I-export ang Processing Zone (EPZ)

Sinusubukan ng maraming umuunlad na bansa na ibahin ang kanilang ekonomiya sa pamamagitan ng pagsasama-sama ng kanilang sarili sa global supply chain. Nangangahulugan ito na lumayo mula sa isang ekonomikong import-sentrik sa isa batay sa mga export. Ang mga bansa sa Asya, Aprika, at Latin America ay lumilikha ng mga programa sa pag-unlad ng export na hinihikayat ang mga pamumuhunan mula sa mga kumpanyang multinasyunal.

Ang isang tool na ginagamit ng maraming bansa ay Export Processing Zone (EPZ). Ang mga ito ay mga piling lugar sa isang bansa na idinisenyo upang gawin ang mga sumusunod:

• Mang-akit ng dayuhang pamumuhunan upang lumikha ng mga trabaho
• Palawakin ang pang-industriyang base
• Ipakilala ang teknolohiya
• Lumikha ng mga pabalik na ugnayan sa pagitan ng mga zone at ng domestic economy

Ang EPZ ay magkakaroon ng ilang mga mapagkukunan na maaaring maakit ang pamumuhunan tulad ng mga likas na yaman, murang kasanayang paggawa, o logistical advantages.

Ang mga bansa ay maaari ring hikayatin ang pamumuhunan sa EPZ sa pamamagitan ng pag-aalok ng pinabilis na licensing o mga permit sa gusali, minimal na mga regulasyon sa kaugalian, mga insentibo sa buwis na walang bayad, tulad ng sampung taon na holiday tax, at pagbuo ng imprastraktura sa mga kinakailangan ng mamumuhunan.

Kasaysayan ng Zone ng Pag-export ng I-export

Ang paniwala ng EPZ ay maaaring nagmula sa mga libreng trade zone na itinatag sa mga pangunahing port tulad ng Hong Kong, Gibraltar, at Singapore noong ikalabinsiyam na siglo. Ang ilan sa mga unang libreng trade zone ay pinahihintulutan ang mga pag-import at pag-export na libre mula sa mga pasadyang pormalidad upang ang mga kalakal ay ma-re-export nang mabilis.

Ang EPZ ay ginamit sa pamamagitan ng pagbuo ng mga bansa mula noong 1930 upang hikayatin ang pamumuhunan sa ibang bansa. Ang mekanismo ay tinatawag na EPZ ay ang ilang mga bansa, habang ito ay tinatawag ding Free Trade Zone (FTZ), Special Economic Zone (SEZ) at maquiladora, tulad ng matatagpuan sa Mexico.

Ang ilan sa mga unang EPZ ay natagpuan sa Latin America, habang sa US, ang unang malayang kalakalan zone ay nilikha noong 1934.

Mula noong 1970s, nakita ng mga umuunlad na bansa na ang EPZ ay isang paraan ng pagpapasigla ng kanilang mga ekonomiya sa pamamagitan ng paghimok ng pamumuhunan mula sa binuo na mundo.

Noong 2006, 130 bansa ang nagtatag ng higit sa 3500 EPZ sa loob ng kanilang mga hanggahan, na may tinatayang 66 milyong manggagawa na nagtatrabaho sa mga EPZ's. Ang ilang mga EPZ ay nag-iisang lokasyon ng pabrika, samantalang ang ilan, tulad ng Chinese Special Economic Zones, ay napakalaki na mayroon silang populasyon ng residente.

Mga Bentahe ng Sona ng Pagproseso ng Pag-export

Sa higit sa 130 mga bansa na nagbibigay ng EPZ sa loob ng kanilang mga hanggahan, ang mga pakinabang ng paglikha ng EPZ ay lilitaw upang maging napakalinaw para sa pagbuo ng mga bansa.

