Ano ang Asian Financial Crisis?

Ang Asian Financial Crisis ng 1997 ay isang pinansiyal na krisis na apektado ng maraming mga bansa sa Asya, kabilang ang South Korea, Thailand, Malaysia, Indonesia, Singapore at Pilipinas. Pagkatapos i-post ang ilan sa mga pinaka-kahanga-hangang mga rate ng paglago sa mundo sa panahong iyon, ang tinatawag na "tigreng ekonomiya" ay nakita ang kanilang mga pamilihan ng pamilihan at mga pera na nawala ang tungkol sa 70% ng kanilang halaga.

Sa artikulong ito, titingnan natin ang mga sanhi ng krisis sa pananalapi ng Asya at ang mga solusyon na nagdulot ng pagbawi, pati na rin ang ilang mga aralin para sa mga modernong panahon.

Mga sanhi ng Krisis sa Pananalapi ng Asya

Ang Asian Financial Crisis, tulad ng maraming iba pang krisis sa pananalapi bago at pagkatapos nito, ay nagsimula sa isang serye ng mga bula ng asset. Ang pag-unlad sa mga ekonomya ng rehiyon ay nagdulot ng mataas na antas ng dayuhang direktang pamumuhunan, na humantong sa pagpapataas ng mga halaga ng real estate, mas agresibong paggasta sa korporasyon, at kahit na malalaking pampublikong proyekto sa imprastraktura - lahat ng pinondohan sa pamamagitan ng mabigat na paghiram mula sa mga bangko.

Siyempre, handa na mamumuhunan at madaling pagpapahiram madalas na humantong sa pinababang kalidad ng pamumuhunan at labis na kapasidad sa lalong madaling panahon ay nagsimulang ipakita sa mga ekonomiya. Ang Estados Unidos Federal Reserve ay nagsimulang magtaas ng mga rate ng interes nito sa panahong ito upang makalaban sa implasyon, na humantong sa mas kaakit-akit na mga export (para sa mga may pera na nakapirma sa dolyar) at mas kaunting pamumuhunan sa ibang bansa.

Ang tipping point ay ang katuparan ng mga mamumuhunan ng Thailand na ang pamilihan ng ari-arian nito ay hindi mapanatili, na kinumpirma ng default ng Somprasong Land at pagkabangkarota ng Finance One noong unang bahagi ng 1997. Pagkatapos nito, nagsimula ang mga mangangalakal ng pera sa pag-atake sa peg ng Thai baht sa US dollar, na naging matagumpay at ang pera ay sa huli ay lumutang at nilimitahan.

Kasunod ng pagpapawalang halaga na ito, ang iba pang mga pera ng Asia kabilang ang ringgit ng Malaysia, Indonesian rupiah, at ang dolyar ng Singapore ay lumipat nang mas maaga. Ang mga devaluations na ito ay humantong sa mataas na pagpintog at isang host ng mga problema na kumalat sa malawak na bilang South Korea at Japan.

Solusyon sa Krisis sa Pananalapi ng Asya

Ang Krisis sa Seguridad sa Asya ay sa wakas ay lutasin ng International Monetary Fund (IMF), na naglaan ng mga pautang na kinakailangan upang patatagin ang mga kaguluhan na ekonomiyang Asyano. Noong huling bahagi ng 1997, ang organisasyon ay nakapangako ng higit sa $ 110 bilyon sa mga panandaliang pautang sa Thailand, Indonesia, at South Korea upang matulungan ang pag-stabilize ng mga ekonomiya - higit sa dobleng pinakamalaking utang nito.

Bilang kapalit ng pagpopondo, kinakailangan ng IMF ang mga bansa na sumunod sa mga mahigpit na kalagayan, kabilang ang mas mataas na buwis, nabawasan ang paggastos ng publiko, privatization ng mga negosyo na pagmamay-ari ng estado at mas mataas na mga antas ng interes na idinisenyo upang palamig ang mga overheated na ekonomiya. Ang ibang mga paghihigpit ay nangangailangan ng mga bansa upang isara ang mga pinansiyal na institusyong hindi pinansiyal na walang pagmamalasakit sa trabaho.

Noong 1999, marami sa mga bansang apektado ng Asian Financial Crisis ay nagpakita ng mga palatandaan ng pagbawi na may muling paglago ng gross domestic product (GDP). Nakita ng marami sa mga bansa ang kanilang mga stock market at mga halaga ng pera na nabawasan nang malaki mula sa pre-1997 na mga antas, ngunit ang mga solusyon na ipinataw ay nagtakda ng yugto para sa muling paglitaw ng Asya bilang isang malakas na destinasyon sa pamumuhunan.

Mga Aral ng Krisis sa Pananalapi ng Asya

Ang Asian Financial Crisis ay may maraming mahahalagang aralin na naaangkop sa mga pangyayari na nangyayari ngayon at ang mga pangyayari ay maaaring mangyari sa hinaharap.

Narito ang ilang mahahalagang takeaways:

• Panoorin ang Paggasta ng Gobyerno: Ang pagdikta ng pamahalaan sa paggasta sa mga pampublikong proyektong imprastraktura at patnubay ng pribadong kapital sa ilang mga industriya ay nag-ambag sa mga bula ng asset na maaaring responsable para sa krisis.
• Muling Suriin ang Fixed Exchange Rate: Ang mga nakapirming halaga ng palitan ay halos nawala, maliban sa halimbawa kung saan ginagamit nila ang isang basket ng mga pera, dahil ang kakayahang magamit ay maaaring kailanganin sa maraming mga kaso upang maiwasan ang krisis tulad nito.
• Mga alalahanin tungkol sa IMF: Ang IMF ay kinuha ng maraming kritisismo matapos ang krisis para sa pagiging masyadong mahigpit sa mga kasunduan sa pautang, lalo na sa matagumpay na ekonomiya tulad ng South Korea. Bukod dito, ang moral na panganib na nilikha ng IMF ay maaaring maging sanhi ng krisis.
• Palaging Mag-ingat sa mga Bubble ng Asset - Ang mga namumuhunan ay dapat na maingat na bantayan ang mga bula ng asset sa pinakabagong / pinakamainit na ekonomiya sa buong mundo. Ang lahat ng madalas, ang mga bula na ito ay napupunta sa popping at mamumuhunan ay nahuli sa labas ng bantay.

Ang Bottom Line

Ang krisis pinansiyal sa Asya ay nagsimula sa isang serye ng mga bula ng asset na tinustusan ng dayuhang direktang pamumuhunan. Nang ang Federal Reserve ay magsimulang magtaas ng mga rate ng interes, ang pamumuhunan sa dayuhan at ang mga halaga ng mataas na pag-aari ay mahirap na sang-ayunan. Ang mga merkado ng ekwasyunal ay lumipat ng makabuluhang mas mababa at ang International Monetary Fund sa kalaunan ay lumipat na may bilyun-bilyong dolyar na halaga ng mga pautang upang patatagin ang merkado. Ang mga ekonomiya sa kalaunan ay nakuhang muli, ngunit maraming mga eksperto ang naging kritikal sa IMF dahil sa mahigpit na mga patakaran nito na maaaring nagpalala sa mga problema.