Equity in Education: Definition, Effects, How to Get It

Ang katumbas sa edukasyon ay nagsasabi na ang lipunan ay dapat magbigay sa lahat ng mga pangunahing kasanayan sa paggawa ng pagbabasa, pagsulat, at simpleng aritmetika. Dapat itong pagbawalan ang diskriminasyon batay sa kasarian, etnikong pinagmulan, o kalagayan ng socioeconomic.

Ang ekwityo sa edukasyon ay may dalawang dimensyon. Ang una ay pagkamakatarungan. Nangangahulugan ito ng pagtiyak na ang personal at panlipunang kalagayan ay hindi mga hadlang sa pagkamit ng mga potensyal na pang-edukasyon. Kasama sa mga halimbawa ang kasarian, katayuan sa socio-ekonomiya, o pinagmulan ng etniko.

Ang ikalawa ay pagsasama. Tinitiyak nito ang isang batayang minimum na pamantayan ng edukasyon para sa lahat. Halimbawa, ang lahat ay dapat na magbasa, magsulat, at gumawa ng simpleng aritmetika. Ang dalawang dimensyon ay malapit na magkakaugnay: pagtatalo sa kabiguan ng paaralan.

Ang ekwasyong hindi dapat malito sa pagkakapantay-pantay. Ibinibigay ng ekwityo ang bawat mag-aaral kung ano ang kailangan niya upang maisagawa sa isang katanggap na antas. Ang pagkakapantay-pantay ay nagbibigay sa bawat tao ng parehong. Halimbawa, ang bawat distrito ng paaralan ay nakakakuha ng parehong antas ng pagpopondo. Ito ay mas mahusay kaysa sa diskriminasyon, ngunit hindi sapat na magbigay ng katarungan.

Edukasyon at Kayamanan

Ang edukasyon ay kinakailangan para sa pang-ekonomiyang kadaliang mapakilos. Ang mga Amerikanong may degree sa kolehiyo ay binabayaran ng 74 porsiyentong higit pa sa mga may mataas na grado lamang sa high school. Ito ay nagbibigay sa kanila ng sapat na upang i-save at makakuha ng yaman.

Isang 2018 na pag-aaral ng Federal Reserve na nariyan mayroong tatlong paraan ng edukasyon na lumilikha ng yaman. Una, ang mga pamilyang pinamumunuan ng mga edukadong magulang ay kumita ng higit sa mga walang mga kolehiyo.

Nagbibigay ito sa mga bata ng panimulang simula sa buhay. Maaari silang dumalo sa mga pribadong paaralan at makatanggap ng mas mahusay na edukasyon sa kanilang sarili.

Pangalawa, ang epekto ng paitaas na kadaliang mapakilos. Ito ay nangyayari kapag ang isang bata ay ipinanganak sa isang pamilya na walang degree sa kolehiyo. Kapag nakakuha ang bata ng isang diploma, ang buong pamilya ay nagiging mas mayaman. Natuklasan ng pag-aaral na pinalakas nito ang yaman ng pamilya sa pamamagitan ng 20 porsiyento.

Sa mga pamilya kung saan nagtapos ang mga magulang at bata sa kolehiyo, ang kayamanan ay napabuti ngunit sa pamamagitan lamang ng 11 porsyento.

Ikatlo ay ang epekto ng pababa. Mga bata na ang mga magulang ay hindi nagtapos mula sa kolehiyo nahulog 10 percentiles sa kayamanan. Ang mga batang may mga magulang na nakapag-aral sa kolehiyo na hindi nagtapos sa kolehiyo ay mas masahol pa. Nahulog silang 18 percentiles sa kayamanan.

Ang Estados Unidos ay Nagdulas

Noong 2012, 43 porsiyento ng mga Amerikano ay may edukasyon sa antas ng unibersidad. Ang Canada, Israel, Japan, at Russia lamang ang mas mataas.

Ngunit ang Estados Unidos ay dumudulas. Ang ibang mga bansa ay gumagawa ng isang mas mahusay na trabaho pamumuhunan sa human capital. Sa mga Amerikano na may edad na 25-34, 44 porsyento lamang ang may edukasyon sa antas ng kolehiyo. Ang porsyento na iyon ay mas mahusay sa 11 iba pang mga bansa. Nangunguna sa Korea ang listahan na may 66 porsiyento ng mga kabataan nito na may edukasyon sa kolehiyo. Bilang resulta, mas kaunti sa 30 porsiyento ng mga Amerikanong may sapat na gulang ang may higit na edukasyon kaysa sa kanilang mga magulang.

Ang isang dahilan ay ang mas mataas na edukasyon ay nagkakalkula ng higit sa Estados Unidos. Ayon sa College Board, isang taon ng isang paaralan ng estado ay $ 20,090 para sa mga residente ng estado at $ 34,220 para sa mga estudyante ng estado. Bilang resulta, 44 milyong Amerikano ang may utang na $ 1.4 trilyon sa utang ng mag-aaral. Bilang resulta, ang mga bata mula sa mayayamang pamilya ay mas malamang na dumalo sa kolehiyo.

