Pagtukoy sa Pag-target sa Inflation at Paano Ito Gumagana

Ang pagta-target sa pag-imprinta ay isang patakaran ng monetary kung saan ang gitnang bangko ay nagtatakda ng isang partikular na rate ng inflation bilang layunin nito. Ginagawa ito ng sentral na bangko upang mapagkakatiwalaan mo ang mga presyo ay patuloy na umaangat. Ito ay nagpapahiwatig ng ekonomiya sa pamamagitan ng paggawa ng mga bagay na bumili ka na ngayon bago pa ito nagkakahalaga.

Karamihan sa mga sentral na bangko ay gumagamit ng target na inflation na 2.0 porsiyento. Nalalapat ito sa core inflation rate. Kinukuha nito ang epekto ng mga presyo ng pagkain at enerhiya. Ang mga presyo ay pabagu-bago ng buwan-sa-buwan habang ang mga tool sa patakaran sa pera ay mabagal na kumikilos. Tatagal ang anim hanggang labing walong buwan bago ang epekto ng pagbabago sa rate ng interes ay nakakaapekto sa ekonomiya.

Ang Federal Reserve ay gumagamit ng index ng presyo ng Personal Consumption Expenditure upang sukatin ang implasyon. Bago ang Enero 2012 ginamit nito ang Index ng Consumer Price.

Ang Fed ay may mga target para sa paglago ng ekonomiya at mga rate ng pagkawala ng trabaho. Ang ideal na rate ng paglago ng GDP ay 2-3 porsiyento. Ang likas na antas ng pagkawala ng trabaho ay mula sa 4.7 porsiyento - 5.8 porsiyento.

Paano gumagana ang Pag-target ng Inflation

Bakit ang Fed o anumang sentral na bangko gusto mo implasyon? Gusto mong isipin ang ekonomiya ay mas mahusay na gawin nang walang anumang mga pagtaas ng presyo kahit ano pa man. Pagkatapos ng lahat, sino ang gusto ng mas mataas na presyo? Subalit ang isang mababa at pinamamahalaang rate ng implasyon ay lalong kanais-nais sa pagpapalabo. Iyon ay kapag bumagsak ang mga presyo. Gusto mong isipin na magiging isang magandang bagay. Ngunit tatanggalin ng mga tao ang pagbili ng mga bahay, mga sasakyan, at iba pang mga malaking tiket kung ang mga presyo ay bababa sa susunod.

Ang kahirapan ay ang paglikha ng tamang pang-ekonomiyang klima upang lumikha ng tumataas na presyo. Naipupunta ang pag-target sa pagpintog. Ang pederal na pamahalaan ay nagpapatuloy sa paglago ng ekonomiya sa pamamagitan ng pagdaragdag ng likididad, kredito, at trabaho sa ekonomiya. Kung may sapat na paglago, hinihingi ng supply ang mga supply. Kapag ang presyo ay tumaas, iyon ang inflation.

Mayroong dalawang paraan upang lumikha ng paglago. Ang Fed ay ginagawa ito sa pamamagitan ng pagpapalawak ng patakaran ng pera upang mas mababang mga rate ng interes. Ginagawa ito ng Kongreso sa discretionary fiscal policy. Na binabawasan ang mga buwis o nagtataas ng paggastos. Kung kailangan mong pumili sa pagitan ng inflation at deflation, ang pinakamainam na implasyon ay pinakamainam.

Ang mga panganib ng pagpapalabas ay inilarawan ng pagbagsak ng pabahay sa pabrika noong 2006. Habang nahuhulog ang mga presyo, nawalan ng katarungan ang mga may-ari ng bahay at maging ang sariling bahay. Ang mga bagong potensyal na mamimili ay inupahan sa halip. Natatakot sila na mawawalan sila ng pera sa pagbili ng bahay. Ang lahat, kabilang ang mga mamumuhunan, ay naghintay para sa pagpapaunlad ng pabahay.

Tulad ng nangyari ito, ang kakulangan ng demand ay pinipilit ang mga presyo ng pabahay sa isang pababang spiral. Ang mga mamimili ay hindi naging tiwala sa merkado ng pabahay hanggang alam nilang mas mataas ang presyo. Iyon ang kaso para sa anumang iba pang mga merkado kung saan deflation ay may hold na.

