Ang Kasaysayan ng Mga Bono ng Savings ng US

Ang mga bono ng pagtitipid sa Estados Unidos ay isa sa mga pinakasikat na pamumuhunan mula noong ipinakilala sila noong 1935 ni Henry Morgenthau, Jr., ang dating Kalihim ng Treasury. Dinisenyo upang bigyan ang mga maliliit na mamumuhunan ng isang paraan upang kumita ng isang pagbalik sa kanilang pera, habang tinatangkilik ang ganap na garantiya ng Estados Unidos, ang mga bonong pang-savings ay naglaan din ng Bureau of Public Debt ng ibang financing vehicle upang magbayad para sa pang-araw-araw na operasyon ng gobyerno . Ang tagumpay na ito ay ang pundasyon para sa tagumpay ng programa ng savings bond at nagpapaliwanag kung bakit, kahit na ngayon, nananatili silang sikat na mga regalo at pamumuhunan.

Mga Non-Marketable Securities: Natatanging Natatanging Buod ng Savings

Ang Estados Unidos ay palaging nagbigay ng utang, na umaalis hanggang sa Digmaang Rebolusyonaryo. Ang mga bonong ito, gayunpaman, ay mabibili. Nangangahulugan ito na ang mga na orihinal na nagpautang ng pera sa gobyerno bilang kapalit ng isang bono na nagbabayad ng interes ay maaaring ibenta sa ibang pagkakataon ang bono na iyon sa ibang namumuhunan nang hindi na kasangkot ang gobyerno sa transaksyon. Kung ang mga rate ng interes ay mas mataas, ang mamumuhunan ay dapat na ibenta ang bono sa isang diskwento upang gumawa ng up para sa katotohanan na ito ay kumikita ng mas kaunting pera kaysa sa mga bagong magagamit na bono.

(Ito ay isa sa mga pangunahing kaalaman sa pamumuhunan sa mga bono; kapag ang mga interes ng interes ay tumaas, ang mga halaga ng bono ay nahulog at ang visa versa.) Ang mas mahaba ang pagkaubos ng bono (ibig sabihin, kapag ang bono ay dapat bayaran nang buo at itigil ang mga pagbabayad ng interes) , mas malaki ang "tagal" ng bono. Ang mas mataas na tagal, mas masigla ang presyo ng bono ay tumugon sa mga pagbabago sa mga rate ng interes.

Para sa maliliit na mamumuhunan, hindi ito isang perpektong sitwasyon. Ang isang magsasaka o isang guro ay nais ng isang lugar upang iparada ang kanilang kabisera hanggang sa kailangan nila ito upang magbayad para sa mga gastos sa edukasyon, bumuo ng isang kamalig, o magbigay ng regalo para sa mga bata kapag kasal. Ang mga presyo ng nagbagu-bago ng bono ay nagpakita ng isang natatanging hamon. Tiyak na ang kapitalistang klase ay maaaring makagawa ng gayong panganib, ngunit ang mga karaniwang paraan ay hindi gusto na panoorin ang halaga ng pagbabago ng kanilang mga bono.

Nang itatag ni Kalihim Henry Morgenthau, Jr., ang programa sa pag-save ng bono ng Estados Unidos, gusto niya ang bawat savings bond na maging hindi mabibili. Nangangahulugan ito na ang mga namumuhunan ay hindi maaaring magbenta ng mga bonong pangongolekta sa ibang mamumuhunan. Sa halip, ang mga bono ng savings ay kumakatawan sa isang kontrata sa pagitan ng orihinal na mamimili at ng Gobyerno ng Estados Unidos. Ang kontrata na ito ay hindi mailipat. Bilang kapalit, ang mga pagtitipid ng bono ay hindi kailanman magbabago sa halaga. Ang mga namumuhunan ay maaaring mag-cash sa kanilang mga bonong pang-savings at makatanggap ng kanilang orihinal na namumuhunan na principal, kasama ang anumang interes na nautang.

Kasama sa pangako na nawala ang mga bono sa savings ay maaaring muling ibalik o papalitan, ang programa ay naging popular na agad.

"Mga Bono ng Sanggol" - Mga Bono ng Unang Savings ng Nation

Nagbigay ang Estados Unidos ng kanilang unang mga bono sa savings sa apat na sunud-sunod na serye - Series A savings bonds, Series B savings bonds, Bonds ng pagtitipid sa Series C, at Mga Bonds savings sa Series D - na lahat ay nilikha at naibenta mula 1935 hanggang 1941. Ang mga "baby bonds "Bilang ang unang mga bono ng savings ay ipinagbibili sa mga namumuhunan sa mga denominasyon mula sa $ 25 hanggang $ 1,000, para sa humigit-kumulang 75% ng halaga ng mukha na may buong 100% ng halaga ng mukha na natanggap sa pagtatapos ng sampung taon. Nagresulta ito sa 2.9% compound taunang rate ng return para sa mga may-ari ng savings bonds.

