Kung Paano Ibinabalik ng Salt Water Wells ang Kapaligiran

Ang proseso ng paggawa ng langis at gas ay lumilikha ng "asin na tubig," na itinuturing na isang mapanganib na basura dahil sa mataas na nilalaman ng asin, hydrocarbons, at mga pang-industriyang compound nito. Ang hydraulic fracturing ng mga mahusay na site ng shale gas ay gumagawa ng milyun-milyong gallons ng asin na ito, na kilala rin bilang "ginawa na tubig" o "oilfield brine." Ang tubig ay nagdudulot ng langis at gas sa ibabaw ng lupa kung saan ang mga impurities ay inalis na chemically, na nagreresulta sa natitirang likido na dapat ligtas na itapon.

Ang mga kompanya ay maaaring mag-recycle ng tubig, inuulit ito sa mga imbakang pangkalikasan para sa muling paggamit sa anumang natitirang langis o gas, o maaari nilang itapon ito sa isang lugar ng basura ng tubig sa asin. Ang paglalagay ng mga site na ito sa pagtatapon ng mataas na presyon ay maaaring isang kontrobersyal na isyu dahil sa potensyal para sa kontamin sa tubig sa lupa at maliliit na lindol.

Paglilinis ng Tubig ng Salt Well Construction

Ang Environmental Protection Agency (EPA) ay naglalarawan ng isang pagtatapon ng tubig sa asin na "bored, drilled, o driven shaft na ang lalim ay mas malaki kaysa sa pinakamalaking sukat ng ibabaw o isang butas ng lagusan na ang kalaliman ay mas malaki kaysa sa pinakamalaking dimensyon ng ibabaw o, isang pinabuting sinkhole o, isang sistema ng pamamahagi ng tuluy-tuloy na tubig. " Malawakang ginagamit mula pa noong 1930s, ang mga balon ng tubig sa asin ay naglalaman ng tubig upang hindi ito mahawahan ang mga mapagkukunan ng lupa o tubig. Sa simula, ang tubig sa asin ay nakasalalay sa ibabaw ng tubig, ngunit nakuha ito sa mas malalim na mga balon mula pa noong 1950s.

Ang mga ito ay makapangyarihang mga fortresses na idinisenyo upang ilaan ang kapaligiran ng mga epekto ng produksyon ng gas at langis, at ang bawat estado ay nagpapatupad ng kanilang sariling mga regulasyon sa mga balon ng asin sa pagtatapon ng tubig.

Hinihiling ng EPA na ang mga balon na inilaan upang itapon ang carbon dioxide o iba pang mga mapanganib na basura ay itatayo ng hanggang tatlong layer. Ang unang panlabas na layer ay umaabot nang malalim sa lupa kung kinakailangan upang maprotektahan ang tubig sa lupa. Ito ay karaniwang itinatayo ng steel pipe at semento. Ang isa pang layer ay sumasaklaw sa buong maayos, at isang ikatlong encloses ang aparato ng iniksyon. Ang triple-layer na sistema ay nangangahulugan na ang lahat ng tatlong proteksiyon coverings ay dapat na nilabag bago kontaminasyon ng nakapaligid na tubig sa lupa ay maaaring mangyari.

Ang EPA ay nagtatala ng lahat ng mga balon ng asin sa pagtatapon ng tubig sa anim na magkahiwalay na klase batay sa kanilang konstruksyon at ang kanilang mga tampok sa pagpapatakbo.

Paano Gumagana ang Salt Water Disposal

Ang tubig sa tubig ay kadalasang ibinubuga mula sa mga balon sa likas na mga pormula sa ilalim ng lupa na tinatakan sa loob ng di-matitinding bato upang pigilan ang tubig ng asin mula sa pagtakas sa nakapalibot na lupa at tubig sa lupa. Ang mga pormasyong ito ay karaniwang malalim sa ilalim ng layer ng ibabaw ng lupa at binubuo ng limestone o sandstone. Ang Environmental Protection Agency ay nagpapanatili ng isang malapit na mata sa mga lugar na ito ng mga asin na wastong tubig at hindi isang madaling trabaho. Higit sa 50,000 mahusay na mga site ang umiiral sa Texas lamang.

Ang mga indibidwal na estado at mga pamahalaang panlipunan ay maaaring humiling ng "primacy" o ang karapatan at responsibilidad na ipatupad ang mga regulasyon sa loob ng kanilang mga hurisdiksyon kung natutugunan nila ang mga pederal na UIC na kinakailangan. Bilang ng Oktubre 2015, 33 estado at tatlong teritoryo ay kwalipikado para sa kaunlaran Ang EPA ay nag-oorganisa ng mga balon ng basura ng asin sa pamamagitan ng mga tanggapan ng rehiyon sa 10 iba pang mga estado at para sa karamihan ng mga tribo, pati na rin ang Distrito ng Columbia at dalawang teritoryo ng U.S.. Nagbahagi ito ng responsibilidad para sa pagpapatupad sa mga lokal na ahensya sa pitong estado.

Ang Ligtas na Pag-inom ng Batas sa Pag-inom ng Tubig, na ipinasa noong 1974, ay nangangailangan na ang EPA ay mapanatili ang minimal na mga pederal na kinakailangan para sa pagsasanay ng asin at pagtatapon ng regular sa kanila sa Kongreso.