Trickle Down Economics: Teorya, Epekto, Gumagana ba Ito

Ang tumaas na ekonomiya ay isang teorya na nag-aangkin ng mga benepisyo para sa mayayaman na tumulo sa lahat ng iba pa. Ang mga benepisyong ito ay pagbabawas ng buwis sa mga negosyo, mga kumikita ng mataas na kita, mga kapital na kita, at mga dividend.

Ang tigas na ekonomiya ay naniniwala na ang mga mamumuhunan, mga tagaluwas, at mga may-ari ng kumpanya ay ang tunay na mga driver ng paglago. Ipinapangako nito na magagamit nila ang anumang dagdag na cash mula sa pagbawas ng buwis upang mapalawak ang mga negosyo. Mamumuhunan ay bumili ng mas maraming mga kumpanya o mga stock. Ang mga bangko ay tataas ang pagpapahiram. Ang mga may-ari ay mamumuhunan sa kanilang operasyon at umarkila ng mga manggagawa. Ang lahat ng pagpapalawak na ito ay bumababa sa mga manggagawa. Gagastos nila ang kanilang sahod upang itaguyod ang pangangailangan at paglago ng ekonomiya.

Tumulak-Down Economic Teorya

Ang pagtalikod sa teorya ng ekonomiya ay katulad ng economics ng supply-side. Sinasabi ng teoriyang iyon na ang lahat ng pagbawas sa buwis, hindi alintana kung para sa mga negosyo o manggagawa, ay nagsusulong ng paglago ng ekonomiya.

Ang tumaas na teorya ay mas tiyak. Sinasabi nito na ang naka-target na pagbawas sa buwis ay mas mahusay kaysa sa mga pangkalahatang. Nagtataguyod ito ng mga pagbawas sa mga korporasyon, kabisera ng kita, at mga buwis sa pagtitipid. Hindi ito nagtataguyod ng mga pagbawas sa buwis sa buong buwis. Sa halip, ang pagbawas sa buwis ay pumunta sa mga mayaman.

Ang parehong mga tagaytay-down at supply-side proponents gamitin ang Laffer Curve upang patunayan ang kanilang mga teoryang. Ipinakita ni Arthur Laffer kung paano ang pagbawas ng buwis ay nagbibigay ng isang malakas na epekto sa multiplikasyon. Sa paglipas ng panahon, lumikha sila ng sapat na paglago upang palitan ang kita ng pamahalaan na nawala mula sa pagbawas. Ang nagresultang pinalawak, masagana ekonomiya ay nagbibigay ng isang mas malaking buwis base.

Subalit nagbabala si Laffer na ang epektong ito ay pinakamahusay na gumagana kapag ang mga buwis ay nasa "Balakid na Saklaw." Ang saklaw na ito ay mula sa isang 100 porsiyento na antas ng buwis hanggang sa isang hindi tinukoy na rate sa paligid ng 50 porsiyento.

Kung ang rate ng buwis ay bumaba sa ibaba ng hangganan ng Laffer Curve, ang mga karagdagang pagbawas ay hindi magpapasigla ng sapat na paglago ng ekonomiya upang mabawi ang nawalang kita.

Kapag Trickle-Down Patakaran Trabaho

Sa panahon ng administrasyong Reagan, tila tulad ng trickle-down economics na nagtrabaho. Ang mga patakaran ng administrasyon, na kilala bilang Reaganomics, ay tumulong na wakasan ang pag-urong ng 1980.

Reagan ang mga buwis nang malaki. Ang pinakamataas na antas ng buwis ay nahulog mula sa 70 porsiyento para sa mga nakakakuha ng $ 108,000 o higit pa sa 28 porsiyento para sa sinumang may kita na $ 18,500 o higit pa. Pinutol din ni Reagan ang corporate tax rate mula 46 porsiyento hanggang 40 porsiyento.

Gayunpaman, hindi lamang ang dahilan para sa pagbawi ang ekonomiya ng pabulusok. Dinagdagan din ni Reagan ang paggastos ng gobyerno ng 2.5 porsiyento sa isang taon. Halos tatlong triple niya ang pederal na utang mula sa $ 997 bilyon noong 1981 hanggang $ 2.85 trilyon noong 1989. Karamihan sa paggastos ay napunta sa pagtatanggol. Sinuportahan nito ang mga pagsisikap ni Reagan na tapusin ang Cold War at ibagsak ang Unyong Sobyet.