Kabilang sa mga halagang benepisyo ang:

• Ang pagtaas sa dayuhang palitan sa pamamagitan ng mas mataas na pag-export
• Paggawa ng trabaho
• Foreign direct investment (FDI) sa host country
• Ang pagpapakilala ng teknolohiya sa bansa
• At bumubuo ng mga pabalik na ugnayan mula sa EPZ sa domestic economy

Ang mga pangkalahatang benepisyo sa host ng bansa ay hindi malinaw na masusukat dahil may mga paunang gastos sa pag-unlad ng paglikha ng imprastraktura para sa EPZ, pati na rin ang mga insentibo sa buwis na inalok sa dayuhang pamumuhunan.

Kung saan ang mga pag-aaral ay ginanap sa EPZ sa buong mundo, ang ilang mga bansa ay lilitaw na nakinabang nang malaki mula sa pagpapakilala ng EPZ tulad ng China, South Korea, at Indonesia. Habang tinutukoy na ang ilan ay hindi pa rin nagaganap, tulad ng Pilipinas, kung saan ang mataas na halaga ng imprastraktura ay nagbabawal sa mga benepisyo.

Napagpasyahan ng mga pag-aaral na ang mga bansa na may labis na murang paggawa ay maaaring gumamit ng EPZ upang madagdagan ang trabaho at makabuo ng pamumuhunan sa ibang bansa.

Mga Disadvantages ng Zone ng Pag-export ng Pag-export

Ang mga grupo tulad ng International Labour Rights Forum (ILRF) ay natagpuan na sa ilang mga umuunlad na bansa ang karamihan sa mga manggagawa sa EPZ ay babae at binubuo ng siyamnapung porsiyento ng murang labor pool.

Maraming mga ekonomista ang napagpasyahan na ang trabaho sa EPZ ay nangangahulugang mababang sahod, mataas na intensidad sa trabaho, hindi ligtas na kondisyon ng trabaho at pagsupil sa mga karapatan sa paggawa. Madalas na totoo na ang sahod sa EPZ ay mas mataas kaysa sa mga magagamit sa mga rural na lugar ng parehong bansa, lalo na para sa mga kababaihan, hindi palaging ang kaso na ang sahod sa EPZ ay mas mataas kaysa sa mga para sa maihahambing na trabaho sa labas ng EPZ's.

Maraming mga pamilya sa mga rural na lugar ang nakasalalay sa mga sahod na ipinadala sa pamamagitan ng mga babaeng manggagawa sa loob ng EPZ.

Maraming mga pamahalaan na lumikha ng EPZ ang kumilos laban sa mga aktibidad sa kilusan ng paggawa sa loob ng EPZ's. Ang iba't ibang mga paghihigpit sa paggalaw ng paggawa na kinuha ng mga pamahalaan ay kinabibilangan ng kabuuang o bahagyang pagbabawal sa mga aktibidad ng unyon, paghihigpit sa saklaw ng kolektibong pakikipagkasundo, at pag-ban sa mga organisador ng unyon ng manggagawa.

Karamihan sa mga kamakailan lamang sa Bangladesh, ang patakaran ng pamahalaan na nagbabawal sa mga unyon ay lumambot lamang matapos ang pagbagsak ng gusali na pumatay ng higit sa 1100 manggagawa.

Ang hindi ligtas na kondisyon ng trabaho ay isang negatibong kadahilanan na madalas na nauugnay sa EPZ's. Inaasahan na gumana ang mga manggagawa ng mahabang oras sa mga mapanganib na kondisyon ng pisikal, kabilang ang labis na ingay at init, hindi ligtas na kagamitan sa pagmamanupaktura, at mga gusali na walang pananaw. Nang walang access sa representasyon ng unyon, diyan ay kaunti ang ginagawa upang baguhin ang sitwasyon sa ilang mga pabrika.

Tulad ng higit pa at higit pa ang EPZ ay nilikha, mayroong isang insentibo upang mapanatili ang mga gastos bilang mababang hangga't maaari upang maging mapagkumpitensya laban sa iba pang mga pagbuo ng mga bansa. Nangangahulugan ito na ang mga manggagawa ay patuloy na nagdurusa sa mga kahihinatnan ng hindi ligtas na mga kondisyon sa pagtatrabaho.

Na-update ni Gary Marion, Logistics at Supply Chain Expert sa The Balance.