interes, para sa mga nominal na gastos. Ito ay hindi palaging ang kaso, at maaaring hindi ito magpatuloy sa hinaharap, ngunit ito ay lumilitaw dahil maraming mamumuhunan ang hindi nagbabayad ng pansin sa kanilang mga kinita.

Sa katunayan, nakikita natin ang sitwasyong ito na lumabas sa sandaling ito. Si J.C. Penney ay may malaking pinansiyal na problema. Ito ay may 100-taon na mga bond ng maturity na ibinabalik nito noong 1997, na nag-iwan ng 84 na taon bago ang kapanahunan. Ang retailer ay may isang napaka disenteng posibilidad ng pagpunta sa bangkarota o nakakaranas ng karagdagang mga pagtanggi, pa ang mga bono ay pa rin nagbubunga ng 11.4% kapag dapat silang bigyan ng higit pa ibinigay ang likas na panganib sa posisyon. Bakit hindi ang mga may-ari ng bangko ng J.C. Penney na lumilipat sa mas ligtas na mga hawak?

Iyon ay isang magandang tanong. Ito ay nangyayari muli at muli, kumpanya pagkatapos ng kumpanya. Ito ang katangian ng mga merkado ng utang. Ang isang matalino, disiplinadong mamumuhunan ay maaaring maiwasan ang ganitong uri ng kamangmangan sa pamamagitan ng pagbibigay pansin sa pana-panahon.

Tinawagan ni Graham ang ratio ng coverage coverage na ito ng kanyang "margin of safety"; isang termino na kanyang hiniram mula sa engineering, na nagpapaliwanag na kapag ang isang tulay ay itinayo, maaaring sabihin na ito ay binuo para sa 10,000 pounds, habang ang aktwal na maximum na limitasyon ng timbang ay maaaring £ 30,000, na kumakatawan sa isang 20,000 pound margin ng kaligtasan upang mapaunlakan ang mga hindi inaasahang sitwasyon.

Ang mga sitwasyon na kung saan ang Interes Coverage Ratio ay maaaring Mabilis na Lumala

Ang isang sitwasyon kung saan ang ratio ng interes sa pagsangkot ay maaaring biglang lumala ay kapag ang mga rate ng interes ay tumataas nang mabilis, at ang isang kumpanya ay may isang napakaraming napakababang halaga na fixed-rate na utang na nagmumula para sa refinancing na ito ay kailangang mag-roll sa mas mahal pananagutan. Ang dagdag na gastos sa interes ay matumbok ang coverage ratio kahit na walang iba pa tungkol sa negosyo ang nabago.

Ang isa pang, marahil mas karaniwan, ang kalagayan ay kapag ang isang negosyo ay may mataas na antas ng operating leverage. Ito ay hindi tumutukoy sa utang sa bawat isa, ngunit sa halip, ang antas ng nakapirming gastos na may kaugnayan sa kabuuang mga benta. Kung ang isang kumpanya ay may mataas na operating leverage, at pagbaba ng benta, maaari itong magkaroon ng isang shockingly disproportionate epekto sa net kita ng kompanya. Ito ay magreresulta sa isang biglaang, at pantay na labis, pagtanggi sa ratio ng saklaw ng interes, na dapat magpadala ng pulang mga flag para sa anumang konserbatibong mamumuhunan. (Sa gilid ng sitwasyon, ang sitwasyong ito ay humahantong sa isang espesyal na uri ng operasyon sa pamumuhunan na talagang nagiging sanhi ng mga tao na humingi ng pagmamay-ari ng mga masamang negosyo kapag sa tingin nila ang ekonomiya ay malamang na mabawi ang ibinigay na nakakaranas sila ng mas malaking pag-upswings habang ang operating leverage effect ay nangyayari sa kabaligtaran .)