Ang mga bono ay tumigil sa pagkamit ng kita sa interes nang buo noong Abril 1951.

Ang mga Serye A sa pamamagitan ng D savings Bonds ay naibenta sa pamamagitan ng mga tanggapan ng post, hindi mga bangko tulad ng modernong mga day savings bond, pati na rin ang direct marketing sa mail at ilang mga advertisement sa magazine. Ang mga unang natitirang bono ay naging matagumpay na nagtataas sila ng $ 4 bilyon. Inayos para sa pagpintog, ito ay higit sa $ 60 bilyon ngayon. Ito ay pinatunayan ng isang beses at para sa lahat na ang ideya ng mga nag-aalok ng abot-kayang, protektado ng merkado na mga bonong savings para sa mga maliliit na namumuhunan ay isang mabubuting paraan upang mapagsilbihan ang interes ng publiko, habang sabay-sabay ang pagpopondo sa pamahalaan.

Ang Katapusan ng Mga Bono ng Sanggol at ang Paglabas ng Mga Bono ng Savings ng E Series

Sa gitna ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, na nakaharap sa isang malaking pagtaas sa pambansang utang, natanto ng Departamento ng Treasury na kinakailangan upang lumikha ng isang mas malaking mekanismo ng financing at nagpasyang palawakin ang saklaw ng programang savings bond. Ang Series A sa pamamagitan ng D savings bonds ay nagwakas at ang Mga E bond savings Bond ay ipinakilala, kasama ang mga boluntaryo mula sa mga bituin ng Hollywood, mga pahayagan, mga banker, mga lider ng komunidad, at iba pang media na nagtatrabaho upang aktibong hikayatin ang mga Amerikanong mamamayan na mamuhunan sa mga bonong pang-savings upang makatulong sa pagbayad para sa digmaan.

Ang mga ehekutibo mula sa mga pinakamalaking korporasyon ng Amerika ay nagsikap na magkaroon ng mga empleyado na mag-enroll sa programa ng payroll na mga pagbabayad ng bono, na magpapahintulot sa kanila na i-save ang isang porsiyento ng kanilang suweldo at awtomatikong namuhunan ng pera sa bagong mga paninda ng E Series savings.

Ayon sa US Treasury, ang bagong E bond savings ay orihinal na kilala bilang "Bond Defense" noong 1941, ang "War Bond" mula 1942 hanggang 1945, at kalaunan ay isang regular na savings bond. Sa loob ng ilang taon ng pagpapakilala nito, ang bagong mga bonong pang-savings ay naging pinakalawak na hawak at tanyag na pamumuhunan sa kasaysayan ng mundo. Sampu-sampung milyong Amerikanong kabahayan ang ginamit ang kanilang pera upang mamuhunan sa mga bond E savings sa Series E.

Ang unang serye E savings bonds ay ibinibigay na may 10 taon na maturity ngunit sa kalaunan ay pinalawig sa 30 o 40 taon depende sa petsa ng isyu. Ang huling Bonds ng E Series ay naka-iskedyul na tumigil sa kita ng interes sa 2010. Noong 1980, ang mga E Bonds sa pagtitipid sa Series E ay ipinagpapatuloy at pinalitan ng Series EE savings bonds, na inisyu pa rin ngayon.

Iba pang Mga Serye ng Mga Bono ng Savings Naipakita

Sa buong kasaysayan ng bansa, ang mga karagdagang savings bonds ay naibigay na. Ang Series F savings bonds at Series G savings bonds ay pinalaya sa pagitan ng 1941 at 1952. Ang mga bond J Series at Series K ay lumabas sa pagitan ng 1941 at 1957. Ang mga Tala ng Savings, na kilala rin bilang Freedom Shares, ay inilabas mula Mayo 1967 hanggang Oktubre 190. Ang mga H bond bonds na Series, na nagpapahintulot sa mga may-hawak ng Bon Saving Bonds ng Series E na ilunsad sa pagitan ng kanilang mga bono, ay inilabas sa pagitan ng Hunyo 1952 at Disyembre 1979. Ang mga hipon na Bonds ng Series H ay pinalitan ng Mga HH savings na Series HH noong Enero 1980 at nagpatuloy hanggang Agosto 2004, kapag sila ay hindi na ipagpatuloy.

Ang mga serye ng mga pagtitipid ng Bonds ay ipinakilala noong 1998 at patuloy na ibinibigay ngayon.