Noong mga unang taon ng 2000, ang bilang ng pagdalo sa kolehiyo para sa pinakamayaman na ikaapat ay 30 porsiyento na mas mataas kaysa sa pinakamababa na ikaapat.

Ang mataas na ranggo sa Unibersidad ng Tokyo ay nagkakahalaga ng $ 4,735 sa isang taon. Bilang resulta, 50 porsiyento ng mga mamamayan ng Japan ay may degree sa kolehiyo. Maraming iba pang mga bansa, tulad ng Alemanya at Denmark, ang sumasakop sa mga gastos sa mas mataas na edukasyon para sa kanilang mga mamamayan. Binabayaran pa ng Denmark ang mga estudyante nito $ 900 sa isang buwan upang manatili sa paaralan.

Ang isa pang dahilan ay ang mga estudyante mula sa mga high school sa kahirapan ay hindi tumanggap ng pantay na pagpopondo. Nalaman ng isang pag-aaral ng Kagawaran ng Edukasyon na 45 porsiyento ng mga high-poverty na paaralan ay tumanggap ng mas kaunting pondo ng estado at lokal kaysa sa karaniwang para sa iba pang mga paaralan sa kanilang distrito. Lumilikha ito ng hindi pagkakapantay-pantay na estruktura.

Bilang resulta, ang kita ng hindi pagkakapantay-pantay sa Amerika ay nadagdagan. Sa pagitan ng 1979 at 2007, ang kita ng sambahayan ay nadagdagan ng 275 porsiyento para sa pinakamayaman na 1 porsiyento ng mga sambahayan.

Ito ay tumaas ng 65 porsiyento para sa pinakamataas na ikalima. Ang pinakamaliit na ikalimang bahagi ay nadagdagan lamang ng 18 porsiyento Iyon ay isinasaalang-alang ang lahat ng mga buwis. Kasama rin dito ang lahat ng kita mula sa Social Security, welfare, at iba pang mga pagbabayad. Mula noong 2007, ang mayaman ay nakuha kahit na mas mayaman. Sila ay nakinabang ng karamihan mula sa pagtaas sa mga natamo ng stock at mga kita ng korporasyon.

Ang mga Amerikano ay mas maliligtas. Ang U.S. personal na pag-save ng rate ay bumaba nang malaki sa nakalipas na 50 taon. Noong Setyembre 2016, 5.7 porsiyento lamang ito. Mula noong 1959, ang kasaysayan ay may average na 8.4 na porsiyento. Ito ay nagiging mas mahirap i-save ang sapat upang maging mayaman.

Sampung Hakbang sa Pagbutihin ang Kaugnayan sa Edukasyon

Inirerekomenda ng Organisasyon para sa Kooperasyon at Pag-unlad ng Ekonomiya ang 10 hakbang upang mapabuti ang katarungan sa edukasyon.

Ang unang apat na hakbang ay nagpapabuti sa disenyo ng mga sistema ng edukasyon. Ang karamihan sa mga paaralan ay nagtatalaga ng mga bata mula sa isang maagang edad sa alinman sa college-bound o vocational track. Ito ay kadalasang nagpapakita ng diskriminasyon sa kasarian, lahi, at kita. Sa halip, sinasabi ng OECD na ang pagsubaybay ay dapat na maantala. Ikalawa, ang mga mahihirap na performers ay dapat bigyan ng dagdag na pagsasanay upang sila ay "makahabol." Pangatlo, kabilang dito ang mga programa ng GED. Ika-apat, magbigay ng edukasyon sa kolehiyo para sa mga manggagawa sa bokasyonal upang makapangasiwa sila sa mas mataas na-tech na pagmamanupaktura.

May limang hanggang pitong hakbang ang pag-aalala sa silid-aralan. Ang ikalimang rekomendasyon ng OECD ay upang ihinto ang hindi pagtupad sa mga mag-aaral. Sa halip, bigyan sila ng matinding interbensyon sa mga partikular na lugar ng kasanayan. Ginagawa ito ng Finland, kaya 1 porsiyento lamang ng mga tinedyer nito ang hindi mababasa. Pang-anim, makipagtrabaho sa mga magulang nang higit pa upang makuha ang kanilang suporta sa trabaho ng paaralan ng kanilang anak. Kung imposible ito, pagkatapos ay magbigay ng mga programa pagkatapos ng paaralan para sa mga bata.Ikapitong, tulungan ang mga imigrante at minorya ng mga bata na dumalo sa mga pangunahing paaralan. Halimbawa, bigyan sila ng matinding pagsasanay sa wika.

Ang mga hakbang sa walo hanggang 10 ay iminumungkahi ang pagtaas ng pagpopondo ng kakulangan sa paaralan sa mga nangangailangan. Ang ika-walong hakbang ay mag-focus sa pag-aaral ng maagang pagkabata. Ang ikasiyam na rekomendasyon ay nagsasabi na magbigay ng mga gawad sa mga bata sa mga pamilyang may mababang kita upang panatilihin ang mga ito sa paaralan. Ang Hakbang 10 ay magtakda ng mga target sa paaralan para sa mga antas ng kasanayan sa mag-aaral at mga rate ng pag-drop ng paaralan. Magtuon ng mga mapagkukunan sa mga paaralan na may pinakamababang puntos.