Ano ang sanhi ng 2008 Global Financial Crisis

Ang krisis sa pananalapi ay pangunahing sanhi ng deregulasyon sa industriya ng pananalapi. Na pinahihintulutan ang mga bangko na makibahagi sa pangangalakal ng hedge fund na may derivatives. Pagkatapos ay hinihingi ng mga bangko ang higit pang mga mortgage upang suportahan ang kumikitang pagbebenta ng mga derivatives na ito. Gumawa sila ng interes na mga pautang na naging abot-kaya sa mga subprime borrower.

Noong 2004, itinaas ng Federal Reserve ang rate ng pondo ng fed tulad ng pag-reset ng mga rate ng interes sa mga bagong mortgage na ito. Ang mga presyo ng pabahay ay nagsimulang bumagsak dahil ang pangangailangan ng suplay ay napalabas. Na nakulong ang mga may-ari ng bahay na hindi kayang bayaran ang mga pagbabayad, ngunit hindi maibenta ang kanilang bahay. Nang ang mga halaga ng mga derivatives ay gumuho, ang mga bangko ay huminto sa pagpapautang sa bawat isa. Na nilikha ang krisis sa pananalapi na humantong sa Great Recession.

Deregulation

Noong 1999, pinawalang-bisa ng Gramm-Leach-Bliley Act ang Glass-Steagall Act of 1933. Pinawalang-bisa ng pagpapawalang bisa ang mga bangko upang magamit ang mga deposito upang mamuhunan sa mga derivatibo. Sinabi ng mga tagalobi ng bangko na kailangan nila ang pagbabagong ito upang makipagkumpetensya sa mga dayuhang kumpanya. Ipinangako nila na mamuhunan lamang sa mga mababang-panganib na mga mahalagang papel upang protektahan ang kanilang mga customer.

Ang mga sumusunod na taon, ang kalakal Futures Modernization Act exempted credit default swaps at iba pang mga derivatives mula sa mga regulasyon. Pinagbabawal ng pederal na batas na ito ang mga batas ng estado na dating ipinagbabawal na ito mula sa pagsusugal. Ito ay partikular na exempted sa trading sa derivatives ng enerhiya.

Sino ang nagsulat at nagtaguyod para sa pagpasa ng parehong mga perang papel? Texas Senador Phil Gramm, Tagapangulo ng Komite ng Senado sa Pagbabangko, Pabahay, at Urban Affairs. Nakikinig siya sa mga tagalobi mula sa kompanya ng enerhiya, Enron. Ang kanyang asawa, na dating nagtaguyod ng post ng Tagapangulo ng Komodities Future Trading Commission, ay isang miyembro ng board ng Enron. Ang Enron ay isang pangunahing kontribyutor sa mga kampanya ni Senador Gramm. Ang Chairman ng Federal Reserve na si Alan Greenspan at dating Treasury Secretary Larry Summers ay nag-lobbied din para sa pagpasa ng bill.

Nais ni Enron na makibahagi sa mga derivatives trading gamit ang mga online futures exchange. Nagtalo si Enron na ang mga banyagang derivatives exchange ay nagbibigay sa mga kumpanya sa ibang bansa ng isang hindi makatarungang mapagkumpitensya kalamangan.

Ang mga malalaking bangko ay may mga mapagkukunan upang maging sopistikadong sa paggamit ng mga komplikadong mga derivatibo. Ang mga bangko na may mga pinaka-kumplikadong mga produkto sa pananalapi ang gumawa ng pinakamaraming pera. Na pinagana ang mga ito upang bumili ng mas maliit, mas ligtas na mga bangko. Noong 2008, marami sa mga pangunahing bangko na ito ay naging napakalaking mabigo.

Securitization

Paano gumagana ang securitization? Una, ang mga pondo ng halamang-bakod at iba pa ay nagbebenta ng mga securities na naka-back-up sa mortgage, mga collateralized debt obligations, at iba pang mga derivatives. Ang isang security-backed na seguridad ay isang pinansiyal na produkto na ang presyo ay batay sa halaga ng mga mortgage na ginagamit para sa collateral. Sa sandaling nakakuha ka ng isang mortgage mula sa isang bangko, ibinebenta ito sa isang hedge fund sa pangalawang merkado.

Ang halamang-bakod na pondo pagkatapos ay i-bundle ang iyong mortgage na may maraming iba pang mga katulad na mga mortgage. Ginamit nila ang mga modelo ng computer upang malaman kung ano ang halaga ay nagkakahalaga batay sa maraming mga kadahilanan. Kabilang dito ang mga buwanang pagbabayad, ang kabuuang halaga na utang, ang posibilidad na iyong bayaran, at mga presyo sa bahay sa hinaharap. Ang halamang-bakod na pondo pagkatapos ay nagbebenta ng seguridad na na-back-mortgage sa mga mamumuhunan.

Dahil ibinenta ng bangko ang iyong mortgage, maaari itong gumawa ng mga bagong pautang sa pera na natanggap nito. Maaari pa rin itong mangolekta ng iyong mga pagbabayad, ngunit ito ay nagpapadala sa kanila sa pondo ng hedge, na nagpapadala nito sa kanilang mga mamumuhunan. Siyempre, ang lahat ay tumatagal sa isang paraan, na isang dahilan kaya popular sila. Ito ay karaniwang walang panganib para sa bangko at ang hedge fund.

