Bakit Hindi Naming Nakikita ang Pag-usbong Gayunman

Maraming taon na ang nakararaan, pabalik noong 2011, sumulat ang isang bagong mamumuhunan upang hilingin sa amin ang isang mahusay na tanong: Bakit, sa lahat ng pera ang gobyerno ay naka-print, hindi namin nakita ang pagpintog? Para sa mga layunin ng akademiko, ang sagot na ibinigay namin halos kalahating dosena taon na ang nakakaraan ay magbibigay sa iyo ng pag-unawa sa mga salik at mga prinsipyo na na-play sa panahong iyon.

Ang Maikling Sagot: Ang halaga ng pera na ipininta ng pamahalaan ay hindi pa lumampas sa pera na nilikha ng mga bangko sa panahon ng mga rekord ng mababang rate ng interes.

Sa madaling salita, kapag nag-deposito ka ng pera sa isang bangko, pinahihintulutan ka lamang ng isang maliit na bahagi ng iyon sa reserba. Maaari silang magpahiram ng mas maraming pera kaysa sa halaga na iyong ideposito. Narito ang isang masyado na oversimplification: Kung ang mga kinakailangan sa reserba ay mababa (itinakda ng Federal Reserve), at nag-deposito ka ng $ 100,000 sa iyong bangko, ang bangko ay maaaring kailangan lamang na panatilihin ang $ 10,000 sa kamay. Pagkatapos ay maaari nilang ipahiram ang $ 90,000 sa isang tao, na pupunta at ideposito ito ng isa pang bangko. Ang bangko na ito ay maaaring gamitin ang pera upang ipahiram ang $ 89,000. Ang pag-ikot ng pag-uulit na ito hanggang ang iyong orihinal na $ 100,000 ay magkano, mas marami pang "pera" sa system.

Sa aming kaso lamang, ang iyong deposito kasama ang dalawang pautang sa negosyo ay nagresulta sa $ 279,000!

Ano ang nagiging sanhi ng implasyon?

Ang gobyerno, mga ekonomista, at mga financier ay sumusubaybay sa halaga ng pera sa sistema ng uri. Ang mga ito ay madalas na tinatawag na mga supply ng pera ng M1, M2, o M3. Sa ganitong paraan, makikita nila kung gaano ang "pera" sa isang bansa ay nagmumula sa mga dolyar na papel, kung magkano ang nagmumula sa credit ng bangko, atbp.

Napakaraming "pera" ang nalikha nang bumagsak ang mga interes ng interes at hiniram ng mga mamimili ang mga halaga ng rekord na kapag pinigilan ng mga bangko ang pagpapaupa upang subukang at muling itayo ang kanilang balanse, ang pera ay sinipsip ng ekonomiya. Kung ang Federal Reserve ay hindi naka-print na pera, malamang na kami ay pumunta sa isang deplasyon ng Great Depression - ang iyong bahay at mga ari-arian ay mawawala na ang halaga ngunit ang iyong mortgage ay nanatiling pareho. Sa ibang salita, kung mayroon kang anumang utang sa lahat, malamang na ikaw ay lubusang nasisira.

Inilipat ng gobyerno ang mga pagpindot sa pag-print upang subukang palitan ang bangko na nilikha ng pera, sa pag-asa na maaari nilang dalhin ito sa labas ng sistema sa susunod na 5 hanggang 10 taon nang dahan-dahan, kaunti sa isang pagkakataon.

Ito ay isang ganap na nakapangangatwiran at matalinong tugon. Ang problema ay ang maraming mga tao ay nagtataka kung o hindi ang Kongreso ay makokontrol sa paggastos nito. Ang sandali na ang nakalimbag na pera ay nagsisimula na lumampas sa aming lumang supply ng pera (naka-print na pera + nilikha ng pera sa bangko), nagsisimula ang pagpintog. Sa kasalukuyang inaasahang depisit ng $ 9 + trilyon sa loob ng darating na 10 taon, mangyayari iyan at iyan ang dahilan kung bakit ang mga tao ay nagsasabi na ang implasyon ay maaaring dumarating.

Kung huminto ang Kongreso sa paggastos ng 1-2 taon mula ngayon, ang implasyon ay hindi mangyayari sa kabila ng pera na nakalimbag namin dahil sa mga bagay na inilarawan ko. Kung, gayunpaman, ang Kongreso ay patuloy na gumastos ng pera, ang implasyon ay maaaring sirain ang halaga ng dolyar. Tulad ng na-post ko nang mas maaga at sa ibang lugar, kung alam mo kung paano samantalahin ang sitwasyong ito, ito ay mabuti para sa iyo, tulad ng para sa mga kumpanya tulad ng Coca-Cola, General Electric, o Johnson & Johnson, na gumawa ng maraming pera sa ibang bansa sa mga di-dolyar na mga bansa.

Sa madaling salita, ang problema ay hindi ang pera na ipininta ng pamahalaan sa nakalipas na dalawang taon. Ito ang pera na itinuturing ng karamihan sa mga mamumuhunan na mag-print ng gobyerno sa mga darating na sampung taon na ang problema. Ang aktwal na pera ng papel ay isang maliit, maliit na porsyento ng kabuuang "pera" na nilikha ng isang bansa sa anumang oras. Bilang resulta ng pagkuha ng credit, ang gobyerno ay hindi maaaring mag-print ng pera nang mabilis upang palitan ang mga supply ng pera ng M2 at M3 (ipinapakita sa tsart na ito hanggang 2005, kung paano ang M2 at M3 ay nakakakuha ng mas malaki at mas malaking porsyento ng kabuuang "pera").