Bakit gumagana ang Pag-target ng Inflation

Ang pag-target sa pagpapaunlad ay gumagana sa pamamagitan ng pagsasanay sa mga mamimili upang asahan ang mas mataas na presyo sa hinaharap Ang isang malusog na ekonomiya ay mas mahusay na kapag sa tingin nila ang mga presyo ay laging tumaas. Bakit? Kapag hinuhulaan ng mga mamimili ang mga presyo sa hinaharap, magbibili sila nang higit pa ngayon habang mababa ang presyo. Ang "buy more more" na pilosopiya ay nagpapalakas sa pangangailangan na kinakailangan upang mapalakas ang paglago ng ekonomiya.

Pag-target sa pag-imprenta ay ang panlinis sa patakaran ng hinggil sa patakbuhan ng nakaraan. Noong 1973, ang inflation ay mula 3.9 porsiyento hanggang 9.6 porsyento. Tumugon ang Fed sa pamamagitan ng pagpapataas ng rate ng pondo ng fed mula 5.75 puntos hanggang 13 puntos sa pamamagitan ng Hulyo 1974. Ngunit pagkatapos ay hiniling ng mga pulitiko ang mas mababang rate ng interes. Noong Enero 1975, ang Fed ay nagpababa ng mga rate sa 7.5 puntos. Bumalik ang inflation, na umaabot sa double-digits ng Abril 1975.

Sa pamamagitan ng pagpapalit ng mga rate ng interes nang labis, ang Fed ay naguguluhan ng mga presyo-setters tungkol sa patakaran nito. Natatakot ang mga negosyante na mas mababang presyo kapag bumaba ang interes. Hindi sila sigurado na ang Fed ay hindi lamang magbabalik at magpapataas muli ng mga rate.

Ang pinuno ng Federal Reserve na si Ben Bernanke ay nagpasimula ng pag-target sa pagpintog sa Estados Unidos. Ang karanasan ng 1970s ay nagturo kay Bernanke na namamahala sa implasyon mga inaasahan ay isang kritikal na kadahilanan sa pagkontrol sa implasyon mismo. Pinapayagan nito ang mga tao na malaman na ang Fed ay magpapatuloy sa pagpapalawak ng patakaran ng hinggil sa pananalapi hanggang sa umabot ang inflation na 2 porsiyento na target.

Tulad ng pagtaas ng mga presyo, ang mga tao ay bumili ng higit na ngayon dahil gusto nilang maiwasan ang mas mataas na presyo para sa mga produkto ng consumer. Para sa mga pamumuhunan, bumili sila ngayon dahil sila ay tiwala na ito ay magbibigay sa kanila ng isang mas mataas na balik kapag nagbebenta sila mamaya. Kung tapos na ang pag-target sa pagpintog, ang mga presyo ay tumaas nang sapat upang hikayatin ang mga tao na bumili ng mas maaga kaysa sa ibang pagkakataon. Gumagana ang pag-target sa pag-imprenta dahil pinasisigla nito ang demand na sapat.

Paano Nagsimula ang Pag-target ng Inflation

Ang unang mga bangko sa Alemanya at Switzerland ay unang gumamit ng pag-target sa pagpintog sa huli 1970s. Kinailangan nila matapos na gumuho ang Bretton Woods International Monetary System. Ang halaga ng A.S. dollar ay nahulog, pagpapadala ng iba pang mga pera na mas mataas. Laging maingat ang Germany upang maiwasan ang pag-ulit ng hyperinflation na naranasan nito noong 1920s. Ang tagumpay nito ay nag-udyok sa ibang mga bansa na gamitin ang pag-target sa pagpintog.

Noong dekada 1990, ang New Zealand, Canada, England, Sweden, at Australia ay nagpatupad ng patakaran. Simula noon, maraming lumilitaw na ekonomiya ng merkado ang lumipat din sa pag-target sa pagpintog: Brazil, Chile, Czech Republic, Hungary, Israel, Korea, Mexico, Poland, Pilipinas, South Africa, at Thailand. Walang isa na nagpatibay nito ang nagbigay nito. Iyon ay isang testamento sa tagumpay nito.