Ang Kasaysayan ng Criminology: Mga Ancient sa Renaissance to Modern

Hangga't may mga tao, nagkaroon ng krimen. Ang kriminolohiya bilang isang disiplina ay ang pag-aaral ng krimen at ang kriminal na elemento, ang mga sanhi nito, at ang pagsupil at pag-iwas sa mga ito. Ang kasaysayan ng kriminolohiya ay maraming paraan ang kasaysayan ng sangkatauhan.

Tulad ng lipunan ng tao ay umunlad sa libu-libong taon, gayundin, mayroon ding pag-unawa sa mga sanhi ng krimen at mga tugon ng lipunan dito. Tulad ng madalas ang kaso, ang kasaysayan ng modernong kriminolohiya ay nagmula sa mga sinaunang panahon.

Ancient Views of Crime and Punishment

Sa buong kasaysayan, ang mga tao ay gumawa ng mga krimen laban sa bawat isa. Noong sinaunang panahon, ang karaniwang pagtugon ay isang paghihiganti; ang biktima o ang pamilya ng biktima ay eksaktong ipinalalagay kung ano ang naramdaman nila na angkop na tugon sa krimen na ginawa laban sa kanila.

Kadalasan, ang mga tugon na ito ay hindi sinusukat o katimbang. Bilang resulta, ang unang kriminal ay madalas na nakikita ang kanyang sarili na naging biktima dahil sa mga aksyon na kinuha laban sa kanya na hindi nila nararapat na hindi tumutugma sa ginawa ng krimen. Ang mga ugat ng dugo ay kadalasang binuo na kung minsan ay maaaring tumagal ng maraming henerasyon.

Ang Unang Batas at Mga Kodigo

Habang ang tiyak na krimen ay isang problema para sa lahat ng lipunan, ang pagtugon sa mga krimen sa mga naunang lipunan ay nagbigay ng kanilang sariling mga problema. Ang mga batas na malinaw na tinukoy na mga krimen at nararapat na pagpaparusa ay itinatag sa parehong pag-alis ng krimen at upang tapusin ang mga pag-aalsa ng dugo na nagresulta sa paghihiganti ng mga biktima.

Ang mga maagang pagtatangka ay pinapayagan pa rin ang biktima ng isang krimen na mag-isyu ng parusa ngunit hinangad na linawin na ang isang tugon sa isang partikular na krimen ay dapat na katumbas ng kalubhaan ng krimen mismo. Ang Kodigo ng Hammurabi ay isa sa mga pinakamaagang, at marahil ang mga kilalang pagtatangka upang magtatag ng isang hanay ng saklaw na parusa para sa mga krimen. Ang mga alituntunin na itinakda sa code ay pinakamahusay na inilarawan bilang "batas ng paghihiganti."

Relihiyon at Krimen

Sa kultura ng kanluran, marami sa mga naunang ideya tungkol sa krimen at kaparusahan ang napanatili sa Lumang Tipan ng Biblia. Ang konsepto ay mas madaling makilala bilang ang pananalitang "isang mata para sa isang mata."

Noong unang bahagi ng lipunan, ang krimen, kasama ang lahat ng iba pa, ay tiningnan sa konteksto ng relihiyon. Ang mga krimen ay nasaktan sa mga diyos o sa Diyos. Sa ganitong konteksto na ang mga gawa ng paghihiganti ay nabigyang-katarungan, bilang isang paraan upang mapahinga ang mga diyos para sa paghatol na ginawa laban sa kanila sa pamamagitan ng krimen.

Maagang Pilosopiya at Krimen

Karamihan sa ating makabagong pag-unawa sa relasyon sa pagitan ng krimen at kaparusahan ay maaaring masusunod sa mga kasulatan ng mga pilosopong Griego na sina Plato at Aristotle, bagaman kukuha ito ng higit sa isang sanlibong taon para sa marami sa kanilang mga konsepto na mag-ugat.

Si Plato ay isa sa mga unang nag-iisip na ang krimen ay kadalasang resulta ng isang mahirap na edukasyon at ang mga parusa para sa mga krimen ay dapat tasahin batay sa kanilang antas ng kasalanan, na nagbibigay-daan para sa posibilidad na mapawi ang mga pangyayari.

Naibalik ni Aristotle ang ideya na ang mga tugon sa krimen ay dapat magtangkang pigilan ang mga gawaing hinaharap, kapwa ng kriminal at ng iba pa na maaaring makagawa ng iba pang mga krimen. Karamihan sa mga kapansin-pansin, ang kaparusahan para sa krimen ay dapat maglingkod bilang isang nagpapaudlot sa iba.

Sekular na Batas at Lipunan

Ang unang lipunan na bumuo ng isang komprehensibong kodigo ng batas, kasama ang mga kriminal na kodigo, ay ang Republika ng Roma. Ang mga Romano ay malawak na itinuturing bilang mga tunay na precursors sa modernong legal na sistema, at ang kanilang mga impluwensya ay nakikita pa rin ngayon, dahil ang Latin na wika ay napapanatili sa karamihan ng legal na terminolohiya.