Ang mga pabalik na ekonomiya, sa dalisay na anyo nito, ay hindi nasubok. Tulad ng malamang na natapos ang napakalaking paggastos ng pamahalaan ang pag-urong.

Ginamit ni Pangulong George W. Bush ang mga patakarang pababa upang matugunan ang 2001 recession. Pinutol niya ang mga buwis sa kita sa Batas sa Pag-uulat ng Economic Growth at Tax Relief Reconciliation. Na natapos ang pag-urong noong Nobyembre ng taong iyon.

Ngunit ang pagkawala ng trabaho ay umabot sa 6 na porsiyento. Madalas itong nangyayari dahil ang pagkawala ng trabaho ay isang lagging indicator. Kailangan ng oras para magsimulang mag-hire muli ang mga kumpanya, kahit na matapos ang isang pag-urong. Bilang resulta, pinutol ni Bush ang mga buwis sa negosyo sa Batas ng Pagkakasundo sa Trabaho at Paglago ng Buwis sa 2003.

Lumitaw na nagtrabaho ang mga pagbawas sa buwis. Ngunit, sa parehong oras, ang Federal Reserve ay bumaba sa rate ng pondong pondo. Nahulog ito mula 6 porsiyento hanggang 1 porsiyento. Sa sitwasyong ito, hindi malinaw kung ang mga pagbawas sa buwis o patakaran ng hinggil sa pera ay sanhi ng pagbawi.

Sinasabi ng economics na trickle-down na dapat na nakatulong ang mga buwis sa Reagan at Bush sa mga tao sa lahat ng antas ng kita. Sa halip, nangyari ang kabaligtaran. Ang hindi pagkakapantay-pantay ng kita ay lumala. Sa pagitan ng 1979 at 2005, ang kita ng buwis pagkatapos ng buwis ay umabot ng 6 na porsiyento para sa pangalawang ibaba. Napakaganda iyan hanggang sa makita mo kung ano ang nangyari sa ikalimang bahagi. Ang kanilang kita ay nadagdagan ng 80 porsiyento. Ang nangungunang 1 porsiyento ay nakakita ng triple ng kita. Sa halip na bumabagsak, lumilitaw na umunlad ang kasaganaan.

Bakit ang Economics ng Trickle-Down ay Kaugnayan Ngayon

Ang mga Republikano ay patuloy na gumagamit ng patakbong teorya ng ekonomiya upang gabayan ang patakaran.

Noong Disyembre 22, 2017, pinirmahan ni Pangulong Trump ang Batas sa Trabaho at Pagkilos. Pinutol nito ang corporate tax rate mula 35 porsiyento hanggang 21 porsiyento simula sa 2018. Ang pinakamataas na indibidwal na antas ng buwis ay bumaba sa 37 porsiyento. Ang plano sa buwis ng Trump ay nagbabawas sa mga rate ng buwis sa kita, nagdoble sa karaniwang pagbabawas, at nag-aalis ng mga personal na exemptions. Ang mga pagbawas ng korporasyon ay permanente habang ang mga indibidwal na pagbabago ay mawawalan ng bisa sa katapusan ng 2025.

Natagpuan ng Center sa Patakaran sa Buwis na ang mga kita sa tuktok na 1 porsiyento ay makakatanggap ng isang mas malaking porsyento ng pagbawas ng buwis kaysa sa mga mas mababang antas ng kita. Sa pamamagitan ng 2027, ang mga nasa pinakamababang 20 porsiyentong antas ng kita ay magbabayad ng mas mataas na buwis.

Kahit na sinabi ni Trump na mapalakas nito ang paglago upang makamit ang pagtaas ng utang, ang Joint Committee on Taxation ay nag-ulat na ang Batas ay magdadagdag ng $ 1 trilyon kahit na matapos isama ang epekto ng pagbawas ng buwis sa paglago ng ekonomiya. Hindi ito magbubunsod ng sapat na paglago upang mabawi ang pagkawala ng kita sa kita.

Noong 2010, sumakay ang kilusang Tea Party sa kapangyarihan sa halalan ng midterm. Nais nilang kunin ang paggasta at buwis ng gobyerno. Bilang resulta, pinalawak ng Kongreso ang pagbawas ng buwis ng Bush, kahit para sa mga gumagawa ng $ 250,000 o higit pa.