Kinuha ng mga namumuhunan ang lahat ng peligro ng default. Ngunit hindi sila nag-alala tungkol sa panganib dahil mayroon silang seguro, na tinatawag na credit default swaps. Ang mga ito ay ibinebenta ng mga solidong kompanya ng seguro tulad ng American International Group. Salamat sa seguro na ito, ang mga namumuhunan ay nakuha ang mga derivatibo. Nang maglaon, lahat ay pag-aari ng mga ito, kabilang ang mga pondo ng pensyon, malalaking bangko, mga pondo ng hedge, at kahit indibidwal na mamumuhunan. Ang ilan sa mga pinakamalaking may-ari ay Bear Stearns, Citibank, at Lehman Brothers.

Ang isang pinanggalingang na-back sa pamamagitan ng kumbinasyon ng parehong mga real estate at seguro ay lubhang kapaki-pakinabang. Habang ang demand para sa mga derivatives lumago, kaya ang demand ng mga bangko para sa higit pa at higit pa mortgages upang i-back ang mga mahalagang papel. Upang matugunan ang demand na ito, ang mga bangko at mortgage brokers ay nag-aalok ng mga pautang sa bahay para sa kahit sino. Ang mga bangko ay nag-aalok ng subprime mortgages dahil gumawa sila ng maraming pera mula sa derivatives, sa halip na ang mga pautang sa kanilang sarili.

Ang Paglago ng mga Subprime Mortgages

Noong 1989, ang Pampinansyang Institusyong Reporma sa Pagbawi at Pagpapatupad ay nadagdagan ang pagpapatupad ng Batas Reinvestment ng Komunidad. Hiniling ng Batas na ito na alisin ang "redlining" ng mga mahihirap na kapitbahayan. Ang pagsasanay na iyon ay nakatulong sa paglago ng mga ghettos noong 1970s. Ang mga regulator ngayon ay naka-ranggo sa mga bangko kung gaano kahusay ang mga ito ng "mga naka-greenline" na kapitbahayan. Tinitiyak ni Fannie Mae at Freddie Mac ang mga bangko na itatatag nila ang mga subprime na pautang na ito. Iyan ang "pull" factor na tumutugon sa "push" factor ng CRA.

Ang Fed ay Itinataas ang Mga Bayad sa mga Pinagsamang Buwis

Ang mga bangko ay nahirapan sa pagbagsak ng 2001, tinatanggap ang mga bagong produkto ng derivatibo. Noong Disyembre 2001, ibinaba ng Federal Reserve Chairman na si Alan Greenspan ang rate ng pondo ng fed sa 1.75 porsyento. Ang Fed ay bumaba muli noong Nobyembre 2002 hanggang 1.24 porsyento.

Ibinaba din nito ang mga rate ng interes sa mga mortgage na adjustable-rate. Ang mga pagbabayad ay mas mura dahil ang kanilang mga rate ng interes ay batay sa panandaliang benepisyo ng panukalang-batas ng Treasury, na nakabatay sa rate ng pondong pondo. Ngunit bumababa ang kita ng mga bangko, na batay sa mga rate ng interes ng pautang.

Maraming mga may-ari ng bahay na hindi kayang bayaran ang maginoo na pagkakasangla ay nalulugod na maaprubahan para sa mga pautang na interes lamang. Bilang resulta, ang dami ng subprime mortgages ay nadoble, mula 10 porsiyento hanggang 20 porsiyento, ng lahat ng mortgage sa pagitan ng 2001 at 2006. Noong 2007, lumaki ito sa isang $ 1.3 trilyong industriya. Ang paglikha ng mga securities-backed securities at ang pangalawang merkado natapos ang 2001 urong.

Gumawa rin ito ng isang bubble ng asset sa real estate noong 2005. Ang demand para sa mga mortgage ay nagdulot ng demand para sa pabahay, kung saan sinubukan ng mga homebuilder na matugunan. Sa tulad murang mga pautang, maraming tao ang bumili ng mga bahay bilang mga pamumuhunan upang magbenta habang ang mga presyo ay patuloy na umaangat.

Marami sa mga may mga adjustable-rate na pautang ay hindi nakakaalam na ang mga rate ay i-reset sa tatlo hanggang limang taon. Noong 2004, sinimulan ng Fed ang pagpapataas ng mga rate. Sa pagtatapos ng taon, ang rate ng pondo ng fed ay 2.25 porsiyento. Sa pagtatapos ng 2005, ito ay 4.25 porsiyento. Sa pamamagitan ng Hunyo 2006, ang rate ay 5.25 porsiyento. Ang mga may-ari ng bahay ay na-hit sa mga pagbabayad na hindi nila kayang bayaran. Ang mga rate na ito ay tumaas nang mas mabilis kaysa sa nakaraang mga rate ng pondong pondo.

Ang mga presyo ng pabahay ay nagsimulang bumagsak pagkatapos na umabot sila sa peak noong Oktubre 2005. Noong Hulyo 2007, sila ay bumaba ng 4 na porsiyento. Iyan ay sapat na upang maiwasan ang mga may-ari ng mortgage mula sa pagbebenta ng mga bahay na hindi na nila maaaring bayaran. Ang pagtaas ng rate ng Fed ay hindi maaaring magkaroon ng mas masahol na oras para sa mga bagong may-ari ng bahay. Ang bubble ng pabahay sa pabrika ay naging isang suso. Na nilikha ang krisis sa pagbabangko noong 2007, na kumalat sa Wall Street noong 2008.