Kinuha ng Roma ang mas sekular na pagtingin sa krimen, na tinitingnan ang kriminal na mga gawain bilang isang paghamak sa lipunan bilang kabaligtaran sa mga diyos. Samakatuwid, kinuha ang papel na ginagampanan ng pagtukoy at paghahatid ng kaparusahan bilang isang function ng pamahalaan, bilang isang paraan ng pagpapanatili ng isang nakaayos na lipunan.

Krimen at Parusa sa Middle Ages

Ang pagpapakilala at pagkalat ng Kristiyanismo sa buong kanluran ay nagdulot ng isang pagbalik sa relasyong may kinalaman sa krimen at kaparusahan. Sa pagbaba ng Imperyong Romano, ang kawalan ng malakas na sentral na awtoridad ay humantong sa isang hakbang pabalik sa mga saloobin sa krimen.

Ang mga kilos ng krimen ay sinimulang isipin bilang mga gawa at impluwensya ng diyablo o ni Satanas. Ang mga krimen ay tinutumbasan ng kasalanan.

Kabaligtaran ng sinaunang mga panahon, kung saan ang mga parusa ay madalas na isinasagawa upang matamasa ang mga diyos, ang mga parusa ay isinasagawa ngayon sa konteksto ng "paggawa ng gawain ng Diyos." Ang mga masakit na parusa ay sinadya upang linisin ang kriminal ng kasalanan at palayain sila ng impluwensiya ng diyablo.

Mga pundasyon para sa Modern View of Crime

Kasabay nito, ipinakilala ng Kristiyanismo ang mga merito ng kapatawaran at habag, at ang mga pananaw patungo sa krimen at kaparusahan ay nagsimulang umunlad. Ang teologong Romano Katoliko na si Thomas Aquinas ang pinakamahusay na nagpahayag ng mga paniniwala na ito sa kanyang treatise na "Summa Theologica."

Naniniwala ito na itinatag ng Diyos ang isang "Likas na Batas," at ang mga krimen ay naiintindihan na lumalabag sa likas na batas, na nangangahulugan na ang isang taong nakagawa ng isang krimen ay nakagawa rin ng isang gawa na nakahiwalay sa kanilang sarili mula sa Diyos.

Nagsimula itong maunawaan na ang mga krimen ay hindi lamang nasaktan sa biktima kundi pati na rin sa kriminal. Ang mga kriminal, habang karapat-dapat sa kaparusahan, ay dapat ding maging pitied, dahil inilagay nila ang kanilang sarili sa labas ng biyaya ng Diyos.

Kahit na ang mga ideya na ito ay nagmula sa mga relihiyosong pag-aaral, ang mga konsepto na ito ay nananaig ngayon sa ating sekular na pananaw ng krimen at parusa.

Modern Criminology at ang Sekular na Lipunan

Ang mga hari at mga reyna ng mga panahong iyon ay nag-angkin ng kanilang awtoritaryan na awtoridad sa kalooban ng Diyos, na inangkin na inilagay sa kapangyarihan ng Diyos at sa gayon kumikilos sa loob ng Kanyang kalooban. Ang mga krimen laban sa mga tao, ari-arian, at estado ay tiningnan lahat bilang mga krimen laban sa Diyos at kasalanan.

Ang mga monarkang inaangkin na parehong pinuno ng estado at pinuno ng simbahan. Ang parusa ay madalas na mabilis at malupit, na may maliit na pagsasaalang-alang sa kriminal.

Tulad ng paniwala ng paghihiwalay ng simbahan at estado ay nagsimulang mag-ugat, ang mga ideya tungkol sa krimen at kaparusahan ay kinuha ng isang mas sekular at humanistic form. Ang modernong araw na kriminolohiya ay nalikha mula sa pag-aaral ng sosyolohiya.

Sa gitna nito, hinahanap ng mga modernong criminologist na matutunan ang mga sanhi ng krimen at tukuyin kung paano pinakamahusay na matugunan ito at upang maiwasan ito. Ang mga batang kriminologist ay nagtataguyod ng isang makatuwiran na diskarte sa pagharap sa krimen, pagtulak laban sa mga pang-aabuso ng mga awtoridad ng pamahalaan.

Isang Tawag para sa Dahilan sa Modernong Kriminolohiya

Ang Italyanong manunulat na si Cesare Beccaria, sa kanyang aklat Sa Krimen at Parusa , itinataguyod para sa isang nakapirming sukat ng krimen at kaukulang kaparusahan batay sa kalubhaan ng krimen. Iminungkahi niya na ang mas malubhang krimen, ang mas matinding parusa ay dapat.

Naniniwala si Beccaria na ang papel ng mga hukom ay dapat limitado sa pagtukoy ng pagkakasala o kawalang-kasalanan, at dapat silang mag-isyu ng mga parusa batay sa mga patnubay na itinakda ng mga lehislatura. Ang labis na punishments at abusadong mga hukom ay aalisin.

Naniniwala din si Beccaria na ang pagpigil sa krimen ay mas mahalaga kaysa sa pagpaparusa nito. Samakatuwid, ang kaparusahan ng krimen ay dapat magsilbing takot sa iba na gumawa ng mga krimeng iyon.

Ang pag-iisip ay ang katiyakan ng mabilis na hustisya ay kumbinsihin ang isang tao na posibleng gumawa ng isang krimen upang mag-isip muna tungkol sa mga potensyal na kahihinatnan.

Ang Link sa Pagitan ng Demograpiko at Krimen

Ang kriminolohiya ay umunlad pa habang sinikap ng mga sociologist na malaman ang mga sanhi ng krimen. Pinag-aralan nila ang kapaligiran at ang indibidwal.

Sa unang publikasyon ng mga pambansang istatistika ng krimen sa Pransiya noong 1827, tinitingnan ng Belgian na istatistiko na si Adolphe Quetelet ang pagkakatulad sa pagitan ng mga demograpiko at mga rate ng krimen. Inihambing niya ang mga lugar kung saan nangyari ang isang mas mataas na antas ng krimen, pati na rin ang edad at kasarian ng mga nakagawa ng krimen.

Nalaman niya na ang pinakamataas na bilang ng krimen ay ginawa ng mga kulang-pinag-aralan, mahirap, mas bata na lalaki. Natagpuan din niya na mas maraming mga krimen ang ginawa sa mas mayaman, mas mayaman na heograpikal na mga lugar.

Gayunpaman, ang pinakamataas na antas ng krimen ay naganap sa mga mayaman na mga lugar na pisikal na pinakamalapit sa mga mahihirap na rehiyon, na nagpapahiwatig na ang mga mahihirap na indibidwal ay pupunta sa mas yaman na lugar upang gumawa ng mga krimen.

Ipinakita nito na karamihan sa krimen ay naganap dahil sa oportunidad at nagpakita ng isang malakas na ugnayan sa pagitan ng katayuan sa ekonomiya, edad, edukasyon, at krimen.

Ang Link sa Pagitan ng Biology, Psychology, at Krimen

Noong huling bahagi ng ika-19 na siglo, nag-aral ng psychiatrist na Italyano na si Cesare Lombroso ang sanhi ng krimen batay sa indibidwal na biological at sikolohikal na katangian. Karamihan sa mga kapansin-pansin, iminungkahi niya na ang karamihan sa mga kriminal na karera ay hindi tulad ng iba pang mga miyembro ng lipunan.

Natuklasan ni Lombrosso ang ilang mga pisikal na katangian na ibinahagi sa mga kriminal na humantong sa kanya upang maniwala na mayroong isang biological at namamana elemento na nag-ambag sa potensyal ng isang indibidwal na gumawa ng isang krimen.

Modern Criminology

Ang dalawang linya ng pag-iisip, biolohiko at pangkapaligiran, ay umunlad upang umakma sa isa't isa, na kinikilala ang mga panloob at panlabas na mga salik na nakakatulong sa mga sanhi ng krimen.

Ang dalawang paaralan ng pag-iisip nabuo kung ano ngayon ay itinuturing na disiplina ng modernong kriminolohiya. Ang mga kriminologo ngayon ay nag-aaral ng mga societal, sikolohikal at biological na mga kadahilanan. Gumagawa sila ng mga rekomendasyon sa patakaran sa mga pamahalaan, korte at mga organisasyon ng pulisya upang tumulong sa pagpigil sa mga krimen.

Habang binuo ang mga teoryang ito, ang ebolusyon ng modernong puwersa ng pulisya at ng ating sistemang hustisya sa krimen ay nagaganap rin.

Ang layunin ng pulisya ay pino upang maiwasan at matuklasan ang mga krimen, kumpara sa simpleng reaksyon sa mga krimen na nakatuon. Ang sistemang hustisya sa krimen ay naglilingkod ngayon upang parusahan ang mga kriminal para sa layunin na makahadlang sa mga krimeng hinaharap.

Potensyal ng Career sa Criminology

Ang kriminolohiya ay lumilitaw bilang isang mataas na uri ng larangan, na naglalaman ng mga elemento ng sosyolohiya, biology, at sikolohiya.

Kasama sa mga nag-aaral ng kriminolohiya ang mga opisyal ng pulis, mananaliksik, eksena ng krimen at mga technician ng forensic lab, abogado, hukom, mga propesyonal sa seguridad, at mga sikologo.

Ang larangan ng kriminolohiya ay patuloy na lumalaki, at maaari kang makahanap ng mga pagkakataon sa karera sa halos anumang lugar ng interes na maaaring mayroon ka.